Μια Γλώσσα που τη Βλέπετε!

ΠΩΣ μάθατε τη μητρική σας γλώσσα; Πιθανώς ακούγοντας μέλη της οικογένειάς σας και διάφορους φίλους να μιλάνε όταν ήσασταν μωρό. Οι περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν τη γλώσσα μέσω ακοής και την εκφράζουν με την ομιλία. Όταν διατυπώνουν αφηρημένες έννοιες και ιδέες, οι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να ακούνε διαμορφώνουν αυτόματα τα λόγια και τις φράσεις στο νου τους προτού τα πουν προφορικά. Εντούτοις, όταν ένα παιδί γεννιέται κουφό, μπορεί ο νους να διατυπώσει τις σκέψεις με κάποιον άλλον τρόπο; Υπάρχει κάποια γλώσσα που να μπορεί να μεταφέρει ιδέες, αφηρημένες και συγκεκριμένες, από τον ένα νου στον άλλον χωρίς να ακουστεί κανένας ήχος;

Τη Βλέπετε Αλλά Δεν την Ακούτε

Ένα από τα θαύματα του ανθρώπινου νου είναι η ικανότητα που έχουμε να μαθαίνουμε κάποια γλώσσα και η δυνατότητα να την προσαρμόζουμε. Ωστόσο, χωρίς την ακοή, η εκμάθηση μιας γλώσσας συνήθως γίνεται λειτουργία των ματιών και όχι των αφτιών. Το ευχάριστο είναι ότι η επιθυμία για επικοινωνία είναι βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη ψυχή, γεγονός που μας βοηθάει να ξεπερνάμε οποιοδήποτε προφανές εμπόδιο. Αυτή η ανάγκη έχει κάνει τους Κουφούς να αναπτύξουν πολλές γλώσσες δακτυλολογίας σε όλο τον κόσμο. Οι επαφές μεταξύ τους, είτε επειδή γεννήθηκαν σε οικογένειες Κουφών είτε επειδή συναντιούνταν σε ειδικά σχολεία και στην κοινότητα, είχαν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας επιτηδευμένης γλώσσας ειδικά φτιαγμένης για τα μάτια, η οποία ονομάζεται δακτυλολογία.a

Για τον Καρλ από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή η γλώσσα ήταν ένα δώρο από τους Κουφούς γονείς του.b Αν και ήταν εκ γενετής κουφός, μπορούσε να ονομάζει αντικείμενα, να συνδυάζει νεύματα και να εκφράζει αφηρημένες έννοιες στην αμερικανική δακτυλολογία από πολύ μικρή ηλικία. Τα περισσότερα Κουφά μωρά που έχουν Κουφούς γονείς οι οποίοι επικοινωνούν μέσω δακτυλολογίας αρχίζουν να χρησιμοποιούν τα πρώτα τους νεύματα σε ηλικία 10 ως 12 μηνών. Το βιβλίο Ταξίδι στον Κόσμο των Κουφών (A Journey Into the Deaf-World) εξηγεί ότι «οι γλωσσολόγοι αναγνωρίζουν τώρα πως η ικανότητα εκμάθησης μιας γλώσσας με φυσιολογικό τρόπο και μετάδοσής της στα παιδιά ενός ατόμου είναι βαθιά ριζωμένη στον εγκέφαλο. Το αν αυτή η ικανότητα εμφανίζεται με τη μορφή δακτυλολογίας ή με προφορική μορφή είναι εντελώς αδιάφορο».

Η Σφιέτα γεννήθηκε στη Ρωσία σε μια οικογένεια Κουφών τρίτης γενιάς. Μαζί με τον Κουφό αδελφό της, έμαθε τη ρωσική δακτυλολογία. Όταν την έγραψαν σε κάποιο νηπιαγωγείο για Κουφά παιδιά σε ηλικία τριών χρονών, η φυσική της ικανότητα στη δακτυλολογία είχε ήδη αναπτυχθεί καλά. Η Σφιέτα παραδέχεται: «Τα άλλα Κουφά παιδιά δεν ήξεραν τη δακτυλολογία και μάθαιναν από εμένα». Πολλά Κουφά παιδιά είχαν Ακούοντες γονείς οι οποίοι δεν γνώριζαν δακτυλολογία. Πολλές φορές, τα μεγαλύτερα Κουφά παιδιά στο σχολείο μάθαιναν δακτυλολογία στα μικρότερα παιδιά, βοηθώντας τα έτσι να επικοινωνούν εύκολα.

Σήμερα, ολοένα και περισσότεροι Ακούοντες γονείς μαθαίνουν να επικοινωνούν με τα παιδιά τους μέσω δακτυλολογίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπορούν τα Κουφά παιδιά να επικοινωνούν αποτελεσματικά προτού πάνε στο σχολείο. Στον Καναδά, κάτι τέτοιο συνέβη με τον Άντριου, του οποίου οι γονείς ακούνε. Αυτοί έμαθαν δακτυλολογία και τη χρησιμοποιούσαν για να επικοινωνούν μαζί του από τότε που ήταν μικρός, παρέχοντάς του έτσι ένα γλωσσικό θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούσε να οικοδομήσει στα μετέπειτα χρόνια. Τώρα όλα τα μέλη της οικογένειας μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους για οποιοδήποτε θέμα στη δακτυλολογία.

Οι κουφοί άνθρωποι μπορούν να διατυπώνουν σκέψεις, αφηρημένες και συγκεκριμένες, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτονται σε κάποια προφορική γλώσσα. Όπως ακριβώς ο καθένας από εμάς διατυπώνει σκέψεις στη δική του γλώσσα, έτσι και πολλοί Κουφοί σκέφτονται στη δική τους γλώσσα δακτυλολογίας.

Ποικιλία Γλωσσών

Παγκόσμια, οι κοινότητες των Κουφών είτε έχουν επινοήσει τη δική τους γλώσσα δακτυλολογίας είτε έχουν υιοθετήσει χαρακτηριστικά άλλων γλωσσών δακτυλολογίας. Μέρος του λεξιλογίου της σημερινής αμερικανικής δακτυλολογίας υιοθετήθηκε από τη γαλλική δακτυλολογία πριν από 180 χρόνια. Αυτό συνδυάστηκε με τα όσα χρησιμοποιούνταν ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες, και τώρα αποτελεί τη σημερινή αμερικανική δακτυλολογία. Οι διάφορες γλώσσες δακτυλολογίας αναπτύσσονται με το πέρασμα πολλών ετών και υφίστανται εκλεπτύνσεις από γενιά σε γενιά.

Συνήθως, οι γλώσσες δακτυλολογίας δεν ακολουθούν τις κοινωνικές και γεωγραφικές τάσεις των προφορικών γλωσσών. Στο Πόρτο Ρίκο, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται η αμερικανική δακτυλολογία αν και μιλιέται η ισπανική γλώσσα. Μολονότι τόσο στην Αγγλία όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες μιλιέται η αγγλική γλώσσα, στην Αγγλία χρησιμοποιούν τη βρετανική δακτυλολογία η οποία διαφέρει πολύ από την αμερικανική. Επίσης, η μεξικανική δακτυλολογία διαφέρει από τις πολλές γλώσσες δακτυλολογίας που υπάρχουν στη Λατινική Αμερική.

Όταν κάποιος μελετάει τη δακτυλολογία, μένει έκπληκτος από τις λεπτές αποχρώσεις και τον πλούτο της έκφρασης. Τα περισσότερα θέματα, οι σκέψεις ή οι ιδέες μπορούν να εκφραστούν με τη δακτυλολογία. Το ευχάριστο είναι ότι υπάρχει μια αυξανόμενη τάση να παράγονται έντυπα για τους Κουφούς σε βιντεοκασέτες, στις οποίες χρησιμοποιείται κάποια φυσική μορφή δακτυλολογίας για αφήγηση, για μετάδοση ποιημάτων, για περιγραφή ιστορικών γεγονότων και για διδασκαλία της Βιβλικής αλήθειας. Σε πολλές χώρες, το ποσοστό εκείνων που γνωρίζουν δακτυλολογία βρίσκεται σε άνοδο.

Διαβάζουν Πράγματα που Δεν τα Έχουν Ακούσει Ποτέ

Οι Ακούοντες, όταν διαβάζουν, γενικά ανατρέχουν στην ακουστική μνήμη καθώς θυμούνται τους ήχους των λέξεων. Ως εκ τούτου, πολλά από εκείνα που διαβάζουν τα καταλαβαίνουν επειδή τα έχουν ξανακούσει. Στις περισσότερες γλώσσες, οι γραπτές λέξεις δεν περιγράφουν ούτε μοιάζουν με τις ιδέες που αντιπροσωπεύουν. Πολλοί Ακούοντες μαθαίνουν αυτό το αυθαίρετο σύστημα, ή γραπτό κώδικα, συνδυάζοντάς το με τους ήχους της προφορικής μορφής της γλώσσας ώστε να κατανοούν τα όσα διαβάζουν. Προσπαθήστε να φανταστείτε, όμως, πώς θα ήταν να μην έχετε ακούσει ποτέ έναν ήχο, μια λέξη ή κάποια γλώσσα να μιλιέται σε ολόκληρη τη ζωή σας! Μπορεί να είναι δύσκολο και απογοητευτικό να μαθαίνετε έναν αυθαίρετο γραπτό κώδικα για μια γλώσσα την οποία δεν μπορείτε να ακούσετε. Δεν είναι να απορεί κανείς που το διάβασμα μιας τέτοιας γλώσσας δημιουργεί μεγάλα προβλήματα για τους Κουφούς, ιδιαίτερα για εκείνους που δεν έχουν καθόλου υπολειπόμενη ακοή ή οι οποίοι δεν έχουν ακούσει ποτέ!

Πολλά εκπαιδευτικά κέντρα για Κουφά παιδιά σε όλο τον κόσμο έχουν ανακαλύψει τα οφέλη της χρήσης κάποιας γλώσσας δακτυλολογίας στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης της γλωσσικής ικανότητας σε ένα παιδί. (Βλέπε τα πλαίσια στις σελίδες 20 και 22.) Αυτά τα κέντρα έχουν διαπιστώσει ότι η έκθεση ενός μικρού Κουφού παιδιού σε μια φυσική μορφή δακτυλολογίας και η ανάπτυξη μιας γλωσσολογικής βάσης θα θέσουν το θεμέλιο για μεγαλύτερα ακαδημαϊκά και κοινωνικά επιτεύγματα καθώς και για τη μετέπειτα εκμάθηση μιας γραπτής γλώσσας.

Μια επιτροπή της Εκπαιδευτικής, Επιστημονικής και Πολιτιστικής Οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών για την εκπαίδευση των Κουφών δήλωσε: «Είναι απαράδεκτο τώρα πια να αδιαφορεί κάποιος για τη δακτυλολογία ή να μην παίρνει ενεργό μέρος στην αξιοποίησή της σε εκπαιδευτικά προγράμματα για τους κουφούς». Ωστόσο, πρέπει να πούμε πως οτιδήποτε επιλέξουν οι γονείς σε σχέση με την εκπαίδευση του Κουφού παιδιού τους, η πλήρης συμμετοχή και των δύο γονέων στην εκπαιδευτική ανάπτυξη του παιδιού τους είναι ζωτικής σημασίας.—Βλέπε το άρθρο «Για να Πλησιάσω το Παιδί μου, Έμαθα μια Άλλη Γλώσσα», στο Ξύπνα! 8 Νοεμβρίου 1996.

Κατανόηση για τον Κόσμο των Κουφών

Όταν τα Κουφά παιδιά γίνονται Κουφοί ενήλικοι, πολλές φορές ομολογούν ότι εκείνο που ήθελαν περισσότερο από τους γονείς τους ήταν επικοινωνία. Όταν η ηλικιωμένη μητέρα του πέθαινε, ο Τζακ, ο οποίος ήταν Κουφός, προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί της. Εκείνη αγωνιζόταν να του πει κάτι αλλά δεν μπορούσε να το γράψει και δεν ήξερε δακτυλολογία. Έπειτα έπεσε σε κώμα και αργότερα πέθανε. Τον Τζακ τον βασάνιζαν αυτές οι τελευταίες απογοητευτικές στιγμές. Αυτή η εμπειρία τον υποκίνησε να συμβουλεύσει τους γονείς που έχουν Κουφά παιδιά: «Αν θέλετε άρτια επικοινωνία και γεμάτη νόημα ανταλλαγή ιδεών, συναισθημάτων, σκέψεων και αγάπης με τα κουφά παιδιά σας, χρησιμοποιήστε δακτυλολογία. . . . Για εμένα είναι πολύ αργά. Είναι άραγε πολύ αργά και για εσάς;»

Επί χρόνια πολλοί έχουν παρερμηνεύσει την εμπειρία των Κουφών. Μερικοί έχουν την άποψη ότι οι κουφοί δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα επειδή δεν ακούνε τίποτα. Οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί απέναντι στα Κουφά παιδιά τους ή φοβούνται να τα αφήσουν να βγουν στον έξω κόσμο. Σε μερικούς πολιτισμούς οι Κουφοί εσφαλμένα περιγράφονται ως «μουγκοί» ή «βουβοί», μολονότι οι Κουφοί συνήθως δεν έχουν φωνητικό πρόβλημα. Απλώς δεν μπορούν να ακούσουν. Άλλοι θεωρούν τη δακτυλολογία πρωτόγονη ή υποδεέστερη σε σχέση με την προφορική γλώσσα. Δεν είναι παράξενο που με τέτοια αμάθεια, μερικοί Κουφοί νιώθουν καταπιεσμένοι και παρεξηγημένοι.

Ο Τζόζεφ μεγάλωνε στις Ηνωμένες Πολιτείες στη δεκαετία του 1930 και τον έγραψαν σε ένα ειδικό σχολείο για Κουφά παιδιά το οποίο απαγόρευε τη χρήση δακτυλολογίας. Εκείνος και οι συμμαθητές του συχνά τιμωρούνταν επειδή χρησιμοποιούσαν νεύματα, ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ομιλία των δασκάλων τους. Πόσο λαχταρούσαν να καταλαβαίνουν τους άλλους και οι άλλοι να καταλαβαίνουν εκείνους! Σε χώρες όπου η εκπαίδευση των Κουφών παιδιών είναι περιορισμένη, μερικά μεγαλώνουν με πολύ λίγη επίσημη εκπαίδευση. Για παράδειγμα, κάποιος ανταποκριτής του Ξύπνα! στη δυτική Αφρική είπε: «Η ζωή για την πλειονότητα των Κουφών στην Αφρική είναι σκληρή και δυστυχισμένη. Από όλους τους άλλους ανάπηρους, τους Κουφούς πιθανώς τους παραμελούν περισσότερο και τους καταλαβαίνουν λιγότερο».

Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να μας καταλαβαίνουν. Δυστυχώς, όταν μερικοί βλέπουν κάποιο Κουφό άτομο, απλώς βλέπουν κάποιον που «δεν μπορεί». Οι αδυναμίες που φαίνονται μπορεί να καλύπτουν τις πραγματικές ικανότητες ενός Κουφού ατόμου. Σε αντίθεση, πολλοί Κουφοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως ανθρώπους που «μπορούν». Είναι σε θέση να επικοινωνούν με ευχέρεια μεταξύ τους, να αναπτύσσουν αυτοσεβασμό και να έχουν επιτυχίες σε ακαδημαϊκό, κοινωνικό και πνευματικό επίπεδο. Δυστυχώς, η κακομεταχείριση που έχουν υποστεί πολλοί Κουφοί έχει κάνει μερικούς να μην εμπιστεύονται τους Ακούοντες. Ωστόσο, όταν οι Ακούοντες ενδιαφέρονται ειλικρινά να καταλάβουν τον τρόπο ζωής των Κουφών και τη φυσική δακτυλολογία, και βλέπουν τους Κουφούς ως ανθρώπους που «μπορούν», ωφελούνται όλοι.

Αν θέλετε να μάθετε δακτυλολογία, να θυμάστε ότι οι γλώσσες αντιπροσωπεύουν το πώς σκεφτόμαστε και επεξεργαζόμαστε διάφορες ιδέες. Για να μάθει κάποιος μια γλώσσα δακτυλολογίας καλά χρειάζεται να σκέφτεται σε αυτή τη γλώσσα. Γι’ αυτό, απλώς το να μάθει κάποιος τα νεύματα από κάποιο λεξικό δακτυλολογίας δεν θα τον βοηθήσει να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά αυτή τη γλώσσα. Γιατί να μη μάθετε δακτυλολογία από εκείνους που τη χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους ζωή—δηλαδή από τους Κουφούς; Το να μάθετε μια δεύτερη γλώσσα από εκείνους που τη χρησιμοποιούν ως «μητρική» τους γλώσσα θα σας βοηθήσει να σκέφτεστε και να επεξεργάζεστε τις ιδέες με διαφορετικό, και ωστόσο φυσιολογικό, τρόπο.

Σε όλο τον κόσμο, οι Κουφοί διευρύνουν τους ορίζοντές τους χρησιμοποιώντας μια πλούσια γλώσσα δακτυλολογίας. Ελάτε να δείτε τη γλώσσα τους, τη γλώσσα των νευμάτων, με τα ίδια σας τα μάτια.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 20]

«Η Νέα Υόρκη θα Διδάσκει στους Κουφούς τη Δακτυλολογία, και Κατόπιν την Αγγλική»

Αυτός ο τίτλος εμφανίστηκε στην εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) της 5ης Μαρτίου 1998. Η Φελίσια Ρ. Λι έγραψε: «Μια αλλαγή-σταθμός, όπως χαρακτηρίζεται, θα λάβει χώρα στην εκπαίδευση των κουφών μαθητών εφόσον το μοναδικό στην πόλη δημόσιο σχολείο για κουφούς θα εκσυγχρονιστεί ώστε όλοι οι δάσκαλοι να διδάσκουν πρωτίστως τη δακτυλολογία η οποία βασίζεται σε σύμβολα και χειρονομίες». Η ίδια εξηγεί ότι πολλοί εκπαιδευτικοί «λένε πως οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι η πρωταρχική γλώσσα των κουφών είναι οπτική, όχι προφορική, και ότι τα σχολεία που χρησιμοποιούν τη μέθοδο που αυτοί προτιμούν, η οποία ονομάζεται αμερικανική δακτυλολογία, εκπαιδεύουν τους μαθητές καλύτερα από τα άλλα σχολεία.

»Λένε ότι οι κουφοί μαθητές πρέπει να αντιμετωπίζονται ως δίγλωσσοι μαθητές και όχι σαν ανάπηροι».

Ο καθηγητής Χάρλαν Λέιν, του Πανεπιστημίου Νορθίστερν της Βοστώνης, είπε: «Πιστεύω ότι [το σχολείο της Νέας Υόρκης] βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ενός κινήματος». Αυτός είπε στο Ξύπνα! ότι ο απώτατος στόχος είναι να διδάσκεται η αγγλική ως δεύτερη γλώσσα για να μπορούν να διαβάζουν.

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 21]

Είναι Γλώσσα!

Μερικοί Ακούοντες έχουν εσφαλμένα συμπεράνει ότι η δακτυλολογία είναι μια περίπλοκη μορφή παντομίμας. Την έχουν μάλιστα περιγράψει ως απεικονιστική γλώσσα. Μολονότι η δακτυλολογία χρησιμοποιεί το πρόσωπο, το σώμα, τα χέρια και το γύρω χώρο αποτελεσματικά, τα περισσότερα νεύματα έχουν ελάχιστη ή καμιά σχέση με τις σκέψεις που μεταδίδουν. Στην αμερικανική δακτυλολογία, για παράδειγμα, το νεύμα που μεταδίδει την ιδέα τού «κάνω» χρησιμοποιεί και τα δύο χέρια σε σχήμα γροθιάς, με τη μια γροθιά πάνω από την άλλη να κάνει μια περιστροφική κίνηση. Αν και αυτό το νεύμα είναι συνηθισμένο, δεν μεταδίδει με σαφήνεια το νόημα σε άτομα που δεν γνωρίζουν δακτυλολογία. Στη ρωσική δακτυλολογία, το νεύμα που μεταφέρει την ιδέα τού «χρειάζομαι» μεταδίδεται με τη χρήση και των δύο χεριών, ενώ ο κάθε αντίχειρας αγγίζει το τρίτο δάχτυλο και κάνει μια παράλληλη κυκλική κίνηση. (Βλέπε τις φωτογραφίες σε αυτή τη σελίδα.) Πολλές αφηρημένες έννοιες δεν είναι δυνατόν να τις περιγράψουμε με κάποια απεικόνιση. Εξαιρέσεις μπορεί να αποτελούν εκείνα τα νεύματα για απτά αντικείμενα τα οποία μπορεί να είναι περιγραφικά, όπως τα νεύματα που αντιπροσωπεύουν το «σπίτι» ή το «μωρό».—Βλέπε τις φωτογραφίες σε αυτή τη σελίδα.

Άλλο ένα κριτήριο για μια γλώσσα αποτελεί η χρήση δομημένου λεξιλογίου το οποίο είναι αποδεκτό από κάποια κοινότητα. Οι διάφορες γλώσσες δακτυλολογίας παρουσιάζουν τέτοια γραμματική δομή. Για παράδειγμα, το θέμα μιας πρότασης στην αμερικανική δακτυλολογία συνήθως δηλώνεται πρώτα, και κατόπιν ακολουθεί κάποιο σχόλιο σχετικά με αυτό. Επίσης, η διάταξη των πραγμάτων σύμφωνα με τη χρονική τους σειρά είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό σε πολλές γλώσσες δακτυλολογίας.

Πολλές εκφράσεις του προσώπου επίσης εξυπηρετούν γραμματικές λειτουργίες όπως το να βοηθούν το άτομο να ξεχωρίσει μια ερώτηση από μια προσταγή, μια υποθετική φράση ή μια απλή δήλωση. Η οπτική φύση της δακτυλολογίας έχει επιτρέψει την ανάπτυξη αυτών και πολλών άλλων μοναδικών χαρακτηριστικών.

[Εικόνες]

«Κάνω» στην αμερικανική δακτυλολογία

«Χρειάζομαι» στη ρωσική δακτυλολογία

«Σπίτι» στην αμερικανική δακτυλολογία

«Μωρό» στην αμερικανική δακτυλολογία

[Πλαίσιο στη σελίδα 22]

Πραγματικές Γλώσσες

«Σε αντίθεση με τις δημοφιλείς παρανοήσεις, οι διάφορες γλώσσες δακτυλολογίας δεν αποτελούν παντομίμα και χειρονομίες, επινοήσεις εκπαιδευτικών ή κρυπτογραφήματα της γλώσσας που μιλάει η υπόλοιπη κοινότητα. Υπάρχουν οπουδήποτε βρίσκεται κάποια κοινότητα κουφών, και η καθεμιά τους είναι ξεχωριστή, πλήρης γλώσσα, η οποία χρησιμοποιεί τα ίδια είδη γραμματικών μηχανισμών που υπάρχουν στις προφορικές μορφές γλωσσών σε όλο τον κόσμο».

Στη Νικαράγουα, «τα σχολεία επικέντρωναν την προσοχή στο να μαθαίνουν τα [κουφά] παιδιά να διαβάζουν τα χείλη και να μιλούν, και όπως συνέβη σε κάθε άλλη περίπτωση που δοκιμάστηκε αυτό, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Αλλά αυτό δεν αποτελούσε εμπόδιο. Στις παιδικές χαρές και στα σχολικά λεωφορεία τα παιδιά επινοούσαν το δικό τους σύστημα δακτυλολογίας . . . Προτού περάσει πολύς καιρός, το σύστημα αυτό παγιώθηκε και τώρα είναι γνωστό ως Λινγκουάχι ντε Σίγκνος Νικαραγκουένσε». Μια νεότερη γενιά κουφών παιδιών έχει τώρα αναπτύξει μια πιο εύκολη γλώσσα που ονομάστηκε Ιντιόμα ντε Σίγκνος Νικαραγκουένσε.—Το Γλωσσικό Ένστικτο (The Language Instinct), του Στίβεν Πίνκερ.

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Στην αμερικανική δακτυλολογία, αυτός είναι ένας τρόπος για να “πει” κάποιος: «Αφού πήγε στο κατάστημα, πήγε στη δουλειά»

1 Κατάστημα

2 αυτός

3 πηγαίνει

4 τελειώνει

5 πηγαίνει

6 δουλειά