Από το Βιβλίο του Έτους 1952

Ελλάς

(Μετάφρασις από το Αγγλικό)

Οι συνθήκες που περιβάλλουν τους αδελφούς μας στην Ελλάδα δεν είναι ευνοϊκές. Εν τούτοις, αυτές οι συνθήκες δεν εμποδίζουν τους αδελφούς μας από το να παρέχουν την υπηρεσία τους στον Παντοδύναμο Θεό. Οι δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζονται από τον λαό του Θεού στην Ελλάδα φαίνονται σχεδόν αφόρητα, αλλ’ αυτοί προχωρούν κηρύττοντας το ευαγγέλιον, και επιτυγχάνουν θαυμασία αύξησι. Αρχίζοντας από τον πρώτο μήνα του υπηρεσιακού έτους υπερέβαιναν σταθερά και προοδευτικά την ωρισμένη αναλογία κάθε μηνός. Έφθασαν ένα νέο ανώτατο μέχρι σήμερα όριο 4.163 ευαγγελιζομένων, αύξησι 26%. Οι αδελφοί μας στην Ελλάδα είναι ευτυχείς αν και έχουν φοβερές δοκιμασίες. Ο υπηρέτης του τμήματος Ελλάδος μας δίνει μια καλή ιδέα των γεγονότων.

Η αύξησις της Θεοκρατίας γίνεται πραγματικότης και στην Ελλάδα. Χωρίς συνελεύσεις, χωρίς Αίθουσες Βασιλείας, χωρίς κατάλληλες συνθήκες για υμνολογία, αλλά μόνο με μικρές συναθροίσεις σε σπίτια αδελφών, το έργο της Βασιλείας προχωρεί κανονικά. Οι μελέτες Σκοπιάς, οι συναθροίσεις υπηρεσίας και τα μαθήματα του σχολείου θεοκρατικής διακονίας διεξάγονται τακτικώτατα από όλες τις ομάδες του λαού του Κυρίου. Έτσι με την αφομοίωσι της πλουσίας πνευματικής τροφής που μας παρέχει ο Κύριος μέσω του «πιστού και φρονίμου δούλου» με την εκπαίδευσι που αποκτούμε στις συναθροίσεις υπηρεσίας και στο σχολείο θεοκρατικής διακονίας, γινόμαστε ικανοί να υπερνικούμε τις πολλαπλές δυσκολίες που συναντούμε στο δρόμο μας. Γνωρίζομε πολύ καλά ότι δεν είμαστε μόνοι στην ωραία αυτή προσπάθεια. Μας συμπαραστέκεται μια κραταιά και αγία θεοκρατική οργάνωσις, έτοιμη και πρόθυμη να μας βοηθήση σε κάθε περίπτωσι ανάγκης.

Μας συγκινεί το γεγονός ότι έχομε το προνόμιο να εκτελούμε ιεραποστολικό έργο στη χώρα αυτή απ’ όπου πριν από 1900 περίπου χρόνια πέρασε ο απόστολος Παύλος κηρύττοντας το ευαγγέλιο του Χριστού. Και χαιρόμεθα όταν οι άνθρωποι καλής θελήσεως προσέχουν το άγγελμα της Βασιλείας και σαν τους αρχαίους Βεροιείς εκδηλώνουν την επιθυμία να εξετάσουν «εάν ούτως έχωσι ταύτα». Πολλές φορές μας κατηγορούν για «προσηλυτισμό», επειδή απλώς παρουσιάσαμε στους ανθρώπους τα έντυπά μας, που εκδίδονται και κυκλοφορούν νομίμως. Αποκρούομε όμως την εσφαλμένη και μισαλλόδοξη αυτή αντίληψι, διότι ως αληθινοί Χριστιανοί δεν έχομε καμμιά διάθεσι να ασκήσωμε οιασδήποτε μορφής πίεσι πάνω σε οιοδήποτε άτομο, ούτε να παρασύρουμε ανθρώπους να γίνουν μέλη σε καμμιά ανθρώπινη οργάνωσι. Φαίνεται, όμως, ότι, εφόσον μιμούμεθα τον Παύλο, που ήταν μιμητής του Χριστού, πρέπει και εμείς να έχωμε παρόμοιες πείρες, όπως ο Παύλος, όταν εκτελούσε ιεραποστολικό έργο στη χώρα αυτή.

Ελπίζομε ότι θα χαρήτε από την πληροφορία ότι οι διάκονοι του ευαγγελίου, που είναι «δέσμιοι» για ζητήματα ακεραιότητος, σας αποστέλλουν την αγάπη τους σε σας προσωπικώς και σ’ όλους τους συνδιακόνους των σε όλα τα μέρη της γης. Επιθυμούν να γνωρίζετε ότι καίτοι «δέσμιοι» συνεχίζουν την «καθαράν λατρείαν» ως ελεύθεροι εν Χριστώ. Έχουν τακτικά όλες των τις συναθροίσεις και δεν παραλείπουν να στέλλουν ανελλιπώς την έκθεσι του έργου, που επιτελούν είτε εγκαίρως, είτε ακαίρως. Στη γενική προσπάθεια για την αύξησι προς το 34% συνέβαλαν σημαντικά οι αδελφοί μας αυτοί. Αν και μερικοί από αυτούς έχουν βαρύτατα δεσμά, διότι ακριβώς δεν ηθέλησαν ν’ αποδώσουν στον Καίσαρα εκείνα που ανήκουν στον Θεό, εν τούτοις οι ζηλωταί αυτοί διάκονοι έχουν το ίδιο πνεύμα που είχε ο Παύλος λέγοντας «ουδέ έχω πολύτιμον την ζωήν μου, ως το να τελειώσω τον δρόμον μου μετά χαράς, και την διακονίαν την οποίαν έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού.»—Πράξεις 20:24.

Τον περασμένο Ιούνιο η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία διωργάνωσε θεαματικές εορτές για τη 1900ή επέτειο—όπως διεκήρυξε—της ελεύσεως του αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα. Στις εορτές αυτές κατόπιν προσκλήσεως παρευρέθησαν εκπρόσωποι από όλες σχεδόν τις λεγόμενες «Χριστιανικές Εκκλησίες» πλην της Καθολικής Ρώμης και της Κομμουνιστικής Ρωσίας. Σε μια ατμόσφαιρα «θρησκευτικής» εγκαρδιότητος των ετεροκλήτων αυτών θρησκευτικών εορταστών, εξεφωνήθησαν πάμπολλοι λόγοι για χριστιανική αγάπη και ελευθερία λατρείας, για ανεξιθρησκεία και μη καταδίωξι ετεροδόξων στοιχείων και γενικά για χριστιανική αλληλεγγύη και ενότητα δράσεως μεταξύ όλων των Χριστιανικών θρησκειών και δογμάτων. Όμως, η περίπτωσις των μαρτύρων του Ιεχωβά τούς διαψεύδει και τους παρουσιάζει ως ‘έχοντας μορφήν ευσεβείας, αλλ’ ηρνημένους την δύναμιν αυτής’. Ιδού μερικές περιπτώσεις «θρησκευτικής ελευθερίας» όπως την επαγγέλλονται οι ευσεβοφανείς διαστρεβλωταί των διδασκαλιών και της πορείας του ιεραποστόλου Παύλου:

Σ’ ένα χωριό της Μακεδονίας μισαλλόδοξα όργανα συνέλαβαν τέσσερες οικογενειάρχας μάρτυρας του Ιεχωβά και τους εκακοποίησαν σκληρότατα επειδή δεν υπέγραφαν δηλώσεις ότι αρνούνται τον Ιεχωβά. Κατόπιν τους ωδήγησαν ενώπιον του Μητροπολίτου της περιφερείας, ο οποίος, μόλις άκουσε ότι πρόκειται για μάρτυρας του Ιεχωβά, άρχισε να τους χτυπά με τα ίδια του τα χέρια. Ένας αδελφός ετόλμησε τότε να του πη: «Μας χτυπάτε εσείς, ένας Μητροπολίτης! Αλλά σας ερωτώ: ο Χριστός ερράπισε κανένα ή εδέχθη ραπίσματα;» Ύστερα, τα παραπάνω μισαλλόδοξα όργανα ωδήγησαν τους αδελφούς στα κρατητήρια, όπου οι βασανισμοί συνεχίσθηκαν σκληρότεροι. Η σύζυγος του ενός αδελφού πήγε στον προϊστάμενό τους και διεμαρτυρήθη για τη βάναυση αυτή μεταχείρισι των αδελφών και ιδίως του συζύγου της, που ήταν άρρωστος. Η απάντησις του προϊσταμένου ήταν ότι «αυτούς θα τους αχρηστεύσωμε· εφόσον είναι άχρηστοι για μας, θα τους κάμωμε να είναι άχρηστοι και για τον Ιεχωβά»!

Σ’ ένα χωριό, πάλι, της Κρήτης ο αστυνομικός σταθμάρχης εκάλεσε έναν αδελφό και μπροστά σ’ έναν ορθόδοξο ιερέα του εζήτησε ν’ αρνηθή εγγράφως τον Ιεχωβά! Ο αδελφός διεμαρτυρήθη, εδήλωσε ότι ως Έλλην πολίτης έχει δικαίωμα να λατρεύη τον Θεόν σύμφωνα με τις δικές του πεποιθήσεις, αλλ’ αυτό εξώργισε τον αστυνομικό, ο οποίος βρίζοντας τον Ιεχωβά άρπαξε μια Αγία Γραφή, που κρατούσε ο αδελφός, την πέταξε κάτω, την καταπάτησε και μπροστά στον ιερέα την καταξέσχισε!

Ακόμη και εις αυτάς τας Αθήνας, τον Ιούλιο του 1951, και ενώ ήσαν ακόμη νωποί οι λόγοι των θρησκευτικών εορταστών του Παύλου περί αγάπης και ελευθερίας λατρείας, αστυνομικοί εισέβαλαν σ’ ένα σπίτι που ήσαν συγκεντρωμένοι είκοσι περίπου μάρτυρες του Ιεχωβά μελετώντας την Αγία Γραφή. Διέκοψαν τη μελέτη με κραυγές «ψηλά τα χέρια», σαν να επρόκειτο να συλλάβουν ληστάς! Ωδήγησαν τους αδελφούς στην αστυνομία, τους πήραν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, σαν να επρόκειτο για κακοποιούς, και την επομένη τους ωδήγησαν στον εισαγγελέα. Ο εισαγγελεύς, μη βρίσκοντας πού να στηρίξη κατηγορία, άφησε ελεύθερους τους αδελφούς. Ποια, όμως, αξία έχει αυτό, όταν κάθε φορά που συναντώνται μάρτυρες του Ιεχωβά για να μελετήσουν τον λόγο του Θεού, διατρέχουν τον κίνδυνο να συλληφθούν και να οδηγηθούν στα κρατητήρια σαν κακοποιοί;

Εν τούτοις, μέσ’ απ’ όλες αυτές τις δυσκολίες και τους διωγμούς έρχεται η αύξησις. Οι πείρες που έχομε από τον αγρό της υπηρεσίας είναι πλούσιες και πολύ ευλογητές. Οι αδελφοί δεν αποθαρρύνονται από τον πόλεμο που κάνει ο διάβολος εναντίον εκείνων που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη μαρτυρία του Βασιλέως Χριστού Ιησού. Με τη δύναμι που αντλούμε από την πλούσια πνευματική τροφή, που μας παρέχει η οργάνωσις του Κυρίου, συνεχίζομε, μαζί με όλους τους συνδιακόνους μας στα διάφορα μέρη της γης, τον καλόν αγώνα της ‘πίστεως, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους’.

Σ’ ένα έρημο νησί ήσαν κρατούμενοι μερικοί αδελφοί για ζητήματα ακεραιότητος. Τους είχαν σε απομόνωσι για να μην έχουν ευκαιρίες να μιλούν σε άλλους κρατουμένους και τους παρασύρουν με τον Ιεχωβά!! Τους έστελναν όμως για διάφορες αγγαρείες στους γύρω λόφους, όπου πήγαιναν και άλλοι κρατούμενοι, κι έτσι οι αδελφοί είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν για τη Βασιλεία του Θεού. Αρκετά άτομα εγνώρισαν με τον τρόπο αυτό την αλήθεια. Πραγματικά ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται. Οι αδελφοί είχαν μετατρέψει τη σκηνή τους σε αίθουσα βασιλείας κι εκεί διεξήγαν κανονικά όλες τους τις μελέτες. Μια μέρα στάλθηκε κάποιος να παρακολουθήση τους αδελφούς και να ακούση για ποια θέματα συζητούν κι έτσι να βρεθή αφορμή εις βάρος των. Αυτός, όμως, όταν άκουσε να μιλούν οι αδελφοί για τον Θεό, την Αγία Γραφή και τη Βασιλεία του Θεού, τόσο επηρεάσθηκε, ώστε μπήκε μέσα στη σκηνή, παρακολούθησε φανερά τις συζητήσεις και τους ανεκοίνωσε τι του είχε ανατεθή. Έγινε ένας φίλος των αδελφών και τους βοήθησε πολύ στις δύσκολες μέρες που πέρασαν στην ερημόνησο αυτή.

Στην εφετινή συνέλευσι του Λονδίνου, όπως και των Παρισίων, παρευρέθησαν οκτώ αδελφοί από την Ελλάδα και όταν γύρισαν πίσω μάς μετέδωσαν τις πολλές ευλογίες των συνελεύσεων αυτών και ιδίως το νόημα της «Καθαράς Λατρείας» που τόσο ετονίσθη στις μεγάλες αυτές συνάξεις του λαού του Κυρίου. Εχαρήκαμε υπερβολικά για τις καινούργιες εκδόσεις. Με ανανεωμένες δυνάμεις είμαστε τώρα έτοιμοι να μπούμε στο νέο υπηρεσιακό έτος για την αύξησι κι επέκτασι της «Καθαράς και Αμολύντου Λατρείας» και στη χώρα μας.