Μια Ματιά Στις Ειδήσεις
Η Μουσική Ροκ και οι Ανύπανδρες Μητέρες
● Οι παράνομες γεννήσεις μεταξύ κοριτσιών εφηβικής ηλικίας αυξήθηκαν κατά 50 τοις εκατό μέσα σε μια δεκαετία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα, σε κάθε 1.000 και οι μητέρες οι 339 ήσαν ανύπανδρες. Αν συγκριθούν με τις 76 ανύπανδρες μητέρες που αναλογούν σε κάθε 1.000 γυναίκες που έχουν περάσει την εφηβική ηλικία, προκύπτει το ερώτημα: Γιατί υπάρχει αυτή η μεγάλη διαφορά;
Ένας Οργανισμός, το Ίδρυμα Πληθυσμού, επιρρίπτει ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης στα τραγούδια ροκ, που είναι τόσο δημοφιλή μεταξύ των νεαρών. Το Ίδρυμα αναφέρει ότι αυτά τα τραγούδια συχνά εξυμνούν τις σεξουαλικές σχέσεις και την απόκτησι τέκνων έξω από τον γαμήλιο δεσμό. Δημοφιλή τραγούδια ροκ με τίτλους όπως «Δεν μ’ Αρέσει να Κοιμούμαι Μόνη» και «Έχω το Μωρό Μου,» το αποδεικνύουν αυτό. Μπορεί κανείς να συμβιβάση τα τραγούδια αυτού του είδους με την προτροπή της Αγίας Γραφής στους Φιλιππησίους 4:8 να είμεθα προσηλωμένοι σε όσα είναι ‘αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή.’ Για κείνους που ακολουθούν αυτή τη συμβουλή, υπάρχει η υπόσχεσις στο παρακάτω εδάφιο, «και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών.»
Η Επίδρασις Θρησκείας
● Πριν από ένα χρόνο το περιοδικό «Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ» έκαμε μια σφυγμομέτρησι μεταξύ επιφανών Αμερικανών για να καθορίση σε ποιο βαθμό επηρεάζουν τις εθνικές αποφάσεις και ενέργειες οι δεκαοκτώ κυριώτεροι οργανισμοί και ιδρύματα της χώρας. Σ’ αυτή την έρευνα, η «Ωργανωμένη θρησκεία» είχε καταλάβει την τελευταία θέσι. Εφέτος, σε μια όμοια έρευνα η «Ωργανωμένη θρησκεία» κατέλαβε την προτελευταία θέσι, αλλ’ αυτό συνέβη επειδή ο κατάλογος των ιδρυμάτων που περιελαμβάνοντο είχε επεκταθή από δεκαοκτώ σε εικοσιτέσσερα. Στην πραγματικότητα, η «Ωργανωμένη θρησκεία» έπεσε από τη δεκάτη ογδόη θέσι στην εικοστή τρίτη στον κατάλογο των Αμερικανικών ιδρυμάτων που επηρεάζουν τον εθνικό τρόπο ζωής.
Με τα ίδιο πνεύμα, το περιοδικά «Μπούντε» περιγράφει τον τρόπο με τον οποίον πολλοί Γερμανοί προσπαθούν ν’ αντιμετωπίσουν τις οικονομικές πιέσεις που προέκυψαν από τις φορολογικές αναπροσαρμογές. Πολλά άτομα διακόπτουν κάθε σχέσι με τις εκκλησίες των για ν’ απαλλαγούν από τον φόρο που απαιτείται από τα μέλη των εκκλησιών. Σύμφωνα με τα «Μπούντε,» οι Καθολικές επισκοπές και οι Ευαγγελικές εκκλησίες του κράτους υπολογίζουν ότι θα εισπράξουν συνολικά από τους εκκλησιαστικούς φόρους 1,2 δισεκατομμύρια DM [Γερμανικά μάρκα] λιγώτερα το 1975.
Η Ιταλία Έτοιμη για Μια Αλλαγή
● ΤΟ 1929 ο Φασιστής δικτάτωρ Μπενίτο Μουσσολίνι και ο Πάπας Πίος ΧΙ είχαν κάμει μια συνθήκη που είναι γνωστή με την ονομασία Συνθήκη του Λατερανού, αλλά συνήθως με το για όνομα «Κονκορδάτο.» Τώρα γίνονται διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ιταλικής κυβερνήσεως και του Βατικανού για αναθεώρησι αυτής της συνθήκης που έγινε πριν σαρανταέξη χρόνια. Οι πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνσι ήσαν ισχυρές. Είχαν αρχίσει να δημιουργούνται μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα ζήτημα του διαζυγίου ενίσχυσε τώρα τελευταία περισσότερο την κίνησι για την αλλαγή. Το Κονκορδάτο χορηγεί στους νόμους της Εκκλησίας την ίδια νομική θέσι όπως και στους νόμους της Πολιτείας. Γι’ αυτό, έχει προκύψει μια μεγάλη σύγκρουσις. Η Ιταλική νομοθεσία ενομιμοποίησε το διαζύγιο, αλλά οι νόμοι της Εκκλησίας εξακολουθούν να το απαγορεύουν—μολονότι το Κονκορδάτο λέγει ότι και οι δύο νόμοι έχουν την ίδια ισχύ.
Πέρυσι η Εκκλησία χρηματοδότησε μια μεγάλη εκστρατεία για ν’ ανατρέψη τον νόμο της κυβερνήσεως περί διαζυγίου, αλλά υπέστη συντριπτική ήττα. Καθώς ανέφερε μια ανακοίνωσις του Ρώυτερ από τη Ρώμη, αυτό «ήταν το σαφέστερο σημείο που έδειχνε ότι ο πληθυσμός ήταν έτοιμος για την αλλαγή—και ότι ωρίμασε ο καιρός για να γίνη μια λεπτομερής αναθεώρησις του Κονκορδάτου.» Το κυριώτερο πολιτικό κόμμα της Ιταλίας, οι Χριστιανοδημοκράται, είχαν υποστηρίξει την εκστρατεία της Εκκλησίας κατά του διαζυγίου, και γι’ αυτό υπέστησαν μερικές απώλειες στις εκλογές. Κι αυτοί, επίσης, αισθάνονται ότι πρέπει να γίνη μια αλλαγή, αν θέλουν να ξανακερδίσουν μερικές ψήφους. Εκείνο που τους ανησυχεί ιδιαίτερα είναι τα φάσμα του Κομμουνιστικού κόμματος, το οποίο εμφανίζεται όλο και μεγαλύτερο στα Ιταλικό προσκήνιο.