Ανοιχτός ο Δρόμος για την Αύξηση στο Γιβραλτάρ

ΤΟ στάδιο βλέπει ολόκληρο το Γιβραλτάρ, μια και βρίσκεται μόλις ενάμιση περίπου χιλιόμετρο έξω απ’ αυτό. Κι όμως, για 13 και πλέον χρόνια, οι κάτοικοι του Γιβραλτάρ έπρεπε να ταξιδεύουν το λιγότερο δέκα ώρες, αν ήθελαν να πάνε εκεί. Έπρεπε να πάρουν πρώτα το πλοίο για τη Βόρεια Αφρική, μετά να πάνε στην Ισπανία και τελικά να πάρουν το λεωφορείο για το στάδιο. Γιατί χρειαζόταν να κάνουν ένα τόσο μεγάλο ταξίδι για να πάνε σ’ ένα τόσο κοντινό μέρος;

Το 1969 η κυβέρνηση Φράνκο της Ισπανίας έκλεισε τα σύνορα στη στενή λωρίδα γης που ενώνει την Ισπανία με το Γιβραλτάρ. Αυτή η ενέργεια ήταν η κατάληξη της διαφωνίας που είχαν Ισπανία και Βρετανία για τα κυριαρχικά δικαιώματα του Βράχου, όπως συχνά λένε το Γιβραλτάρ. Ωστόσο, τέτοιοι μπελάδες δεν είναι κάτι το καινούριο για τους κατοίκους του Γιβραλτάρ. Επειδή το Γιβραλτάρ κατέχει επίζηλη στρατηγική θέση, είναι ένα οχυρό συχνά απομονωμένο από τις γειτονικές του χώρες.

Στις αρχές του όγδοου αιώνα, Μαυριτανοί εισβολείς υπό τις διαταγές του Ταρίκ κατέλαβαν αυτό το κομμάτι γης και το ονόμασαν «Τζεμπέλ-αλ-Ταρίκ» (Βουνό του Ταρίκ), ονομασία που παραφθάρηκε σε «Γιβραλτάρ». Οι Μαυριτανοί οχύρωσαν γερά το Βράχο, που υψώνεται περίπου 430 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Στο πέρασμα των αιώνων, ο Βράχος πολιορκήθηκε αμέτρητες φορές, πότε από τους Μαυριτανούς και πότε από τους Ισπανούς. Τελικά, παρέμεινε στην κυριαρχία των Ισπανών από το 1462 ως το 1704, οπότε καταλήφθηκε από τους Βρετανούς, οι οποίοι και έχτισαν μια ναυτική βάση στο έδαφός του.

Στην πόλη, που απλώνεται στους πρόποδες του Βράχου, εγκαταστάθηκαν η φρουρά και άνθρωποι από πολλές χώρες, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός ανάμειχτου πληθυσμού, που κατάγεται κυρίως από Μαυριτανούς, Ισπανούς, Βρετανούς, Εβραίους και Γενοβέζους άποικους. Τώρα η πλειονότητα του πληθυσμού μιλάει ισπανικά και αγγλικά.

Η Βιβλική Αλήθεια Καταφθάνει στο Γιβραλτάρ

Στους σύγχρονους καιρούς, σπόροι της Βιβλικής αλήθειας πρωτοφυτεύτηκαν στο Γιβραλτάρ το καλοκαίρι του 1958. Κάποιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά πήγαιναν να παρακολουθήσουν μια συνέλευση στο Λονδίνο της Αγγλίας, και όταν το πλοίο τους έπιασε ενδιάμεσα και Γιβραλτάρ, άδραξαν την ευκαιρία και κήρυξαν τα καλά νέα της Βασιλείας. Μερικοί κάτοικοι δέχτηκαν να γίνουν συνδρομητές στο περιοδικό Η Σκοπιά.

Τον άλλο χρόνο, ένα ζευγάρι ιεραποστόλων πήγε στο Γιβραλτάρ για να ποτίσει τους «σπόρους». Αλλά οι αρχές ενέδωσαν στις πιέσεις των θρησκευτικών ηγετών και απέλασαν αυτό το ζευγάρι δυο χρόνια αργότερα. Εντούτοις, είχε σχηματιστεί ένας μικρός όμιλος περίπου 25 Μαρτύρων, που το πιστό τους έργο στο πέρασμα των χρόνων ανταμείφθηκε με σταθερή αύξηση, κι έτσι το Μάρτιο του 1987 υπήρχαν 132 ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας. Σίγουρα, η αύξηση αυτή πιστοποιεί ότι η εκκλησία εγκαρτέρησε παρ’ όλα τα ιδιάζοντα προβλήματα του Γιβραλτάρ.

Απομόνωση—Ένα Ιδιάζον Πρόβλημα

Το κλείσιμο των συνόρων προκάλεσε οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και, συν τοις άλλοις, στάθηκε σοβαρό εμπόδιο για τη συναναστροφή των Μαρτύρων του Ιεχωβά με τους ομοπίστους τους από γειτονικές εκκλησίες της Ισπανίας. Μολαταύτα, τον καιρό του 13χρονου αποκλεισμού της χώρας, εκείνοι δεν έχαναν την πλούσια πνευματική τροφή που παρείχαν οι συνελεύσεις περιοχής και περιφερείας. Κάθε φορά το πρόγραμμα επαναλαμβανόταν αργότερα στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας στο Γιβραλτάρ.

Η επιβεβλημένη απομόνωση έγινε αιτία να δοκιμαστούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο οι νεαροί της εκκλησίας. Περιορισμένοι καθώς ήταν στα 5,8 τετραγωνικά χιλιόμετρα της έκτασης του Γιβραλτάρ, χρειαζόταν να ενεργούν σοφά για να αντιμετωπίζουν τα ζητήματα του εθνικισμού, του υλισμού και του γάμου.

Το ζήτημα του γάμου; Ναι, αφού ήταν περιορισμένοι στη μικρή αυτή εκκλησία, είχαν περιορισμένες ευκαιρίες να βρουν κατάλληλο γαμήλιο σύντροφο. Κοσμικοί νεαροί πίεζαν τα κορίτσια της εκκλησίας να δεχτούν να βγουν ραντεβού μαζί τους. Οι νεαροί Μάρτυρες του Γιβραλτάρ έπρεπε να παίρνουν στα σοβαρά τη σοφή συμβουλή της Αγίας Γραφής να παντρεύονται «[μόνο (ΜΝΚ) εν Κυρίω]».—1 Κορινθίους 7:39· παράβαλε Γένεσις 24:1-4.

Ένας νεαρός Μάρτυρας, αγνοώντας τη συμβουλή του Πρωτουργού του γάμου, άρχισε να βγαίνει ραντεβού με μια ντόπια, που δεν ήταν μέλος της εκκλησίας. Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας υπομονετικά τον βοήθησαν και αυτό τον έκανε να σκεφτεί πιο σοβαρά τους κινδύνους που διάτρεχε. Τελικά, είπε στη φίλη του ότι παρ’ όλο που τα αισθήματά του γι’ αυτήν ήταν βαθιά, η γνώση που είχε αποκτήσει από τη Γραφή τον υποχρέωνε να διαλύσει το δεσμό τους. ‘Θέλω να ζήσω για πάντα μ’ αυτήν που θα παντρευτώ, και όχι για λίγα μόνο χρόνια’, της εξήγησε.

Η κοπέλα έμεινε έκπληκτη και στεναχωρήθηκε, αλλά ήταν περίεργη να μάθει τι ήταν αυτό που θα μπορούσε να τον ενδιαφέρει περισσότερο από το δεσμό τους. Άρχισε λοιπόν να μελετάει την Αγία Γραφή. Η απλή περιέργεια εξελίχτηκε σε ζωηρό και ειλικρινές ενδιαφέρον, η κοπέλα έκανε γοργή πρόοδο στην αλήθεια και βαφτίστηκε. Αυτό έδειχνε καθαρά την επιθυμία της να υπηρετεί τον Ιεχωβά, κι έτσι ο αδελφός ανανέωσε τη σχέση τους. Αργότερα έγιναν ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που θερίζει τις ευλογίες που απορρέουν από την εφαρμογή της σοφής συμβουλής του Ιεχωβά για το γάμο.

Το Άνοιγμα των Συνόρων Οδηγεί σε Θεοκρατική Αύξηση

Στις 14 Δεκεμβρίου 1982, άνοιξαν τα σύνορα για τους πεζούς. Έπειτα στις 6 Φεβρουαρίου 1985, αποκαταστάθηκε η ελεύθερη διάβαση των συνόρων. Ο πληθυσμός ένιωσε πιο άνετα. Η τοπική εκκλησία των Μαρτύρων εκμεταλλεύτηκε αυτή την εξέλιξη για να δώσει πιο πλατιά μαρτυρία και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες για μεγαλύτερες συνάξεις. Τώρα ήταν πιο εύκολο για τα ευνοϊκά διακείμενα άτομα να πάνε να δουν την αγάπη και την αρμονία που υπάρχει ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτές τις συνάξεις.

Για παράδειγμα, κάποιος, που η γυναίκα του είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά εδώ και 20 χρόνια περίπου, δέχτηκε να συνοδέψει αυτήν και τα παιδιά του σε μια συνέλευση περιοχής στην Ισπανία. Το πρόγραμμα και η συναναστροφή του άρεσαν τόσο που αποφάσισε να καθήσει και τη δεύτερη μέρα. Μετά το τέλος της συνέλευσης, ένας αδελφός τού πρότεινε οικιακή Γραφική μελέτη. «Γιατί όχι;» απάντησε, και πρόσθεσε: «Τι θα ’λεγες να αρχίζαμε αυτή τη βδομάδα;» Η γυναίκα του, που χρόνια ολόκληρα προσευχόταν για μια τέτοια έκβαση, ήταν πανευτυχής.

Ο αριθμός των Μαρτύρων που υπηρετούν ως βοηθητικοί σκαπανείς (αυτών δηλαδή που αφιερώνουν 60 ώρες το μήνα στη δημόσια διακονία) αυξήθηκε, για να γίνει πλήρης εκμετάλλευση των επιπρόσθετων ευκαιριών που παρουσιάζονταν. Αυτή η γεμάτη ζήλο δράση είχε σαν αποτέλεσμα αύξηση περίπου 35 τοις εκατό από το 1982 και έπειτα.

Η ανεπίσημη μαρτυρία έχει παίξει κι αυτή μεγάλο ρόλο στην αύξηση της εκκλησίας. Δυο Μάρτυρες έκαναν επιθεώρηση στο λιμάνι, πράγμα που ήταν μέρος της κοσμικής τους εργασίας, και είδαν μια Μετάφραση Νέου Κόσμου της Αγίας Γραφής που μόλις και φαινόταν από το φινιστρίνι ενός γιωτ. Αμέσως, έψαξαν να βρουν ποιανού ήταν η Γραφή. Βρήκαν ότι ήταν του λιμενάρχη, ο οποίος μελετούσε με Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Βρετανία μέχρι πριν από λίγο καιρό, μέχρι τότε δηλαδή που εγκαταστάθηκε στο Γιβραλτάρ. Ξανάρχισε αμέσως τη μελέτη του και έκανε γοργή πρόοδο όπως και η γυναίκα με την οποία συζούσε. Σύντομα νομιμοποίησαν τη σχέση τους και βαφτίστηκαν. Τώρα το ζευγάρι αυτό των Βρετανών αφιερώνουν πολύ από το χρόνο που διαθέτουν στη διακονία, εργαζόμενοι στην αγγλόφωνη κοινότητα και έχουν συντελέσει στο σχηματισμό ενός ομίλου μελέτης εκεί.

Επίσης, άρχισαν Γραφική μελέτη και με ένα νεαρό αντρόγυνο που έμεναν σε στρατιωτική βάση, τον Τιμ και την Τρέιση. Ο Τιμ έπαιζε τρομπόνι στη μπάντα του συντάγματος, αλλά αποφάσισε να δώσει όλο του τον εαυτό στην υπηρεσία των συμφερόντων της ειρηνικής Βασιλείας του Ιεχωβά. Οι συγγενείς πίεζαν το ζευγάρι να σταματήσουν να συναναστρέφονται με τους Μάρτυρες. Εκείνοι όμως συνέχισαν τη Γραφική τους μελέτη και έγιναν πιο σταθεροί στην πίστη τους.

Ο Τιμ ζήτησε να απολυθεί, αν και αρχικά είχε καταταγεί για περίοδο έξι ετών. Όταν είδε ότι η εξέταση της υπόθεσής του καθυστερούσε αδικαιολόγητα, πήρε την απόφαση να μιλήσει στον στρατιωτικό γιατρό· του εξήγησε πως η γυναίκα του επηρεαζόταν δυσμενώς από το γεγονός ότι ακόμη δεν ήξεραν τι θα κάνουν στο μέλλον. Ο γιατρός κατάλαβε πώς ένιωθε το ζευγάρι και χρησιμοποίησε την επιρροή του για να επισπευθεί η εξέταση. Σύντομα ο Τιμ επέστρεψε μαζί με το σύνταγμά του στην Αγγλία, και εκεί κατάφερε τελικά να πάρει απολυτήριο. Τώρα υπηρετούν και οι δυο ως αφιερωμένοι Μάρτυρες.

Μελλοντικές Προοπτικές

Τώρα που τα σύνορα είναι ανοιχτά, οι Μάρτυρες του Γιβραλτάρ είναι σε θέση να βοηθήσουν και τις γειτονικές ισπανικές εκκλησίες. Κηρύττουν στην ξακουστή Κόστα ντελ Σολ (Ακτή του Ήλιου), όπου υπάρχουν πολλοί αγγλόφωνοι.

Μολονότι το «ζήτημα του Γιβραλτάρ» παραμένει άλυτο από πολιτική άποψη, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Γιβραλτάρ και στην Ισπανία είναι εντελώς ενωμένοι πνευματικά, όπως άλλωστε είναι και σε ολόκληρη την υφήλιο. Θέτουν την εμπιστοσύνη τους στο «Βράχο» του οποίου η δύναμη είναι αιώνια, και αναφωνούν όπως και ο ψαλμωδός: ‘Ελάτε να ψάλουμε εις τον Ιεχωβά, να υψώσουμε αλαλαγμούς χαράς προς τον Βράχο της σωτηρίας μας’.—Ψαλμός 95:1 ΛΧ.