Κιβώτιο Ερωτήσεων

◼ Όταν η εκκλησία καλείται να βοηθήσει στις διευθετήσεις για κάποια κηδεία, μπορεί να εγερθούν τα ακόλουθα ερωτήματα:

Ποιος πρέπει να εκφωνήσει την ομιλία κηδείας; Αυτή η απόφαση πρέπει να παρθεί από τα μέλη της οικογένειας. Μπορεί να επιλέξουν οποιονδήποτε βαφτισμένο αδελφό ο οποίος έχει καλή υπόσταση. Αν ζητηθεί από τους πρεσβυτέρους να δώσουν κάποιον ομιλητή, εκείνοι κανονικά θα επιλέξουν έναν ικανό πρεσβύτερο ο οποίος θα εκφωνήσει μια ομιλία βασισμένη στο σχέδιο της οργάνωσης. Αν και δεν θα εξυμνήσει τον νεκρό, μπορεί να είναι κατάλληλο να στρέψει την προσοχή σε υποδειγματικές ιδιότητες που εκδήλωνε εκείνος ή εκείνη.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί η Αίθουσα Βασιλείας; Ναι, αν το πρεσβυτέριο δώσει την άδειά του, αν η αίθουσα είναι ιδιόκτητη και αν δεν παρεμποδίζεται κάποια από τις προγραμματισμένες συναθροίσεις. Η αίθουσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί αν ο νεκρός είχε καθαρή φήμη και ήταν μέλος της εκκλησίας ή αν ήταν το μικρής ηλικίας παιδί κάποιου μέλους της εκκλησίας. Αν το άτομο είχε γίνει διαβόητο λόγω αντιχριστιανικής διαγωγής ή αν υφίστανται άλλοι παράγοντες που θα μπορούσαν να έχουν δυσμενή αντίκτυπο στην εκκλησία, οι πρεσβύτεροι ίσως αποφασίσουν να μην επιτρέψουν να χρησιμοποιηθεί η αίθουσα.—Βλέπε το βιβλίο Οργανωμένοι, σελίδες 62 και 63.

Κανονικά, οι Αίθουσες Βασιλείας δεν χρησιμοποιούνται για κηδείες μη ομόπιστων ατόμων. Θα μπορούσε να γίνει κάποια εξαίρεση αν μέλη της οικογένειας είναι ενεργά συνταυτισμένα ως βαφτισμένοι ευαγγελιζόμενοι, αν αρκετά άτομα της εκκλησίας γνώριζαν ότι ο νεκρός είχε ευνοϊκή στάση απέναντι στην αλήθεια και καλή φήμη για ορθή διαγωγή στην περιοχή, και επίσης αν δεν ενσωματωθούν στην τελετή κοσμικά έθιμα.

Όταν δώσουν την άδεια να χρησιμοποιηθεί η Αίθουσα Βασιλείας, οι πρεσβύτεροι θα πρέπει να διευκρινίσουν ότι το φέρετρο δεν θα βρίσκεται στην Αίθουσα Βασιλείας ούτε έξω από αυτήν, αλλά θα πρέπει να βρίσκεται στους νεκροθαλάμους του νεκροταφείου.

Τι θα λεχθεί για κηδείες κοσμικών ατόμων; Αν ο νεκρός είχε καλή φήμη στην περιοχή, κάποιος αδελφός θα μπορούσε να εκφωνήσει μια παρηγορητική Γραφική ομιλία στην αίθουσα τελετών του νεκροταφείου ή στον τόπο ταφής. Η εκκλησία θα αρνηθεί να χειριστεί το ζήτημα της κηδείας ενός ατόμου που ήταν γνωστό για ανήθικη, άνομη διαγωγή, ή του οποίου ο τρόπος ζωής συγκρουόταν κατάφωρα με τις αρχές της Αγίας Γραφής. Οπωσδήποτε, ένας αδελφός δεν θα συμμετείχε με κάποιον κληρικό στη διεξαγωγή μιας τελετής που γίνεται από κοινού ούτε σε κηδεία η οποία θα διεξαγόταν σε κάποια εκκλησία της Βαβυλώνας της Μεγάλης.

Τι θα γίνει αν ο νεκρός ήταν αποκομμένος; Η εκκλησία γενικά δεν θα αναμειγνυόταν ούτε θα χρησιμοποιούνταν η Αίθουσα Βασιλείας. Αν το άτομο είχε δώσει αποδείξεις μετάνοιας και εκδήλωνε επιθυμία να επανενταχθεί, η συνείδηση ενός αδελφού μπορεί να του επέτρεπε να εκφωνήσει μια Γραφική ομιλία στην αίθουσα τελετών του νεκροταφείου ή στον τόπο ταφής, προκειμένου να δοθεί μαρτυρία σε μη ομόπιστα άτομα και να παρηγορηθούν οι συγγενείς. Προτού πάρει αυτή την απόφαση, όμως, θα ήταν σοφό να συμβουλευτεί ο αδελφός το πρεσβυτέριο και να λάβει υπόψη του τις τυχόν εισηγήσεις τους. Σε καταστάσεις στις οποίες δεν θα ήταν σοφό να αναμειχθεί αυτός ο αδελφός, ίσως είναι κατάλληλο κάποιος αδελφός ο οποίος είναι μέλος της οικογένειας του νεκρού να εκφωνήσει μια ομιλία για να παρηγορηθούν οι συγγενείς.

Επιπρόσθετη κατεύθυνση μπορεί να βρεθεί στα τεύχη της Σκοπιάς 15 Οκτωβρίου 1990, σελίδες 30, 31· 15 Ιανουαρίου 1982, σελίδα 30· 15 Ιουνίου 1980, σελίδες 5-7· 1 Σεπτεμβρίου 1978, σελίδες 5-8· 1 Σεπτεμβρίου 1977, σελίδα 539· 1 Νοεμβρίου 1971, σελίδες 670, 671· Ξύπνα! 8 Σεπτεμβρίου 1990, σελίδες 22, 23 και 22 Αυγούστου 1977, σελίδες 12-15· και στην επιστολή 28 Μαρτίου 1996 προς τις εκκλησίες.