Παίζοντας Αναπτύσσεται

Γι’ αυτή τη μικρή, τώρα είναι καιρός για εξερευνήσεις. Μια έντονη περιέργεια την παρακινεί να τραβάει και να σέρνει τα πάντα στο σπίτι. Αν τα πράγματα του σπιτιού είναι εκτεθειμένα στο έλεος του παιδιού, η μητέρα κάθε τόσο θα φωνάζει «μη, μη» και θα χτυπάει τα μικρούλικα χεράκια, βάζοντας έτσι χαλινάρι στην περιέργεια—την ίδια περιέργεια που μπορεί να κάνει το παιδί να πετύχει στο σχολείο κι αργότερα στη ζωή. Να είστε προστατευτικοί, αλλά όχι περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται. Θα πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία έξω σε κάποιο πάρκο, όπου μια σωλήνα θα μπορούσε να γίνει το τούνελ που περνάει μέσα απ’ το βουνό ή η σπηλιά στην οποία ζουν η μαμά αρκούδα και το αρκουδάκι της.

Μερικά χρόνια αργότερα, η φαντασία βρίσκεται σε πλήρη ακμή. Το κασόνι γίνεται το υποτιθέμενο σπίτι για το παιχνίδι, η καρέκλα γίνεται η θέση του οδηγού στο αυτοκίνητο, το κοντάρι της σκούπας είναι το ορμητικό άτι που καλπάζει για να σώσει κάποιον. Ένα κουτί με άμμο μαζί με μερικά κατσαρολάκια κι έναν κουβά νερό προσφέρουν ανεξάντλητες ευκαιρίες. Αν και η επιτήρηση του γονέα στο παιχνίδι είναι σημαντική, δεν χρειάζεται πάντα να βασίζεται σε συντονισμένες και οργανωμένες ενέργειες, μπορεί να είναι ανάλογη με τη διάθεση της στιγμής. Τα παιδιά έχουν τάσεις να γίνονται καουμπόιδες, αεροπλάνα που πετάνε ψηλά, γιατροί και νοσοκόμες, πατέρες και μητέρες, αστροναύτες και μπουλντόζες που περνάνε με θόρυβο—κι όλα αυτά σε διάστημα μισής ώρας.

Το παιχνίδι είναι βασικό για την ανάπτυξη του παιδιού. Αν στερείς από το παιδί την κατάλληλη ώρα και τα κατάλληλα υλικά για παιχνίδι είναι σαν να του περιορίζεις τη διανοητική, σωματική, συναισθηματική και πνευματική του ανάπτυξη.