Τα Ποτά στους Βιβλικούς Χρόνους

Ο Ε. Γ. Χήτον, γράφοντας στο βιβλίο Η Καθημερινή Ζωή στους Χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης, ομιλεί για ποτά που εχρησιμοποιούντο από τους Ισραηλίτας: «Επειδή το νερό ήταν λιγοστό και δεν ήταν πολύ εύγευστο, επίνετο σημαντική ποσότης γάλακτος. Το γάλα αυτό προήρχετο από κατσίκες και πρόβατα. Η Εβραϊκή έχει μια λέξι για το νωπό γάλα, αλλά στο κλίμα της Παλαιστίνης δεν μπορεί να εχρησιμοποιήθη τόσο όσο ένας άλλος όρος που σημαίνει ξυνόγαλα ή γιαούρτι. Μόλις το νωπό γάλα ετίθετο μέσα στο δοχείο από αιγόδερμα, επυκνώνετο ελαφρώς κι εγίνετο ξυνό. Εθεωρείτο ως καλύτερο ακόμη, για να σβήνη τη δίψα. . . .

»Η οινοποσία ήταν γενική. Το να λαμβάνεται το κρασί με νερό ή να παγώνεται πολυτελώς με χιόνι από τα βουνά αποτελούσαν μεταγενέστερα έθιμα, αλλά και τότε το δεύτερο δύσκολα μπορούσε να θεωρηθή ένα μέρος της καθημερινής ζωής. Ο κοινός Ισραηλίτης στην εποχή εκείνη ελάμβανε το κρασί του στη φυσική του κατάστασι ή (όπως οι Ασσύριοι) ανακατεμένο με καρυκεύματα και φάρμακα, για ν’ αυξηθή η ‘μεθυστικότης’ του. Δεν είναι εκπληκτικό ότι η Παλαιά Διαθήκη περιέχει τόσο πολλές προειδοποιήσεις περί υπερβολικής οινοποσίας. Οι άνδρες του Ισραήλ έπιναν επίσης κρασί από ρόδια. . . . Δεν φαίνεται, όμως, να ήσαν και πολύ ζυθοπόται. Όσο γι’ αυτό, διέφεραν από τους γείτονάς των, τους Φιλισταίους, των οποίων τα ζυθοκύπελλα με τους στραγγιστικούς κρουνούς των βρέθηκαν κατά εκατοντάδες.»