Σταθεροί στην Πίστι Παρά την Εναντίωσι

«Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.»​—2 Κορ. 13:5.

1. (α) Ποιες ερωτήσεις πρέπει να θέσωμε στον εαυτό μας; (β) Πώς εξεδηλώθη η πίστις του Παύλου;

ΕΙΝΑΙ πολύ ορθό να ερωτήσωμε τον εαυτό μας, Παραβάλλεται η πίστις μας με την πίστι του πράου αλλά θαρραλέου Μωυσέως; ή του υπομονητικού Παύλου; Σκεφθήτε την περίπτωσι του Παύλου, ο οποίος υπέμεινε πολλούς κινδύνους χάριν της διακονίας του. Εδάρη, ελιθοβολήθη, εναυάγησε, εταξίδευσε κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, εκινδύνευσε στην έρημο, εκινδύνευσε στη θάλασσα, σε πείνες, σε δίψες, και πολλές φορές στο ψύχος. Και όταν ακόμη είχαν καλλιεργήσει ισχυρή πίστι, ο Παύλος εξακολουθούσε να συνιστά στους Χριστιανούς: «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.» Έτσι επεξήγησε ακόμη ότι οι Χριστιανοί οφείλουν να εξετάζουν εαυτούς αγρύπνως για να διατηρούν μια σχέσι αφοσιώσεως με τον Θεό.​—2 Κορ. 13:5· 11:25-27.

2. Ποιες δοκιμασίες πίστεως πρέπει ν’ αναμένωμε, και ποια παραδείγματα πιστού θάρρους έχομε;

² Όταν εξετάσουμε τα πράγματα μέσω του Βιβλικού υπομνήματος, εύκολα διαπιστώνομε ότι πιστοί άνθρωποι της προ-Χριστιανικής εποχής καθώς και εκείνοι της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια αντιμετώπισαν εναντίωσι, άδικες συλλήψεις, εθνικιστικό πνεύμα και πολλές άλλες όμοιες δύσκολες καταστάσεις. Εν τούτοις υπέμειναν αυτές τις δοκιμασίες άφοβα χωρίς να συμβιβασθούν με τον αντίπαλο. Συχνά άτομα εβαρύνοντο με ψευδείς κατηγορίες. Μερικοί εφυλακίζοντο! Σκεφθήτε πώς ο Ιωσήφ στην γη της Αιγύπτου εδαπάνησε δύο έτη στη φυλακή με την κατηγορία ενός εγκλήματος για το οποίο δεν ήταν ένοχος. (Γεν. 39:7-20) Ο Πέτρος και ο Ιωάννης και οι άλλοι απόστολοι συνελήφθησαν διότι συνέχιζαν να κηρύττουν τον λόγον χωρίς να παύσουν. (Πράξ. 4:5) Αυτές οι συνθήκες δεν περιωρίσθησαν στην εποχή της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας. Οι αληθινοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν ομοίως δοκιμασία της πίστεώς των τις τελευταίες λίγες δεκαετηρίδες με πολλούς τρόπους.

ΙΣΠΑΝΙΑ

3. Ποιο παράδειγμα πίστεως έχομε στην Ισπανία, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα όσον αφορά το κήρυγμα;

³ Σε μια περίπτωσι στην Ισπανία το έτος 1952 οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν υπό παρακολούθησι. Διεξήγαν Γραφική μελέτη σε κάποιο σπίτι όπου είχαν υπάγει επανειλημμένως. Κάποτε τους περίμενε η μυστική αστυνομία. Συνελήφθησαν, έγινε έρευνα στα σπίτια των και εφυλακίσθηκαν. Επί πλέον του ότι εκρατούντο, υπεβλήθησαν και σε κακομεταχείρισι και απειλές, και κατόπιν με την ιδία υβριστική γλώσσα προειδοποιήθηκαν για τις συνέπειες που θα είχαν αν συνέχιζαν το κήρυγμα του ευαγγελίου. Εν τούτοις, έδειξαν σταθερή πίστι, διότι την εποχή εκείνη υπήρχαν 121 μάρτυρες του Ιεχωβά που συμμετείχαν στη διακονία στην Ισπανία, και εξακολουθούσαν το κήρυγμα. Το έτος 1966 υπήρχαν 4.302 διάκονοι. Ναι, υπήκουσαν «εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»​—Πράξ. 5:29.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

4. (α) Ποιο διωγμό αντιμετώπισαν οι Γερμανοί διάκονοι στη δεκαετηρίδα από το 1920 ως το 1930, και πώς ο διωγμός υπερνικήθηκε; (β) Ποιο διάταγμα εξέδωκε ο Χίτλερ εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία όταν ήλθε στην εξουσία;

⁴ Το διακονικό έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία στη διάρκεια της δεκαετηρίδος από το 1920 και ως το 1933 συνήντησε μεγάλη εναντίωσι. Το 1931 και 1932 έγιναν 2.335 δίκες εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μέσω υπομονής υπερνικήθηκε ο διωγμός, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι στη διάρκεια των ετών 1919-1933 διενεμήθησαν σαράντα οκτώ εκατομμύρια Γραφικά βιβλιάρια και εβδομήντα επτά εκατομμύρια αντίτυπα του περιοδικού Ο Χρυσούς Αιών (τώρα Ξύπνα!). Εν τούτοις, ο διωγμός έφθασε σ’ ένα αποκορύφωμα όταν ανέλαβε την εξουσία ο Χίτλερ, και με τα ίδια τα δικά του λόγια, εδήλωσε τα εξής: «Αυτοί οι λεγόμενοι ‘Ειλικρινείς Σπουδασταί των Γραφών’ είναι ταραχοποιοί . . . Τους θεωρώ αγύρτες· δεν θα ανεχθώ οι Γερμανοί Καθολικοί να μιαίνωνται μ’ ένα τέτοιο τρόπο· διαλύω τους ‘Ειλικρινείς Σπουδαστάς της Γραφής’ στη Γερμανία, την περιουσία των αφιερώνω στην ευημερία του λαού· θα δημεύσω όλη την έντυπο ύλη των.» Τα ιδιόκτητα γραφεία της Εταιρίας στο Μαγδεβούργο κατεσχέθησαν και η κυβέρνησις κατέσχε και μετέφερε και έκαυσε έντυπα, βιβλία και βιβλιάρια αξίας $25.000 και πλέον. Εν τούτοις, παρ’ όλη αυτή την εναντίωσι, οι πιστοί Χριστιανοί εξακολούθησαν να κηρύττουν κάτω από την επιφάνεια.

5. Πώς ο συμβιβασμός που επροτάθη στους Γερμανούς Χριστιανούς παραβάλλεται με τη δοκιμασία που προσεφέρθη στους Σεδράχ, Μισάχ και Αβδε-νεγώ;

⁵ Στη διάρκεια του καθεστώτος του Χίτλερ ελέχθη σε πολλούς ότι, αν απλώς υπέγραφαν ένα χαρτί ότι αποκηρύσσουν τη στάσι των ως μαρτύρων του Ιεχωβά, θα μπορούσαν ν’ αφεθούν ελεύθεροι και να διασώσουν τη ζωή των. Μερικοί απέτυχαν, αλλά οι περισσότεροι θυμήθηκαν την θέσι των τριών Εβραίων, οι οποίοι απειλήθηκαν να ριφθούν μέσα στην πυρακτωμένη κάμινο αν δεν προσκυνούσαν τον πελώριο οβελίσκο του Ναβουχοδονόσορ στην πεδιάδα Δουρά όταν θα ηχούσε η μουσική. Όταν αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην λατρεία της εικόνος, η οργή του βασιλέως εστράφη εναντίον των. Η σταθερή πίστις των εξεδηλώθη με την απάντησι που έδωσαν στον βασιλέα: «Ναβουχοδονόσορ, ημείς δεν έχομεν χρείαν να σοι αποκριθώμεν περί του πράγματος τούτου. Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις εσέ, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.» Ο Ιεχωβά πράγματι τους απελευθέρωσε διότι, και όταν ακόμη ερρίφθησαν μέσα στην υπερθερμασμένη κάμινο, διαβάζομε ότι «επί των σωμάτων αυτών το πυρ δεν ίσχυσε, και θριξ της κεφαλής αυτών δεν εκάη, και τα σαλβάρια αυτών δεν παρήλλαξαν, ουδέ οσμή πυρός επέρασεν επ’ αυτούς.» Όμοιες προσπάθειες εκ μέρους του εχθρού για να επιτύχη συμβιβασμό απεκρούσθησαν με το ίδιο είδος ακαταμαχήτου πίστεως από πιστούς Χριστιανούς στη Γερμανία.​—Δαν. 3:16-18, 27.

ΚΑΝΑΔΑΣ

6. Τι συνέβη στον Καναδά στη δεκαετηρίδα από το 1940;

⁶ Οι Χριστιανοί δεν συνήντησαν κρίσιμη κατάστασι μόνο στη Γερμανία. Στον Καναδά στις αρχές της δεκαετηρίδος του 1940 απηγορεύθη το περιοδικό Η Σκοπιά, και υπήρξε και εδώ στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου πολύς διωγμός και φυλακίσεις. Στην Επαρχία Κουεμπέκ έγιναν τρομερές κακοποιήσεις και βασανισμοί, αλλά αυτά υπερεπηδήθηκαν με μακρούς, σκληρούς αγώνες στα κατώτερα δικαστήρια, και τελικά στο Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά.

7. Ποιες κατηγορίες έγιναν εναντίον των Μαρτύρων στο Κουεμπέκ το 1949, και σε τι διωγμό κατέληξαν;

⁷ Στο Κουεμπέκ το 1949 οι Μάρτυρες κατηγορήθηκαν για υποκίνησι σε στάσι. Εκτός της διαστροφής των πραγμάτων και της οχλαγωγίας, κατεδιώχθησαν σε όλη την Επαρχία και εκυνηγήθησαν συστηματικά, συνελήφθησαν αδίκως, και εκρατήθησαν σε γεμάτες ζωύφια και ασθένεια φυλακές, με εξωφρενικές απαιτήσεις εγγυήσεως για απόλυσι. Αλλ’ αυτές οι κακοποιήσεις δεν είναι κάτι νέο. Ο Παύλος είχε φερθή σε δικαστήρια και κατηγορήθηκε για όμοια αδικήματα, ότι «εύρομεν τον άνθρωπον τούτον [τον Παύλον] ότι είναι φθοροποιός, και διεγείρει στάσιν μεταξύ όλων των . . . Ιουδαίων,» όταν έκανε το ίδιο έργο που έκαναν οι Καναδοί διάκονοι, δηλαδή, έλεγε στους άλλους για τη βασιλεία του Θεού.​—Πράξ. 24:5.

8. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα στον Καναδά με την επιμονή στο κήρυγμα και την υποστήριξι της ελευθερίας;

⁸ Οι δίκες και ο διωγμός εξηκολούθησαν στον Καναδά επί πολλά χρόνια ωσότου εξεδόθη στις 6 Οκτωβρίου 1953 μια ευνοϊκή απόφασις του Ανωτάτου Δικαστηρίου με μια πλειοψηφία 5 κατά 4. Με αυτή τη νίκη απερρίφθησαν οκτακόσιες υποθέσεις, ως αποτέλεσμα της υπομονής στον διωγμό και την κακή μεταχείρισι στη συνέχισι του κηρύγματός των και την υποστήριξι της ελευθερίας λατρείας. Όπως ακριβώς ο Παύλος δεν συνεβιβάζετο με το να παύση τη διακονία του, ούτε και οι πιστοί Καναδοί Μάρτυρες συνεβιβάσθησαν, αλλά, αντιθέτως, διεκράτησαν ακεραιότητα και ενίκησαν τον διωγμό δια της πίστεως.

ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

9-11. (α) Είχαν καθόλου διωγμό στις Ηνωμένες Πολιτείες; (β) Πώς αυτό επηρέασε τα τέκνα των μαρτύρων του Ιεχωβά; (γ) Ποια ήταν η τελική έκβασις ως αποτέλεσμα του συμβιβασμού;

⁹ Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε πολλές περιοχές, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εδοκίμασαν πολλή εναντίωσι και αδικαιολόγητο διωγμό. Στο Τέξας και την Οκλαχόμα διήγειραν οχλαγωγία εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά. Στο Πλαίηνφηλντ και το Τζέρσεϋ Σίτυ της πολιτείας Νιου Τζέρσεϋ, τη νοτιοδυτική Πενσυλβάνια, το Γκρίφφιν της πολιτείας Τζόρτζια, για ν’ αναφέρωμε λίγα μέρη μόνο, οι Μάρτυρες εφυλακίσθησαν διότι εκήρυτταν το Ευαγγέλιο. Ακολούθησαν μακροί δικαστικοί αγώνες και η εναντίωσις τελικά υπερνικήθηκε επειδή ήσαν προσεκτικοί στον Λόγο του Θεού και διεκράτησαν ισχυρή πίστι.

¹⁰ Ηγέρθη το ζήτημα του λατρευτικού χαιρετισμού της σημαίας, που επέφερε διωγμό των τέκνων των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ως αποτέλεσμα του ότι διεκράτησαν ακεραιότητα προς τον Ιεχωβά και δεν προσεκύνησαν, πολλά από αυτά τα παιδιά στερήθηκαν εκπαιδεύσεως στα σχολεία μέσης εκπαιδεύσεως διότι απεβλήθησαν επειδή δεν χαιρετούσαν λατρευτικώς τη σημαία.

¹¹ Πολυάριθμες δικαστικές υποθέσεις προέκυψαν σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς οι κοινότητες προσπαθούσαν να επιβάλουν στο διακονικό έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά διατάξεις που αφορούσαν τους μικροπωλητάς. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, μαζί με τις περιπτώσεις λατρευτικού χαιρετισμού της σημαίας, η ελευθερία λατρείας εκερδήθη με την επίμονη επιδίωξι της δικαιοσύνης μέσω των δικαστηρίων των Ηνωμένων Πολιτειών, που κατέληξαν σε ευνοϊκές αποφάσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο.

12. Τι διωγμός προέκυψε σε νέους διακόνους στρατευσίμου ηλικίας;

¹² Στη διάρκεια των ετών 1940-1946, που περιελάμβαναν και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, 4.300 περίπου νέοι Αμερικανοί διάκονοι συνελήφθησαν κι εφυλακίσθησαν, με ποινές έως πέντε ετών ενώ προσπαθούσαν να διακρατήσουν την στάσι των ως διακόνων. Ο Νόμος περί Στρατιωτικής Επιλογής ειδικώς απαλλάσσει της στρατιωτικής υπηρεσίας τους διακόνους, αλλά σ’ αυτούς τους πιστούς διακόνους μάρτυρας του Ιεχωβά αρνήθηκαν αυτή την εξαίρεσι. Πολλοί, αφού εξέτισαν την ποινή των και απελύθησαν, συνελήφθησαν σύντομα και πάλι και εστάλησαν στη φυλακή για να εκτίσουν μια δευτέρα ποινή. Εν τούτοις, αυτοί οι νεαροί διάκονοι διεκράτησαν την ακεραιότητά των και μάλιστα επωφελήθησαν του χρόνου που εδαπάνησαν στη φυλακή με το να παρακολουθούν διευθετημένα προγράμματα Γραφικής μελέτης, εξακολουθώντας να εποικοδομούν την πίστι των ως διακόνων. Ναι, ακόμη και εκήρυτταν, καθώς παρουσιάζετο ευκαιρία, σε φύλακας και άλλους με τους οποίους ήρχοντο σ’ επαφή.

ΑΛΛΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

13. (α) Πού αλλού έλαβε χώρα διωγμός; (β) Περιγράψτε την πιστή πορεία που έλαβε μια αδελφή πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, και με ποιο Γραφικό παράδειγμα και με ποια συμβουλή συνεμορφώθη;

¹³ Δριμείς διωγμοί και απαγορεύσεις είχαν επέλθει και σε χώρες όπως η Ιταλία, Ελλάς, Φιλιππίναι Νήσοι και πολλές άλλες χώρες γύρω στη γη. Σε όλες τις περιπτώσεις οι εναντιούμενοι προσπαθούσαν να εκφοβίσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά, θέλησαν να διαρρήξουν την υποταγή και την πιστότητά των στον Ιεχωβά. Ένα έξοχο παράδειγμα πιστότητος εξεδηλώθη από μια αδελφή η οποία ωδηγήθη σ’ ένα λαϊκό δικαστήριο πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα. Ο προεδρεύων δημόσιος υπάλληλος τελείωσε τις απειλές του και οι γυναίκες οι οποίες ήσαν παρούσες φώναζαν, «Αυτοί οι εχθροί του λαού πρέπει να ριφθούν στη θάλασσα.» Αυτή η καταγγελία δεν την εκλόνισε ούτε κατά ένα ιώτα, διότι αμέσως απεκρίθη: «Είμαι αφιερωμένη να υπηρετώ τον Θεόν ο οποίος κυβερνά το σύμπαν. Δεν θα τον εγκαταλείψω ποτέ κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Αν το θέλετε, μπορείτε να με κάμετε να πεθάνω από πείνα, αλλά εγώ δεν θα εγκαταλείψω την πίστι μου ούτε και θα κάμω οποιονδήποτε συμβιβασμό στο ζήτημα της πίστεως.» Ίσως να είχε στο νου της διαρκώς τους λόγους του Παύλου: «Είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, . . . ούτε αρχαί, . . . θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού.» Τι πίστι εξεδήλωσε! Αποτέλεσμα; Της επετράπη να φύγη, και δεν έγινε καμμιά άλλη ενέργεια εναντίον της. (Ρωμ. 8:38, 39) Ακόμη και κάτω από σκληρές συνθήκες, καθώς βλέπομε, απαιτείται πιστότης, και βεβαίως οι ευλογίες του Ιεχωβά ήσαν επάνω στην αδελφή αυτή, διότι ‘δεν εφοβήθη από των αποκτεινόντων το σώμα.’​—Ματθ. 10:28.

14. Πώς μπορούν να παρουσιασθούν ευκαιρίες συμβιβασμού όσον αφορά τη μετάγγισι αίματος, και ποια συμβουλή ακολουθείται;

¹⁴ Η πίστις και η ισχύς των μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκονται συχνά σε δοκιμασία σχετικά με τις μεταγγίσεις αίματος. Πολλές φορές συγγενείς ή φίλοι, οι οποίοι δεν έχουν κατανόησι των εντολών του Θεού, ασκούν σοβαρή πίεσι, με την προσπάθεια να κάμουν τον Μάρτυρα που πονεί ή είναι τραυματισμένος να χάση την πίστι του στον Λόγο του Θεού και στην εντολή του ν’ απέχη από αίμα. Εν τούτοις, ένας μάρτυς του Ιεχωβά θα παραμείνη σταθερά προσκολλημένος στη συμβουλή που αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 15:29: «Να απέχητε από ειδωλοθύτων, και αίματος, και πνικτού, και πορνείας· από των οποίων φυλάττοντες εαυτούς, θέλετε πράξει καλώς· Έρρωσθε!» Κανένας συμβιβασμός δεν μπορεί να γίνη σε μια υπόθεσι όπως αυτή ακόμη και αν οι ευπειθείς Χριστιανοί γελοιοποιούνται και χλευάζονται από συγγενείς ή συντρόφους.

15. Γιατί δεν θα ήταν κατάλληλο να έχη ένας εργασία, η οποία έχει σχέσι με την οργάνωσι της συγχρόνου Βαβυλώνος;

¹⁵ Δοκιμασίες της πίστεως μπορούν να επέλθουν επάνω σε Χριστιανούς, οι οποίοι επιθυμούν να παραμείνουν ελεύθεροι από την Βαβυλώνα την Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Η κοσμική εργασία ενός μπορεί να τον οδηγήση μέσα σε ναούς του «Χριστιανικού κόσμου,» ίσως διότι είναι ένας εργολάβος, ή εργάζεται σ’ ένα εργολάβο του οποίου το κύριο επάγγελμα είναι να οικοδομή θρησκευτικά κτίρια ή, γι’ αυτή την περίπτωσι, υπηρετεί ως θυρωρός σ’ ένα τέτοιο κτίριο. Τι ειρωνικό θα ήταν για ένα Χριστιανό, να δίνη σε άλλους συμβουλές σύμφωνα με τους λόγους του εδαφίου Αποκάλυψις 18:4: «Εξέλθετε εξ αυτής [της Βαβυλώνος], ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής,» και ταυτοχρόνως να είναι μέρος της λόγω του επαγγέλματός του!

16. Ποια άλλα προβλήματα μπορούν να εγερθούν σ’ επαγγελματικά ζητήματα, και πώς πρέπει να ενεργήση ένας Χριστιανός σχετικά με αυτό;

¹⁶ Αν ένας ασχολήται στο να κατασκευάζη πολεμικά εργαλεία ή εργάζεται για μια εταιρία της οποίας η κυριωτέρα παραγωγή εμπίπτει σ’ αυτή την κατηγορία, μπορεί να θέση σε κίνδυνο την Χριστιανική του υπόστασι. Αναγνωρίζεται ότι κάτω από μια τέτοια κατάστασι ένας δεν θα μπορούσε ν’ αποφύγη την λήψι μιας πορείας αντίθετης στον Λόγο του Θεού, ο οποίος συμβουλεύει τους Χριστιανούς να μη παίρνουν αίμα ούτε και να χύνουν αίμα με οποιονδήποτε τρόπο. Η λήψις μιας τέτοιας ασυμβίβαστης πορείας μπορεί να επιφέρη εμπαιγμό από συναδέλφους ή εργοδότας, ή ακόμη και απώλεια της εργασίας. Εν τούτοις, ο Χριστιανός θα ενθυμήται το γεγονός ότι δεν λαμβάνει μέρος σε διαμάχες, ή τις πολεμικές προσπάθειες των εθνών. Ο Ιησούς εδήλωσε: «Μη φονεύσης.» (Ματθ. 5:21) Επί πλέον, ως ενίσχυσις αυτής της αρχής, υπάρχει η δήλωσις του Παύλου στα εδάφια 2 Κορινθίους 6:14-17 ότι δεν μπορούμε να ομοζυγούμε με τέτοιες συνήθειες οι οποίες αποτελούν οριστικά μέρος αυτού του απίστου κόσμου. Αν ένας Χριστιανός ευρεθή σε τέτοια θέσι, η σοφή πορεία θα ήταν ν’ αναζητήση άλλη εργασία.

17. (α) Ποιες συνθήκες αντιμετώπισαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης όταν οι αρχές τους είπαν να παύσουν να κηρύττουν; (β) Τι πρέπει να κάνουν οι διάκονοι του εικοστού αιώνος;

¹⁷ Παρόμοιες καταστάσεις μπορούν να προκύψουν και με το διακονικό έργο ενός Χριστιανού. Παραδείγματος χάριν, αν ο Καίσαρ απηγόρευε σ’ ένα να κηρύττη το ευαγγέλιον της Βασιλείας, οι Χριστιανοί είναι εξίσου αποφασισμένοι σ’ αυτό το ζήτημα όπως ήσαν οι απόστολοι πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, όταν ήλθαν αντιμέτωποι μ’ ένα διάταγμα της κυβερνητικής εξουσίας, καθ’ υπόδειξιν των θρησκευτικών ηγετών, να παύσουν να ομιλούν εν ονόματι του Ιησού. Σκεφθήτε! Αυτό μάλιστα συνέβη αφού είχαν μαστιγωθή και κατόπιν προειδοποιηθή να μη κηρύττουν πια και ύστερα αφέθησαν ν’ απέλθουν. Είχαν διακρατήσει ακεραιότητα με ακλόνητο τρόπο. Όταν όλοι οι απόστολοι έφυγαν από το δικαστήριο του Σάνχεδριν, ήσαν «χαίροντες, ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» Αυτή η ενέργεια δεν ήταν μια πρόκλησις για το κυβερνών στοιχείο, αλλά ήταν μια σταθερή υπακοή στην εντολή του Χριστού να κηρυχθή το ευαγγέλιον της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη, αναγνωρίζοντας ότι με την συμπλήρωσί του θα επέλθη το τέλος. (Πράξ. 5:41, 42· Ματθ. 24:14) Πολλοί Χριστιανοί έχουν χάσει την θέσι των εξαιτίας της σταθερής στάσεως που έλαβαν για το κήρυγμα του ευαγγελίου όταν συνελήφθησαν αδίκως κι ερρίφθησαν στη φυλακή. Επομένως, οι Χριστιανοί του εικοστού αιώνος οφείλουν να διατηρήσουν την θέσι των ακεραιότητος με ένθερμο τρόπο, μη κατακρατώντας από τον Καίσαρα εκείνα που ανήκουν σ’ αυτόν, αλλά, ωστόσο, μη συμβιβαζόμενοι στην πιστότητά των προς τον Θεό, να εξακολουθούν να κηρύττουν σ’ όλον τον κόσμο. Πραγματικά, είναι τόσο αποφασισμένοι όσο ήσαν όλοι οι απόστολοι, άσχετα με το έθνος στο οποίο συμπίπτει να διαμένουν, και θα εξακολουθήσουν να κηρύττουν μολονότι επιβάλλονται απαγορεύσεις στο έργο των, ναι, ακόμη και αν αυτό σημαίνη φυλάκισι και σκληρή μεταχείρισι.

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΙΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

18. Πόσες αποφάσεις έχουν υιοθετηθή μεταξύ του 1922 και του 1928, εναντίον ποίων είχαν κατευθυνθή και πού είχαν διανεμηθή;

¹⁸ Στη διάρκεια της περιόδου 1922-1928 είχαν υιοθετηθή επτά θαρραλέες αποφάσεις και διανεμηθή μεταξύ του μεγαλυτέρου τμήματος του κόσμου, που έδειχναν ότι οι κρίσεις που εξηγγέλλοντο με τις επτά πληγές, οι οποίες περιγράφονται στο δέκατο έκτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, ήσαν επάνω και εναντίον της συγχρόνου Βαβυλώνος της Μεγάλης, καθώς και των πολεμικών στοιχείων τα οποία αυτή υποστηρίζει.

19. (α) Ποια απόφασις είχε υιοθετηθή το 1963, από πόσους, και ποιες διακηρύξεις είχαν ενσωματωθή σ’ αυτήν; (β) Γιατί αυτό απαιτεί θάρρος;

¹⁹ Μόλις προσφάτως το 1963 υιοθετήθηκε μία ισχυρή απόφασις από ένα γενικό σύνολο 454.977 Μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι παρευρέθησαν στις Συνελεύσεις «Αιώνιον Ευαγγέλιον» Γύρω στον Κόσμο. Εκτός του ότι ενσωμάτωσαν στην κοινή των Απόφασι τις επτά πληγές που ανεφέρθησαν ανωτέρω, όσοι παρευρέθησαν με αδαμάντινο τρόπο απεφάσισαν να παραμείνουν ακλόνητοι στο πλευρόν της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά Θεού, να καλλιεργούν την καρποφορία του πνεύματος, να ασκούν αγνή και αμόλυντη λατρεία και να μάχωνται εναντίον των ‘πνευμάτων της πονηρίας εν τοις επουρανίοις’ ωσότου ο Σατανικός «άρχων του κόσμου» και οι δαίμονές του ριφθούν στην άβυσσο. Η απόφασις εδήλωνε περαιτέρω: «Θα εξακολουθήσωμε να διακηρύττωμε σ’ όλους τους λαούς χωρίς προσωποληψία το ‘αιώνιον ευαγγέλιον’ σχετικά με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού και σχετικά με τις κρίσεις του, που είναι σαν πληγές στους εχθρούς του αλλά που θα εκτελεσθούν για την απελευθέρωσι όλων των ατόμων που επιθυμούν να λατρεύουν τον Θεό τον Δημιουργό ευπρόσδεκτα.» Απαιτούνται θάρρος και παρρησία για να ληφθή μια τέτοια σταθερή στάσις κατά της εθνικιστικής λατρείας του πολιτικού κράτους και κατά της λατρείας η οποία είναι συνταυτισμένη με τις διεθνείς οργανώσεις για παγκόσμιο ειρήνη και ασφάλεια όπως τα Ηνωμένα Έθνη με τα 119 μέλη των. Μια τέτοια γενναία στάσις απαιτεί άκαμπτη πίστι όπως εκείνη που εξεδήλωσαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης καθώς και τόσοι άλλοι πρώτοι Χριστιανοί.​—Πράξ. 4:18-21.

20. (α) Ως αποτέλεσμα του ότι ακολουθούν μια πιστή πορεία, τι πρέπει ν’ αναμένουν οι Χριστιανοί; (β) Ποια είναι μερικά πράγματα που είναι δυνατόν να θέσουν σε κίνδυνο την ακλόνητη πίστι;

²⁰ Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η πίστις των αποστόλων και άλλων είχε τεθή σε σκληρή δοκιμασία ακόμη και με φυλάκισι και/ή θάνατο. Οι αληθινοί Χριστιανοί διάκονοι σήμερα πρέπει να είναι εξίσου βέβαιοι και να έχουν πλήρη εμπιστοσύνη στην προστασία του Ιεχωβά. Είναι αλήθεια ότι μερικοί δεν ανέλαβαν ένα σκληρό αγώνα για την πίστι κι έπεσαν θύματα του εκφοβισμού των πολιτικών οργανώσεων, των συγγενών και φίλων, και δεν μπόρεσαν επίσης να υπερνικήσουν την παγιδευτική έλξι του υλισμού.

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΩΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙ

21. Ποια απατηλά πράγματα θα μπορούσαν να παρενοχλήσουν την πίστι ενός;

²¹ Ένα πρωταρχικό βήμα προς την απιστία είναι όταν ένας αρχίζη ν’ αποσύρεται. Αυτή η προς τα πίσω πορεία μπορεί ν’ αρχίση με πολύ πανούργο τρόπο που την καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνη. Μπορεί να είναι ένας τρόπος επιβραδύνσεως ή άρνησις ανταποκρίσεως στην πρόκλησι που δημιουργείται από τις νέες αλήθειες. Μπορεί να οφείλεται σε οκνηρία ή μπορεί να περιλαμβάνεται και αρνητική στάσις από τον ίδιο τον εαυτό μας. Μια συγκεκριμένη προειδοποίησις είχε διατυπωθή για απιστία λόγω απογοητεύσεως εξαιτίας εκείνων οι οποίοι βασίζονται στη δική των κρίσι και δεν διακρίνουν την ανάγκη του να βασίζωνται πλήρως και αποκλειστικώς στον Ιεχωβά. Ο αδελφός και μαθητής του Ιησού, ο Ιούδας, αναφέρεται συγκεκριμένα σε τέτοια άτομα: «Εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην και Κύριον Ιησούν Χριστόν.» (Ιούδ. 4, ΜΝΚ) Νουθετούμεθα με αυτά τα λόγια σε συνδυασμό με την προειδοποίησι ότι λύκοι θα εισχωρούσαν, εμφανιζόμενοι με ένδυμα προβάτου αλλά που θα ήσαν ψευδείς. (Ματθ. 7:15) Έχοντας υπ’ όψιν ότι αυτά ήσαν εφαρμόσιμα πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, γνωρίζομε ότι είναι επίσης προφητικά των περιστάσεων που θα προέκυπταν σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες.’

22. Πώς αυτό που διαβάζομε μπορεί να εξασθενίση την πίστι;

²² Επιπροσθέτως σε όλα αυτά, η πίστις ενός ανθρώπου μπορεί να εξασθενήση από αυτά που διαβάζει και εντυπώνει στη διάνοιά του, όταν προσκολλάται στην «ανωτέρα κριτική,» και στηρίζεται σε κοσμικούς φιλοσόφους. Πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι, όταν διαβάζωμε ένα βιβλίο, ο συγγραφεύς του βιβλίου γίνεται ο διδάσκαλός μας, και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να λαμβάνεται μεγάλη φροντίδα στην εκλογή αναγνωστικού υλικού. Όταν η πηγή της πληροφορίας προέρχεται από άτομα έξω από την οργάνωσι του Ιεχωβά ή από άτομα τα οποία πιθανόν να έχουν εισχωρήσει μέσα στην οργάνωσι για επιβλαβείς σκοπούς, τότε θα ήταν κατάλληλη περίπτωσις ή ευκαιρία ν’ ακολουθήσωμε τη συμβουλή του Παύλου προς τον νεαρό Τιμόθεο, όταν είπε: «Μένε εις εκείνα τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθες· και ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.» (2 Τιμ. 3:14-16) Αν υπάρχη η ελαχίστη εισχώρησις στην πίστι σας από εκείνους που βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων, ή από οποιαδήποτε άλλη πηγή, ελευθερώστε την διάνοιά σας από τέτοια δεσμά και ενθυμείσθε πάντα ότι ο Ιεχωβά ο αληθινός Θεός και ο Χριστός Ιησούς ο Υιός του είναι οι διδάσκαλοί μας.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΠΙΣΤΙΣ

23. Στην επιστολή του προς τους Θεσσαλονικείς τι συνεβούλευσε ο Παύλος σχετικά με την πίστι;

²³ Το να ασκούμε σταθερότητα και να παραμένουμε αμετακίνητοι καθώς εκτελούμε το θέλημα του Ιεχωβά θα διατηρήση την πίστι μας ισχυρή. Ο Παύλος μάς συμβουλεύει: «Μένετε σταθεροί, και κρατείτε τας παραδόσεις τας οποίας εδιδάχθητε, είτε δια λόγου, είτε δι’ επιστολής ημών. Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατήρ ημών, όστις μας ηγάπησε και έδωκεν αιωνίαν παρηγορίαν και αγαθήν ελπίδα δια της χάριτος, είθε να παρηγορήση τας καρδίας σας, και να σας στηρίξη εις πάντα λόγον και έργον αγαθόν.» Αυτά τα λόγια είναι λόγια γεμάτα ζωή, διότι εδόθησαν ως συμβουλή στην εκκλησία πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια και είναι εξίσου πολύτιμα και επίκαιρα τώρα. «Πιστός όμως είναι ο Κύριος, όστις θέλει σας στηρίξει και φυλάξει από του πονηρού. . . . Ο δε Κύριος είθε να κατευθύνη τας καρδίας σας εις την αγάπην του Θεού.» (2 Θεσ. 2:15-17· 3:3-5) Όπως ακριβώς ήταν σπουδαίο για τον Χριστιανό πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια να παραμένη κοντά στην οργάνωσι του Ιεχωβά, έτσι παραμένει ζωτικό να πράξη το ίδιο σήμερα. Πώς;

24. Τι θα είμεθα απησχολημένοι να πράττωμε τώρα, και τι χρειάζεται για να ευαρεστήση ένας τον Θεόν;

²⁴ Το να είμεθα απησχολημένοι στη διακήρυξι των αγαθών νέων θα μας δώση δύναμι και ενθάρρυνσι. Διαβάζομε στο εδάφιο 1 Κορινθίους 15:58: «Αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» Κόπος στο διακονικό έργο, κόπος αγάπης μεταξύ συγ-Χριστιανών, θ’ αυξήσουν την πίστι ενός και θα δυναμώσουν την ακεραιότητα. Μπορούμε εύκολα να ιδούμε ότι τέτοια πίστις, δηλαδή, πίστις μόνο στον Ιεχωβά, θα μας δώση δύναμι να ανθέξωμε στις διεισδύσεις και τις απειλές των εχθρικών δυνάμεων. Έχετε πάντοτε υπ’ όψιν, «χωρίς . . . πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»​—Εβρ. 11:6.