Ενθυμείσθε;

Διαβάσατε τα πρόσφατα τεύχη της Σκοπιάς προσεκτικά; Αν ναι, χωρίς αμφιβολία θα ενθυμήσθε αυτά τα σημεία:

● Πώς ο Ιησούς Χριστός, όπως αναφέρεται στους Ρωμαίους 8:3 ‘κατέκρινεν την αμαρτίαν εν τη σαρκί’;

Με το να κάνη το θέλημα του Θεού, ο Ιησούς Χριστός ως άνθρωπος απέδειξε ότι η αμαρτία δεν είναι ένα αναγκαίο ή κληρονομημένο πράγμα για τους σαρκικούς ανθρώπους.—Σελ. 453.a

● Σε ποιους ανεφέρετο κυρίως ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε στους Φιλιππησίους για άτομα που «κηρύττουσιν εξ αντιζηλίας τον Χριστόν»;—Φιλιππ. 1:15.

Ανεφέρετο κυρίως στους Ιουδαίους που ισχυρίζοντο ότι είναι Χριστιανοί, αλλ’ είχαν αποστατήσει από την αγνή διδαχή των αποστόλων. Εφοβούντο τον διωγμό και τη μομφή. Επειδή δεν είχαν αγνό ελατήριο, εμφύτευαν αμφιβολίες, διαμάχες και διαιρέσεις και επεδίωκαν να φθείρουν το έργο του αποστόλου Παύλου.—Σελ. 488.

● Πώς οι Χριστιανοί μετασχηματίζονται εις εικόνα του Θεού «από δόξης εις δόξαν»;—2 Κορ. 3:18.

Με το να κηρύττουν την αλήθεια του Θεού και να συμμορφώνωνται διαρκώς περισσότερο με την προσωπικότητα και τις οδούς του, οι Χριστιανοί κάνουν πρόοδο από τη δόξα, σε ακόμη μεγαλύτερη δόξα. Τα λόγια των και οι ενέργειές των φέρουν αυξανόμενη δόξα στον Θεό του οποίου την εικόνα προσπαθούν ν’ αντανακλούν.—Σελ. 519.

● Ποια ισχυρή διαβεβαίωσι έχομε ότι ο Ιεχωβά Θεός κάνει πάντοτε ό,τι είναι δίκαιο;

Έχομε το αξιόπιστο υπόμνημα της πολιτείας του με τον Νώε, τον Αβραάμ και πολλούς άλλους, που μας βεβαιώνει ότι ποτέ δεν θα διαπράξη κάποια αδικία. Θα ενεργή πάντοτε σύμφωνα με το αναλλοίωτο πρότυπο της δικαιοσύνης του.—Σελ. 532-534.

● Γιατί το γεγονός ότι ο Θεός εξέλεξε τους Ισραηλίτας ως λαό του δεν αποτελεί μια μεροληπτική ενέργεια;

Ο Θεός έκαμε αυτή την εκλογή όχι επειδή ο Ισραήλ ήταν καλύτερος ή πολυπληθέστερος λαός, αλλ’ επειδή ο Θεός ήθελε να εκδηλώση την αγάπη του για τους αφοσιωμένους σ’ αυτόν προγόνους του έθνους Ισραήλ. (Δευτ. 4:37) Αυτό δεν κατέληξε σε μεροληπτική μεταχείρισι από μέρους του Θεού διότι οι Ισραηλίται είχαν μια πιο σοβαρή ευθύνη να εκπληρώσουν ενώπιον του Ιεχωβά Θεού απ’ ό,τι οι λαοί που δεν τον εγνώριζαν. Ο Παντοδύναμος Θεός εργαζόταν τα καλό για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος επιτρέποντας σε όλους να επωφελούνται από τις άφθονες προμήθειές του για ζωή. Άτομα από άλλα έθνη μπορούσαν επίσης να στραφούν σ’ αυτόν και να λάβουν την εύνοιά του.—Σελ. 547, 548.

● Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε το να διεγείρωμε αισθήματα ζηλοτυπίας στους άλλους και στον εαυτό μας;

Πρέπει να προσπαθούμε να καλλιεργούμε μεγαλύτερη αγάπη για τους συνανθρώπους μας και να μάθωμε να εκτιμούμε τις καλές τους ιδιότητες καθώς και τα όσα επιτυγχάνουν. Πρέπει να σκεπτώμεθα με σύνεσι τα λόγια μας και τις πράξεις μας ώστε να μη διεγείρωμε την ζηλοτυπία των άλλων.—Σελ. 580, 581.

● Όπως δείχνει το Εβραίους 4:12 πώς ‘ο λόγος του Θεού ήτο ζων’ εν σχέσει με την υπόσχεσι που αυτός έδωσε στον Ισραήλ;

Οι Ισραηλίται οι οποίοι είχαν απελευθερωθή από τα Αιγυπτιακά δεσμά είχαν λάβει την υπόσχεσι ότι θα εισέλθουν στην ανάπαυσι του Θεού, δηλαδή, θ’ απελάμβαναν στη διάρκεια της παραμονής των στη Γη της Επαγγελίας μια ανάπαυσι από την προηγούμενη δουλεία και την καταπίεσι. Αυτή η υπόσχεσις δεν ήταν νεκρή αλλά ζώσα, κι επρόκειτο να εκπληρωθή. Πραγματικά, εκείνοι που ήσκησαν πίστι σ’ αυτή την υπόσχεσι, εισήλθαν στην ανάπαυσι της Γης της Επαγγελίας.—Σελ. 631.

[Υποσημειώσεις]