Πώς ο Ιεχωβά Ευλόγησε το Έργον του το 1975
(Από το Βιβλίον του Έτους 1976—συνέχεια)
ΜΟΖΑΜΒΙΚΗ: Στις 25 Ιουνίου 1975, η Μοζαμβίκη εκέρδισε την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία. Υπήρχε ένα εορταστικό πνεύμα διάχυτο σ’ ολόκληρη τη χώρα και παντού ακουγόταν η κραυγή «Ζήτω Φρελίμο!» Όταν υπάρχουν τέτοια εθνικιστικά συναισθήματα δημιουργούνται προβλήματα για κείνους οι οποίοι πραγματικά επιθυμούν να παραμείνουν ουδέτεροι.
Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεκράτησαν Χριστιανική ουδετερότητα στη Μαλάουι με το ν’ αρνηθούν να συμμετάσχουν στο πολιτικό κόμμα, αυτοί κατέφυγαν από την Μαλάουι στη Μοζαμβίκη και εγκατεστάθησαν σε έξη στρατόπεδα προσφύγων προς τα ανατολικά σύνορα της χώρας. Τώρα έχουν επανεκπατρισθή. Μερικοί απ’ αυτούς τους πρόσφυγες, μετεφέρθησαν με φορτηγά στα σύνορα της Μαλάουι ότου μια ομιλία «υποδοχής» έγινε χάριν αυτών από τον υπουργό της Κεντρικής κυβερνήσεως της Μαλάουι. Αυτός είπε: «Μόνοι σας θελήσατε να φύγετε από τη Μαλάουι και τώρα μόνοι σας επιστρέφετε. Το κόμμα του Κογκρέσσου της Μαλάουι κυβερνά ακόμη εδώ. Τώρα επιστρέφετε στα σπίτια σας και συνεργασθήτε με τους τοπικούς αξιωματούχους του κόμματος.»
Αυτός ο επαναπατρισμός από τη Μοζαμβίκη στη Μαλάουι άρχισε στις δεκαεννέα Αυγούστου. Έτσι καθώς τελείωνε το υπηρεσιακό έτος 1975, χιλιάδες αδελφοί μας στη Μαλάουι ταξίδευαν για τα σπίτια των. Μερικοί απ’ αυτούς έπρεπε να περπατήσουν περίπου διακόσια μίλια ή και περισσότερο. Πολλοί απ’ αυτούς μόλις έφθασαν στα χωριά τους, όπου ήσαν τα σπίτια των, διεπίστωσαν ότι οι συγχωριανοί των δεν τους εγγυώντο να τους βοηθήσουν στην περίπτωσι που οι πολιτικοί αξιωματούχοι θα έκαμαν αντίποινα. Σε μια επαρχία εστάλη μια εγκύκλιος προς όλους τους αντιπροσώπους του κόμματος η οποία έλεγε ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν στους μάρτυρες του Ιεχωβά να επιστρέφουν στα χωριά τους εκτός αν είχαν προετοιμασθή ν’ αγοράσουν μια κάρτα συμμετοχής στο κόμμα. Σε πολλές περιπτώσεις οι αδελφοί κατέφυγαν μέσα στη ζούγκλα για ασφάλεια. Μερικούς απ’ αυτούς τους εκτύπησαν άσχημα επειδή αρνήθηκαν να συμβιβασθούν. Μια άλλη έκθεσις αναφέρει ότι μερικούς από τους αδελφούς τους εγύμνωσαν και τους περιέφεραν ενώπιον των συγχωριανών των για τον ίδιο λύγο. Μόνον ο Ιεχωβά μπορεί να φέρη έκβασι για τους επαναπατρισθέντας αδελφούς της Μαλάουι. (1 Κορ. 10:13) Αυτοί δεν γίνονται δεκτοί στη δική τους τη χώρα και δεν μπορούν επίσης να επιστρέψουν στη Μοζαμβίκη. Δεν υπάρχει κανένας τόπος γι’ αυτούς να πάνε.
Εν τούτοις παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες, πολλά νέα άτομα έχουν συνταυτισθή μαζί τους και περισσότεροι από 2.000 βαπτίσθηκαν πέρυσι.
Στη διάρκεια του περασμένου έτους η Εταιρία εξακολούθησε να δίνη βοήθεια στους αδελφούς μας στη Μαλάουι οι οποίοι ευρίσκοντο στα στρατόπεδα προσφύγων στο βορειότερο μέρος της Μοζαμβίκης. Μέχρι τον Ιούνιο του 1975 $200.000 είχαν δαπανηθή για τις ανάγκες των. Τα περισσότερα χρήματα διετέθησαν για τρόφιμα. Επίσης είκοσι τόννοι ρουχισμού οι οποίοι κυρίως προήρχοντο από την Νότιο Αφρική, εστάλησαν σ’ αυτούς τους αδελφούς που ήσαν πρόσφυγες. Εστάλησαν επίσης ιατρικά εφόδια.
Επίσης, η Εταιρία διευθέτησε ώστε να δώση από ένα αντίτυπο του βιβλίου Αλήθεια καθώς επίσης και του βιβλίου Ακούοντας τον Μεγάλο Διδάσκαλο, στη γλώσσα Κινυάνζα, σε κάθε ένα ευαγγελιζόμενο του στρατοπέδου. Το περιοδικό Σκοπιά έφθανε σ’ αυτούς τακτικά, χωρίς πληρωμή. Οι πρόσφυγες αδελφοί μας εξετίμησαν πολύ το ενδιαφέρον και τη γενναιοδωρία των αδελφών τους απ’ όλο τον κόσμο οι οποίοι προσέφεραν τόσα μέσα ανακουφίσεως. Αλλά τώρα η κατάστασις είναι άσχημη και η πλειονότης των αδελφών μας φαίνεται ότι εξαναγκάζεται να επιστρέψη στη Μαλάουι χωρίς καμμιά άλλη εκλογή. Εκείνο που όλοι μπορούμε να κάμωμε είναι να προσευχώμεθα για τους αδελφούς μας στη Μαλάουι. Οι προσευχές των δικαίων ισχύουν πολύ.—Ιακ. 5:16-18.
ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Η συμπτωματική μαρτυρία φέρνει αποτελέσματα. Ένας επίσκοπος περιοχής ταξίδευε με το τραίνο για να παρακολουθήση μια συνάθροισι. Απέναντι του ήταν ένας νεαρός ο οποίος εδιάβαζε ένα βιβλίο για την πολιτική. Ο αδελφός ρώτησε αυτό το άτομο αν πίστευε ότι ο κόσμος μπορούσε να σωθή από τους πολιτικούς. Όχι, ο νεαρός δεν πίστευε ότι ο κόσμος μπορούσε να σωθή με οποιονδήποτε τρόπο. Ο αδελφός άρχισε να συζητή μαζί του για την Αγία Γραφή. Ο νεαρός έκαμε πολλές ερωτήσεις σχετικά με τον Γωγ του Μαγώγ, την «πόρνη» που αναφέρει η Αποκάλυψις κλπ. Άκουσε με προσοχή και όταν έφθασαν στον προορισμό τους αντήλλαξαν τις διευθύνσεις τους.
Την επόμενη εβδομάδα αυτός ο νεαρός άνδρας ταξίδεψε εικοσιπέντε μίλια με το ποδήλατο για να πάη στο Γραφείο του τμήματος στο Όσλο και να πάρη οκτώ βιβλία. Αφού διάβασε όσα αναφέρει το δέκατο έβδομο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως και κατενόησε τη σημασία του, επήγε στην Εκκλησία του Κράτους και υπέβαλε την παραίτησί του. Αμέσως διευθετήθηκε μια Γραφική μελέτη μ’ αυτόν τον νεαρό. Αυτός έχει δείξει πραγματικό ενδιαφέρον για την οικογένεια του και έχει κάμει πολλά ταξίδια στην πατρική του κατοικία για να δώση μαρτυρία σ’ αυτούς και σε άλλους συγγενείς. Μια μελέτη άρχισε με τον αδελφό του, ο οποίος τώρα κάνει θαυμαστή πρόοδο. Όλα αυτά συνέβησαν στη διάρκεια τεσσάρων μηνών και δείχνουν πραγματικά την ανάγκη να έχωμε το πνεύμα του ευαγγελιστού.
ΠΑΚΙΣΤΑΝ: Στο Πακιστάν υπάρχουν ευαγγελιζόμενοι επί εικοσιοκτώ έτη. Αυτή η σχετικώς νέα χώρα σχηματίσθηκε στις 15 Αυγούστου 1947. Από τότε δύο ιεραπόστολοι καθώς και αρκετοί άλλοι αδελφοί εργάζονται επιμελώς για να βοηθήσουν τα 66.000.000 του πληθυσμού της χώρας. Η ζωή είναι δύσκολη αλλά η χαρά των ευαγγελιζομένων είναι μεγάλη καθώς βλέπουν την πρόοδο που γίνεται σ’ αυτή τη Μωαμεθανική χώρα. Θα διατηρούσατε εσείς τον ενθουσιασμό σας επί χρόνια και θα χαιρόσαστε με εικοσιέξη ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο Θεό σε ένα έτος για ολόκληρη τη χώρα; Οι ιεραπόστολοι, οι σκαπανείς και οι ευαγγελιζόμενοι των εκκλησιών στο Πακιστάν χαίρονται που τώρα έχουν ένα ανώτατο όριο από 184 ευαγγελιζομένους.
Ενώ εργαζόταν για την κυβέρνησι μια γυναίκα έμαθε την αλήθεια και βαπτίσθηκε. Όταν το συμβόλαιο της έληξε πέρυσι ηγέρθη το εξής ερώτημα: ‘Πρέπει να γυρίσω στη χώρα μου ή να εξακολουθήσω να υπηρετώ όπου η ανάγκη είναι μεγάλη;’ Αυτή διευθέτησε ν’ αποσυρθή από την κοσμική της εργασία και να παραμείνη στην εκκλησία όπου είχε μάθει την αλήθεια και τώρα ενεγράφη ως τακτική σκαπανεύς. Με πέντε μόνο εκκλησίες σ’ ολόκληρη τη χώρα, τι χαρά αισθάνονται οι αδελφοί και οι αδελφές στο Πακιστάν που βρήκαν εικοσιέξη μαθητάς του Ιησού Χριστού μέσα σ’ ένα έτος όταν συγκρίνουν αυτόν τον αριθμό με τους δεκαεπτά του περασμένου έτους.
ΖΑΪΡ: Οι μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ αυτή τη χώρα δεν αναγνωρίζονται, από την κυβέρνησι. Μολονότι δεν υπάρχει άμεσος διωγμός σε πολλά μέρη της χώρας, αυτή η έλλειψις αναγνωρίσεως έχει δημιουργήσει αρκετή δυσκολία για τον λαό του Θεού. Δεν μπορούν να γίνουν μεγάλες συνελεύσεις. Οι συναθροίσεις παρακολουθούνται συχνά από τις τοπικές αρχές και γίνονται απειλές για να εμποδίσουν τους μάρτυρας από το να κηρύττουν δημοσίως. Επειδή οι αδελφοί και οι αδελφές διακρατούν την ακεραιότητα των μερικοί έχασαν την εργασία τους, ή αντιμετώπισαν ξυλοδαρμό και φυλακίσεις. Τα παιδιά τους έχουν εκδιωχθή από τα σχολεία. Εν τούτοις όλα αυτά δεν αποθαρρύνουν τους διαγγελείς της Βασιλείας. Δεν έχουν μειώσει καθόλου την δραστηριότητα των στο κήρυγμα. Αντιθέτως περισσότερη μαρτυρία από κάθε άλλη φορά εδόθη στη Ζαΐρ στη διάρκεια του 1975.