Στο Βάθος των Ειδήσεων

Γιατί να Κηρύττει Κανείς τα Καλά Νέα;

Μερικοί ειδικοί αναφέρουν ότι η παράλειψη από μέρους των εκκλησιαζομένων να κηρύττουν τα καλά νέα σχετίζεται με τη μείωση που παρατηρείται στον αριθμό των μελών των κύριων θρησκειών. Η ανησυχία γύρω απ’ αυτό το πρόβλημα υποκίνησε την Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού να υιοθετήσει ένα τετραετές πρόγραμμα που δίνει προτεραιότητα στον «ευαγγελισμό και στην αύξηση του αριθμού των μελών».

Η εφημερίδα Σεντ Πίτερσμπεργκ Τάιμς (St. Petersburg Times) αναφέρει ότι άλλα κύρια δόγματα στις Η.Π.Α., που περιλαμβάνουν την Πρεσβυτεριανή και την Επισκοπελιανή Εκκλησία, ενήργησαν παρόμοια. Εντούτοις, μια πρόσφατη έρευνα που έγινε σε 200 και πλέον εκκλησίες της Ενωμένης Εκκλησίας του Χριστού αποκάλυψε ότι πολλά από τα 1,6 εκατομμύρια μέλη της εκκλησίας αυτής δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να μιλούν σε άλλους για την πίστη τους. Ένα μέλος ρώτησε: «Γιατί πρέπει να μιλάμε σε άλλους εφόσον κάνουμε το καλό;» Κάποιος άλλος είπε: «Αν ζεις την πίστη σου, δεν χρειάζεται να μιλάς γι’ αυτήν».

Ωστόσο, ο ένας από τους δύο συγγραφείς του βιβλίου Οι Κύριες Αμερικανικές Θρησκείες (American Mainline Religion), ο Γουέιντ Κλαρκ Ρουφ, παραδέχτηκε στο βιβλίο αυτό πως «ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε οι άνθρωποι για τη θρησκευτική και την πνευματική τους ζωή είναι άμεσα συνδεδεμένος με την επιβίωση της ίδιας της πίστης».

Αν ‘το να κάνει κανείς καλό’ και να έχει «πίστη» αρκεί για να ευαρεστήσει τον Θεό, τότε γιατί έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω»; Ο ίδιος εξήγησε σε ομοπίστους στη Ρώμη: «Εάν ομολογήσης δια του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή· διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν».—1 Κορινθίους 9:16· Ρωμαίους 10:9, 10.

Εκμετάλλευση του Σεξ

Οι μισές και πλέον από τις 1.100 ιστορίες στα κόμικς που δημοσιεύονται σε διάφορες ιαπωνικές εφημερίδες, περιλαμβανομένων και αυτών που προορίζονται για παιδιά, απεικόνιζαν σεξουαλικές πράξεις, είπε ο καθηγητής Μαμόρου Φουκουτόμι. Αυτός ήταν επικεφαλής μιας έρευνας που έγινε στο Τόκιο σε 390 και πλέον περιοδικά και άλλα έντυπα που αγοράστηκαν μέσα σ’ ένα μήνα.

«Οι περισσότερες απεικονίσεις της σεξουαλικής πράξης», λέει ο καθηγητής Φουκουτόμι, «ακολουθούν το εξής πρότυπο: Οι άντρες εξαναγκάζουν διστακτικές γυναίκες [να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους] και οι γυναίκες τελικά ανταποκρίνονται ενεργά». Σχεδόν το 80 τοις εκατό των 6.861 φωτογραφιών που συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν, οι οποίες προέρχονταν από δημοφιλή ιαπωνικά περιοδικά, «απεικόνιζαν γυναίκες σε σεξουαλικά προκλητικές στάσεις», γράφει η εφημερίδα Δε Ντέιλι Γομιούρι (The Daily Yomiuri). Ενώ οι περισσότερες γυναίκες στις φωτογραφίες φορούσαν «εσώρουχα, μαγιό ή ήταν γυμνές» και μόνο 40 τοις εκατό απ’ αυτές ήταν ντυμένες, το 75 τοις εκατό των αντρών στις φωτογραφίες που εξετάστηκαν ήταν ντυμένοι.

Πώς επηρεάζει αυτή η εκμετάλλευση του σεξ τα νεαρά άτομα; Το βιβλίο των Παροιμιών, που βρίσκεται στην Αγία Γραφή, περιγράφει παραστατικά πώς ένας νεαρός άντρας ‘ενδεής φρενών [που δεν είχε καλό κίνητρο]’ προσελκύστηκε να πάει στο σπίτι μιας πόρνης. (Παροιμίαι 7:7, ΜΝΚ, βλέπε υποσημείωση στη ΜΝΚ με Παραπομπές) Και η πόρνη; «Τώρα είναι έξω, τώρα εν ταις πλατείαις, και ενεδρεύει πλησίον πάσης γωνίας. Και πιάνει αυτόν». (Παροιμίαι 7:8-13) Στους σύγχρονους καιρούς ακόμη και τα έντυπα ‘ενεδρεύουν για να πιάσουν’ τους νεαρούς. Ωστόσο, η Αγία Γραφή προτρέπει: «Ας μη εκκλίνη εις τας οδούς αυτής η καρδία σου, μη παρεκτραπής εις τας τρίβους αυτής».—Παροιμίαι 7:25.

Ποιος Είναι ο «Καλύτερος» Χριστιανός;

«Άσχετα με την απόφαση που λαβαίνει ο Χριστιανός, σχετικά με το αν θα γίνει στρατιώτης ή αντιρρησίας συνείδησης, θα ήταν εσφαλμένο από μέρους του να ισχυρίζεται ότι κατέχει ένα υψηλότερο επίπεδο Χριστιανοσύνης από τους άλλους ή ακόμη να αμφισβητεί ότι οι άλλοι είναι Χριστιανοί, επειδή διακρατούν μια στάση διαφορετική από τη δική του».

Αυτή η δήλωση έγινε από τη Σύνοδο της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Γερμανίας τον Ιούλιο του 1989. Γιατί; Οι αρμόδιοι λένε ότι έγινε για να αντικρούσει τη θέση που πήραν μερικοί στην εκκλησία, δηλαδή ότι η αντίρρηση συνείδησης είναι μια πιο «θετική ένδειξη» Χριστιανοσύνης από τη στρατιωτική υπηρεσία. Η Σύνοδος της Εκκλησίας, ενώ συμφωνεί ότι οι Χριστιανοί θα μπορούσαν να εξαλείψουν τον πόλεμο «με το να απέχουν προσωπικά από τη βία», έφερε το επιχείρημα ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα καταπολεμώντας τη βία με στρατιωτική δύναμη για να εξασφαλιστεί η ειρήνη.

Στο βιβλίο του Ιστορία της Χριστιανοσύνης (History of Christianity) ο Έντουαρντ Γκίμπον έγραψε πως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα «αρνούνταν να έχουν οποιοδήποτε ενεργό μέρος στην πολιτική διοίκηση ή στη στρατιωτική άμυνα της αυτοκρατορίας», και ότι «ήταν αδύνατο για τους Χριστιανούς να γίνουν στρατιώτες, δικαστές, ή άρχοντες χωρίς να απαρνηθούν ένα ιερότερο καθήκον».

Το ζήτημα που εγείρεται, επομένως, δεν είναι ποιος είναι ο «καλύτερος» Χριστιανός, αλλά αν ένα άτομο που επιδιώκει μια πορεία η οποία έρχεται σε αντίθεση με την πρώτη Χριστιανοσύνη είναι καν Χριστιανός. Ο Παύλος έγραψε: «Διότι αν και περιπατώμεν εν σαρκί, δεν πολεμούμεν όμως κατά σάρκα· διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά».—2 Κορινθίους 10:3, 4.