Ξαφνική Καταστροφή στην Ιαπωνία—Πώς την Αντιμετώπισαν

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

ΤΗ ΜΙΑ στιγμή το Κόμπε της Ιαπωνίας ήταν ένα λιμάνι που άκμαζε και είχε 1.500.000 κατοίκους. Αλλά μέσα σε 20 δευτερόλεπτα, ένας σεισμός μεγέθους 7,2 της κλίμακας Ρίχτερ μετέτρεψε μεγάλο μέρος του σε ερείπια. Δεκάδες χιλιάδες σπίτια και κτίρια καταστράφηκαν ή έπαθαν ζημιές, και πάνω από 300.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι.

Η καταστροφή έπληξε στις 17 Ιανουαρίου 1995, ακριβώς ένα έτος μετά το σεισμό που προξένησε σοβαρές ζημιές στο Νόρθριτζ της Καλιφόρνιας, στις Η.Π.Α., και σκότωσε 61 άτομα. Ο σεισμός στο Κόμπε απελευθέρωσε περίπου διπλάσια σεισμική ενέργεια από εκείνον. Οι 5.500 και πλέον θάνατοι τον έκαναν τον πιο θανατηφόρο σεισμό στην Ιαπωνία από το 1923, όταν περίπου 143.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο μεγάλο σεισμό που ισοπέδωσε το Τόκιο και τη Γιοκοχάμα.

Στιγμές Τρόμου

Στις 5:46 εκείνο το μοιραίο πρωινό, ο Ριούζι μοίραζε εφημερίδες στο κέντρο του Κόμπε. Ήταν ακόμη σκοτεινά. Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος σαν να περνούσε τρένο από κάποιον εναέριο σιδηρόδρομο. Ο δρόμος και τα κτίρια ταλαντεύτηκαν σαν τα κύματα της θάλασσας. Έπειτα όλα τα φώτα έσβησαν.

Οι εναέριοι αυτοκινητόδρομοι έπεσαν, καταπλακώνοντας οχήματα στους δρόμους που βρίσκονταν από κάτω. Οι σιδηροδρομικές γραμμές λύγισαν λες και ήταν από πλαστελίνη, και τα τρένα εκτροχιάστηκαν. Παλιά ξύλινα κτίσματα κατέρρευσαν, και διώροφα κτίρια ξαφνικά έμοιαζαν με μονώροφα σπίτια. Οι περισσότεροι κάτοικοι του Κόμπε ξύπνησαν από το ταρακούνημα.

Αμέσως ξέσπασαν πυρκαγιές, και κάηκαν ολόκληρα τετράγωνα. Οι πυροσβέστες παρακολουθούσαν ανήμποροι, αφού ο σεισμός είχε διακόψει την υδροδότηση. Μέσα σε μια στιγμή, ο μύθος της αντισεισμικής κατασκευής είχε γκρεμιστεί.

Διάσωση από Βέβαιο Θάνατο και Τραγωδίες

Στην περιοχή που πλήγηκε άμεσα από το σεισμό, υπήρχαν 3.765 Μάρτυρες του Ιεχωβά συνταυτισμένοι με 76 εκκλησίες. Ως το πρωινό που ακολούθησε το σεισμό, εξακριβώθηκε ότι είχαν σκοτωθεί 13 Μάρτυρες και 2 αβάφτιστοι σύντροφοί τους. (Εκκλησιαστής 9:11) Τότε η αστυνομία ανακοίνωσε ότι οι νεκροί ήταν 1.812, αλλά μέσα σε μια εβδομάδα ξεπέρασαν τους 5.000. Επειδή οι Μάρτυρες είχαν εντοπίσει γρήγορα αυτούς που ήταν συνταυτισμένοι με τις εκκλησίες τους, ο αριθμός των νεκρών τους παρέμεινε ο ίδιος.

Ο σύζυγος της Μισάο είχε φύγει νωρίς για την εργασία του. «Περίπου μια ώρα αργότερα, το σπίτι ταρακουνήθηκε», είπε η Μισάο. «Κεραμίδια έπεφταν γύρω μου. Το μεγάλο κεντρικό κεραμίδι της σκεπής έπεσε στο μαξιλάρι στο οποίο ακουμπούσε το κεφάλι του συζύγου μου μόλις πριν από μια ώρα». Ένα κομό και μια βιβλιοθήκη έπεσαν το ένα πάνω στο άλλο ακριβώς πάνω από τη Μισάο. Αυτό την έσωσε από το να θαφτεί κάτω από τα κεραμίδια.

Μια γάτα που νιαούριζε ξύπνησε τον Χιρομάσα, ένα 16χρονο μαθητή. Καθώς έβγαζε έξω τη γάτα, έπληξε ο σεισμός. Όταν επέστρεψε βρήκε τη μητέρα του κάτω από την τηλεόραση και τη βιβλιοθήκη. Πόση ανακούφιση ένιωσε που τη βρήκε ζωντανή! Ο Χιρομάσα δανείστηκε ένα φακό από κάποιο γείτονα και ελευθέρωσε τη μητέρα του. Χιλιάδες άτομα αφηγούνται πώς σώθηκαν από βέβαιο θάνατο. Εντούτοις, άλλοι Μάρτυρες έζησαν οδυνηρές τραγωδίες.

Ο Χιρόσι και η Κάζου Κάνεκο θάφτηκαν στα ερείπια του διαμερίσματός τους. Μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας έτρεξαν εκεί για να τους βοηθήσουν. Στις 10:00 π.μ. ελευθέρωσαν τον Χιρόσι και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Αλλά όταν αργότερα ανέσυραν την Κάζου, αυτή ήταν νεκρή.

Η Μιγιόκο Τεσίμα, 24 ετών και μόνο δυο χρόνια βαφτισμένη, είχε στόχο την ολοχρόνια διακονία. Το πρωί του σεισμού κοιμόταν στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας της όταν κατέρρευσε ο δεύτερος όροφος. Η Μιγιόκο θάφτηκε κάτω από καδρόνια και δοκάρια. Οι γονείς της και οι γείτονες προσπάθησαν να απομακρύνουν τα συντρίμμια αλλά δεν μπορούσαν. Η μητέρα της, που μελετάει την Αγία Γραφή, επικοινώνησε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι ήρθαν να βοηθήσουν.

Όταν ελευθέρωσαν τη Μιγιόκο έπειτα από εφτά ώρες περίπου, ήταν ακόμη ζωντανή. Τρεις Χριστιανοί πρεσβύτεροι μαζί με το γιατρό και μια νοσοκόμα τής έκαναν εναλλάξ μαλάξεις στην καρδιά, αλλά η Μιγιόκο πέθανε. Ο πατέρας της, ο οποίος ήταν ενάντιος στην πίστη της, συγκινήθηκε από τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι Μάρτυρες για να σώσουν την κόρη του, και συναίνεσε με την προγενέστερη επιθυμία της να ταφεί ως Μάρτυρας.

Ο Τακάο Ζινγκούζι, ένας Χριστιανός πρεσβύτερος, ζούσε στον πρώτο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας με τη σύζυγό του και την κόρη τους. «Όταν χτύπησε ο σεισμός», είπε, «ο πάνω όροφος σωριάστηκε στα κεφάλια μας και εγώ παγιδεύτηκα κάτω από ένα ράφι. Τελικά, κατάφερα να αποτραβηχτώ και άρχισα να προσπαθώ να βγω έξω. Ξαφνικά άκουσα μια φωνή. Ήταν ένας γείτονας Μάρτυρας που είχε έρθει ψάχνοντας να μας βρει».

Όταν ο Τακάο τελικά βγήκε έξω, είδε μια πυρκαγιά από τα γειτονικά κτίρια να απλώνεται στο διαμέρισμά του. Έτσι σύρθηκε και πάλι μέσα στα χαλάσματα και προσπάθησε απεγνωσμένα να τραβήξει έξω τη σύζυγό του. Αλλά ήταν πολύ αργά. Η Έικο, με την οποία ήταν παντρεμένος 26 χρόνια, και η κόρη του η Ναομί είχαν σκοτωθεί. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος άρχισε να βοηθάει άλλα μέλη της εκκλησίας του. «Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο για την οικογένειά μου», είπε αργότερα, «έτσι έστρεψα την προσοχή μου στο να βοηθήσω άλλους. Με ανακούφιση έμαθα ότι όλοι οι άλλοι στην εκκλησία μας ήταν καλά».

Απελπιστική Κατάσταση

Χιλιάδες άτομα κατέφυγαν σε σχολεία και δημόσια κτίρια. Φοβούμενοι τις μετασεισμικές δονήσεις, άλλοι κατασκήνωσαν έξω ή κοιμήθηκαν στο αυτοκίνητό τους. Οι σιδηρόδρομοι και οι αυτοκινητόδρομοι είχαν γίνει κομμάτια, και οι δρόμοι που ήταν διαθέσιμοι για τη μεταφορά προμηθειών είχαν κλείσει από χιλιάδες οχήματα. Ημέρες ολόκληρες πολλοί άνθρωποι είχαν λίγα ή καθόλου τρόφιμα. Αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι δεν αναφέρθηκαν λεηλασίες, και πολλοί μοιράστηκαν τα λιγοστά τρόφιμα που είχαν.

«Μοιάζει με όσα συνέβησαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», είπε ένας ηλικιωμένος, τυλιγμένος σε μια κουβέρτα, καθώς δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά του. Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Τομιίτσι Μουραγιάμα επιθεώρησε τις ζημιές και ανέφερε: «Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Αυτό ξεπερνάει κατά πολύ τη φαντασία όλων».

Οι Μάρτυρες Ανταποκρίνονται Αμέσως

Όταν ο Κέιζι Κοσίρο, ένας Χριστιανός πρεσβύτερος, επισκέφτηκε το κέντρο του Κόμπε το πρωινό του σεισμού και είδε την τρομερή καταστροφή, επέστρεψε στο σπίτι του και οργάνωσε την τοπική εκκλησία προκειμένου να μαγειρέψουν φαγητό για τους συγχριστιανούς που είχαν πληγεί περισσότερο. Ως το βράδυ, διένεμε φαγητό και νερό με το αυτοκίνητό του σε εκκλησίες στο κέντρο του Κόμπε. Το επόμενο πρωί προσφέρθηκε περισσότερη τροφή και νερό. Επειδή αντιμετώπιζαν κυκλοφοριακή συμφόρηση, οι Μάρτυρες οργάνωσαν μια πομπή από 16 μοτοσικλέτες για να μεταφέρουν τις προμήθειες.

Πολλοί άλλοι επίσης πήραν αμέσως την πρωτοβουλία να ψάξουν να βρουν και να βοηθήσουν τους Χριστιανούς αδελφούς τους. Ο Τομογιούκι Τσουμπόι και ένας άλλος πρεσβύτερος ξεκίνησαν με μοτοσικλέτες για να πάνε στην Ασίγια, μια πόλη δίπλα στο Κόμπε η οποία υπέστη επίσης σοβαρές καταστροφές. Στην Αίθουσα Βασιλείας στο κέντρο της Ασίγια, διαπίστωσαν ότι ο περιοδεύων επίσκοπος, Γιοσινόμπου Κουμάντα, είχε ήδη οργανώσει εκεί ένα κέντρο παροχής βοήθειας.

Έγιναν τηλεφωνήματα για να ενημερωθούν οι αδελφοί για την ανάγκη που υπήρχε, και σύντομα άρχισαν να συγκεντρώνονται προμήθειες. Εννιά αυτοκίνητα που μετέφεραν κουβέρτες, τρόφιμα και νερό σύντομα ξεκίνησαν για την Ασίγια. Αυτές τις προμήθειες τις μοίρασαν σε δύο Αίθουσες Βασιλείας μέσα στην πόλη, όπου είχαν καταφύγει 40 ως 50 άτομα. Άλλοι βρήκαν καταφύγιο σε σπίτια ομοπίστων τους. Την επομένη οι Μάρτυρες σε μια κοντινή περιοχή ετοίμασαν γεύματα για 800 άτομα. Η τροφή που παρασχέθηκε σε όσους είχαν ανάγκη ήταν υπεραρκετή, έτσι οι Μάρτυρες τη μοιράστηκαν με γείτονες που είχαν ανάγκη.

Σε όλη τη σεισμόπληκτη περιοχή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έσπευσαν να βοηθήσουν τους ομοπίστους τους. Αυτό εντυπωσίασε πολλούς παρατηρητές. Μια εβδομάδα μετά το σεισμό, ένας πιλότος ελικοπτέρου πλησίασε κάποιο Μάρτυρα στη Γιοκοχάμα και είπε: «Πήγα στην πληγείσα περιοχή την ημέρα του σεισμού και έμεινα μια εβδομάδα εκεί. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν οι μόνοι που έσπευσαν στον τόπο της καταστροφής. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση».

Εφαρμόζεται Πρόγραμμα Παροχής Βοήθειας

Το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, το οποίο βρίσκεται στην Εμπίνα της Ιαπωνίας, σύντομα έστειλε τέσσερις εκπροσώπους στην περιοχή του Κόμπε για να οργανώσουν το έργο παροχής βοήθειας. «Αμέσως συμφωνήσαμε να βρούμε Αίθουσες Βασιλείας που δεν είχαν καταστραφεί και να στείλουμε προμήθειες εκεί», ανέφερε ένας εκπρόσωπος. «Εντοπίσαμε έξι αίθουσες, και μέσα σε πέντε ώρες είχαν γεμίσει εφόδια. Άλλες προμήθειες στάλθηκαν σε δυο μεγάλες Αίθουσες Συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά εκεί κοντά».

Ανοίχτηκε τραπεζικός λογαριασμός για το ταμείο παροχής βοήθειας, και ενημερώθηκαν οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλη την Ιαπωνία. Μέσα στις πρώτες τρεις εργάσιμες ημέρες, δωρήθηκαν ένα εκατομμύριο δολάρια (περ. 230 εκατ. δρχ.). Τα χρήματα διανεμήθηκαν γρήγορα για να τα χρησιμοποιήσουν εκείνοι που είχαν ανάγκη.

Ειπώθηκε στις εκκλησίες ότι μπορούσαν να πάρουν τις αναγκαίες προμήθειες από τα προσδιορισμένα κέντρα παροχής βοήθειας. Οι πρεσβύτεροι κάθε εκκλησίας φρόντισαν για τη διανομή των προμηθειών στα μέλη των εκκλησιών τους που είχαν ανάγκη. Δεν αγνόησαν ούτε τα μη ομόπιστα μέλη των οικογενειών των Μαρτύρων. Ο πατέρας ενός Χριστιανού πρεσβυτέρου στην πληγείσα περιοχή—ο οποίος προηγουμένως δεν έβλεπε με καλό μάτι τους Μάρτυρες του Ιεχωβά—καυχήθηκε μιλώντας στο τηλέφωνο με κάποιο συγγενή του: «Άνθρωποι από τη θρησκεία του γιου μου έρχονται και μας βοηθάνε!»

Όχι Απλώς Υλική Βοήθεια

Αμέσως, οργανώθηκαν Χριστιανικές συναθροίσεις. Μια εκκλησία διεξήγαγε σε ένα πάρκο τη συνάθροισή της την Τρίτη, την ημέρα του σεισμού. Ως την Κυριακή οι περισσότερες εκκλησίες στην πληγείσα περιοχή διεξήγαγαν την τακτική Μελέτη Σκοπιάς, είτε σε μικρούς ομίλους είτε σε Αίθουσες Βασιλείας που δεν είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές. Κατάλληλα, η Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1994, την οποία μελετούσαν εκείνη την εβδομάδα, εξέταζε το προνόμιο του να χρησιμοποιούμε τους πόρους μας «για να βοηθούμε θύματα φυσικών καταστροφών». Μια γυναίκα στη συνάθροιση σχολίασε: «Πρώτη φορά είμαστε εμείς οι αποδέκτες του έργου παροχής βοήθειας. Είμαι γεμάτη ευγνωμοσύνη την οποία δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Μόλις ξαναβρούμε το ρυθμό μας, θα κάνω το μέρος μου όσον αφορά την παροχή βοήθειας».

Εκπρόσωποι από το γραφείο τμήματος χρησιμοποίησαν μοτοσικλέτες για να επισκεφτούν τις περιοχές που είχαν πληγεί περισσότερο. «Ήταν συγκινητικό να βλέπεις τους αδελφούς να δακρύζουν», ανέφερε ένας από αυτούς. «Μας έλεγαν: ‘Δεν κλαίμε επειδή χάσαμε τα πάντα αλλά επειδή μας συγκινήσατε εσείς αδελφοί που ήρθατε να μας επισκεφτείτε από τόσο μακριά, από την Εμπίνα’».

Μέσα σε 24 ώρες από το σεισμό, το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στις Η.Π.Α., καθώς και γραφεία τμήματος σε άλλα μέρη του κόσμου έστειλαν μηνύματα που εξέφραζαν ενδιαφέρον. Πολύ περισσότερα τέτοια μηνύματα έφτασαν τις επόμενες ημέρες. Ένα φαξ από την Εκκλησία Βόντζου Δυτική, στη Δημοκρατία της Κορέας, η οποία είχε χάσει 15 μέλη σε μια εμπρηστική επίθεση πριν από δύο χρόνια, ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό.a Τελείωνε ως εξής: «Ο πόνος των αδελφών μας στο Κόμπε είναι και δικός μας πόνος και λύπη. Παρακαλούμε να θυμάστε ότι, όπως νιώσαμε και εμείς, δεν είστε μόνοι όταν περνάτε δυσκολίες. Αγαπητοί αδελφοί, μην εγκαταλείπετε τις προσπάθειες!»

Οι εκπρόσωποι του τμήματος έκαναν διευθετήσεις για συνεχή πνευματική υποστήριξη. Για παράδειγμα, επιπλέον περιοδεύοντες επίσκοποι διορίστηκαν προσωρινά στην περιοχή του Κόμπε για να παράσχουν ενθάρρυνση. Επίσης, Χριστιανοί πρεσβύτεροι από άλλα μέρη της Ιαπωνίας προσκλήθηκαν και αυτοί να επισκεφτούν το Κόμπε, για μία εβδομάδα περίπου ο καθένας, προκειμένου να παράσχουν πνευματική και συναισθηματική υποστήριξη σε εκείνους που υπέφεραν.

Με τόση φροντίδα και ενθάρρυνση από ομοπίστους από όλο τον κόσμο, οι Μάρτυρες στην πληγείσα περιοχή διατήρησαν μια θετική και γεμάτη εκτίμηση στάση. Αφού παρακολούθησε την πρώτη συνάθροιση μετά το σεισμό, μια Μάρτυρας είπε: «Ανησυχούσαμε κάπως μέχρι χθες, επειδή δεν είχαμε πού να πάμε. Αλλά όταν ήρθαμε εδώ και ακούσαμε τις θαυμάσιες διευθετήσεις που έχουν γίνει για δικό μας όφελος, οι οποίες περιλαμβάνουν υπηρεσία πλυντηρίου, πρόβλεψη για να κάνουμε μπάνιο, και τη χρήση των Αιθουσών Συνελεύσεων ως προσωρινών κατοικιών, αυτό μας ανακούφισε πραγματικά από τις ανησυχίες μας. Αυτή είναι στ’ αλήθεια η οργάνωση του Θεού!»

Πράγματι, το να δίνουν έμφαση στα πνευματικά πλούτη έχει βοηθήσει τους Μάρτυρες να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Μια κοπέλα περίπου 20 ετών είπε: «Η μητέρα μου με δίδαξε από τότε που ήμουν τριών ετών να θέτω την εμπιστοσύνη μου στον Ιεχωβά. Η εκπαίδευση που έλαβα από αυτήν και από τη Χριστιανική εκκλησία με έχει βοηθήσει να αντέξω αυτή τη θλιβερή εμπειρία».

Οργανώνονται για Ανοικοδόμηση

Περίπου 350 από τα σπίτια των Μαρτύρων έπαθαν σοβαρές ζημιές ή καταστράφηκαν· εκατό από αυτά ήταν ιδιόκτητα. Άλλα 630 και πλέον σπίτια Μαρτύρων χρειάστηκαν μικρότερες επισκευές. Επίσης, δέκα Αίθουσες Βασιλείας ήταν τόσο καταστραμμένες ώστε δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.

Γρήγορα, έγιναν διευθετήσεις προκειμένου να οικοδομηθούν ξανά Αίθουσες Βασιλείας για τις εκκλησίες που είχαν χάσει τις δικές τους. Καθεμιά από τις 11 Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης στην Ιαπωνία οργάνωσε μια ομάδα 21 ατόμων για να επισκευάσουν τα σπίτια των Μαρτύρων που είχαν υποστεί ζημιές.

Σημείο των Καιρών

Οι σεισμοί συμβαίνουν με μεγαλύτερη συχνότητα. «Μόνο το περασμένο έτος», ανέφερε το περιοδικό Μακλίνς (Maclean’s), «έγιναν αρκετοί σεισμοί [στην Ιαπωνία] μεγαλύτεροι από εκείνον του Κόμπε». Ένας από αυτούς ήταν πολύ μεγάλος και είχε μέγεθος 8,1, αλλά έπληξε μια αραιοκατοικημένη περιοχή στα βόρεια.

Αυτή η αύξηση στους σεισμούς δεν εκπλήσσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μάλιστα, αμέσως αφού ο σεισμός ταρακούνησε το σπίτι του στο Κόμπε, ο πεντάχρονος Ατσούσι τριγύριζε λέγοντας: «Θα υπάρξουν σεισμοί στον έναν τόπο μετά τον άλλον»! (Μάρκος 13:8) Είχε μάθει αυτή την προφητεία από τη μητέρα του. Ο Ιησούς Χριστός περιέλαβε τους σεισμούς ως μέρος ‘του σημείου της παρουσίας του και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων’. Άλλα χαρακτηριστικά αυτού του σημείου περιλαμβάνουν τους πολέμους, τις ελλείψεις τροφίμων, τις επιδημίες και την ψύχρανση της αγάπης των περισσοτέρων.—Ματθαίος 24:3-14· 2 Τιμόθεο 3:1-5.

Ο σεισμός στο Κόμπε είναι απλώς μια ακόμη απόδειξη του ότι ζούμε στις τελευταίες ημέρες αυτού του κόσμου. Ευτυχώς, είναι μέρος του σημείου του Ιησού που τώρα εκπληρώνεται και αποδεικνύει ότι σύντομα αυτός ο κόσμος θα αντικατασταθεί από ένα δίκαιο νέο κόσμο.—1 Ιωάννη 2:17.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Ο Τακάο Ζινγκούζι έχασε την οικογένειά του σε αυτά τα ερείπια

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Καταστραμμένος σιδηροδρομικός σταθμός

[Εικόνες στη σελίδα 24, 25]

Πεσμένη ανισόπεδη διάβαση

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Οι Μάρτυρες οργάνωσαν γρήγορα ένα πρόγραμμα παροχής βοήθειας για τα θύματα