Sailm

115 Ní dúinne, a Thiarna, ní dúinne,

ach do d’ainmse is dleacht an moladh

as ucht do bhuanghrá agus d’fhírinne.

2 Cad fáth a ndeir na ciníocha “Cá bhfuil a nDia?”

3 Is ar neamh atá ár nDiana;

gach uile ní is áil leis, déanann sé é.

4 Ór agus airgead a n-íolasan,

agus saothar láimhe an duine.

5 Tá béal acu ach ní fhéadann siad labhairt;

tá súile acu ach ní fheiceann siad dada.

6 Tá cluasa orthu ach ní chluineann siad dada;

tá sróna acu ach ní bhfaigheann siad boladh.

7 Tá lámha acu ach ní láimhsíonn siad aon ní;

tá cosa acu ach ní thig leo siúl;

ní thagann aon ghlór óna scornach.

8 Is ionann cás do lucht a ndéanta

agus do chách a chuireann a ndóchas iontu.

9 Tá dóchas chlann Iosrael sa Tiarna;

is é is cabhair agus is sciath dóibh.

10 Tá dóchas chlann Árón sa Tiarna

is é is cabhair agus is sciath dóibh.

11 Cuireann lucht eagla an Tiarna a ndóchas ann;

is é is cabhair agus is sciath dóibh.

12 Is cuimhin leis an Tiarna sinn; beannóidh sé sinn;

beannóidh sé clann Iosrael agus clann Árón.

13 Beannóidh sé lucht eagla an Tiarna,

idir mhion agus mhór in éineacht.

14 Méadóidh an Tiarna i gcónaí sibh,

sibhse agus bhur gclann go léir.

15 Go raibh beannacht an Tiarna anuas oraibh

ón té a rinne neamh agus talamh.

16 Is leis an Tiarna amháin na flaithis;

ach thug sé an talamh don duine.

17 Ní hiad na mairbh a thabharfaidh moladh don Tiarna,

ná an drong a ghabhann síos san uaigh.

18 Ach tabharfaimidne moladh don Tiarna,

anois agus go brách na breithe.