Jean

11 Mé Mari té dibout bò d’ tonm-an é i té ka kriyé. Ké tout so kriyé, i panché pou i gadé ofon tonm-an, 12 é i wè dé zanj ké roun lenj blan, yé té asiz koté kò Jézi té fika, roun té koté so tèt té fika é ròt-a té koté so pyé té fika. 13 yé di li : « Fanm, poukisa to ka kriyé ? » I di yé : « Yé pran mo Sényèr, é mo pa savé koté yé mété l’. » 14 Lò i di sa, i tounen so kò épi i wè Jézi ki té la, mé i pa randé so kò kont ki a té Jézi ki té la. 15 Jézi di li : « Fanm, poukisa to ka kriyé ? Kimoun to ka chaché ? » Kou i té ka pansé a té jardinyé-a, i réponn li : « Sényèr, si a to ki pran li, di mo ki koté to mété l’, é mo ké alé chaché l’. » 16 Jézi di li : « Mari ! » I tounen so kò épi i di li an ébré : « Rabbouni ! » (sa lé di : « Ansényan ! »). 17 Jézi di li : « Lagé mo, paské mo pòkò monté òbò Papa-a. Mé alé wè mo frè-ya é di yé ki mo ka monté òbò mo Papa ki sa zòt Papa osi, é òbò mo Bondjé ki sa zòt Bondjé osi. » 18 Mari Magdala alé di disip-ya : « Mo wè Sényèr-a ! » É i rakonté yé sa i té di li. 21 Jézi di yé ankò : « Mo ka swété zòt lapè. Menm fason Papa-a voyé mo, mo menm osi mo ka voyé zòt. » 31 Mé yé ékri sa bagaj-ya pou zòt krè ki Jézi, a Kris-a, Pitit Bondjé-a, é pou zòt gen lavi grasa so non, paské zòt ka krè.