Δευτέρα 13 Οκτωβρίου
Ο Ιεχωβά βλέπει μέσα στην καρδιά.—1 Σαμ. 16:7.
Αν κατά καιρούς παλεύουμε με αισθήματα αναξιότητας, μπορούμε να θυμόμαστε ότι ο ίδιος ο Ιεχωβά μάς έλκυσε κοντά του. (Ιωάν. 6:44) Εκείνος βλέπει σε εμάς το καλό που ίσως δεν βλέπουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας και γνωρίζει την καρδιά μας. (2 Χρον. 6:30) Επομένως, μπορούμε να τον πιστεύουμε όταν λέει ότι είμαστε πολύτιμοι. (1 Ιωάν. 3:19, 20) Προτού γνωρίσουμε την αλήθεια, μερικοί από εμάς κάναμε πράγματα που μπορεί ακόμα να μας γεμίζουν με αισθήματα ενοχής. (1 Πέτρ. 4:3) Ακόμα και πιστοί Χριστιανοί παλεύουν με αμαρτωλές τάσεις. Μήπως σας καταδικάζει η καρδιά σας; Αν ναι, είναι παρηγορητικό να γνωρίζετε ότι πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν παλέψει με παρόμοια αισθήματα. Για παράδειγμα, ο απόστολος Παύλος ένιωθε δυστυχισμένος όταν συλλογιζόταν τις ατέλειές του. (Ρωμ. 7:24) Βέβαια, ο Παύλος είχε μετανοήσει για τις αμαρτίες του και είχε βαφτιστεί. Και πάλι όμως, έλεγε ότι ήταν «ο πιο μικρός από τους αποστόλους» και ο «κυριότερος» αμαρτωλός.—1 Κορ. 15:9· 1 Τιμ. 1:15. w24.03 13:5-6
Τρίτη 14 Οκτωβρίου
Εγκατέλειψαν τον οίκο του Ιεχωβά.—2 Χρον. 24:18.
Ένα δίδαγμα που αντλούμε από την κακή απόφαση του βασιλιά Ιωάς είναι ότι χρειάζεται να διαλέγουμε φίλους που θα αποτελούν καλή επιρροή για εμάς—φίλους που αγαπούν τον Ιεχωβά και που θέλουν να του φέρνουν χαρά. Δεν χρειάζεται να περιορίζουμε τις συναναστροφές μας σε άτομα της ηλικίας μας. Θυμηθείτε ότι ο Ιωάς ήταν πολύ νεότερος από τον φίλο του τον Ιωδαέ. Σε ό,τι αφορά την επιλογή των φίλων σας, αναρωτηθείτε: “Με βοηθούν να ενισχύω την πίστη μου στον Ιεχωβά; Με παρακινούν να ζω σύμφωνα με τους κανόνες του Θεού; Μιλούν για τον Ιεχωβά και για τις πολύτιμες αλήθειες του; Δείχνουν σεβασμό για τους κανόνες του Θεού; Μου λένε μόνο αυτό που θέλω να ακούσω ή έχουν το θάρρος να με διορθώσουν αν κάπου ξεφύγω;” (Παρ. 27:5, 6, 17) Για να μιλήσουμε ξεκάθαρα, αν οι φίλοι σας δεν αγαπούν τον Ιεχωβά, δεν τους χρειάζεστε. Αλλά αν έχετε φίλους που αγαπούν τον Ιεχωβά, μείνετε κοντά τους—θα σας ωφελήσουν!—Παρ. 13:20. w23.09 38:6-7
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου
Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα.—Αποκ. 1:8.
Το άλφα είναι το πρώτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου και το ωμέγα είναι το τελευταίο. Χρησιμοποιώντας την περιγραφή «το Άλφα και το Ωμέγα», ο Ιεχωβά υποδηλώνει πως, όταν αρχίζει κάτι, το ολοκληρώνει επιτυχώς. Όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, είπε: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε, να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε». (Γέν. 1:28) Εκείνη τη στιγμή, ο Ιεχωβά στην ουσία είπε «Άλφα». Δήλωσε σαφώς τον σκοπό του: Θα ερχόταν ο καιρός κατά τον οποίο τέλειοι, υπάκουοι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας θα γέμιζαν τη γη και θα τη μεταμόρφωναν σε παράδεισο. Σε εκείνον τον μελλοντικό καιρό, ο Ιεχωβά θα πει, κατά μία έννοια, «Ωμέγα». Αφού ολοκλήρωσε τη δημιουργία “των ουρανών και της γης και όλων όσων υπάρχουν σε αυτά”, ο Ιεχωβά έδωσε μια εγγύηση. Εγγυήθηκε ότι θα εκπλήρωνε οπωσδήποτε τον σκοπό του για την ανθρωπότητα και για τη γη. Ο σκοπός του θα είχε ήδη πραγματοποιηθεί πλήρως στο τέλος εκείνης της έβδομης ημέρας.—Γέν. 2:1-3. w23.11 46:13-14