Μήπως κάποιες φορές το βρίσκετε δύσκολο να υπακούτε; Αυτό συνέβαινε και στον βασιλιά Δαβίδ, γι’ αυτό προσευχήθηκε στον Θεό: «Υποκίνησε μέσα μου την προθυμία να σε υπακούω». (Ψαλμ. 51:12) Ο Δαβίδ αγαπούσε τον Ιεχωβά. Παρ’ όλα αυτά, κάποιες φορές δυσκολευόταν να υπακούει, πράγμα που ισχύει και για εμάς. Γιατί; Πρώτον, έχουμε κληρονομήσει την τάση να είμαστε ανυπάκουοι. Δεύτερον, ο Σατανάς προσπαθεί συνεχώς να μας υποκινήσει να στασιάσουμε σαν εκείνον. (2 Κορ. 11:3) Τρίτον, μας περιβάλλει η στασιαστική στάση αυτού του κόσμου, “το πνεύμα που τώρα επενεργεί στους γιους της ανυπακοής”. (Εφεσ. 2:2) Πρέπει να αγωνιζόμαστε, όχι μόνο να καταπολεμούμε την τάση μας να αμαρτάνουμε, αλλά και να αντιστεκόμαστε στην πίεση για ανυπακοή που ασκούν πάνω μας ο Διάβολος και αυτός ο κόσμος. Πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες για να υπακούμε στον Ιεχωβά και σε όσους εκείνος έχει διορίσει σε θέση εξουσίας. w23.10 42:1

Τι μαθαίνουμε από το θαύμα που έκανε ο Ιησούς μετατρέποντας νερό σε κρασί; Παίρνουμε ένα μάθημα ταπεινοφροσύνης. Ο Ιησούς δεν καυχήθηκε για το θαύμα. Μάλιστα, ποτέ δεν καυχιόταν για τα επιτεύγματά του. Απεναντίας, επανειλημμένα έδωσε με ταπεινοφροσύνη όλη τη δόξα και την τιμή στον Πατέρα του. (Ιωάν. 5:19, 30· 8:28) Αν μιμούμαστε τον Ιησού διατηρώντας ταπεινή άποψη για τον εαυτό μας, δεν θα καυχιόμαστε για τα επιτεύγματά μας. Ας καυχιόμαστε, όχι για τον εαυτό μας, αλλά για τον υπέροχο Θεό που έχουμε το προνόμιο να υπηρετούμε. (Ιερ. 9:23, 24) Ας του αποδίδουμε την οφειλόμενη τιμή. Στο κάτω κάτω, θα μπορούσαμε να καταφέρουμε τίποτα καλό χωρίς τη βοήθεια του Ιεχωβά; (1 Κορ. 1:26-31) Αν είμαστε ταπεινοί, δεν νιώθουμε την ανάγκη να παίρνουμε τα εύσημα για τα καλά πράγματα που κάνουμε για τους άλλους. Μένουμε ικανοποιημένοι γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά βλέπει και εκτιμάει ό,τι κάνουμε. (Παράβαλε Ματθαίος 6:2-4· Εβρ. 13:16) Ασφαλώς, ευαρεστούμε τον Ιεχωβά όταν μιμούμαστε τον Ιησού εκδηλώνοντας ταπεινοφροσύνη.​—1 Πέτρ. 5:6. w23.04 15:9, 11-12

Υπό θεϊκή έμπνευση, ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους Χριστιανούς να φροντίζουν για τα συμφέροντα των άλλων. Πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε αυτή τη συμβουλή στις συναθροίσεις; Με το να θυμόμαστε ότι και άλλοι θέλουν να συμμετέχουν όπως εμείς. Σκεφτείτε το ως εξής: Στις συζητήσεις με τους φίλους σας, θα μιλούσατε τόσο πολύ ώστε εκείνοι να μην παίρνουν σειρά να πουν κάτι; Και βέβαια όχι! Θέλετε να συμμετέχουν στη συζήτηση. Παρόμοια, στις συναθροίσεις θέλουμε να δίνουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα το περιθώριο να κάνουν σχόλια. Μάλιστα, ένας από τους καλύτερους τρόπους για να ενθαρρύνουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας είναι το να τους δίνουμε την ευκαιρία να εκφράσουν την πίστη τους. (1 Κορ. 10:24) Γι’ αυτό, μπορούμε να κάνουμε σύντομα σχόλια, αφήνοντας έτσι χρόνο για να συμμετάσχουν περισσότερα άτομα. Ακόμα και όταν κάνετε κάποιο σύντομο σχόλιο, μην καλύπτετε πάρα πολλά σημεία. Αν καλύψετε ολόκληρη την παράγραφο, δεν θα μείνουν και πολλά για να πουν οι άλλοι. w23.04 18:11-13