Υπό θεϊκή έμπνευση, ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους Χριστιανούς να φροντίζουν για τα συμφέροντα των άλλων. Πώς μπορούμε να εφαρμόζουμε αυτή τη συμβουλή στις συναθροίσεις; Με το να θυμόμαστε ότι και άλλοι θέλουν να συμμετέχουν όπως εμείς. Σκεφτείτε το ως εξής: Στις συζητήσεις με τους φίλους σας, θα μιλούσατε τόσο πολύ ώστε εκείνοι να μην παίρνουν σειρά να πουν κάτι; Και βέβαια όχι! Θέλετε να συμμετέχουν στη συζήτηση. Παρόμοια, στις συναθροίσεις θέλουμε να δίνουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα το περιθώριο να κάνουν σχόλια. Μάλιστα, ένας από τους καλύτερους τρόπους για να ενθαρρύνουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας είναι το να τους δίνουμε την ευκαιρία να εκφράσουν την πίστη τους. (1 Κορ. 10:24) Γι’ αυτό, μπορούμε να κάνουμε σύντομα σχόλια, αφήνοντας έτσι χρόνο για να συμμετάσχουν περισσότερα άτομα. Ακόμα και όταν κάνετε κάποιο σύντομο σχόλιο, μην καλύπτετε πάρα πολλά σημεία. Αν καλύψετε ολόκληρη την παράγραφο, δεν θα μείνουν και πολλά για να πουν οι άλλοι. w23.04 18:11-13

Πρέπει να θυμόμαστε πόσο σημαντικό είναι να συνεχίζουμε να βοηθάμε άλλους, ιδίως μέσω της Χριστιανικής μας διακονίας. Στη διακονία μας, χρειάζεται να είμαστε ευέλικτοι. Συναντάμε ανθρώπους που έχουν διαφορετικά πιστεύω και αντιλήψεις, καθώς και ποικίλο υπόβαθρο. Ο απόστολος Παύλος ήταν προσαρμοστικός, και μπορούμε να διδαχτούμε από το παράδειγμά του. Ο Ιησούς διόρισε τον Παύλο “απόστολο των εθνών”. (Ρωμ. 11:13) Στα πλαίσια εκείνου του διορισμού, ο Παύλος κήρυττε σε Ιουδαίους, Έλληνες, διανοούμενους, ταπεινούς αγρότες, αξιωματούχους και βασιλιάδες. Επειδή απευθυνόταν σε τόσο ποικίλο ακροατήριο, ο Παύλος έγινε «τα πάντα σε κάθε είδους ανθρώπους» προκειμένου να αγγίξει την καρδιά τους. (1 Κορ. 9:19-22) Έδινε προσοχή στον πολιτισμό, στο υπόβαθρο και στις πεποιθήσεις των ακροατών του και προσάρμοζε ανάλογα την προσέγγισή του. Μπορούμε και εμείς να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στη διακονία μας αν είμαστε ευρηματικοί και προσαρμόζουμε την προσέγγισή μας ανάλογα με τις ανάγκες των ακροατών μας. w23.07 32:11-12

Η πραότητα είναι ένδειξη δύναμης, όχι αδυναμίας. Απαιτείται εσωτερική δύναμη για να παραμείνει κάποιος ήρεμος όταν αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση. Η πραότητα είναι πτυχή του “καρπού του πνεύματος”. (Γαλ. 5:22, 23) Ένας τύπος της λέξης πραΰτης του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μερικές φορές χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει ένα άγριο άλογο που είχε εξημερωθεί. Φανταστείτε ένα άγριο άλογο που εξημερώνεται. Είναι μεν ήμερο, αλλά είναι και δυνατό. Ως άνθρωποι, πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε πραότητα και ταυτόχρονα να είμαστε δυνατοί; Όχι απλώς με τη δύναμη της θέλησής μας. Ένας καθοριστικός παράγοντας είναι το να προσευχόμαστε για το πνεύμα του Θεού, ζητώντας Του να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε αυτή την όμορφη ιδιότητα. Η πείρα δείχνει ότι αυτό είναι εφικτό. Πολλοί Μάρτυρες έχουν απαντήσει με πραότητα όταν αντιμετώπισαν εναντιουμένους, αφήνοντας θετική εντύπωση σε κάποιους που τους παρατηρούσαν.​—2 Τιμ. 2:24, 25. w23.09 39:3