Η πραότητα είναι ένδειξη δύναμης, όχι αδυναμίας. Απαιτείται εσωτερική δύναμη για να παραμείνει κάποιος ήρεμος όταν αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση. Η πραότητα είναι πτυχή του “καρπού του πνεύματος”. (Γαλ. 5:22, 23) Ένας τύπος της λέξης πραΰτης του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μερικές φορές χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει ένα άγριο άλογο που είχε εξημερωθεί. Φανταστείτε ένα άγριο άλογο που εξημερώνεται. Είναι μεν ήμερο, αλλά είναι και δυνατό. Ως άνθρωποι, πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε πραότητα και ταυτόχρονα να είμαστε δυνατοί; Όχι απλώς με τη δύναμη της θέλησής μας. Ένας καθοριστικός παράγοντας είναι το να προσευχόμαστε για το πνεύμα του Θεού, ζητώντας Του να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε αυτή την όμορφη ιδιότητα. Η πείρα δείχνει ότι αυτό είναι εφικτό. Πολλοί Μάρτυρες έχουν απαντήσει με πραότητα όταν αντιμετώπισαν εναντιουμένους, αφήνοντας θετική εντύπωση σε κάποιους που τους παρατηρούσαν.​—2 Τιμ. 2:24, 25. w23.09 39:3

Σε ένα όραμα που ενέπνεε δέος, ο απόστολος Ιωάννης είδε 24 πρεσβυτέρους στους ουρανούς να λατρεύουν τον Ιεχωβά. Απέδιδαν αίνο στον Θεό, αναγνωρίζοντας ότι είναι άξιος να λάβει «τη δόξα, την τιμή και τη δύναμη». (Αποκ. 4:10, 11) Και οι πιστοί άγγελοι έχουν πλήθος λόγων για να αινούν και να τιμούν τον Ιεχωβά. Είναι μαζί του στον ουρανό και τον έχουν γνωρίσει καλά. Βλέπουν τις ιδιότητές του, οι οποίες αποκαλύπτονται σε όσα κάνει. Καθώς παρατηρούν τον Ιεχωβά σε δράση, υποκινούνται να τον αινούν. (Ιώβ 38:4-7) Πρέπει και εμείς να συμπεριλαμβάνουμε αίνο στον Ιεχωβά στις προσευχές μας λέγοντάς του γιατί τον αγαπάμε και τον θαυμάζουμε. Καθώς διαβάζετε και μελετάτε τη Γραφή, να προσπαθείτε να εντοπίζετε ιδιότητες που εκδηλώνει ο Ιεχωβά και οι οποίες σας αγγίζουν ιδιαίτερα. (Ιώβ 37:23· Ρωμ. 11:33) Έπειτα, να λέτε στον Ιεχωβά πώς νιώθετε για αυτές τις ιδιότητες. Μπορούμε επίσης να αινούμε τον Ιεχωβά για το ότι ενεργεί υπέρ μας και υπέρ ολόκληρης της πνευματικής μας οικογένειας.​—1 Σαμ. 2:1, 2. w23.05 20:6-7

Το 1919, η Βαβυλώνα η Μεγάλη έπαψε να κρατάει δέσμιο τον λαό του Θεού. Εκείνο το έτος, ήρθε στο προσκήνιο ένας «πιστός και φρόνιμος δούλος», ακριβώς τον κατάλληλο καιρό για να υποδεχτεί ειλικρινή άτομα στην “Οδό της Αγιότητας”, η οποία είχε μόλις ανοίξει. (Ματθ. 24:45-47· Ησ. 35:8) Εν μέρει χάρη στους πιστούς «εργάτες οδοποιίας» του παρελθόντος, εκείνοι που έμπαιναν σε αυτόν τον δρόμο θα μπορούσαν να αυξήσουν τη γνώση τους για τους σκοπούς του Ιεχωβά. (Παρ. 4:18) Θα μπορούσαν επίσης να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις απαιτήσεις του. Ο Ιεχωβά δεν ανέμενε από τον λαό του να κάνει μεμιάς όλες τις αναγκαίες αλλαγές. Απεναντίας, έχει εξαγνίσει τον λαό του με το πέρασμα του χρόνου. Πόσο ευτυχισμένοι θα είμαστε όλοι όταν θα μπορούμε να ευαρεστούμε τον Θεό μας με καθετί που κάνουμε! Κάθε δρόμος χρειάζεται τακτική συντήρηση. Από το 1919, τα έργα οδοποιίας στην “Οδό της Αγιότητας” έχουν συνεχιστεί ώστε να μπορέσουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι να φύγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. w23.05 22:15-16