Όταν έχουμε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις, χρειάζεται να αντιλαμβανόμαστε «ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά» και κατόπιν να ενεργούμε σε αρμονία με αυτό. (Εφεσ. 5:17) Εντοπίζοντας Βιβλικές αρχές που ισχύουν στην περίπτωσή μας, στην ουσία προσπαθούμε να διακρίνουμε τον τρόπο σκέψης του Θεού γύρω από αυτό το ζήτημα. Έπειτα, καθώς εφαρμόζουμε τις αρχές του, θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να παίρνουμε καλές αποφάσεις. “Ο πονηρός”, ο εχθρός μας ο Σατανάς, θα ήθελε να μας κρατάει τόσο απασχολημένους με τις επιδιώξεις αυτού του κόσμου ώστε να μην έχουμε χρόνο για την υπηρεσία του Θεού. (1 Ιωάν. 5:19) Θα ήταν πολύ εύκολο για έναν Χριστιανό να βάλει τα υλικά αποκτήματα, την κοσμική εκπαίδευση ή τη σταδιοδρομία του πάνω από τις ευκαιρίες που έχει να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Αν συνέβαινε αυτό, θα αποτελούσε ένδειξη ότι ο συγκεκριμένος Χριστιανός επηρεάζεται από τον τρόπο σκέψης του κόσμου. Βέβαια, αυτά τα πράγματα δεν είναι εσφαλμένα αυτά καθαυτά, αλλά δεν πρέπει ποτέ να καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στη ζωή μας. w24.03 12:16-17

Προσέξτε δύο σημαντικά σημεία στον παραπάνω ψαλμό: (1) Οι δίκαιοι αντιμετωπίζουν προβλήματα. (2) Ο Ιεχωβά μάς απελευθερώνει από τις δοκιμασίες μας. Πώς μας απελευθερώνει ο Ιεχωβά; Ένας τρόπος είναι με το να μας βοηθάει να έχουμε ρεαλιστική άποψη για τη ζωή σε αυτό το σύστημα πραγμάτων. Ενώ ο Ιεχωβά όντως υπόσχεται ότι θα έχουμε χαρά στην υπηρεσία του, δεν εγγυάται ξένοιαστη ζωή τώρα. (Ησ. 66:14) Μας προτρέπει να εστιάζουμε στο μέλλον μας​—στον καιρό κατά τον οποίο θα έχουμε τη ζωή που εκείνος θέλει να απολαμβάνουμε για πάντα. (2 Κορ. 4:16-18) Στο μεταξύ, μας βοηθάει να συνεχίζουμε τον αγώνα κάθε μέρα. (Θρ. 3:22-24) Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα πιστών λάτρεων του Ιεχωβά τόσο στους Βιβλικούς χρόνους όσο και στην εποχή μας; Όπως θα δούμε, μπορεί να αντιμετωπίσουμε απροσδόκητα προβλήματα. Αλλά αν βασιζόμαστε στον Ιεχωβά, εκείνος οπωσδήποτε θα μας στηρίζει.​—Ψαλμ. 55:22. w23.04 17:3-4

Μπορούμε να διδαχτούμε από το παράδειγμα του Ιωσήφ και της Μαρίας, οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να υπακούσουν στις ανώτερες εξουσίες ακόμα και όταν αυτό ήταν άβολο. (Λουκ. 2:1-6) Όταν η Μαρία ήταν στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της, η ίδια και ο Ιωσήφ αντιμετώπισαν μια δοκιμασία της υπακοής τους. Ο Αύγουστος, ο οποίος κυβερνούσε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, διέταξε να γίνει απογραφή. Ο Ιωσήφ και η Μαρία έπρεπε να ταξιδέψουν ως τη Βηθλεέμ, διανύοντας σχεδόν 150 χιλιόμετρα μέσα από λοφώδεις περιοχές. Εκείνο το ταξίδι θα ήταν άβολο, ιδιαίτερα για τη Μαρία. Ίσως ανησυχούσαν για την ασφάλειά της, καθώς και για την ασφάλεια του αγέννητου μωρού τους. Τι θα γινόταν αν την έπιαναν οι πόνοι; Είχε στη μήτρα της τον μελλοντικό Μεσσία. Θα αποτελούσε αυτό δικαιολογία για να μην υπακούσουν στην κυβέρνηση; Ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν επέτρεψαν σε καμιά από αυτές τις ανησυχίες να επηρεάσει το αν θα υπάκουαν στον νόμο. Ο Ιεχωβά ευλόγησε την υπακοή τους. Η Μαρία έφτασε ασφαλής στη Βηθλεέμ, γέννησε ένα υγιέστατο μωρό και μάλιστα συνέβαλε στην εκπλήρωση μιας Βιβλικής προφητείας!​—Μιχ. 5:2. w23.10 42:9, 11-12