Sin-o Gid ang mga Nagapalagyo?

“PAGPALAGYO gikan sa katunayan.” Amo sina ang ginsiling sang isa ka paryente sang magsaylo ang isa ka bataon pa nga ministro sa Bagatnan nga Pasipiko agod mangin misyonero. Kag madamo ang may subong sini nga pagpati. Ang isa ka komentarista sa radyo sa New Zealand, halimbawa, nagpahangop kasan-o lang nga kon nagabudlay ang pangabuhi, madamo nga tawo ang nagaliso sa pagtuo sa Dios subong isa ka porma sang pagpalagyo.a

Apang nagapalagyo gid bala ang mga tawo (escapist) nga nagahugod sang ila kabuhi para sa espirituwal nga mga intereses? Indi suno kay Jesucristo. Wala niya pagtamda ang pagtuo sa Dios subong ilusyon, imbension, ukon bahin lamang sang handurawan. Sa Juan 7:28 sia nagsiling: “Wala ako magkari sa akon kaugalingon nga kabubut-on, kundi ang nagpadala sa akon matuod.”

Apang, sa bahin ni Jesus, ang pagtuo sa Dios wala mag-apektar sa iya sa paagi nga wala sia sing ginhimo. Napahulag sia sa pagpresentar sang iya kabuhi sa Dios, nga nagasiling: “Yari karon! Nagaabot ako . . . sa paghimo sang imo kabubut-on, O Dios.” (Hebreo 10:7) Amo man ang epekto sa matuod nga mga Cristiano karon. Sa pag-ilustrar, talupangda ang laygay nga ginsulat ni Pablo kay Timoteo, isa ka kilala nga gulang sa kongregasyon sang nahaunang siglo. Nahibaloan ni Pablo nga ang iban sa kongregasyon manggaranon sa materyal. Apang bangod ang ila pagtuo napasad sa katunayan, dapat sila pahulagon nga gamiton ining manggad. Si Pablo nagsiling: “Tulini ang mga manggaranon sa sining kalibutan nga indi sila magmatinaastaason kag indi magbutang sang ila paglaum sa dimasaligan nga mga manggad kundi sa buhi nga Dios nga nagahatag sa aton sing bugana sang tanan nga butang nga pagkalipayan. Tulini sila nga maghimo sing maayo, magmanggaranon sa maayong mga buhat, magmaalwan kag mahinuklugon sa mga ginapit-an. Ang ila kalig-onan dapat ipuhunan sa kabuhi sa palaabuton agod mapat-od nila nga may bahin sila sa kabuhi nga matuod kag permanente.”—1 Timoteo 6:17-19, Phillips.

Busa ang Cristianismo indi pagpalagyo gikan sa katunayan. Nagakinahanglan ini sing lalakin-on nga pag-atubang sa salabton. Ang Dios nga aton ginasimba indi handurawan lamang; matuod gid sia. Ang aton kabuhi nga nagaalagad may katuyoan kag kaayawan. Ang aton paglaum sa isa ka padya sa palaabuton, sa baylo sang wala sing sadsaran nga mga kunokuno, may pat-od nga sadsaran sa mga saad sang Dios nga indi makabutig.—Hebreo 6:18.

Apang, ano ang tuhoy sa mga tawo nga nagapanghiwala sang kinahanglanon nga mag-alagad sa Dios kag nagatukod sang ila kabuhi sa materyal nga mga butang ukon sa pila ka makagud nga karera? Indi ayhan nga amo ini sila sa kamatuoran ang mga nagapalagyo?

Ang maalam nga tawo nga si Solomon naggamit sing mga ekspresyon subong sang “kadayawan” kag “pagpanikasog sa hangin” sa paglaragway sang kabuhi nga nagauna sang materyal nga mga butang kag sang undanon nga pagpangalipay. Ginlaragway niya ang resulta, nga nagasiling: “Kag bisan ano nga naluyagan sang akon mga mata wala ko gindumili sa ila. Wala ko pagpunggi ang akon tagipusuon sa bisan ano nga kalipay, kay ang akon tagipusuon nagkalipay bangod sang tanan ko nga pagpangabudlay, kag ini amo ang bahin ko sa bug-os ko nga pagpangabudlay. Nian, nagtulok ako sa tanan nga binuhatan nga ginhimo sang akon kamut kag kinabudlayan nga ginpangabudlayan ko sa paghimo, kag, yari karon! ang tanan kadayawan kag pagpanikasog sa hangin, kag wala sing kapuslanan sa idalom sang adlaw.”—Manugwali 2:10, 11.

Huo, bisan ang materyalistiko nga paagi sang pagkabuhi nagdala sing isa ka sahi sang pagkalipay. Apang wala sing matuod nga kaayawan kag permanente nga kalipay. Ina nga kabuhi “kadayawan” lamang. Sa pagkamatuod, ang Hebreong tinaga para sa “kadayawan” may literal nga kahulugan nga “ginhawa” kag busa nagapatuhoy sa butang nga wala sing kalig-onan kag indi permanente. Sa amo ang The New English Bible nagagamit sing tinaga nga “wala sing unod.”

Gani, yara bala sa posisyon ang isa ka tawo nga ang iya kabuhi gintawag ni Solomon nga “kadayawan” sa pagsumbong sa isa ka Cristiano nga nagapalagyo padulong sa isa ka kahimtangan sang ilusyon lamang nga pagkakontento? Indi gid. Sa kamatuoran, ginpakita pa ni apostol Pablo nga “ang danyag sining kalibutan nagabalhin.” (1 Corinto 7:31) Ginpaangay niya diri ang didiosnon nga kalibutan sa isa ka entablado nga pirme nagabag-o ang mga danyag. Ang matahom karon kag makagalanyat, mahimo nga wala na buwas. Ang “mga manuglingaw” karon ginabuslan sang iban sa ulihi. Apang walay sapayan sang bug-os nila nga pagpanikasog, ang ila kabuhi wala nagapatubas sing permanente nga kapuslanan. Wala sila sing matuod nga paglaum sa palaabuton.

Subong ini sang husto gid nga ginsiling ni Philip Chesterfield, ang alagad sang hari kag orador sang ika-18 nga siglo: “Naagihan ko ang tanan nga sahi sang kalipay, kag nakatapos na ako sa sining tanan. Naagom ko ang tanan nga kalipay sang kalibutan, kag natimbangtimbang ko na ang ila matuod nga bili, nga sa kamatuoran manubo gid . . . Kon binagbinagon ko ang akon nakita, . . . kag ang akon nahimo, indi ko mahaylo ang akon kaugalingon nga may katunayan gid ang tanan nga madasig kag magansal nga kinalipay sa kalibutan.”

Apang, ang mga Cristiano kaangay ni Abraham nga ‘naghulat sang siudad nga may matuod nga mga sadsaran, ang manunukod kag manugbuhat sining siudad amo ang Dios.’ (Hebreo 11:10) Bangod sigurado ang ila pagtuo, indi sila kinahanglan nga malagyo agod pun-an ang ila kabuhi sing makaalayaw nga hilikuton. Kamusta ang imo kabuhi? Isa lamang bala ini ka paglikaw, ukon malig-on nga natukod sa katunayan?

[Footnote]