Սաղմոսներ

Աստուծոյ փառքը իր արարածների մէջ։

104 Օրհնիր Տիրոջը, ով իմ անձը. ով Տէր՝ իմ Աստուած, դու շատ մեծ ես. գեղեցկութիւն եւ փառք հագած ես:

2 Լոյս ես հագնում ինչպէս հանդերձ. երկինքը տարածում ես ինչպէս վարագոյր:

3 Նա իր վերնատուները ջրերի վերայ է շինում, ամպերը շինում է իրան կառք. քամիի թեւերի վերայ է գնում:

4 Իր հրեշտակները քամիներ է շինում, իր պաշտօնեաները այրող կրակ:

5 Նա հաստատեց երկիրն իր հիմունքի վերայ, որ տեղիցը չ’շարժուի բնաւ եւ յաւիտեան:

6 Անդունդովը ծածկեցիր նորան ինչպէս հանդերձով. ջուրերը կանգնում են սարերի վերայ:

7 Քո սաստելուցը փախչում են նորանք, քո որոտմունքի ձայնիցը սարսափելով ետ են գնում:

8 Սարերը բարձրանում են, ձորերը իջնում՝ այնտեղ ուր որ հաստատեցիր նորանց համար:

9 Դու սահման դրիր, նորանով չեն անց կենալ. յետ չեն դառնալ, որ երկիրը ծածկեն:

10 Դու աղբիւրներ ես բղխեցնում ձորերումը. սարերի միջովը գնում են նորանք:

11 Նորանք խմեցնում են բոլոր վայրի գազաններին, եւ վայրի էշերը կոտրում են իրանց ծարաւը:

12 Նորանց վերայ երկնքի թռչուններն են բնակվում. ճիւղերի միջիցը ձայն են տալիս:

13 Նա խմեցնում է սարերին իր վերնատներիցը. քո գործերի պտուղներովը կշտացնում ես երկիրը:

14 Խոտ է բուսցնում անասունների համար. եւ բանջար մարդի օգտի համար. որ հաց հանես երկրիցը:

15 Եւ գինի, որ ուրախացնում է մարդի սիրտը, նորա երեսը փայլեցնում է իւղից. եւ հաց, որ հաստատում է մարդի սիրտը:

16 Կշտանում են Տիրոջ ծառերը՝ Լիբանանի մայրերը, որ նա տնկեց:

17 Որ այնտեղ թռչունները բոյն են դնում, եւ արագիլը եղեւինների վերայ շինում է իր տունը:

18 Բարձր սարերը վայրի այծերի համար ապաւէն են, եւ վէմերը՝ ճագարների:

19 Նա շինեց լուսինը ժամանակների համար, արեգակը ճանաչում է իր մուտքը:

20 Խաւար ես դնում՝ եւ գիշեր է լինում. նորանում ման են գալիս անտառի ամեն գազանները:

21 Առիւծների կորիւնները մռնչում են յափշտակելու, եւ Աստուածանից խնդրում են իրանց կերակուրը:

22 Երբոր արեգակը դուրս է գալիս՝ ետ են քաշվում, եւ իրանց որջերումը պառկում:

23 Մարդը դուրս է գնում իր գործին եւ իր ծառայութեանը՝ մինչեւ իրիկուն:

24 Ո՜րքան մեծ են քո գործերը, ով Տէր. նորանց բոլորն իմաստութիւնով ես արել. երկիրը լիքն է քո ստեղծուածներովը:

25 Այս մեծ եւ լայն ծովն է. այնտեղ սողացողները անթիւ են. փոքր կենդանիներ մեծերի հետ:

26 Այնտեղ նաւերը ման են գալիս. այն լեւիաթանը դու ստեղծեցիր, որ խաղայ նորանում:

27 Սորանք ամենը քեզ են սպասում, որ նորանց կերակուր տաս իրանց ժամանակին:

28 Դու տալիս ես նորանց, եւ նորանք հաւաքում են. դու բաց ես անում քո ձեռքը եւ կշտանում են բարիքով:

29 Երբոր ծածկում ես քո երեսը՝ սարսափում են. երբոր վեր ես առնում նորանց հոգին՝ մեռնում են, եւ իրանց հողին են դառնում:

30 Հոգիդ ուղարկում ես՝ ստեղծվում են. եւ դու նորոգում ես երկրի երեսը:

31 Տիրոջ փառքը յաւիտեան լինի. Տէրն ուրախ լինի իր գործերովը:

32 Նա նայում է երկրի վերայ, եւ սա դողում է. նա դպչում է սարերին, եւ նորանք ծխում են:

33 Ես կ’օրհնեմ Տիրոջն իմ կեանքումը. սաղմոս կ’ասեմ իմ Աստուծուն քանի որ կամ:

34 Քաղցր պիտի լինի իմ մտածութիւնը նորա վերայ. ես ուրախ կ’լինիմ Տէրով:

35 Մեղաւորները կ’պակասեն երկրիցը, եւ ամբարիշտներն էլ չեն լինիլ. օրհնիր Տիրոջը, ով իմ անձը: Ալէլուիա*։