ԵՐԳ ԵՐԳՈՑ

6 «Քու սիրականդ ո՞ւր գնաց,

Ո՛վ կիներուն գեղեցիկը։

Քու սիրականդ ո՞ւր դարձաւ,

Որ զանիկա քեզի հետ փնտռենք»։

 2 «Իմ սիրականս իր պարտէզը՝

Համեմներու ածուները իջաւ,

Որպէս զի պարտէզներու մէջ իր հօտը արածէ

Ու շուշաններ հաւաքէ։

 3 Ես իմ սիրականիսն եմ

Եւ իմ սիրականս իմս է.

Անիկա իր հօտը շուշաններու մէջ կ’արածէ»։

 4 «Թերսայի պէս գեղեցիկ ես, ո՛վ իմ սիրուհիս.

Երուսաղէմի պէս հաճելի ես

Ու դրօշակիր զօրքերու պէս ահարկու ես։

 5 Աչքերդ ինձմէ դարձուր,

Վասն զի անոնք ինծի յաղթեցին։

Մազերդ Գաղաադ պառկող* այծերուն հօտին պէս են։

 6 Ակռաներդ լուացարանէն ելած մաքիներու հօտին կը նմանին,

Որոնք երկուորեակ կը ծնանին

Ու անոնց մէջ ամուլ չկայ։

 7 Այտերդ լաչակիդ մէջէն՝

Նուռի կտորներու կը նմանին։

 8 Թագուհիները՝ վաթսուն ու հարճերը՝ ութսուն

Եւ օրիորդները անթիւ են։

 9 Իմ աղաւնիս, իմ կատարեալս, մէկ է,

Իր մօրը մէկ հատիկը,

Զինք ծնանողին ընտրեալն է։

Զանիկա աղջիկները տեսան

Ու անոր ‘Երանի՜’ ըսին։

Թագուհիներն ու հարճերն ալ

Զանիկա գովեցին։

10 ‘Ո՞վ է ասիկա, որ արշալոյսի պէս կը նայի,

Որ լուսինի պէս՝ գեղեցիկ, արեւու պէս՝ մաքուր

Ու դրօշակիր զօրքերու պէս ահարկու է’»։

11 «Ընկոյզներու պարտէզը իջայ,

Որպէս զի ձորին կանանչութիւնը* տեսնեմ

Եւ նայիմ թէ արդեօք որթատունկը ծլա՞ւ։

Ու նռնենիները ծաղկեցա՞ն։

13 «Դարձի՛ր, դարձի՛ր, ո՛վ Սողոմացի,

Դարձի՛ր, դարձի՛ր, որպէս զի քեզ տեսնենք»։