Յիսուս կը սորվեցնէ մինչ կ’ուղղուի Երուսաղէմ

Որոշ ժամանակ, Յիսուս գլխաւորաբար կը քարոզէր Գալիլիայի մէջ, ուր մարդիկ իր պատգամին աւելի կ’ընդառաջէին քան՝ Հրէաստանի մարդիկը։ Ասկէ զատ, ‘հրեաները ա՛լ աւելի կը մտածէին զինք սպաննել’, քանի որ երբ Երուսաղէմի մէջ էր, Շաբաթ օրով մարդ մը բժշկած էր (Յովհաննէս 5։18. 7։1)։

Հիմա Ք.Ե. 32–ի աշունն է եւ Տաղաւարահարաց տօնը կը մօտենայ։ Այս տօնը եօթը օր կը տեւէ, իսկ ութերորդ օրը հանդիսաւոր հաւաքոյթ կ’ըլլայ։ Տօնը կը նշէ հողագործական տարուան աւարտը, ինչպէս նաեւ շատ ուրախանալու եւ Աստուծոյ շնորհակալութիւն յայտնելու ժամանակ է։

Յիսուսին խորթ եղբայրները,– Յակոբոսը, Սիմոնը, Յովսէսը եւ Յուդան,– իրեն կ’ըսեն. «Ելի՛ր ասկէ ու Հրէաստան գնա»։ Երուսաղէմը երկրին կրօնական կեդրոնն է եւ տարեկան երեք տօներուն ժամանակ մարդոցմով խճողուած կ’ըլլայ։ Անոր համար, Յիսուսին եղբայրները կ’ըսեն. «Մէկը չկայ որ ծածկաբար բան մը ընէ եւ ինք յայտնի ըլլալ ուզէ. եթէ դուն այդ բաները կ’ընես, ինքզինքդ աշխարհի յայտնէ» (Յովհաննէս 7։3, 4)։

Իրականութեան մէջ, Յիսուսին խորթ եղբայրները ‘չեն հաւատար’ որ ինք Մեսիան է։ Բայց եւ այնպէս, անոնք կ’ուզեն որ տօնին առթիւ հաւաքուած մարդիկը տեսնեն Յիսուսին հրաշալի գործերը։ Բայց Յիսուս, գիտնալով որ հոն իր կեանքին վրայ վտանգ կայ, կ’ըսէ. «Աշխարհ ձեզ չի կրնար ատել, բայց զիս կ’ատէ, վասն զի ես կը վկայեմ թէ իր գործերը չար են։ Դուք ելէ՛ք այս տօնին. ես դեռ չեմ ելլեր այս տօնին. վասն զի ժամանակս դեռ չէ լեցուած» (Յովհաննէս 7։5-8)։

Յիսուսին եղբայրները ճամբորդներու գլխաւոր խումբին հետ Երուսաղէմ կ’երթան, իսկ ատկէ քանի մը օր ետք, Յիսուս իր աշակերտներուն հետ գաղտնաբար ճամբայ կ’ելլէ։ Անոնք Յորդանան գետի մօտէն անցնող սովորական ճամբան բռնելու տեղ, Սամարիայէն անցնող աւելի կարճ ճամբան կը բռնեն։ Եւ քանի՛ որ անոնք Սամարիայի մէջ պիտի գիշերեն, Յիսուս պատգամաւորներ կ’ուղարկէ, որ պատրաստութիւններ տեսնեն։ Բայց գիւղերէն մէկուն բնակիչները կը մերժեն Յիսուսը ընդունիլ կամ հիւրասիրել, քանի որ կը գիտնան որ ան Երուսաղէմ կ’երթայ հրեաներուն տօնին համար։ Յակոբոսն ու Յովհաննէսը բարկացած կը հարցնեն. «Տէ՛ր, կ’ուզե՞ս որ ըսենք ու երկնքէն կրակ իջնէ ու սատկեցնէ զանոնք» (Ղուկաս 9։54)։ Յիսուս երկուքն ալ կը յանդիմանէ իրենց ըրած առաջարկին համար եւ ետքը իրենց ճամբան կը շարունակեն։

Ճամբուն վրայ, դպիրներէն մէկը Յիսուսին կ’ըսէ. «Վա՛րդապետ, ես քու ետեւէդ պիտի գամ ուր որ երթաս»։ Յիսուս կը պատասխանէ. «Աղուէսները որջեր ունին ու երկնքի թռչունները բոյներ, բայց Որդին մարդոյ տեղ մը չունի, ուր իր գլուխը դնէ» (Մատթէոս 8։19, 20)։ Ան ըսել կ’ուզէ որ եթէ դպիրը իր հետեւորդը դառնայ, նեղութիւններ պիտի քաշէ։ Այնպէս կ’երեւի որ դպիրը ա՛յնքան հպարտ է որ չի փափաքիր այս տեսակ կեանք վարել։ Լաւ կ’ըլլայ որ մենք մեզի հարցնենք. ‘Սրտանց կ’ուզե՞մ Յիսուսին հետեւիլ’։

Ետքը Յիսուս ուրիշ մարդու մը կ’ըսէ. «Եկուր իմ ետեւէս»։ Ան կը պատասխանէ. «Տէ՛ր, ինծի հրաման տուր որ առաջ երթամ իմ հայրս թաղեմ»։ Անոր պարագաները գիտնալով, Յիսուս կ’ըսէ. «Թող տուր մեռելներուն որ թաղեն իրենց մեռելները, բայց դուն գնա՛ Աստուծոյ թագաւորութիւնը քարոզէ» (Ղուկաս 9։59, 60)։ Այնպէս կ’երեւի որ այդ մարդուն հայրը դեռ չէ մեռած, քանի որ եթէ մեռած ըլլար, մարդը իր հօր թաղումով պիտի զբաղէր եւ ոչ թէ հոն կայնած՝ Յիսուսին հետ պիտի խօսէր։ Ուրեմն, յստակ է որ ան պարզապէս պատրաստ չէ Աստուծոյ Թագաւորութիւնը իր կեանքին մէջ առաջին տեղը դնելու։

Մինչ Յիսուս եւ իր աշակերտները իրենց ճամբան կը շարունակեն դէպի Երուսաղէմ, ուրիշ մարդ մը իրեն կ’ըսէ. «Տէ՛ր, ես քու ետեւէդ պիտի գամ, բայց ինծի հրաման տուր որ առաջ իմ տանս մէջ եղողներուն հրաժարական ողջոյնս տամ»։ Յիսուս կը պատասխանէ. «Ով որ ձեռքը մաճին վրայ կը դնէ ու ետին կը նայի, Աստուծոյ թագաւորութեանը յարմար չէ» (Ղուկաս 9։61, 62)։

Անոնք՝ որոնք կ’ուզեն Յիսուսին ճշմարիտ աշակերտները ըլլալ, պէտք է իրենց ուշադրութիւնը կեդրոնացնեն Թագաւորութեան գործին վրայ։ Եթէ հերկողը շարունակ իր դիմացը չնայի, արտին մէջ ծուռ ակօս կը բանայ։ Եւ եթէ ան մաճը ձգէ, որ նայի թէ իր ետեւը ի՛նչ կայ, արտին գործը կը դանդաղի։ Նոյնպէս, եթէ մէկը ետեւ նայի՝ այս հին դրութեան մէջ եղած բաներուն, յաւիտենական կեանքի տանող ճամբայէն կը շեղի։