Երեւոյթները կրնան խաբէական ըլլալ
«ՎՍՏԱՀԵԼԻ ոչ մէկ երեւոյթ կայ», ըսաւ Իրլանտացի թատերագիր Ռիչըրտ Շէրիտան։ Այս խօսքերը ճիշդ են թէ՛ ծառերուն եւ թէ մարդոց նկատմամբ։
Հ.Դ. 33–ի Մարտի վերջաւորութեան օր մը, Յիսուս Քրիստոս թզենի մը տեսաւ, երբ իր աշակերտներուն հետ Բեթանիայէն դէպի Երուսաղէմ կ’երթար։ Ծառը տերեւներով պատուած էր, բայց աւելի մօտիկ քննութիւն մը յայտնեց որ անիկա պտուղ չունէր իր վրայ։ Ուստի Յիսուս անոր ըսաւ. «Ասկէ յետոյ մէկը քեզմէ պտուղ չուտէ յաւիտեան»։—Մարկոս 11։12–14
Յիսուս ինչո՞ւ անիծեց այդ ծառը, քանի որ ըստ Մարկոսին, «դեռ թուզի ատենը չէր»։ (Մարկոս 11։13) Քանի որ երբ թզենին տերեւներ ունենայ, ընդհանրապէս անիկա կանխահաս թուզեր ալ կ’ունենայ։ Տարուան այդ եղանակին, անսովոր էր որ թզենի մը տերեւներ ունենար։ Բայց քանի որ տերեւներ ունէր, Յիսուս տեղին ըլլալով ակնկալեց անոր վրայ թուզ գտնել։ (Տես վերի պատկերը։) Քանի որ ծառը միայն տերեւ ունէր կը նշանակէր որ անիկա անբարեբեր պիտի ըլլար։ Անոր երեւոյթը խաբէական էր։ Իսկ քանի որ պտղատու ծառերուն համար տուրք կը վճարուէր, անպտուղ ծառ մը տնտեսապէս բեռ մըն էր եւ պէտք էր կտրուէր։
Յիսուս այդ անպտուղ ծառը գործածեց հաւատքի մասին կենսական դաս մը տալու համար։ Յաջորդ օրը, իր աշակերտները զարմացան տեսնելով որ ծառը արդէն չորցած էր։ Յիսուս բացատրեց. «Աստուծոյ վրայ հաւատք ունեցէք. ... Ի՛նչ բան որ աղօթքով կը խնդրէք, հաւատացէք թէ պիտի առնէք եւ պիտի ըլլայ ձեզի»։ (Մարկոս 11։22–24) Հաւատքով աղօթելու կարիքը ցոյց տալէն զատ, չորցած թզենին պատկերալից կերպով ցոյց կու տար թէ անհաւատ ազգի մը ի՛նչ պիտի պատահէր։
Քանի մը ամիսներ առաջ, Յիսուս Հրեայ ազգը նմանցուցած էր թզենիի մը՝ որ երեք տարի անպտուղ եղած էր եւ պիտի կտրուէր՝ եթէ այդպէս մնար։ (Ղուկաս 13։6–9) Իր մահուընէ ճիշդ չորս օր առաջ թզենին անիծելով, Յիսուս ցոյց տուաւ թէ Հրեայ ազգը ի՛նչպէս զղջումի արժանաւոր պտուղ չէր բերած եւ հետեւաբար կործանումի արժանի էր։ Թէեւ այդ ազգը, թզենիին նման, մակերեսէն առողջ կ’երեւնար, բայց աւելի մօտիկ քննութիւն մը հաւատքի պակաս յայտնեց, որ Մեսիային մերժումով իր գագաթնակէտին հասաւ։—Ղուկաս 3։8, 9
Իր Լերան Քարոզին մէջ, Յիսուս «սուտ մարգարէներ»ու դէմ զգուշացուց ու ըսաւ. «Իրենց պտուղէն պիտի ճանչնաք զանոնք։ Միթէ փուշերէն խաղող կը քաղե՞ն, կամ տատասկէն՝ թուզ։ Այսպէս ամէն բարի ծառ բարի պտուղ կու տայ եւ չար ծառ չար պտուղ կու տայ։ Բարի ծառը չի կրնար չար պտուղ տալ, ոչ ալ չար ծառը բարի պտուղ տալ։ Ամէն ծառ որ բարի պտուղ չի տար, կը կտրուի ու կրակը կը ձգուի։ Ուրեմն իրենց պտուղէն պիտի ճանչնաք զանոնք»։ (Մատթէոս 7։15–20) Յիսուսի այս խօսքերը եւ անիծուած թզենիին պատմութիւնը յստակօրէն ցոյց կու տան թէ հոգեւորապէս զգոյշ պէտք է ըլլանք, քանի որ կրօնական երեւոյթներն ալ կրնան խաբէական ըլլալ։