«Շնորհալի այծեամ» մը

ՄԵԶՄԷ շատեր այծեամ մը նկարագրելու համար շնորհալի ածականը պիտի չգործածէին։ Այծեամներու մասին կրնանք խորհիլ որպէս պիտանի անասուններ, որոնք գրեթէ ամէ՛ն ինչ կ’ուտեն եւ մեզի համեղ միս ու սննդարար կաթ կը հայթայթեն. սակայն, մեր մտքէն իսկ չ’անցնիր զանոնք շնորհալի կոչել։

Այսուհանդերձ, Աստուածաշունչը կինը կը նկարագրէ որպէս ‘սիրելի եղնիկ եւ շնորհալի այծեամ մը’։ (Առակաց 5։18, 19) Առակաց գիրքը գրող մը՝ Սողոմոն, Իսրայէլի կենդանական աշխարհը մօտէն դիտող մըն էր, ուստի այս փոխաբերութիւնը գործածելու լաւ պատճառ ունէր։ (Գ. Թագաւորաց 4։30-33) Թերեւս, իր հօր Դաւիթի նման, ան տեսած էր Մեռեալ Ծովու եզերքը՝ Ենգադդիի շրջանը յաճախող այծեամները։

Հրէաստանի Անապատին մօտակայքը բնակող այծերամակներ, կանոնաւորաբար կ’այցելեն Ենգադդիի ակը։ Քանի որ անիկա անապատային այս շրջանին մէջ միակ վստահելի ջուրի աղբիւրն է, դարեր շարունակ Ենգադդին այծեամներուն համար ջուր խմելու նախասիրած վայրը եղած է։ Իրականութեան մէջ, Ենգադդի անունը հաւանաբար կը նշանակէ «ուլին ակը»՝ այս շրջանին մէջ այծերու կանոնաւոր ներկայութեան վկայութիւն մը։ Դաւիթ Թագաւոր հո՛ն ապաստանեցաւ, երբ Սաւուղ Թագաւորին կողմէ կը հալածուէր, թէեւ ստիպուեցաւ փախստականի կեանք վարել «Ենգադդիի անապատին մէջ»։—Ա. Թագաւորաց 24։1, 2

Ենգադդիի մէջ տակաւին կրնաք դիտել էգ այծքաղ մը, կամ՝ այծեամ մը, որ շնորհալի ու դանդաղ քայլերով ժայռոտ կիրճէ մը վար կ’իջնէ, մինչ արու այծի մը քայլերուն հետեւելով՝ կ’ուղղուի դէպի ջուր։ Ա՛յն ատեն կը սկսիք ըմբռնել թէ ինչո՛ւ էգ այծքաղը հաւատարիմ կնոջ մը հետ համեմատուած է։ Անոր հանդարտ բնոյթը եւ վայելուչ երեւոյթն ալ իգական արժանիքներ կը յայտնէ։ Ակներեւաբար, «շնորհալի» բառը անուղղակիօրէն կ’ակնարկէ այծեամին վայելուչ եւ պերճաշուք երեւոյթին։a

Էգ այծքաղը վայելուչ ըլլալու կողքին չարքաշ ալ պէտք է ըլլայ։ Ինչպէս որ Եհովա Յոբի ուշադրութեան հրաւիրեց, այծեամը ծնունդ կու տայ ժայռերուն մէջ՝ ապառաժուտ, անհասանելի վայրերու մէջ, ուր ուտելիք գտնելը դժուար է եւ ջերմաստիճանը՝ անտանելի։ (Յոբայ 39։1) Հակառակ այս դժուարութիւններուն, ան իր ձագերուն կը հոգայ եւ անոնց կը սորվեցնէ իրեն պէս ճկունութեամբ մագլցիլ եւ մէկ ժայռէն միւսը ցատկռտել։ Այծքաղը նաեւ իր ձագերը քաջաբար կը պաշտպանէ գիշատիչ անասուններէն։ Դիտողի մը համաձայն, մայր–այծեամ մը կէս ժամու չափ արծիւի մը հետ կռուած է, մինչ իր ձագը, պաշտպանութեան համար իր տակը պատսպարուած էր։

Քրիստոնեայ կիներ ու մայրեր յաճախ ստիպուած են իրենց զաւակները աննպաստ պայմաններու ներքեւ մեծցնել։ Անոնք այս աստուածատուր պատասխանատուութեան հոգ տանելու նկատմամբ, այծեամին նման նուիրում եւ անձնուրացութիւն ցոյց կու տան։ Իսկ կը ջանան քաջաբար իրենց զաւակները պաշտպանել հոգեւոր վտանգներէ։ Հետեւաբար, Սողոմոն փոխանակ իր այս գործածած փոխաբերութեամբ կիներուն հանգամանքը նսեմացնելու, իրականութեան մէջ ուշադրութիւն կը հրաւիրէր կնոջ շնորհալիութեան եւ գեղեցկութեան՝ անոր հոգեւոր յատկութիւններուն, որոնք կը փայլին նոյնիսկ դժուարագոյն պայմաններու մէջ։

[Ստորանիշ]

[Նկարներ՝ էջ 30, 31]

Քրիստոնեայ կինը եւ մայրը, իր աստուածատուր պատասխանատուութիւնները կատարելու ժամանակ, գեղեցիկ հոգեւոր յատկութիւններ կը ցուցաբերէ