Նախանձախնդրութիւնը ի՛նչպէս պահել
1 Իր ծառայութեան մէջ Ապօղոսի ցուցաբերած եռանդը, մեզի կը յիշեցնէ այժմու հաւատակից Քրիստոնեաները, որոնք յատկապէս նախանձախնդիր քարոզիչներ են։ (Գործք 18։24-28) Սակայն բոլորիս սա յորդորը տրուած է. «Եռանդագին աշխատեցէք առանց ծուլանալու։ Ջերմեռանդ հոգիով Տիրոջ ծառայեցէք»։ (Հռովմ. 12։11, Անթիլիաս) Ի՞նչպէս կրնանք քրիստոնէական ծառայութեան հանդէպ նախանձախնդրութիւն ձեռք ձգել ու պահել։
2 Գիտութիւնը կը բոցավառէ. Յիսուս երկու աշակերտներու երեւնալէ եւ բացատրելէ ետք «ինչ որ իրեն համար բոլոր գրքերուն մէջ գրուած էր», անոնք իրարու ըսին. «Չէ՞ որ սրտերնիս մեր ներսիդին կը բորբոքէին, երբ ինք մեզի հետ կը խօսէր ճամբան»։ (Ղուկ. 24։27, 32) Նոյնպէս, մեր սիրտերը չե՞ն ոգեւորուիր երբ Աստուծոյ Խօսքը ա՛լ աւելի հասկնանք։ Արդարեւ հաւատքը գիտութեամբ կը բոցավառուի, ինչպէս Հռովմայեցիս 10։17–ն կը բացատրէ. «Հաւատքը լսելէն է»։ Երբ Եհովայի խոստումներուն հանդէպ վստահութիւնը մեր սիրտը պատէ, չենք կրնար մեր սորված բաներուն մասին չխօսիլ։—Սաղմ. 145։7. Գործք 4։20
3 Նախապէս ձեռք ձգուած գիտութիւնը ինքնին բաւարար չէ որ Աստուծոյ հանդէպ մեր սէրը զօրաւոր ու իր ծառայութեան հանդէպ մեր նախանձախնդրութիւնը վառ պահենք։ Պէտք է շարունակենք ճշմարտութեան մասին մեր հասկացողութիւնը խորացնել եւ Եհովայի հանդէպ մեր սէրը աւելցնել։ Այլապէս, իրեն մատուցած մեր ծառայութիւնը կրնայ աստիճանաբար մակերեսային դառնալ։ (Յայտ. 2։4) Աստուծոյ Խօսքը մեզ կը յորդորէ որ շարունակենք ‘Աստուծոյ գիտութեամբ աճիլ’։—Կող. 1։9, 10
4 Մեր սերտելու սովորութիւնները. Տեղին է որ մեր սերտելու սովորութիւնները քննենք։ Օրինակ, Դիտարան–ի ուսումնասիրութեան յօդուածի մը պատասխանները կ’ընդգծենք ու շիտակ մեկնաբանութիւններ կը ներկայացնենք, բայց նշուած համարները կը բանա՞նք եւ տեղեկութիւնները կիրարկելու մասին կը խոկա՞նք։ Աստուածաշունչի շաբաթական ընթերցանութեան առնչութեամբ պրպտում կ’ընե՞նք ու բովանդակուած դասերուն մասին կը խորհրդածե՞նք։ (Սաղմ. 77։11, 12. Առ. 2։1-5) Աստուծոյ Խօսքին մասին խոկալը եւ ատով զբաղիլը որքա՜ն օգտակար է։ (Ա. Տիմ. 4։15, 16) Այսպիսի իմաստալից ուսումնասիրութիւն մը մեր սիրտը պիտի սնուցանէ եւ մեզ պիտի աշխուժացնէ որ «բարի գործերու նախանձախնդիր» ըլլանք։—Տիտ. 2։14