Երգ 142
Ամէն տեսակ մարդոց քարոզենք
(Ա. Տիմոթէոս 2։4, ՆԱ)
Կ’ուզե՛նք ուրախ պահել Տէր Եհովան. . .
Իրեն պէս միշտ ըլլանք մենք անաչառ։
Ամէն տեսակ մարդոց ան կոչ կ’ընէ.
«Ինծի եկէք եւ ի՛մս դուք դարձէք»։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Միշտ նայինք մարդոց սրտին,
Ո՛չ՝ գոյնին, ոչ ալ տեսքին.
Ամէն տեսակ մարդոց քով մենք երթանք։
Խոր ու ջերմ սէր տանք, հոգանք
Եւ անոնց ընկեր դառնանք։
Ամէն ազգէ մարդոց կեանքի յոյս տանք։
Մարդոց սրտին վիճա՛կն է կարեւոր. . .
Կ’ուզենք հասնիլ ներքին անձին՝ սրտին։
Անոնց տեսքով մենք չենք խաբուիր բնաւ. . .
Խօսի՛նք իրենց, ինչպէս Յիսուս ըրաւ։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Միշտ նայինք մարդոց սրտին,
Ո՛չ՝ գոյնին, ոչ ալ տեսքին.
Ամէն տեսակ մարդոց քով մենք երթանք։
Խոր ու ջերմ սէր տանք, հոգանք
Եւ անոնց ընկեր դառնանք։
Ամէն ազգէ մարդոց կեանքի յոյս տանք։
Աստուած մարդիկ քաշեց ամէն ցեղէ,
Որ դուրս գան այս խաւար, չար աշխարհէն։
Իր կամքն է որ պատմենք ուրախ լուրեր,
Ճշմարտութեան բերենք նոր ոչխարներ։
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Միշտ նայինք մարդոց սրտին,
Ո՛չ՝ գոյնին, ոչ ալ տեսքին.
Ամէն տեսակ մարդոց քով մենք երթանք։
Խոր ու ջերմ սէր տանք, հոգանք
Եւ անոնց ընկեր դառնանք։
Ամէն ազգէ մարդոց կեանքի յոյս տանք։
(Տե՛ս նաեւ Յովհ. 12։32. Գործք 10։34. Ա. Տիմ. 4։10. Տիտ. 2։11)