Աստուծոյ Թագաւորութիւնը ի՞նչ կը նշանակէ շատերու համար

ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍ յաճախ խօսեցաւ Աստուծոյ Թագաւորութեան մասին։ Այս առնչութեամբ, պատմաբան Հ. Կ. Ուէլզ գրեց. «Շատ ակներեւ է երկնքի Թագաւորութիւն կոչած իր ուսուցումին մէջ Յիսուսի տուած մեծ կարեւորութիւնը, իսկ բաղդատաբար անոր ունեցած աննշան տեղը շատ մը Քրիստոնէական եկեղեցիներուն արարողութիւններուն եւ ուսուցումին մէջ։ Երկնքի Թագաւորութեան այս վարդապետութիւնը, որ Յիսուսի գլխաւոր ուսուցումն էր եւ որ այսքան պզտիկ տեղ կը գրաւէ Քրիստոնէական հանգանակներուն մէջ, վստահաբար ամենէն յեղափոխական վարդապետութիւններէն մէկն է, որ մարդկային միտքը գրգռած եւ փոխած է»։

Ինչո՞ւ եկեղեցիները այսքան քիչ բան ունին ըսելիք Աստուծոյ Թագաւորութեան մասին։ Պատճառներէն մէկն է թերեւս որ անոնք Թագաւորութեան մասին յստակ բացատրութիւն մը չունին։ Անոր մասին ի՞նչ տեսակէտներ ներկայացուած են։

Թագաւորութիւնը Ինչպէ՞ս Նկատուած Է

Ոմանք Աստուծոյ Թագաւորութիւնը կը բնորոշեն Կաթողիկէ Եկեղեցիին հետ։ Եպիսկոպոսները Կոստանդին Կայսրը որպէս իրենց գլուխը ընդունելէ ետք, Հ.Դ. 325–ի Նիկիոյ Խորհրդաժողովին, Եկեղեցին սկսաւ քաղաքականութեան միջամուխ ըլլալ եւ ժողովուրդին սորվեցուց որ Թագաւորութիւնը արդէն եկած էր։ Պրիթանիքա Համայնագիտարանը (Անգլ.) կը բացատրէ թէ, ըստ Օգոստինոսի աստուածաբանութեան (Հ.Դ. 354–430), «Աստուծոյ Թագաւորութիւնը արդէն սկսած է այս աշխարհին մէջ եկեղեցիին հիմնումով» եւ «արդէն ներկայ է եկեղեցիին խորհուրդներուն մէջ»։

Ուրիշներ Աստուծոյ Թագաւորութիւնը կը նկատեն որպէս մարդկային իրագործում մը։ Նոյն համայնագիտարանը կ’ըսէ. «Բարեկարգութեան եկեղեցիները ... շուտով հողային հիմնադրական եկեղեցիներ դարձան, որոնք իրենց կարգին սանձեցին վերջին ժամանակին ակնկալութիւնը» Աստուծոյ Թագաւորութեան գալուն նկատմամբ։ Հ. Կ. Ուէլզ գրեց. «Մարդիկ իրենց կեանքերէն Աստուծոյ թագաւորութիւնը եւ մարդկային եղբայրութիւնը վերացնելով, կապուեցան երեւութապէս աւելի կենսունակ իրողութիւններու. Ֆրանսան, Անգլիան, Սուրբ Ռուսիան, Սպանիան, Փրուսիան ...։ Անոնք Եւրոպայի իրական եւ կենսունակ աստուածներն էին»։

Արդի ժամանակներուն ալ, Թագաւորութիւնը աշխարհականացուած է։ Պրիթանիքա Համայնագիտարանը (Անգլ.) կը բացատրէ. «Յատկանշական է հիմնական կեցուածքը թէ մարդը ինք պէտք է պատրաստէ ապագայ կատարեալ ընկերութիւնը, ձեւաւորուած ու կազմակերպուած կերպով եւ թէ «յուսալ»ուն ու «սպասել»ուն տեղը պէտք է առնէ մարդկային նախաձեռնութիւնը»։ Նոյն աշխատասիրութիւնը «ընկերային աւետարան»ին մասին կը շարունակէ ըսել. «Այս շարժումը Աստուծոյ Թագաւորութեան Քրիստոնէական պատգամը նկատեց գլխաւորաբար որպէս մղիչ ոյժ մը ընկերութեան աշխարհական վիճակները վերակազմակերպելու համար Աստուծոյ Թագաւորութեան բարոյագիտական իմաստով»։

Շատ մը Հրեաներ ալ Թագաւորութիւնը նկատած են որպէս մարդկային իրագործում մը։ 1937–ին, Գոլըմպըս, Օհայոյի մէջ (Ա.Մ.Ն.), Բարեկարգուած Ռաբբիներու խորհրդաժողովի մը ընթացքին, ըսուեցաւ. «Մենք մեր պատմական պարտականութիւնը կը սեպենք բոլոր մարդոց հետ համագործակցիլ Աստուծոյ թագաւորութիւնը, տիեզերական եղբայրութիւնը, արդարութիւնը, ճշմարտութիւնը եւ երկրի վրայ խաղաղութիւնը հաստատելու մէջ։ Ասիկա է մեր մեսիական նպատակակէտը»։

Ուրիշ լայնատարած տեսակէտ մըն է թէ Աստուծոյ Թագաւորութիւնը սրտի վիճակ մըն է։ Միացեալ Նահանգներուն մէջ, զոր օրինակ, 1925–ին՝ Հարաւային Մկրտչականներու Համաժողովին, ըսուեցաւ. «Աստուծոյ Թագաւորութիւնը Աստուծոյ իշխանութիւնն է անհատին սրտին եւ կեանքին մէջ բոլոր մարդկային յարաբերութիւններուն եւ կազմակերպուած ընկերութեան ամէն ձեւին ու հաստատութեան կապակցաբար։ ... Աստուծոյ Թագաւորութիւնը պիտի ամբողջանայ երբ մարդուն ամէն խորհուրդ եւ կամք Քրիստոսի կամքին գերի դառնան»։

Ուրեմն, եկեղեցին Աստուծոյ Թագաւորութի՞ւնն է։ Այդ Թագաւորութիւնը աշխարհական միջոցներո՞վ պիտի հաստատուի։ Անիկա սրտի վիճա՞կ մըն է։ Իսկ, Աստուծոյ Թագաւորութիւնը ի՞նչ կրնայ նշանակել ձեզի համար։