Ճշմարիտ պաշտամունքին յաղթանակը կը մօտենայ

«Տէրը [Եհովան, ՆԱ] բոլոր երկրի վրայ Թագաւոր պիտի ըլլայ»։—ԶԱՔԱՐԵԱՅ 14։9

1. Օծեալ Քրիստոնեաները ի՞նչ փորձառութիւն ունեցան Ա. Աշխարհամարտի ընթացքին, եւ ասիկա ինչպէ՞ս նախագուշակուած էր։

ԱՌԱՋԻՆ աշխարհամարտի ընթացքին, օծեալ Քրիստոնեաները պատերազմող ազգերու ձեռքով բազմաթիւ դժուարութիւններու ու բանտարկութիւններու մատնուեցան։ Եհովայի մատուցած անոնց փառաբանութեան զոհերը խստիւ սահմանափակուեցան ու հոգեւոր գերութեան մէջ ինկան։ Այս բոլորը նախագուշակուած էր Զաքարեայ 14։2–ի մէջ, որ Երուսաղէմի վրայ միջազգային յարձակում մը կը նկարագրէ։ Այս մարգարէութեան յիշած քաղաքը «երկնաւոր Երուսաղէմ»ն է, Աստուծոյ երկնային Թագաւորութիւնը եւ «Աստուծոյ ու Գառնուկին աթոռ»ին վայրը։ (Եբրայեցիս 12։22, 28. 13։14. Յայտնութիւն 22։3) Երկրի վրայ Աստուծոյ օծեալները այդ քաղաքը կը ներկայացնեն։ Անոնց մէջ հաւատարիմ եղողները յարձակումէն վերապրեցան, մերժելով «քաղաք»էն աքսորուիլ։a

2, 3. (ա) Եհովայի պաշտամունքը 1919–էն ի վեր ի՞նչ կերպով յաղթած է։ (բ) 1935–էն ի վեր, ի՞նչ փոփոխութիւն տեղի ունեցած է։

² 1919–ին հաւատարիմ օծեալները իրենց գերութեան վիճակէն ազատ արձակուեցան եւ պատերազմին յաջորդող խաղաղութեան ժամանակաշրջանը անմիջապէս օգտագործեցին։ Որպէս երկնաւոր Երուսաղէմի դեսպաններ, անոնք Աստուծոյ Թագաւորութեան բարի լուրը քարոզելու ու 144,000–ի վերջին անդամներուն հաւաքումին օժանդակելու հոյակապ պատեհութիւնը օգտագործեցին։ (Մատթէոս 24։14. Բ. Կորնթացիս 5։20) 1931–ին, տեղին ըլլալով, անոնք Եհովայի Վկաներ սուրբ գրային անունը որդեգրեցին։—Եսայեայ 43։10, 12

³ Անկէ ի վեր, Աստուծոյ օծեալ Վկաները շարունակած են յառաջդիմել։ Հիթլէր իսկ, իր Նացի ռազմական սարքով չկրցաւ զանոնք լռեցնել։ Հակառակ համաշխարհային հալածանքին, անոնց գործունէութիւնը պտղաբեր եղաւ ամբողջ երկրի մէջ։ Յատկապէս 1935–էն ի վեր, անոնց միացած է Յայտնութիւն գրքին մէջ նախագուշակուած միջազգային «մեծ բազմութիւն»ը։ Անոնք ալ նուիրուած, մկրտուած Քրիստոնեաներ են, որոնք ‘իրենց հանդերձները լուացած ու զանոնք Գառնուկին [Յիսուս Քրիստոսի] արիւնովը ճերմկցուցած են’։ (Յայտնութիւն 7։9, 14) Սակայն, անոնք երկնային կեանքի յոյս ունեցող օծեալներ չեն։ Անոնց յոյսն է ժառանգել ի՛նչ որ Ադամն ու Եւա կորսնցուցին, այսինքն, դրախտ երկրի մը վրայ կատարեալ մարդկային կեանք։ (Սաղմոս 37։29. Մատթէոս 25։34) Ներկայիս, մեծ բազմութեան թիւը հինգ միլիոնէ աւելի է։ Եհովայի ճշմարիտ պաշտամունքը կը յաղթէ, սակայն անոր վերջնական յաղթանակը տակաւին ապագային պիտի ըլլայ։

Օտարականներ՝ Աստուծոյ Հոգեւոր Տաճարին մէջ

4, 5. (ա) Մեծ բազմութիւնը ո՞ւր կը պաշտէ Եհովան։ (բ) Անոնք ի՞նչ առանձնաշնորհումներ կը վայելեն, եւ ո՞ր մարգարէութեան առ ի կատարում։

⁴ Ինչպէս գուշակուած էր, մեծ բազմութիւնը Աստուած կը պաշտէ «ցորեկ ու գիշեր իր տաճարին մէջ»։ (Յայտնութիւն 7։15) Քանի որ անոնք հոգեղէն, կամ քահանայական դասի պատկանող Իսրայելացիներ չեն, հաւանաբար Յովհաննէս զանոնք տեսաւ տաճարին Հեթանոսաց արտաքին գաւիթին մէջ կայնած։ (Ա. Պետրոս 2։5) Եհովայի հոգեւոր տաճարը որքա՜ն փառաւոր եղած է, այս հոգեւոր Իսրայէլի մնացորդին կողքին զինք փառաբանող այս հսկայ ամբոխով լեցուած իր շրջապատով։

⁵ Մեծ բազմութիւնը քահանաներուն յատկացուած ներքին գաւիթով պատկերացուած վիճակին մէջ Աստուծոյ չի ծառայեր։ Անոնք Աստուծոյ որդեգիր, հոգեւոր որդիներ ըլլալու համար արդար չեն յայտարարուած։ (Հռովմայեցիս 8։1, 15) Բայց եւ այնպէս, Յիսուսի փրկանքին հաւատք ընծայելով, անոնք Եհովայի առջեւ մաքուր կեցուածք ունին։ Անոնք Իր բարեկամները ըլլալու նպատակով արդար յայտարարուած են։ (Բաղդատել Յակոբու 2։21, 23։) Անոնք ալ Աստուծոյ հոգեւոր զոհասեղանին վրայ ընդունելի զոհեր ներկայացնելու առանձնաշնորհումը ունին։ Ուստի, այս հսկայ բազմութեան ներկայութեամբ Եսայեայ 56։6, 7–ի մարգարէութիւնը փառաւոր կերպով կը կատարուի. «Այն օտարականին որդիները, որոնք Տէրոջը յարեր են՝ անոր ծառայութիւն ընելու, Տէրոջը անունը սիրելու, . . . զանոնք ալ իմ սուրբ լեռս պիտի բերեմ եւ իմ աղօթքի տանս մէջ զանոնք պիտի ուրախացնեմ։ Անոնց ողջակէզներն ու զոհերը իմ սեղանիս վրայ ընդունելի պիտի ըլլան, քանզի իմ տունս բոլոր ազգերուն համար աղօթքի տուն պիտի կոչուի»։

6. (ա) Օտարականները ի՞նչպիսի զոհեր կը մատուցանեն։ (բ) Քահանաներուն յատկացուած գաւիթին աւազանը ի՞նչ կը վերյիշեցնէ անոնց։

⁶ Այս օտարականներուն մատուցած զոհերուն մաս կը կազմեն «շրթունքներուն պտուղը [ընտիր կերպով պատրաստուած հացի ընծաներուն պէս], որոնք [Աստուծոյ] անունը կը դաւանին», ինչպէս նաեւ՝ «բարերարութիւնը ու կարօտեալներուն ողորմութիւնը»։ (Եբրայեցիս 13։15, 16) Լուացուելու համար քահանաներուն գործածած մեծ աւազանն ալ այս օտարականներուն համար կարեւոր վերյիշեցում մըն է։ Անոնք ալ հոգեւոր ու բարոյական մաքրութեան պէտք է ենթարկուին, մինչ Աստուծոյ Խօսքին հասկացողութեան մէջ աստիճանաբար կ’աճին։

Սրբութիւնը եւ Անոր Սարքաւորումը

7. (ա) Մեծ բազմութիւնը սրբազան քահանայութեան առանձնաշնորհումները ինչպէ՞ս կը նկատէ։ (բ) Օտարականներէն ոմանք յաւելեալ ի՞նչ առանձնաշնորհումներ ստացած են։

⁷ Օտարականներէ բաղկացած այս մեծ բազմութեան համար, Սրբութիւնը ու անոր սարքաւորումը որեւէ նշանակութիւն ունի՞ն։ Անոնք բնաւ Սրբութեան պատկերացուցած վիճակին մէջ պիտի չըլլան։ Անոնք վերստին չեն ծնած որպէս երկնային քաղաքացիութիւն ունեցող Աստուծոյ հոգեւոր որդիներ։ Ասոր համար կը նախանձի՞ն։ Ո՛չ։ ընդհակարակը, անոնք 144,000–ի մնացորդին թիկունք կանգնելու առանձնաշնորհումով կ’ուրախանան եւ խորապէս կը գնահատեն այս հոգեւոր որդիները որդեգրելու Աստուծոյ նպատակը, որոնք Քրիստոսի հետ մարդկութիւնը կատարելութիւն պիտի հասցնեն։ Օտարականներէ բաղկացած մեծ բազմութիւնը կը գնահատէ նաեւ Աստուծոյ անարժան մեծ ողորմութիւնը, որ Դրախտին մէջ յաւիտենական կեանքի երկրային յոյսը կը շնորհէ։ Վաղեմի Նաթանայիմներուն նման այս օտարականներէն ոմանց, վերատեսչութեան առանձնաշնորհումներ տրուած են, որպէսզի սրբազան քահանայութեան ձեռնտու ըլլան։b (Եսայեայ 61։5) Ասոնց մէջէն է որ Յիսուս «բոլոր երկրի մէջ իշխաններ» կը նշանակէ։—Սաղմոս 45։16

8, 9. Մեծ բազմութիւնը ի՞նչ օգուտ կը քաղէ Սրբութեան սարքաւորումը նկատի առնելով։

⁸ Թէեւ օտարականներէ բաղկացած մեծ բազմութիւնը բնաւ պիտի չմտնէ հակատիպ Սրբութիւնը, սակայն արժէքաւոր դասեր կը սորվի անոր սարքաւորումէն։ Ճիշդ ինչպէս որ աշտանակին մէջ յարատեւ իւղ պէտք էր դրուէր, նմանապէս օտարականները, «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառայ»ին միջոցաւ մատակարարուած Աստուծոյ Խօսքին աստիճանաբար աւելցող ճշմարտութիւնները ըմբռնելու համար սուրբ հոգիին կարիքը ունին։ (Մատթէոս 24։45–47) Ասկէ զատ, Աստուծոյ հոգին կ’օգնէ անոնց որ հետեւեալ հրաւէրին ընդառաջեն. «Հոգին ու հարսը [օծեալ մնացորդը] կ’ըսեն. ‘Եկո՛ւր’ եւ ան որ կը լսէ՝ թող ըսէ. ‘Եկո՛ւր’ ու ան որ ծարաւ է՝ թող գայ եւ ան որ կ’ուզէ՝ կենաց ջուրը թող ձրի առնէ»։ (Յայտնութիւն 22։17) Արդ, աշտանակը մեծ բազմութեան անդամներուն կը վերյիշեցնէ, որպէս Քրիստոնեաներ լուսաւորելու ու Աստուծոյ սուրբ հոգին տրտմեցնող որեւէ կեցուածքէ, խորհուրդէ, խօսքէ կամ արարքէ խուսափելու, իրենց պարտաւորութիւնը։—Եփեսացիս 4։30

⁹ Առաջաւորութեան հացի սեղանը մեծ բազմութեան անդամներուն կը վերյիշեցնէ որ հոգեւորապէս առողջ մնալու համար, պէտք է Աստուածաշունչին եւ «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառայ»ի գրականութիւններուն հայթայթած հոգեւոր սնունդին կանոնաւորաբար մասնակցին։ (Մատթէոս 4։4) Խունկի սեղանը անոնց կը վերյիշեցնէ իրենց ուղղամտութիւնը պահելու համար Եհովայի անձկագին աղօթելու կարեւորութիւնը։ (Ղուկաս 21։36) Անոնց աղօթքները փառաբանութեան ու շնորհակալութեան սրտաբուխ արտայայտութիւններ պէտք է պարփակեն։ (Սաղմոս 106։1) Խունկի սեղանը անոնց կը վերյիշեցնէ նաեւ ուրիշ կերպերով ալ Աստուած փառաբանելու անհարաժեշտութիւնը, զօր օրինակ, Քրիստոնէական ժողովներուն ամբողջ սրտով երգեցողութեան մասնակցիլ եւ փրկութեան համար հանրային ազդեցիկ յայտարարութիւն ընելու համար լաւ կերպով նախապատրաստուիլ։—Հռովմայեցիս 10։10

Ճշմարիտ Պաշտամունքին Ամբողջական Յաղթանակը

10. (ա) Ի՞նչ հոյակապ հեռանկար մը կրնանք ակնկալել։ (բ) Սակայն, նախ ի՞նչ պէտք է պատահի։

¹⁰ Ներկայիս բոլոր ազգերէն «շատ ժողովուրդներ» կը խուժեն Եհովայի պաշտամունքի տունը։ (Եսայեայ 2։2, 3) Ասիկա հաստատելով, Յայտնութիւն 15։4–ը կ’ըսէ. «Տէ՛ր, ո՞վ պիտի չվախնայ քեզմէ ու քու անունդ չփառաւորէ, վասնզի Դո՛ւն միայն սուրբ ես. քանզի բոլոր ազգերը պիտի գան ու քու առջեւդ երկրպագութիւն պիտի ընեն, վասնզի քու արդար դատաստաններդ յայտնուեցան»։ Զաքարեայ 14–րդ գլուխը կը նկարագրէ թէ ի՛նչ կը յաջորդէ ասոր։ Մօտ ապագային, երկրի վրայ եղող մարդոց մեծամասնութեան թշնամական կեցուածքը յանգումի մը պիտի հասնի, երբ անոնք վերջին անգամ ըլլալով պիտի հաւաքուին պատերազմ մղելու համար Երուսաղէմի՝ երկրի վրայ երկնաւոր Երուսաղէմի ներկայացուցիչներուն՝ դէմ։ Այն ատեն Եհովա գործի պիտի լծուի։ Որպէս Ռազմիկ Աստուած մը, ան «պիտի ելլէ, ապա այն ազգերուն հետ պիտի պատերազմի», որոնք կը յանդգնին այս յարձակումը կատարել։—Զաքարեայ 14։2, 3

11, 12. (ա) Եհովա ինչպէ՞ս պիտի ընդառաջէ իր տաճարին մէջ գտնուող երկրպագուներուն վրայ մօտալուտ ամբողջական յարձակման։ (բ) Աստուծոյ պատերազմին արդիւնքը ի՞նչ պիտի ըլլայ։

¹¹ «Այս պիտի ըլլայ այն հարուածը, որով Տէրը պիտի զարնէ այն բոլոր ժողովուրդները, որոնք Երուսաղէմին դէմ պատերազմեցան։ Ոտքի վրայ կայնած ատեննին անոնց մարմինը պիտի հալի, անոնց աչքերը իրենց խորշերուն մէջ պիտի հալին, անոնց լեզուն անոնց բերնին մէջ պիտի հալի։ Այն օրը անոնց մէջ մեծ խռովութիւն պիտի ըլլայ Տէրոջմէն։ Ամէն մէկը իր ընկերին ձեռքը պիտի բռնէ ու անոր ձեռքը իր ընկերին ձեռքին դէմ պիտի վերցուի»։—Զաքարեայ 14։12, 13

¹² Այս հարուածին բառացի թէ այլաբանական ըլլալը գիտնալու համար, պէտք է սպասենք որ տեսնենք։ Սակայն, մէկ բան որոշ է. մինչ Աստուծոյ թշնամիները Եհովայի ծառաներուն վրայ ամբողջական յարձակում կատարելու կ’ուղղուին, անոնք պիտի կասեցուին Աստուծոյ ամենակալ զօրութեան ահաւոր ցուցադրութիւններով։ Անոնց բերանները պիտի պապանձին. կարծես անոնց արհամարհող լեզուները հալած ըլլան։ Անոնց միաբանած նպատակակէտը իրենց տեսողութեան մէջ պիտի մթագնի, կարծես թէ անոնց աչքերը հալած ըլլան։ Անոնց ֆիզիքական ուժը, որով խրախուսուեցան յարձակում գործելու, պիտի սպառի։ Խռովութեան մէջ, անոնք իրար պիտի սպաննեն։ Այսպիսով, Աստուծոյ պաշտամունքին երկրային բոլոր թշնամիները պիտի բնաջնջուին։ Վերջ ի վերջոյ, բոլոր ազգերը ստիպուած պիտի ըլլան Եհովայի տիեզերական գերիշխանութիւնը ճանչնալու։ Հետեւեալ մարգարէութիւնը պիտի կատարուի. «Եհովան բոլոր երկրի վրայ Թագաւոր պիտի ըլլայ»։ (Զաքարեայ 14։9) Անկէ ետք, Սատանան ու իր դեւերը պիտի կապուին, մինչ Քրիստոսի Հազարամեայ Իշխանութիւնը կը սկսի, մարդկութեան համար հոյակապ օրհնութիւններ վերապահուած ըլլալով։—Յայտնութիւն 20։1, 2. 21։3, 4

Երկրային Յարութիւնը

13. «Բոլոր ազգերուն մնացորդները» որո՞նք են։

¹³ Զաքարիայի մարգարէութիւնը կը շարունակէ ըսել 14–րդ գլուխին 16–րդ համարին մէջ. «Երուսաղէմի վրայ եկած բոլոր ազգերուն մնացորդները ամէն տարի Թագաւորին, զօրքերու Տէրոջը, երկրպագութիւն ընելու եւ տաղաւարահարներու տօնը կատարելու պիտի գան»։ Ըստ Աստուածաշունչին, հիմա ապրող բոլոր մարդիկը, որոնք ողջ կը մնան մինչեւ այս ամբարիշտ դրութեան վախճանը եւ որոնք կը դատուին որպէս ճշմարիտ պաշտամունքի թշնամիներ, «պիտի պատժուին յաւիտենական աւերումով»։ (Բ. Թեսաղոնիկեցիս 1։7–9. տես նաեւ՝ Մատթէոս 25։31–33, 46։) Անոնք յարութիւն պիտի չառնեն։ Ուստի, հաւանաբար «մնացորդները» կը պարփակեն Աստուծոյ վերջնական պատերազմէն առաջ մահացած անհատները, որոնց համար Աստուածաշունչի յարութեան յոյսը կայ։ «Ժամանակ պիտի գայ», խոստացաւ Յիսուս, «երբ բոլոր գերեզմաններուն մէջ եղողները անոր ձայնը պիտի լսեն, ու դուրս պիտի գան։ Անոնք որ բարի գործեր են՝ կեանքի յարութեան համար եւ անոնք որ չար գործեր են՝ դատապարտութեան յարութեան համար»։—Յովհաննու 5։28, 29

14. (ա) Յարուցեալները ի՞նչ պէտք է ընեն յաւիտենական կեանք ձեռք ձգելու համար։ (բ) Ի՞նչ պիտի պատահի ոեւէ անհատի որ կը մերժէ իր անձը Եհովայի նուիրել ու ճշմարիտ պաշտամունքը գործադրել։

¹⁴ Այս բոլոր յարուցեալները բան մը պէտք է ընեն, որպէսզի իրենց յարութիւնը կեանքի յարութիւն ըլլայ եւ ո՛չ թէ՝ դատապարտութեան։ Անոնք Եհովայի տաճարին երկրային գաւիթները պէտք է գան ու Յիսուս Քրիստոսի միջոցաւ իրենց նուիրումը ցոյց տան Աստուծոյ երկրպագութիւն ընելով։ Ոեւէ յարուցեալ, որ կը մերժէ ասիկա ընել, ներկայ ազգերուն վրայ գալիք միեւնոյն հարուածին պիտի ենթարկուի։ (Զաքարեայ 14։18) Ո՞վ գիտէ թէ որքան յարուցեալներ ուրախութեամբ պիտի միանան մեծ բազմութեան, տօնակատարելով հակատիպ Տաղաւարահարաց Տօնը։ Անկասկած, անոնց թիւը մեծ պիտի ըլլայ եւ որպէս արդիւնք, Եհովայի հոգեւոր մեծ տաճարը ա՛լ աւելի պիտի փառաւորուի։

Հակատիպ Տաղաւարահարաց Տօնը

15. (ա) Վաղեմի Իսրայէլի Տաղաւարահարաց Տօնին կարգ մը ուշագրաւ երեսակները ի՞նչ էին։ (բ) Տօնախմբութեան ընթացքին 70 զուարակներ ինչո՞ւ կը մատուցանուէին։

¹⁵ Ամէն տարի, վաղեմի Իսրայէլէն պահանջուած էր որ Տաղաւարահարաց Տօնը կատարէր։ Անիկա մէկ շաբաթ կը տեւէր եւ հունձքը հաւաքուելէն ետք տեղի կ’ունենար։ Անիկա շնորհակալութիւն յայտնելու ուրախ ժամանակ մըն էր։ Այդ շաբթուան ընթացքին, անոնք ծառերու տերեւներով՝ յատկապէս արմաւենիի ոստերով՝ ծածկուած ժամանակաւոր տաղաւարներու մէջ պէտք էր բնակէին։ Այս տօնախմբութիւնը Իսրայելացիներուն կը վերյիշեցնէր որ Աստուած ի՛նչպէս Եգիպտոսէն ազատագրեց իրենց նախահայրերը եւ ի՛նչպէս անոնց հոգ տարաւ, անապատին մէջ 40 տարի թափառումի ընթացքին, երբ տաղաւարներու մէջ կը բնակէին, մինչեւ անոնց Աւետեաց Երկիրը հասնիլը։ (Ղեւտացւոց 23։39–43) Տօնախմբութեան ընթացքին, 70 զուարակներ կը մատուցանուէին տաճարի զոհասեղանին վրայ։ Ակներեւաբար, տօնախմբութեան այս երեսակը մարգարէական էր, պատկերացնելով Յիսուս Քրիստոսի կատարելիք կեանք փրկող կատարեալ ու ամբողջական գործունէութիւնը։ Անոր քաւիչ զոհին օգուտները ի վերջոյ պիտի տեղան Նոյէն սերած մարդկութեան 70 ընտանիքներու անհամար սերունդներուն վրայ։—Ծննդոց 10։1–29. Թուոց 29։12–34. Մատթէոս 20։28

16, 17. (ա) Հակատիպ Տաղաւարահարաց Տօնը ե՞րբ սկսաւ եւ ինչպէ՞ս ընթացաւ։ (բ) Մեծ բազմութիւնը տօնակատարութեան ինչպէ՞ս կը մասնակցի։

¹⁶ Այս կերպով, վաղեմի Տաղաւարահարաց Տօնը կը մատնանշեր Եհովայի հոգեւոր մեծ տաճարին մէջ, փրկուած մեղաւորներուն հաւաքման ուրախութիւնը։ Այս տօնախմբութեան հակատիպը սկսաւ Հ.Դ. 33–ի Պէնտէկոստէին, Քրիստոնէական ժողովքին մէջ հոգեւոր Իսրայելացիներու ուրախ հաւաքումով։ (Գործք 2։41, 46, 47) Այս օծեալները գիտէին որ իրենք Սատանայի աշխարհին մէջ «պանդուխտներ» էին, քանի որ իրենց իսկական «քաղաքականութիւնը երկինքն է»։ (Ա. Պետրոս 2։11. Փիլիպպեցիս 3։20) Այս ուրախ տօնախմբութիւնը ժամանակաւորապէս մթագնեցաւ Քրիստոնեայ Աշխարհին ծագում տուող հաւատուրացութեամբ։ (Բ. Թեսաղոնիկեցիս 2։1–3) Սակայն, տօնախմբութիւնը վերսկսաւ 1919–ին, 144,000 հոգեւոր Իսրայելացիներուն մնացեալ անդամներուն ուրախ հաւաքումով, որուն յաջորդեց Յայտնութիւն 7։9–ի միջազգային մեծ բազմութեան հաւաքումը։

¹⁷ Մեծ բազմութեան անդամները նկարագրուած են որպէս արմաւենիներ բռնած, ինչ որ կը նշէ թէ անոնք ալ հակատիպ Տաղաւարահարաց Տօնին ուրախ մասնակցողներն են։ Նուիրուած Քրիստոնեաներ ըլլալով, անոնք ուրախութեամբ կը մասնակցին Եհովայի տաճարին մէջ յաւելեալ երկրպագուներ հաւաքելու գործին։ Ասկէ զատ, որպէս մեղաւորներ, անոնք կ’ըմբռնեն որ երկրի վրայ վերջնականապէս մնալու իրաւունք չունին։ Անոնք, ապագային յարութիւն առնողներուն հետ, պէտք է շարունակեն Քրիստոսի փրկանքի քաւիչ զոհին հաւատք ընծայել, մինչեւ որ Քրիստոսի Հազարամեայ Իշխանութեան վերջաւորութեան մարդկային կատարելութեան հասնին։—Յայտնութիւն 20։5

18. (ա) Յիսուս Քրիստոսի Հազարամեայ Իշխանութեան վերջաւորութեան ի՞նչ պիտի պատահի։ (բ) Եհովայի ճշմարիտ պաշտամունքը վերջապէս ինչպէ՞ս պիտի յաղթէ։

¹⁸ Այն ատեն, երկրի վրայ եղող Աստուծոյ երկրպագուները իր առջեւ պիտի կայնին որպէս կատարեալ ահատններ, առանց երկնային քահանայութեան մը կարիքը ունենալու։ Ժամանակը եկած պիտի ըլլայ երբ Յիսուս Քրիստոս «թագաւորութիւնը պիտի տայ Հօր Աստուծոյ ձեռքը»։ (Ա. Կորնթացիս 15։24) Սատանան ազատ պիտի արձակուի «կարճ ժամանակուան մը համար», որպէսզի կատարեալ մարդկութիւնը փորձէ։ Բոլոր անհաւատարիմ անհատները, Սատանայի ու իր դեւերուն հետ, յաւիտեան պիտի բնաջնջուին։ Իսկ հաւատարիմ մնացողներուն յաւիտենական կեանք պիտի շնորհուի։ Անոնք երկրային Դրախտին մնայուն բնակիչները պիտի ըլլան։ Այսպիսով, հակատիպ Տաղաւարահարաց Տօնը փառաւոր, յաջող վախճանի մը հասած պիտի ըլլայ։ Ճշմարիտ պաշտամունքը յաղթած պիտի ըլլայ Եհովայի յաւիտենական փառքին ու մարդկութեան յաւերժական երջանկութեան համար։—Յայտնութիւն 20։3, 7–10, 14, 15

[Ստորանիշ]

Վերաքաղի հարցումներ

◻ «Երուսաղէմ» ինչպէ՞ս յարձակումի ենթարկուած էր առաջին աշխարհամարտի ընթացքին։—Զաքարեայ 14։2

◻ 1919–էն ի վեր, Աստուծոյ ժողովուրդին ի՞նչ պատահած է։

◻ Ներկայիս որո՞նք կը մասնակցին հակատիպ Տաղաւարահարաց Տօնին։

◻ Ճշմարիտ պաշտամունքը ինչպէ՞ս կատարելապէս պիտի յաղթէ։