Քրիստոսի փրկանքը. Աստուծոյ փրկութեան կերպը

«Աստուած այնպէս սիրեց աշխարհը, մինչեւ իր միածին Որդին տուաւ, որպէս զի ամէն ո՛վ որ անոր հաւատայ՝ չկորսուի, հապա յաւիտենական կեանք ունենայ»։—ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ 3։16

1, 2. Նկարագրեցէք մարդկային ցեղին մատնուած անել կացութիւնը։

ԵՆԹԱԴՐԵՆՔ որ հիւանդութենէ մը կը տառապիք, որու համար կրնաք ձեր կեանքը վճարել, եթէ վիրահատութեան չենթարկուիք։ Ի՞նչ պիտի զգայիք, եթէ գործողութեան գինը ձեր կարողութենէն շատ բարձր ըլլար. թերեւս նոյնիսկ ձեր ընտանիքին ու բարեկամներուն դրամը վրայ վրայի դնելով, տակաւին չհասնէիք վճարուելիք գումարին։ Կեանքի սպառնացող այսպիսի անել կացութեան մատնուիլը, իրապէս վհատեցուցիչ պիտի ըլլար։

² Մարդկային ցեղն ալ այսպիսի կացութեան մը դիմաց գտնուեցաւ։ Մեր առաջին ծնողները՝ Ադամն ու Եւան, կատարեալ ստեղծուեցան։ (Բ. Օրինաց 32։4) Անոնք յաւիտեան ապրելու եւ Աստուծոյ հետեւեալ նպատակը իրագործելու ակնկալութիւնը ունէին. «Աճեցէք ու շատցէք ու երկիրը լեցուցէք»։ (Ծննդոց 1։28) Սակայն, Ադամն ու Եւան իրենց Ստեղծիչին դէմ ըմբոստացան։ (Ծննդոց 3։1-6) Անոնց անհնազանդութիւնը ոչ միայն Ադամի ու Եւայի վրայ մեղքը բերաւ, այլ՝ անոնց ծնելիք սերունդին վրայ ալ։ Հետագային հաւատարիմ Յոբ ըսաւ. «Անմաքուրէն ո՞վ կրնայ մաքուր հանել։ Բնաւ մէկը չի կրնար»։—Յոբայ 14։4

3. Մահը ի՞նչպէս բոլոր մարդոց վրայ տարածուեցաւ։

³ Ուստի, մեղքը հիւանդութեան մը կը նմանի, որ բոլորս վարակած է, քանի որ Աստուածաշունչը կ’ըսէ որ «ամէնքը մեղք գործեցին»։ Այս կացութիւնը կեանքի սպառնացող հետեւանքներ ունի։ Արդարեւ, «մեղքին վարձքը մահ է»։ (Հռովմայեցիս 3։23. 6։23) Ոեւէ մէկս չենք կրնար անկէ խոյս տալ։ Ամէն մարդ կը մեղանչէ, ուստի ամէն մարդ մահուան դատապարտուած է։ Ադամէ սերած ըլլալով, այս կնճռոտ կացութեան մէջ ծնած ենք։ (Սաղմոս 51։5) Պօղոս գրեց. «Մարդէ մը մեղքը աշխարհ մտաւ եւ այն մեղքէն՝ մահը, այնպէս բոլոր մարդոց վրայ տարածուեցաւ մահը, քանզի ամէնքն ալ մեղանչեցին»։ (Հռովմայեցիս 5։12) Բայց ասիկա չի նշանակեր որ մենք փրկութեան յոյս մը չունինք։

Մեղքը եւ Մահը Չէզոքացնել

4. Մարդիկ ինչո՞ւ չեն կրնար իրենց ջանքերով հիւանդութիւնն ու մահը չէզոքացնել։

⁴ Մեղքը եւ անոր հետեւանքը եղող մահը չէզոքացնելու համար ի՞նչ պէտք է։ Վստահաբար բան մը որ ոեւէ մարդ չի կրնար հայթայթել։ Սաղմոսերգուն ողբաց. «Մարդկային կեանքի համար վճարումը չափազանց բարձր է։ Ինչ որ ալ կարենայ վճարել, բաւարար պիտի չըլլայ զինք գերեզմանէն ետ պահելու, յաւիտեան ապրիլ տալու համար»։ (Սաղմոս 49։8, 9, Թուտէյզ Ինկլիշ Վըրժըն) Ճիշդ է որ առողջապահական սննդականոնի մը հետեւելով եւ բժշկական խնամքով կրնանք մեր կեանքը քանի մը տարի երկարել, բայց ո՛չ մէկս կրնանք մեր ժառանգած մեղաւոր վիճակին դարման գտնել։ Ո՛չ մէկս կրնանք ծերութեան անդամալուծող ազդեցութիւնը յեղաշրջել եւ մեր մարմինը վերադարձնել այն կատարեալ վիճակին որ սկիզբէն Աստուած մտադրած էր։ Վստահաբար Պօղոս չէր չափազանցեր, երբ գրեց թէ Ադամի մեղքին պատճառաւ, մարդկութիւնը ‘ունայնութեան հնազանդեցաւ’. կամ ինչպէս Երուսաղէմի Աստուածաշունչը կ’ըսէ, անիկա «իր նպատակին հասնելու անկարող եղաւ»։ (Հռովմայեցիս 8։20) Սակայն, բարեբախտաբար, Ստեղծիչը մեզ երեսի վրայ չէ ձգած։ Ան մեղքն ու մահը մի անգամ ընդ միշտ վերցնելու կարգադրութիւն ըրած է։ Ի՞նչպէս։

5. Իսրայէլի տրուած Օրէնքը, իրաւունքի հանդէպ ի՞նչպէս սուր նկատողութիւն կ’արտացոլացնէր։

⁵ Եհովա «արդարութիւնը ու իրաւունքը կը սիրէ»։ (Սաղմոս 33։5) Իսրայէլի տուած իր Օրէնքի կանոնագիրը հաւասարութեան եւ անաչառ իրաւունքին հանդէպ սուր նկատողութիւն կ’արտացոլացնէր։ Օրինակ, այս օրէնքներուն մէջ կը կարդանք որ ‘կեանքի տեղ կեանք պէտք էր տրուէր’։ Ուրիշ խօսքով, եթէ Իսրայելացի մը մէկը սպաննէր, իր իսկ կեանքը պէտք էր վճարէր իր առած կեանքին փոխարէն։ (Ելից 21։23, ՆԱ. Թուոց 35։21) Այս կերպով աստուածային արդարութեան կշիռքը հաւասարուած պիտի ըլլար։—Համեմատել՝ Ելից 21։30։

6. (ա) Ի՞նչ առումով կարելի է Ադամ մարդասպան կոչել։ (բ) Ադամ ի՞նչպիսի կեանք մը կորսնցուց, եւ արդարութեան կշիռքը հաւասարեցնելու համար ի՞նչպիսի զոհի մը կարիքը կար։

⁶ Երբ Ադամ մեղանչեց, ան մարդասպան մը եղաւ։ Ի՞նչ առումով։ Քանի որ իր մեղաւոր վիճակը՝ եւ անով մահը՝ փոխանցեց իր ամբողջ սերունդին։ Ադամի անհնազանդութեան հետեւանքով է որ ճիշդ այս վայրկեանին մեր մարմինները հետզհետէ կը քայքայուին, կամաց–կամաց դէպի գերեզման ուղղուելով։ (Սաղմոս 90։10) Ադամի մեղքը տակաւին ասկէ աւելի լուրջ հարց մը կը պարփակէ։ Մի՛ մոռնաք որ ինչ որ Ադամ իրեն եւ իր սերունդին համար կորսնցուց 70 կամ 80 տարուան սովորական կեանք մը չէր։ Ան կատարեալ կեանք մը, իրա՛պէս, յաւիտենական կեանքը կորսնցուց։ Ուստի, եթէ ‘կեանքի տեղ կեանք’ էր պահանջը, այս պարագային արդարութեան գոհացում տալու համար ի՞նչպիսի կեանք մը պէտք էր տրուէր։ Տրամաբանականօրէն, անիկա մարդկային կատարեալ կեանք մը պէտք էր ըլլար. կեանք մը որ, Ադամի կեանքին նման, մարդկային կատարեալ սերունդ մը յառաջ բերելու զօրութիւնը ունենար։ Եթէ զոհ մատուցանուէր, մարդկային կատարեալ կեանք մը ոչ միայն արդարութեան կշիռքին երկու կողմերը պիտի հաւասարեցնէր, այլ նաեւ, մեղքը եւ անոր հետեւանքը եղող մահն ալ ամբողջովին պիտի չէզոքացնէր։

Մեղքին Գինը Հայթայթել

7. «Փրկանք» բառին իմաստը բացատրեցէք։

⁷ Մեզ մեղքէն փրկելու համար պահանջուած գինը «փրկանք» կոչուած է Աստուածաշունչին մէջ։ (Սաղմոս 49։7) Այս արտայայտութիւնը կ’ակնարկէ այն վճարումին որ առեւանգող մը կը պահանջէ, իր առեւանգած անհատը փոխարինելու համար։ Անշուշտ, Եհովայի հայթայթած փրկանքը որեւէ առեւանգումի հետ կապ չունի։ Բայց գին մը վճարելու գաղափարը նոյնը կը մնայ։ Արդարեւ, «փրկանք» թարգմանուած Եբրայերէն բառին բայական ձեւը բառացիօրէն կը նշանակէ «ծածկել»։ Մեղքը քաւելու համար, փրկանքը պէտք է ճշգրտօրէն յարմար ըլլայ այն բանին որ պիտի ծածկէր՝ Ադամի կատարեալ մարդկային կեանքին։

8. (ա) Վերագնումի սկզբունքը նկարագրեցէք։ (բ) Որպէս մեղաւորներ, վերագնումի սկզբունքը ի՞նչ կապ ունի մեզի հետ։

⁸ Ասիկա Մովսիսական Օրէնքին մէջ գտնուած սկզբունքի մը հետ ներդաշնակ է. վերագնումի սկզբունքը։ Եթէ Իսրայելացի մը աղքատութեան մէջ իյնար եւ ինքզինք որպէս ծառայ ծախէր ոչ–Իսրայելացիի մը, ազգական մը կրնար զինք վերագնել (կամ՝ փրկել), ծառային համարժէք գին մը վճարելով։ (Ղեւտացւոց 25։47-49) Աստուածաշունչը կ’ըսէ թէ, որպէս անկատար մարդիկ, մենք ‘մեղքի ծառաներ’ ենք։ (Հռովմայեցիս 6։6. 7։14, 25) Մեզ վերագնելու համար ի՞նչ պէտք էր։ Ինչպէս տեսանք, մարդկային կատարեալ կեանքի մը կորուստը կը պահանջէր մարդկային կատարեալ կեանքի մը վճարումը. ո՛չ աւելի՝ ո՛չ պակաս։

9. Եհովա ի՞նչ կարգադրութիւն ըրած է մեղքը ծածկելու համար։

⁹ Անշուշտ, մարդիկ անկատար ծնած են։ Ոեւէ մէկս Ադամի հաւասար չենք. ուստի ոեւէ մէկս չենք կրնար արդարութեան պահանջած փրկագինը վճարել։ Ինչպէս բացման մէջ յիշեցինք, կարծես թէ մեր կեանքին սպառնացող հիւանդութիւն մը ունինք եւ զայն դարմանելու համար վիրահատութեան գինը վճարելու կարողութիւն չունինք։ Այսպիսի պարագայի մը երախտապարտ պիտի չըլլայի՞նք, եթէ մէկը բարեխօսէր եւ ծախսերը վճարէր մեր տեղը։ Եհովա ճիշդ ա՛յս է որ ըրաւ։ Ան կարգադրութիւն ըրաւ որ մեզ մի անգամ ընդ միշտ մեղքէն փրկէ։ Այո, ան յօժար է մեզի տալու այն ինչ որ մենք անձնապէս չենք կրնար վճարել։ Ի՞նչպէս։ Պօղոս գրեց. «Աստուծոյ ձրի պարգեւը յաւիտենական կեանք [է]՝ մեր Տէրոջը Յիսուս Քրիստոսին ձեռքով»։ (Հռովմայեցիս 6։23) Յովհաննէս նկարագրեց Յիսուսը, որպէս «Աստուծոյ Գառը, որ աշխարհի մեղքը կը վերցնէ»։ (Յովհաննու 1։29) Տեսնենք թէ Եհովա ի՛նչպէս իր սիրելի Որդին գործածեց փրկագինը վճարելու համար։

«Համապատասխան Փրկանք մը»

10. «Սերունդ»ի մասին մարգարէութիւնները ի՞նչպէս կեդրոնացան Յովսէփի ու Մարիամի վրայ։

¹⁰ Եդեմի ըմբոստութենէն անմիջապէս ետք, Եհովա մարդկութիւնը մեղքէն փրկելու համար «սերունդ» մը յառաջ բերելու իր նպատակը ծանուցանեց։ (Ծննդոց 3։15) Աստուածային շարք մը յայտնութիւններու միջոցաւ, Եհովա բնորոշեց այն շառաւիղը, որմէ յառաջ պիտի գար այս սերունդը։ Ժամանակ մը ետք, այս յայտնութիւնները կեդրոնացան Յովսէփի ու Մարիամի՝ Պաղեստինի մէջ բնակող նշանուած զոյգի մը վրայ։ Երազի մը մէջ, Յովսէփի ըսուեցաւ որ Մարիամ սուրբ հոգիէն յղացուած էր։ Հրեշտակը ըսաւ. «Ան որդի մը պիտի ծնանի, անոր անունը Յիսուս պիտի դնես, քանզի անիկա իր ժողովուրդը իրենց մեղքերէն պիտի փրկէ»։—Մատթէոս 1։20, 21

11. (ա) Եհովա ի՞նչպէս կարգադրեց որ իր Որդին որպէս կատարեալ մարդ ծնի։ (բ) Յիսուս ինչո՞ւ կրնար «համապատասխան փրկանք մը» հայթայթել։

¹¹ Ասիկա բնաւ սովորական յղութիւն մը չէր, քանի որ Յիսուս երկնքի մէջ նախամարդկային գոյութիւն մը ունեցած էր։ (Առակաց 8։22-31. Կողոսացիս 1։15) Եհովայի հրաշալի զօրութեամբ անոր կեանքը փոխադրուած էր Մարիամի արգանդին մէջ, կարելի դարձնելով որ Աստուծոյ այս սիրելի Որդին որպէս մարդ ծնէր։ (Յովհաննու 1։1-3, 14. Փիլիպպեցիս 2։6, 7) Եհովա իրերը այնպէս կարգադրեց որ Յիսուս Ադամի մեղքով չարատաւորուէր։ Ան կատարեալ ծնաւ։ Ուստի, ան ունեցաւ ինչ որ Ադամ կորսնցուցած էր. մարդկային կատարեալ կեանք։ Վերջապէս մարդ մը, որ կրնար մեղքին գինը հայթայթել։ Յիսուս ճիշդ այս է որ ըրաւ Հ.Դ. 33–ի Նիսան 14–ին։ Երբ այդ պատմական օրը հասաւ, Յիսուս թոյլ տուաւ որ իր հակառակորդները զինք սպաննեն, այսպիսով «համապատասխան փրկանք մը» հայթայթելով։—Ա. Տիմոթէոս 2։6, ՆԱ։

Մարդկային Կատարեալ Կեանքին Արժէքը

12. (ա) Յիսուսի մահուան ու Ադամի մահուան միջեւ հիմնական տարբերութիւնը նկարագրեցէք։ (բ) Յիսուս ի՞նչպէս «Յաւիտենական Հայր» եղաւ հնազանդ մարդկութեան։

¹² Յիսուսի եւ Ադամի մահուան միջեւ տարբերութիւն մը կայ. եւ այս տարբերութիւնն է որ փրկանքին արժէքը ցցուն կ’ընէ։ Ադամ մեռաւ. կամովին անհնազանդ գտնուելով իր Ստեղծիչին՝ այդ մահուան արժանի եղաւ։ (Ծննդոց 2։16, 17) Ասոր հակառակը, Յիսուս «մեղք չգործեց». ուրեմն բնաւ արժանի չէր այդ մահուան։ (Ա. Պետրոս 2։22) Ուստի, երբ Յիսուս մեռաւ, ան շատ բարձր արժէք ունեցող բան մը ունէր, զոր Ադամ չունէր իր մահուան ժամանակ. մարդկային կատարեալ կեանքի իրաւունքը։ Հետեւաբար, Յիսուսի մահը զոհագործական արժէք մը ունէր։ Որպէս հոգեղէն էութիւն երկինք բարձրանալէ ետք, ան իր զոհին արժէքը Եհովայի ներկայացուց։ (Եբրայեցիս 9։24) Այսպէս ընելով, Յիսուս վերագնեց մեղաւոր մարդկութիւնը եւ անոնց նոր Հայրը եղաւ, փոխարինելով Ադամը։ (Ա. Կորնթացիս 15։45) Իրապէս տեղին է Յիսուսը «Յաւիտենական Հայր» կոչել։ (Եսայեայ 9։6, ՆԱ) Խորհեցէք թէ ասիկա ի՛նչ կը նշանակէ։ Ադամ, մեղաւոր հայր մը, իր ամբողջ սերունդին վրայ մահ սփռեց։ Յիսուս, կատարեալ Հայր մը, իր զոհագործութեան արժէքը կը գործածէ, հնազանդ մարդկութեան յաւիտենական կեանք շնորհելու համար։

13. (ա) Բացատրեցէք թէ Յիսուս ի՛նչպէս Ադամի պատճառած պարտքը գոցեց։ (բ) Յիսուսի զոհագործութիւնը ինչո՞ւ մեր առաջին ծնողներուն մեղքը չի ծածկեր։

¹³ Արդ, միայն մէկ մարդու մահը ի՞նչպէս շատերուն մեղքերը կը ծածկէ։ (Մատթէոս 20։28) Քանի մը տարիներ առաջ, յօդուածի մը մէջ փրկանքը սապէս պատկերացուցինք. «Հարիւրաւոր գործաւորներով մեծ գործարան մը երեւակայեցէք։ Գործարանին անպարկեշտ տնօրէնը կը սնանկացնէ աշխատանոցը. գործարանը իր դռները կը փակէ։ Հարիւրաւոր մարդիկ անգործ կը մնան եւ չեն կրնար իրենց ծախսերը հոգալ։ Անոնց կողակիցները, զաւակները եւ նոյնիսկ վարկատուները նեղութեան կը մատնուին այդ մէկ մարդուն ապականութենէն։ Ապա, հարուստ բարերար մը կու գայ, գործարանին բոլոր պարտքերը կը վճարէ եւ գործարանը ետ կը բանայ։ Այդ մէկ պարտքին ջնջումը, բազմաթիւ գործաւորներու, անոնց ընտանիքներուն եւ վարկատուներուն ամբողջական հանգստութիւն կը բերէ։ Բայց այդ նախկին տնօրէնը այս նոր բարգաւաճութենէն կ’օգտուի՞։ Ո՛չ, ան բանտն է եւ հետեւաբար, վերջնականապէս գործը կորսնցուցած է։ Նոյն կերպով, Ադամի մէկ պարտքին ջնջուիլը իր սերունդէն միլիոնաւորներու օգուտներ կը բերէ, բայց ոչ՝ Ադամին»։

14, 15. Ինչո՞ւ կրնանք Ադամն ու Եւան յօժարակամ մեղաւորներ կոչել, իսկ մեր կացութիւնը ի՞նչպէս անոնցմէ տարբեր է։

¹⁴ Ասիկա արդարութիւն է։ Յիշեցէք որ Ադամն ու Եւան յօժարակամօրէն մեղանչեցին։ Անոնք ընտրեցին Աստուծոյ անհնազանդ ըլլալ։ Ասոր հակառակը, մենք մեղքի մէջ ծնած ենք։ Ընտրելու միջոց չունէինք։ Որքա՛ն ալ ծանր աշխատինք, չենք կրնար մեղանչելէ ամբողջովին ետ կենալ։ (Ա. Յովհաննու 1։8) Երբեմն, Պօղոսի նման կը զգանք, որ գրեց. «Երբ բարին ընելը կամենամ, չարը իմ քովս կ’ըլլայ։ Վասն զի ներսի մարդուն նայելով՝ Աստուծոյ օրէնքին կը հաւնիմ. բայց ուրիշ օրէնք մը կը տեսնեմ իմ անդամներուս մէջ, որ իմ մտքիս օրէնքին դէմ կը պատերազմի եւ զիս գերի կ’ընէ մեղքի օրէնքին, որ իմ անդամներուս մէջ է։ Ի՜նչ խղճալի մարդ եմ ես»։—Հռովմայեցիս 7։21-24

¹⁵ Բայց, փրկանքին շնորհիւ՝ յոյս ունինք։ Յիսուս է այն սերունդը, որու միջոցաւ, ինչպէս Աստուած խոստացաւ, «երկրի բոլոր ազգերը իրենք զիրենք պիտի օրհնեն»։ (Ծննդոց 22։18, ՆԱ. Հռովմայեցիս 8։20) Յիսուսի զոհագործութիւնը հոյակապ պատեհութիւններու դուռ կը բանայ անոնց դիմաց, որոնք հաւատք կ’ընծայեն իրեն։ Անոնցմէ քանի մը հատը նկատի առնենք։

Քրիստոսի Փրկանքէն Օգտուիլ

16. Հակառակ մեր մեղաւոր վիճակին, ի՞նչ օգուտներ կը քաղենք Յիսուսի փրկանքին շնորհիւ։

¹⁶ Աստուածաշունչը գրողներէն մէկը՝ Յակոբոս, ընդունեց որ «ամէնքս ալ շատ յանցանքներ կ’ընենք»։ (Յակոբու 3։2) Քրիստոսի փրկանքին շնորհիւ, սակայն, մեր մեղքերը կրնան ներուիլ։ Յովհաննէս կը գրէ. «Եթէ մէկը մեղք գործելու ըլլայ, Հօրը քով բարեխօս ունինք Յիսուս Քրիստոս արդարը։ Անիկա մեր մեղքերուն քաւութիւն է»։ (Ա. Յովհաննու 2։1, 2) Անշուշտ մեղքը թեթեւի պէտք չէ առնենք։ (Յուդա 4. համեմատել՝ Ա. Կորնթացիս 9։27։) Սակայն, երբ մոլորինք, կրնանք մեր սիրտը Եհովայի առջեւ թափել, վստահ ըլլալով որ ան «ներելու պատրաստ» է։ (Սաղմոս 86։5, ՆԱ. 130։3, 4. Եսայեայ 1։18. 55։7. Գործք 3։19) Հետեւաբար, փրկանքը կարելի կ’ընէ որ մաքուր խղճով Աստուծոյ ծառայենք եւ կարելի կը դարձնէ որ Յիսուս Քրիստոսի անունով իրեն մօտենանք՝ աղօթքով։—Յովհաննու 14։13, 14. Եբրայեցիս 9։14

17. Փրկանքին շնորհիւ, ապագայ ի՞նչ օրհնութիւններ կարելի եղած են։

¹⁷ Քրիստոսի փրկանքը ճամբան կը հարթէ, որպէսզի Աստուծոյ նպատակը կատարուի. հնազանդ մարդկութիւնը յաւիտեան ապրի դրախտ երկրի մը վրայ։ (Սաղմոս 37։29) Պօղոս գրեց. «Որչափ որ Աստուծոյ խոստումները կան՝ իր [Յիսուսի] մէջ ‘Այո’ են»։ (Բ. Կորնթացիս 1։20) Ճիշդ է որ մահը ‘թագաւորած’ է։ (Հռովմայեցիս 5։17) Փրկանքը հիմ կը հայթայթէ որ Աստուած մէջտեղէն վերցնէ այս «վերջին թշնամին»։ (Ա. Կորնթացիս 15։26. Յայտնութիւն 21։4) Յիսուսի փրկանքէն կրնան օգտուիլ նոյնիսկ անոնք որ մեռած են։ Յիսուս ըսաւ. «ժամանակ պիտի գայ՝ երբ բոլոր գերեզմաններուն մէջ եղողները անոր [Յիսուսի] ձայնը պիտի լսեն, ու դուրս պիտի գան»։—Յովհաննու 5։28, 29. Ա. Կորնթացիս 15։20-22

18. Մեղքը ի՞նչ եղերական ազդեցութիւն մը ունեցաւ մարդոց վրայ, եւ Աստուծոյ նոր աշխարհին մէջ ասիկա ի՞նչպէս պիտի յեղաշրջուի։

¹⁸ Խորհեցէք թէ որքա՜ն հաճելի պիտի ըլլայ կեանքը ապրիլ ինչպէս որ ծրագրուած էր. ամէն օր մեր վրայ ճնշող մտահոգութիւններէ զերծ։ Մեղքը մեզի ոչ միայն Աստուծոյ հետ անհամաձայնութեան մէջ բերած է, այլ նաեւ մեր իսկ մտքին, սրտին եւ մարմնին հետ։ Բայց, Աստուածաշունչը կը խոստանայ որ Աստուծոյ նոր աշխարհին մէջ «բնակողը պիտի չըսէ. ‘Հիւանդ եմ’»։ Այո, ֆիզիքական եւ զգացական հիւանդութիւնները այլեւս պիտի չհարուածեն մարդկութիւնը։ Ինչո՞ւ։ Եսային կը պատասխանէ. «Հոն բնակող ժողովուրդին անօրէնութիւնը պիտի ներուի»։—Եսայեայ 33։24

Փրկանքը՝ Սիրոյ Արտայայտութիւն մը

19. Անհատապէս Քրիստոսի փրկանքին ի՞նչպէս պէտք է ընդառաջենք։

¹⁹ Սէրը մղեց որ Եհովան իր սիրելի Որդին ղրկէ։ (Հռովմայեցիս 5։8, 9. Ա. Յովհաննու 4։9) Իր կարգին սէրը մղեց որ Յիսուս «ամենուն համար մահ ճաշակէ»։ (Եբրայեցիս 2։9. Յովհաննու 15։13) Այս պատճառով, Պօղոս գրեց. «Քրիստոսին սէրը մեզ կը ստիպէ . . . Ան ամենուն համար մեռաւ, որպէս զի կենդանի եղողներն ալ միայն իրենց անձերուն համար կենդանի չըլլան, հապա անոր՝ որ իրենց համար մեռաւ եւ յարութիւն առաւ»։ (Բ. Կորնթացիս 5։14, 15) Եթէ մեզի համար Յիսուսի ըրածը գնահատենք, պիտի ընդառաջենք այդ սիրոյն։ Իրապէս, փրկանքը կարելի կ’ընէ որ մենք մահուան ճիրաններէն ազատուինք։ Վստահաբար չենք ուզեր մեր արարքներով այն տպաւորութիւնը տալ թէ մեզի համար Յիսուսի զոհագործութիւնը սովորական արժէք մը ունի։—Եբրայեցիս 10։29

20. Ո՞ր կերպերով կրնանք Յիսուսի «խօսքը» պահել։

²⁰ Փրկանքին հանդէպ մեր սրտագին գնահատութիւնը ի՞նչպէս կրնանք ցոյց տալ։ Իր ձերբակալուելէն քիչ առաջ, Յիսուս նշեց. «Եթէ մէկը զիս սիրէ, իմ խօսքս պիտի պահէ»։ (Յովհաննու 14։23) Յիսուսի «խօսք»ը իր մէջ կը պարփակէ եռանդուն կերպով մասնակցիլ իր յանձնարարած գործին. «Գացէ՛ք բոլոր ազգերը աշակերտեցէք, մկրտեցէք զանոնք»։ (Մատթէոս 28։19) Յիսուսի հնազանդիլը նաեւ կը պահանջէ որ մեր հոգեւոր եղբայրներուն հանդէպ սէր ցուցաբերենք։—Յովհաննու 13։34, 35

21. Ապրիլ 1–ին, ինչո՞ւ պէտք է Յիշատակատօնի ներկաներուն մէջ գտնուինք։

²¹ Փրկանքին հանդէպ գնահատութիւն ցոյց տալու լաւագոյն կերպերէն մէկը Քրիստոսի մահուան Յիշատակատօնին ներկայ գտնուիլն է, որ այս տարի տեղի պիտի ունենայ Ապրիլ 1–ին։a Ասիկա ալ Յիսուսի «խօսք»ին մաս կը կազմէ, քանի որ երբ այս տօնը կը հաստատէր, Յիսուս իր հետեւորդներուն հետեւեալ պատուէրը տուաւ. «Ասիկա ըրէք զիս յիշելու համար»։ (Ղուկաս 22։19) Այս կարեւորագոյն դէպքին ներկայ գտնուելով եւ Քրիստոսի բոլոր պատուիրանքներուն անկեղծ ուշադրութիւն ընծայելով, պիտի ապացուցանենք մեր հաստատ համոզումը թէ Յիսուսի փրկանքը՝ փրկութեան համար Աստուծոյ կերպն է։ Արդարեւ, «Ուրիշ մէկո՛վ փրկութիւն չկայ»։—Գործք 4։12

[Ստորանիշ]

Կը յիշէ՞ք

◻ Ինչո՞ւ մարդիկ իրենց մեղքերը չեն կրնար քաւել։

◻ Յիսուս ի՞նչ կերպով «համապատասխան փրկանք մը»ն է։

◻ Յիսուս իր մարդկային կատարեալ կեանքի իրաւունքը ի՞նչպէս ի նպաստ մեզի գործածեց։

◻ Քրիստոսի փրկանքին շնորհիւ ի՞նչ օրհնութիւններ կու գան մարդկութեան վրայ։

[Նկար՝ էջ 9]

Միայն Ադամի համահաւասար կատարեալ մարդ մը կրնար արդարութեան կշիռքը հաւասարեցնել

[Նկար՝ էջ 10]

Քանի որ Յիսուս մարդկային կատարեալ կեանքի իրաւունք ունէր, ուրեմն իր մահը զոհաբերական արժէք ունէր