Ուրախ ենք որ Եհովան մեզի իր ճամբան ցոյց կու տայ
«Աստուծոյ ճամբան կատարեալ է։ Տէրոջը խօսքերը փորձուած են»։—Բ. ԹԱԳԱՒՈՐԱՑ 22։31
1, 2. (ա) Ամէն մարդ հիմնական ի՞նչ կարիք մը ունի։ (բ) Որո՞ւ նմանիլը իմաստութիւն է։
ԱՄԷՆ մարդ առաջնորդութեան հիմնական կարիքը ունի։ Արդարեւ, մեր ամբողջ կեանքի տեւողութեան օգնութեան պէտք ունինք, մեր ճամբան գտնելու համար։ Ճիշդ է որ Եհովա մեզ օժտած է որոշ չափի իմացականութեամբ եւ խղճմտանքով, որպէսզի շիտակը սխալէն զանազանել գիտնանք։ Բայց մեր խղճմտանքը վստահելի առաջնորդ մը ըլլալու համար, պէտք է մարզուի։ (Եբրայեցիս 5։14) Իսկ մեր միտքը ճշգրիտ տեղեկութեան, ինչպէս նաեւ այդ տեղեկութիւնը արժեւորելու համար, մարզումի պէտք ունի, եթէ՝ լաւ որոշումներու կ’ուզենք յանգիլ։ (Առակաց 2։1-5) Նոյնիսկ այս պարագային, մեր որոշումները կրնան մեր փափաքած լաւ արդիւնքը չտալ, քանի որ կեանքը անորոշութիւններով լեցուն է։ (Ժողովողի 9։11) Մենք անձամբ վստահօրէն չենք կրնար գիտնալ թէ ապագան ի՛նչ վերապահած է մեզի։
2 Այս եւ տակաւին շատ մը ուրիշ պատճառներով, Երեմիա մարգարէն գրեց. «Գիտեմ, ո՛վ Տէր, թէ մարդուն ճամբան իր ձեռքը չէ, քալող մարդը իր քալուածքը շտկելու կարող չէ»։ (Երեմեայ 10։23) Յիսուս Քրիստոս, ցարդ ապրած մեծագոյն մարդը, առաջնորդութիւն ընդունեց։ Ան ըսաւ. «Որդին ինքնիրմէ բան մըն ալ չի կրնար ընել, միայն այն՝ ինչ որ Հայրը կ’ընէ. վասն զի ինչ որ անիկա կ’ընէ, նմանապէս Որդին ալ նոյնը կ’ընէ»։ (Յովհաննու 5։19) Ուստի, որքա՜ն իմաստութիւն է Յիսուսի նմանիլ եւ մեր քայլերը ուղղելու համար Եհովայէ օգնութիւն հայցել։ Դաւիթ Թագաւոր երգեց. «Աստուծոյ ճամբան կատարեալ է։ Տէրոջը խօսքերը փորձուած են։ Անիկա ամէն իրեն յուսացողներուն ասպար է»։ (Բ. Թագաւորաց 22։31) Փոխանակ մեր իմաստութեան վստահելու, եթէ նախընտրենք Եհովայի ճամբուն մէջ քալել, կատարեալ առաջնորդութիւն կ’ունենանք։ Աստուծոյ ճամբան մերժելը չարիքի կ’առաջնորդէ։
Եհովա Ճամբան Ցոյց կու Տայ
3. Եհովա ի՞նչպէս առաջնորդեց Ադամն ու Եւան, անոնց ի՞նչ ակնկալութիւններ տալով։
3 Ադամի ու Եւայի պարագան նկատի առէք։ Նոյնիսկ երբ դեռ մեղանչած չէին, անոնք պէտք ունէին առաջնորդութեան։ Եհովա թոյլ չտուաւ որ Ադամ ամէն բան ինքնիրմէ ծրագրէ Եդեմի գեղեցիկ պարտէզին համար։ Այլ, Աստուած անոր գործ տուաւ։ Նախ՝ Ադամ կենդանիներուն անուններ պէտք էր դնէր։ Ապա, Եհովա Ադամի ու Եւայի դիմաց հեռահաս նպատակակէտեր դրաւ։ Անոնք երկրին պիտի տիրէին, իրենց սերունդով պիտի լեցնէին զանիկա եւ երկրի անասուններուն հոգ պիտի տանէին։ (Ծննդոց 1։28) Ասիկա հսկայ պարտականութիւն մըն էր, բայց ի վերջոյ երկիրը համերկրային դրախտի մը վերածուած պիտի ըլլար, մարդկային կատարեալ ցեղով լեցուած, անասնական ստեղծագործութեան հետ համերաշխութեան մէջ ապրելով։ Ի՜նչ հոյակապ հեռանկար մը։ Ասկէ զատ, մինչ Ադամն ու Եւան հաւատարմօրէն կը քալէին Եհովայի ճամբուն մէջ, իր հետ ուղղակիօրէն հաղորդակցութեան մէջ պիտի ըլլային։ (Համեմատել՝ Ծննդոց 3։8։) Ի՜նչ հոյակապ առանձնաշնորհում մը. Ստեղծիչին հետ յարատեւ անձնական յարաբերութեան մէջ ըլլալ։
4. Ադամն ու Եւան ի՞նչպէս վստահութեան ու հաւատարմութեան պակաս ցոյց տուին, եւ ի՛նչ աղիտաբեր հետեւանքով։
4 Եհովա մարդկային առաջին զոյգին արգիլեց Եդեմի մէջ գտնուող բարիի ու չարի գիտութեան ծառէն ուտել. ասիկա անմիջական պատեհութիւն տուաւ անոնց որ իրենց հնազանդութիւնը՝ Եհովայի ճամբուն մէջ քալելու իրենց փափաքը, ցոյց տան։ (Ծննդոց 2։17) Շուտով սակայն, այդ հնազանդութիւնը փորձի ենթարկուեցաւ։ Երբ Սատանան խաբէական խօսքերով մօտեցաւ, Ադամն ու Եւան Եհովայի հանդէպ իրենց հաւատարմութիւնը պէտք էր ցոյց տային եւ վստահէին Իր խոստումներուն՝ եթէ կ’ուզէին հնազանդ մնալ։ Դժբախտաբար, անոնք թէ՛ հաւատարմութեան մէջ թերացան եւ թէ՝ վստահութեան։ Երբ Սատանան Եւայի անկախութիւն խոստացաւ եւ նենգօրէն ամբաստանեց Եհովան որպէս ստախօս, Եւան խաբուեցաւ եւ Աստուծոյ անհնազանդ գտնուեցաւ։ Ադամ անոր մեղսակից եղաւ։ (Ծննդոց 3։1-6. Ա. Տիմոթէոս 2։14) Որպէս հետեւանք անոնք մեծ կորուստ ունեցան։ Եհովայի ճամբուն մէջ քալելը անոնց հետզհետէ աւելցող ուրախութիւն մը պիտի տար, երբ աստիճանաբար կատարէին իր կամքը։ Բայց հիմա, անոնց կեանքը յուսախաբութեամբ եւ վշտով լեցուեցաւ, մինչեւ որ մահը խլեց զանոնք։—Ծննդոց 3։16-19. 5։1-5
5. Եհովայի հեռահաս նպատակը ի՞նչ է, եւ ան ի՞նչպէս կ’օգնէ հաւատարիմ մարդոց որ անոր կատարումը տեսնեն։
5 Այսուհանդերձ, Եհովա չփոխեց իր նպատակը. օր մը երկիրը դրախտ բնակարան մը պիտի ըլլայ կատարեալ, անմեղ մարդոց համար։ (Սաղմոս 37։11, 29) Իսկ իր ճամբուն մէջ քալողներուն եւ այդ խոստումին կատարումը տեսնել յուսացողներուն կատարեալ առաջնորդութիւն տալու մէջ ան բնաւ չէ թերացած։ Ամէն անոնք որոնք լսելու ականջ ունին, Եհովայի ձայնը մեր ետեւէն կ’ըսէ մեզի. «Ասիկա է ճամբան, ասկէ քալեցէք»։—Եսայեայ 30։21
Ոմանք Եհովայի Ճամբուն Մէջ Քալեցին
6. Անցեալին, ո՞ր երկու մարդիկը Եհովայի ճամբուն մէջ քալեցին, եւ ի՛նչ արդիւնք ձեռք ձգելով։
6 Ըստ Աստուածաշունչին, Ադամի ու Եւայի սերունդէն միայն փոքրամասնութիւն մը Եհովայի ճամբուն մէջ քալեց։ Անոնցմէ առաջինը՝ Աբէլն էր։ Թէեւ ան կանխահաս մահ մը ունեցաւ, բայց Եհովայի հաճութեամբ մեռաւ եւ Աստուծոյ յարմար ժամանակին ‘արդարներու յարութեան’ մասնակցելու վստահ ակնկալութիւնը ունի։ (Գործք 24։15) Ան երկրի ու մարդկութեան նկատմամբ Եհովայի մեծ նպատակին վերջնական իրագործման ականատես պիտի ըլլայ։ (Եբրայեցիս 11։4) Եհովայի ճամբուն մէջ ուրիշ քալող մըն էր Ենովք, որու այս դրութեան վախճանին մասին տուած մարգարէութիւնը պահպանուած է Յուդայի գրքին մէջ։ (Յուդա 14, 15) Ենովք ալ իր կեանքի տարիները չլեցուց։ (Ծննդոց 5։21-24) Այսուհանդերձ, անոր «վկայուեցաւ թէ Աստուծոյ հաճելի էր»։ (Եբրայեցիս 11։5) Երբ ան երկրային թատերաբեմը ձգեց, Աբէլի նման յարութեան վստահ ակնկալութիւնը ունէր. Եհովայի նպատակներուն կատարումը տեսնողներուն մէջ ի՛նքն ալ պիտի ըլլայ։
7. Նոյ եւ իր ընտանիքը ի՞նչպէս Եհովայի հանդէպ հաւատարմութիւն ցոյց տուին եւ իրեն վստահեցան։
7 Մինչ նախա–Ջրհեղեղեան աշխարհը չարութեան մէջ կը խորասուզուէր, Եհովայի հանդէպ հնազանդութիւնը հետզհետէ հաւատարմութեան փորձ մը դարձաւ։ Այդ աշխարհի վերջաւորութեան, միայն պզտիկ խումբ մը գտնուեցաւ, որ Եհովայի ճամբուն մէջ կը քալէր։ Նոյ եւ իր ընտանիքը Աստուծոյ մտիկ ըրին եւ անոր ըսածին վստահեցան։ Անոնք հաւատարմաբար իրենց յանձնուած գործերը կատարեցին եւ մերժեցին այդ օրուան աշխարհի չար սովորութիւններու որոգայթին մէջ իյնալ։ (Ծննդոց 6։5-7, 13-16. Եբրայեցիս 11։7. Բ. Պետրոս 2։5) Անոնց հաւատարիմ եւ վստահութեամբ լի հնազանդութեան համար կրնանք երախտապարտ ըլլալ։ Ասոր պատճառաւ անոնք Ջրհեղեղէն վերապրեցան եւ մեր նախահայրերը եղան։—Ծննդոց 6։22. Ա. Պետրոս 3։20
8. Իսրայէլ ազգին համար, Աստուծոյ ճամբուն մէջ քալելը ի՞նչ կը պարփակէր։
8 Պատեհ ժամանակին, Եհովա ուխտ մը հաստատեց հաւատարիմ Յակոբի սերունդներուն հետ եւ անոնք իր մասնայատուկ ազգը եղան։ (Ելից 19։5, 6) Եհովա գրաւոր Օրէնքով, քահանայութեամբ եւ մարգարէական շարունակական առաջնորդութեամբ իր ուխտեալ ժողովուրդին ուղղութիւն հայթայթեց։ Բայց այդ առաջնորդութեան հետեւիլը Իսրայելացիներուն ձգուած էր։ Եհովա իր մարգարէին միջոցաւ Իսրայելացիներուն ըսաւ. «Ահա ես այսօր ձեր առջեւ օրհնութիւն ու անէծք կը դնեմ. օրհնութիւնը՝ եթէ հնազանդութիւն ընէք ձեր Տէր Աստուծոյն պատուիրանքներուն, որոնք ես այսօր ձեզի կը պատուիրեմ եւ անէծքը՝ եթէ ձեր Տէր Աստուծոյն պատուիրանքներուն չհնազանդիք ու խոտորիք այն ճամբայէն, որ ես այսօր ձեզի կը պատուիրեմ ու ձեր չճանչցած օտար աստուածներուն ետեւէն երթաք»։—Բ. Օրինաց 11։26-28
Ինչո՛ւ Ոմանք Լքեցին Եհովայի Ճամբան
9, 10. Ի՞նչ կացութեան պատճառաւ Իսրայելացիները Եհովայի պէտք էր ապաւինէին եւ իրեն հանդէպ հաւատարմութիւն մշակէին։
9 Ադամի եւ Եւայի նման, Իսրայելացիները հնազանդ մնալու համար, հարկ էր որ Եհովայի վստահէին եւ իրեն հաւատարիմ գտնուէին։ Իսրայէլ պզտիկ ազգ մըն էր, կռուախնդիր դրացիներով շրջապատուած։ Իր հարաւ–արեւմուտքը կային Եգիպտոսը եւ Եթովպիան. հիւսիս–արեւելքը՝ Սուրիան եւ Ասորեստանը։ Իսկ անոր անմիջական դրացիներն էին Փղշտացիները, Ամմոնը, Մովաբը եւ Եդովմը։ Ասոնք ժամանակ առ ժամանակ Իսրայէլի հանդէպ թշնամական կեցուածք ունեցան։ Բոլորն ալ սուտ կրօնքին կը հետեւէին, որ չաստուածներու պաշտամունքով, աստղաբաշխութեամբ եւ կարգ մը պարագաներու սեռային անվայել արարողութիւններով եւ երախաներու անգութ զոհագործութեամբ յատկորոշուած էր։ Իսրայէլի դրացիները իրենց չաստուածներուն կը դիմէին բազմանդամ ընտանիքներ, բարեբեր բերք եւ պատերազմի մէջ յաղթանակներ ունենալու համար։
10 Միայն Իսրայէլ մէկ Աստուած՝ Եհովան կը պաշտէր։ Եհովա խոստացաւ զիրենք օրհնել բազմանդամ ընտանիքներով, առատ բերքով եւ թշնամիներու դէմ ապահովութեամբ, պայմանաւ որ անոնք իր օրէնքները պահէին։ (Բ. Օրինաց 28։1-14) Դժբախտաբար, շատ մը Իսրայելացիներ ասոր մէջ թերացան։ Իսկ Եհովայի ճամբուն մէջ քալողներէն շատեր, իրենց հաւատարմութեան համար տառապանք կրեցին։ Անոնցմէ ոմանք նոյնիսկ չարչարուեցան, ծաղրուեցան, խարազանուեցան, բանտարկուեցան, քարկոծուեցան եւ սպաննուեցան իրենց հայրենակիցներուն կողմէ։ (Գործք 7։51, 52. Եբրայեցիս 11։35-38) Հաւատարիմներուն համար ասոնք որքա՜ն դժուար փորձութիւններ էին։ Սակայն, ինչո՞ւ այսքան շատ անհատներ Եհովայի ճամբէն շեղեցան։ Իսրայէլի պատմութենէն երկու օրինակներ մեզի կ’օգնեն որ անոնց սխալ մտածելակերպը տեսնենք։
Աքազի Գէշ Օրինակը
11, 12. (ա) Երբ Սուրիոյ սպառնալիքին ներքեւ էր, Աքազ ի՞նչ ընել մերժեց։ (բ) Աքազ ապահովութեան համար ի՞նչ երկու աղբիւրներու դիմեց։
11 Աքազ Յուդայի հարաւային թագաւորութեան վրայ իշխեց, Հ.Դ.Ա. ութերորդ դարուն։ Անոր իշխանութիւնը խաղաղութեամբ դրոշմուած չէր։ Առիթով մը, Սուրիան եւ Իսրայէլի հիւսիսային թագաւորութիւնը միասնաբար պատերազմի եկան իր վրայ եւ «անոր սիրտը ու անոր ժողովուրդին սիրտը ցնցուեցաւ»։ (Եսայեայ 7։1, 2) Սակայն, երբ Եհովա իր աջակցութիւնը մատուցանեց եւ Աքազի հրաւէր տուաւ որ զինք փորձէ, Աքազ շեշտակիօրէն մերժեց։ (Եսայեայ 7։10-12) Որպէս հետեւանք, Յուդա կորսնցուց պատերազմը եւ բազմաթիւ անհատներ զոհ գացին։—Բ. Մնացորդաց 28։1-8
12 Մինչ Աքազ մերժեց Եհովան փորձի ենթարկել, սակայն Ասորեստանի թագաւորէն օգնութիւն խնդրելու համար ինքզինք խոնարհեցուց։ Այսու ամենայնիւ, Յուդա շարունակեց տառապիլ իր դրացիներուն ձեռքէն։ Երբ Ասորեստանն ալ Աքազի դէմ ելաւ եւ «զանիկա նեղեց», թագաւորը «զոհեր մատուցանեց Դամասկոսի աստուածներուն, որոնք զինք զարկեր էին. քանզի ըսաւ. ‘Ասորիներուն թագաւորներուն աստուածները անոնց օգնեցին, ուստի անոնց զոհ մատուցանեմ, որպէս զի ինծի ալ օգնեն’»։—Բ. Մնացորդաց 28։20, 23
13. Աքազ Սուրիոյ չաստուածներուն դիմելով ի՞նչ ցոյց տուաւ։
13 Աւելի ետք, Եհովա ըսաւ Իսրայէլի. «Ես եմ քու Տէր Աստուածդ, որ քեզի օգտակար եղածը կը սորվեցնեմ, քալելու ճամբուդ մէջ քեզի կ’առաջնորդեմ։ Երանի՜ թէ իմ պատուիրանքիս մտիկ ընէիր։ Այն ատեն քու խաղաղութիւնդ՝ գետի պէս ու արդարութիւնդ ծովուն ալիքներուն պէս պիտի ըլլար»։ (Եսայեայ 48։17, 18) Սուրիոյ չաստուածներուն դառնալով, Աքազ ցոյց տուաւ թէ որքա՜ն հեռացած էր իր ‘քալելու ճամբէն’։ Ան ամբողջովին մոլորած էր ազգերուն մտածելակերպէն, Եհովայի փոխարէն անոնց ապահովութեան կեղծ աղբիւրներուն դիմելով։
14. Աքազ չաստուածներուն դիմելուն համար ինչո՞ւ ինքզինք չէր կրնար արդարացնել։
14 Ազգերուն՝ ի ներառեալ Սուրիոյ, չաստուածներուն «կուռքեր» ըլլալը վաղուց ստուգուած էր։ (Եսայեայ 2։8) Նախապէս, Դաւիթ Թագաւորի իշխանութեան ընթացքին, Սուրիացի չաստուածներուն վրայ Եհովայի գերիշխանութիւնը բացայայտ եղաւ, երբ Սուրիացիները Դաւիթի ծառաներ եղան։ (Ա. Մնացորդաց 18։5, 6) Միայն Եհովան կրնայ իրական ապահովութիւն տալ, որ «աստուածներուն Աստուածը ու տէրերուն Տէրն է. մեծ, հզօր ու ահեղ Աստուած է»։ (Բ. Օրինաց 10։17) Աքազ սակայն, իր կռնակը դարձուց Եհովայի եւ ապահովութեան համար ազգերուն չաստուածներուն դիմեց։ Հետեւանքը աղիտաբեր եղաւ Յուդայի համար։—Բ. Մնացորդաց 28։24, 25
Հրեաները Երեմիայի Հետ՝ Եգիպտոսի Մէջ
15. Երեմիայի օրուան Եգիպտոսի մէջ եղող Հրեաները ի՞նչ կերպով մեղանչեցին։
15 Իր ժողովուրդին չափազանց անհաւատարմութեան պատճառաւ, Եհովա Հ.Դ.Ա. 607–ին թոյլ տուաւ որ Բաբելոնացիները կործանեն Երուսաղէմն ու անոր տաճարը։ Ժողովուրդին մեծամասնութիւնը Բաբելոն աքսորուեցաւ։ Բայց ոմանք մնացին, որոնց մէջ կար Երեմիա մարգարէն։ Երբ Գոդողիա Կուսակալը սպաննուեցաւ, հոն մնացած խումբը Եգիպտոս փախաւ, Երեմիան իրենց հետ տանելով։ (Դ. Թագաւորաց 25։22-26. Երեմեայ 43։5-7) Հոն, անոնք սկսան զոհեր մատուցանել կեղծ չաստուածներու։ Երեմիա թախանձանքով խօսեցաւ անհաւատարիմ Հրեաներուն, բայց անոնք կամակորութիւն ցոյց տուին։ Անոնք մերժեցին Եհովայի դառնալ եւ պնդեցին որ պիտի շարունակեն զոհեր մատուցանել «երկնքի թագուհիին»։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ իրենք եւ իրենց նախահայրերը այդպէս ըրած էին ‘Յուդայի քաղաքներուն ու Երուսաղէմի փողոցներուն մէջ, ուր հացով կշտացած ու հանգիստ էին ու չարիք մը չէին տեսած’։ (Երեմեայ 44։16, 17) Հրեաները նոյնիսկ առարկեցին. «Այն ատենէն ի վեր, որ երկնքի թագուհիին խունկ ծխելէն ու անոր ըմպելի նուէրներ մատուցանելէն ետ կեցանք, ամէն բանի կարօտ եղանք եւ սուրով ու սովով հատանք»։—Երեմեայ 44։18
16. Եգիպտոսի մէջ եղող Հրեաները ինչո՞ւ չարաչար կը սխալէին իրենց մտածելակերպին մէջ։
16 Ի՜նչ յիշողութիւն։ Իրողութիւնները ի՞նչ էին սակայն։ Արդարեւ, Հրեաները չաստուածներու զոհեր մատուցանած էին Եհովայի իրենց տուած երկրին մէջ։ Երբեմն, անոնք այդպիսի հաւատուրացութեան որպէս հետեւանք տառապած էին, ինչպէս Աքազի օրերուն։ Սակայն, Եհովա իր ուխտեալ ժողովուրդին հանդէպ «երկայնամիտ» գտնուած էր։ (Ելից 34։6. Սաղմոս 86։15) Ան իր մարգարէները ղրկեց, յորդորելով որ անոնք զղջան։ Երբեմն, երբ թագաւորը հաւատարիմ ըլլար, Եհովա կ’օրհնէր զինք եւ ժողովուրդը այդ օրհնութենէն կ’օգտուէր, մեծամասնութիւնը անհաւատարիմ ըլլալով հանդերձ։ (Բ. Մնացորդաց 20։29-33. 27։1-6) Որքա՜ն սխալ էր Եգիպտոսի մէջի Հրեաներուն մտածելակերպը թէ իրենց երկրին մէջ իրենց վայելած որեւէ բարգաւաճութիւն կը պարտէին իրենց չաստուածներուն։
17. Յուդա ինչո՞ւ կորսնցուց իր երկիրն ու տաճարը։
17 Հ.Դ.Ա. 607–էն առաջ, Եհովա յորդորած էր Յուդայի ժողովուրդը, ըսելով. «Իմ ձայնիս մտիկ ըրէք։ Ես ձեզի Աստուած ըլլամ ու դուք ինծի ժողովուրդ եղէք։ Ձեզի հրամայուած ճամբաներուն մէջէն քալեցէք, որպէս զի ձեզի աղէկ ըլլայ»։ (Երեմեայ 7։23) Հրեաները իրենց տաճարը եւ իրենց երկիրը կորսնցուցին, պարզ անոր համար որ անոնք մերժեցին քալել ‘Եհովայի հրամայած ճամբաներուն մէջ’։ Մենք ալ այդ աղիտաբեր սխալը ընելէն զգուշանանք։
Եհովա կ’Օրհնէ Իր Ճամբուն Մէջ Քալողները
18. Եհովայի ճամբուն մէջ քալողները ի՞նչ պէտք է ընեն։
18 Ներկայիս՝ ինչպէս անցեալին՝ Եհովայի ճամբուն մէջ քալելը հաւատարմութիւն կը պահանջէ. միայն զի՛նք պաշտելու վճռակամութիւն։ Անիկա վստահութիւն կը պահանջէ. ամբողջական հաւատք թէ Եհովայի խոստումները վստահելի են եւ պիտի իրականանան։ Եհովայի ճամբուն մէջ քալելը հնազանդութիւն կը պահանջէ. իր օրէնքներուն անշեղ հետեւիլ եւ իր բարձր չափանիշները պահել։ «Արդար Տէրը արդարութիւնը կը սիրէ»։—Սաղմոս 11։7
19. Ներկայիս շատեր ի՞նչ աստուածներ կը պաշտեն եւ ի՛նչ արդիւնքներով։
19 Աքազ ապահովութեան համար Սուրիոյ չաստուածներուն դիմեց։ Եգիպտոսի մէջ եղող Իսրայելացիները յուսացին որ ‘երկնքի թագուհին’՝ վաղեմի Միջին Արեւելքի մէջ լայնօրէն պաշտուած չաստուածուհին, իրենց նիւթական բարգաւաճութիւն պիտի տար։ Ներկայիս, շատ մը չաստուածներ բառացի կուռքեր չեն։ Յիսուս զգուշացուց Եհովայի ծառայելու փոխարէն, «դրամին» ծառայութիւն մատուցանելու դէմ։ (Մատթէոս 6։24, Անթիլիաս) Պօղոս առաքեալ խօսեցաւ ‘ագահութեան’ մասին, «որ կռապաշտութիւն է»։ (Կողոսացիս 3։5) Ան նաեւ խօսեցաւ անոնց մասին, որոնց «աստուածը իրենց որովայնն է»։ (Փիլիպպեցիս 3։19) Այո, դրամը եւ նիւթական բաները ներկայիս պաշտուող գլխաւոր աստուածներուն մաս կը կազմեն։ Իրականութեան մէջ շատեր, նոյնիսկ կրօնասէր անհատներ, «անստոյգ հարստութեան վրայ յոյսերնին» դրած են։ (Ա. Տիմոթէոս 6։17) Շատեր ծանր կ’աշխատին, այս չաստուածներուն ծառայելու համար, եւ ոմանք ասոր արդիւնքը կը քաղեն, լաւագոյն տուներու մէջ բնակելով, սուղ բաներ վայելելով եւ փարթամ ճաշեր ուտելով։ Սակայն, այսպիսի առատութիւն քիչեր կը վայելեն։ Իսկ այս բաները ձեռք ձգողներն անգամ ի վերջոյ գոհունակութիւն չեն գտներ։ Անոնք անորոշ, ժամանակաւոր են եւ հոգեւոր կարիքները չեն լեցներ։—Մատթէոս 5։3, ՆԱ։
20. Ի՞նչպիսի հաւասարակշռութիւն մը պէտք է պահենք։
20 Ճիշդ է որ, պէտք է գործնական ըլլանք, քանի որ կ’ապրինք իրերու այս դրութեան վերջին օրերուն մէջ։ Տրամաբանական քայլեր պէտք է առնենք մեր ընտանիքին նիւթական կարիքները հայթայթելու համար։ Բայց եթէ ապրելակերպի բարձր չափանիշի, դրամի հետապնդումի, կամ նման բաներու շատ աւելի կարեւորութիւն կու տանք, քան Աստուծոյ ծառայութեան, ուրեմն ինկած ենք տեսակ մը կռապաշտութեան մէջ եւ այլեւս Եհովայի ճամբաներուն մէջ չենք քալեր։ (Ա. Տիմոթէոս 6։9, 10) Սակայն երբ առողջապահական, նիւթական կամ այլ խնդիրներ դիմագրաւենք, ի՞նչ կրնանք ընել։ Բնաւ Եգիպտոսի մէջ եղող Հրեաներուն նման չըլլանք, որոնք իրենց խնդիրները Աստուծոյ ծառայութեան վերագրեցին։ Ընդհակառակը, Եհովան փորձի ենթարկենք, ինչ որ Աքազ թերացաւ ընել։ Առաջնորդութեան համար հաւատարմաբար Եհովայի դիմենք։ Վստահութեամբ իր ուղղութիւններուն հետեւինք եւ որեւէ կացութիւն ձեռք առնելու համար հարկ եղած զօրութեան ու իմաստութեան համար աղօթենք։ Ապա, վստահութեամբ Եհովայի օրհնութեան սպասենք։
21. Եհովայի ճամբուն մէջ քալողներուն վրայ ի՞նչ օրհնութիւններ կու գան։
21 Իսրայէլի պատմութեան ընթացքին, Եհովա առատօրէն օրհնեց իր ճամբուն մէջ քալողները։ Դաւիթ Թագաւոր երգեց. «Ո՛վ Տէր, քու արդարութիւնովդ ինծի առաջնորդ եղիր թշնամիներուս համար»։ (Սաղմոս 5։8) Եհովա Դաւիթին զինուորական յաղթանակներ տուաւ իր դրացի ազգերուն վրայ, որոնք հետագային նեղեցին Աքազը։ Սողոմոնի իշխանութեան ներքեւ, Աստուած օրհնեց Իսրայէլը, անոր տալով խաղաղութիւն ու բարգաւաճութիւն, որու կարօտը քաշեցին հետագային Հրեաները՝ Եգիպտոսի մէջ։ Եհովա՝ նոյնիսկ հզօր Ասորեստանի վրայ յաղթանակ տուաւ, Աքազի որդւոյն՝ Եզեկիայի։ (Եսայեայ 59։1) Այո, ‘մեղաւորներուն ճամբուն մէջ չկեցող’, հապա Աստուծոյ օրէնքէն հաճոյք առնող իր հաւատարիմներուն նկատմամբ Եհովայի ձեռքը կարճ չէր։ (Սաղմոս 1։1, 2) Պարագան չէ փոխուած ներկայիս։ Սակայն, այս օրերուն, ի՞նչպէս կրնանք վստահ ըլլալ որ Եհովայի ճամբուն մէջ կը քալենք։ Յաջորդ յօդուածին մէջ ասոր մասին պիտի խօսինք։
Կը Յիշէ՞ք
◻ Եհովայի ճամբուն մէջ քալելու համար ի՞նչ յատկութիւններ կենսական են։
◻ Աքազի մտածելակերպը ինչո՞ւ սխալ էր։
◻ Եգիպտոսի մէջի Հրեաներուն տրամաբանած կերպը ինչո՞ւ սխալ էր։
◻ Եհովայի ճամբուն մէջ քալելու մեր վճռակամութիւնը ի՞նչպէս կրնանք զօրացնել։
[Նկար՝ էջ 9]
Աքազ փոխանակ Եհովայի դիմելու, Սուրիոյ չաստուածներուն դիմեց