Անոնք որոնք Եհովան կը սիրեն, կ’ուզեն իր անունը փառաբանել իրենց ամբողջ սրտով։ Դաւիթ թագաւոր գիտէր, որ երբ Եհովային անունը օրհնենք, ասիկա հաւասար է՝ Եհովան օրհնելուն։ Եհովային անունը կապ ունի իր համբաւին հետ, այսինքն՝ այդ անունը մեր միտքը կը բերէ իր բոլոր գեղեցիկ յատկութիւնները եւ հոյակապ գործերը։ Դաւիթ ուզեց իր Հօր անունը սուրբ նկատել եւ զայն փառաբանել։ Ան կ’ուզէր ասիկա ընել ‘այն ամէնով որ իր ներսիդին է’, այսինքն՝ ամբողջ սրտով։ Նոյնն էր պարագան ղեւտացիներուն, որոնք Եհովան օրհնելուն մէջ առաջնորդութիւնը առին։ Անոնք խոնարհաբար ընդունեցին, որ իրենց խօսքերը բաւարար չէին օրհնելու համար Աստուծոյ սուրբ անունը (Նէ. 9։5)։ Անկասկած այս խոնարհ եւ սրտանց ներկայացուած օրհնութեան խօսքերը Եհովային սիրտը ուրախացուցին։ դ24.02 9 ¶6

Եհովան քեզ ձախող անձ մը պիտի չսեպէ, քանի որ չհասար նպատակակէտի մը, որ արդէն տրամաբանական չէր (Բ. Կոր. 8։12)։ Արգելքները օգտագործէ որ ատոնցմէ դասեր սորվիս։ Միտքդ բեր մինչեւ հիմա ի՛նչ բաներու մէջ յաջողած ես։ Սուրբ Գիրքը կ’ըսէ որ «Աստուած անիրաւ չէ, որ ձեր գործը մոռնայ» (Եբ. 6։10)։ Դուն ալ պէտք չէ մոռնաս։ Անոր համար, յիշէ որ մինչեւ այսօր ի՛նչ բաներու մէջ յաջողած ես, ըլլա՛յ ատիկա Եհովային հետ բարեկամութիւն ունենալ, ուրիշներուն խօսիլ իր մասին կամ մկրտուիլ։ Ճիշդ ինչպէս որ անցեալին յաջողած ես քայլ առ քայլ հոգեւոր նպատակակէտերուդ հասնիլ, կրնաս այսօր ալ շարունակել քայլ առ քայլ հիմակուան նպատակակէտիդ հասնիլ։ Եհովային օգնութեամբ կրնա՛ս նպատակակէտերուդ հասնիլ։ Մինչ նպատակակէտերուդ վրայ կ’աշխատիս, միշտ փորձէ տեսնել որ Եհովան ինչպէ՛ս քեզի կ’օգնէ եւ կ’օրհնէ։ Ասանկով, ուրախ պիտի ըլլաս նոյնիսկ առաջ որ նպատակակէտիդ հասնիս (Բ. Կոր. 4։7)։ Երբ որ չյանձնուիս, աւելի մեծ օրհնութիւններ պիտի վայելես (Գաղ. 6։9)։ դ23.05 31 ¶16-18

Եհովան կերպեր կը փնտռէ, որ իր սէրն ու գնահատանքը արտայայտէ իր ծառաներուն հանդէպ։ Սուրբ Գիրքին մէջ, Եհովան երկու առիթներով Յիսուսին ըսաւ, որ իր սիրելի Որդին է եւ թէ իրեն կը հաւնի (Մատ. 3։17. 17։5)։ Կ’ուզե՞ս դուն ալ «լսել», որ Եհովան քեզի ալ կը հաւնի։ Եհովան մեզի հետ երկինքէն չի խօսիր։ Ան Սուրբ Գիրքի՛ն միջոցաւ կը խօսի։ Երբ Աւետարաններուն մէջ կարդաս, որ Յիսուս ի՛նչ սիրալիր խօսքեր ըսաւ իր աշակերտներուն, կարծես թէ Եհովային ձայնը լսած կ’ըլլաս։ Յիսուս կատարեալ կերպով ընդօրինակեց իր Հօր անձնաւորութիւնը։ Ուրեմն, երբ կը կարդանք, որ Յիսուս ինչպէ՛ս իր հաճութիւնը կ’արտայայտէ իր անկատար բայց հաւատարիմ հետեւորդներուն հանդէպ, կրնանք երեւակայել որ Եհովան այդ խօսքերը մեզի կ’ըսէ (Յովհ. 15։9, 15)։ Եթէ նեղութիւններ ունենանք, ասիկա չի նշանակեր, որ մենք Եհովային հաճութիւնը կորսնցուցած ենք։ Հապա՝ ատիկա առիթ կու տայ որ փաստենք, թէ որքա՜ն շատ կը սիրենք Եհովան եւ կը վստահինք իրեն (Յակ. 1։12)։ դ24.03 28 ¶10-11