Պէ՞տք է Սատանայէն վախնանք

Բնածուխի միաթթուիդին նման, Սատանան անտեսանելի է, չափազանց վտանգաւոր է եւ զինք նկատելը դժուար է։ Բայց Աստուած մեզ անօգնական չէ ձգած։ Պէտք չունիս Սատանայէն վախնալու, եթէ Աստուծոյ շնորհած հետեւեալ պարգեւները կ’օգտագործես։

Ընտրելու կարողութիւն։ Յակոբոս 4։7–ն կ’ըսէ. «Սատանային հակառա՛կ կեցէք եւ անիկա ձեզմէ պիտի փախչի»։ Ճիշդ է որ Սատանան զօրաւոր է, սակայն չի կրնար քեզ ստիպել որ չուզած բանդ ընես։ Ընտրելու պատեհութիւն ունիս։ Ա. Պետրոս 5։9–ն կ’ըսէ. «[Սատանային] դէմ կեցէ՛ք հաւատքով հաստատուած»։ Յիշէ թէ երբ Յիսուս երեք փորձութիւնները հաստատօրէն մերժեց, Սատանան հեռացաւ իրմէ (Մատթէոս 4։11)։ Դուն ալ կրնաս որոշել Սատանայի ջանքերուն դէմ դնել։

Բարեկամութիւն Աստուծոյ հետ։ Յակոբոս 4։8–ը մեզ կը քաջալերէ. «Աստուծոյ մօտեցէ՛ք»։ Եհովան անձամբ քեզ կը հրաւիրէ որ իրեն հետ սերտ բարեկամութիւն զարգացնես։ Բայց ինչպէ՞ս։ Սկսելու լաւագոյն քայլն է՝ Աստուածաշունչէն իր մասին աւելի՛ն սորվիլ (Յովհաննէս 17։3)։ Եհովա Աստուծոյ մասին սորվածներդ քեզ պիտի մղեն զինք սիրելու եւ հետեւաբար իր կամքը կատարելու (Ա. Յովհաննէս 5։3)։ Մինչ երկնաւոր Հօրդ աւելի կը մօտենաս, ան ի՞նչ պիտի ընէ։ Յակոբոս կ’ըսէ. «[Աստուած] ձեզի պիտի մօտենայ»։

Քեզ պաշտպանելու խոստում։ Առակաց 18։10–ի մէջ կը կարդանք. «Տէրոջը անունը ամուր աշտարակ է, արդարը անոր կը դիմէ ու ապահով ապաստանարան կ’ունենայ»։ Անշուշտ, ասիկա չի նշանակեր թէ Աստուծոյ անձնական անունը հմայեակի մը պէս է։ Փոխարէն, համարէն կը հասկնանք թէ անոնք որոնք Աստուծոյ անունը ի՛րապէս կը յարգեն, կրնան որեւէ ատեն իրմէ պաշտպանութիւն խնդրել։

Գործնական օրինակ մը։ Գործք 19։19–ն Եփեսոսի նորադարձ քրիստոնեաներուն մասին կ’ըսէ. «Կախարդութեան հետեւողներէն շատեր գրքերնին մէկտեղ բերելով՝ ամենուն առջեւ կ’այրէին։ Անոնց գինը հաշուեցին, յիսուն հազար արծաթ դահեկան գտան»a։ Այդ քրիստոնեաները ոգեհարցութեան հետ կապ ունեցող բոլոր առարկաները կործանեցին, չնայած անոնց դրամական արժէքին։ Անոնց հանդիսացած օրինակը կրնայ մեզի շատ օգտակար ըլլալ։ Այսօրուան աշխարհը ընկղմած է խորհրդապաշտութեան եւ ոգեհարցութեան մէջ։ Նոյնիսկ անվնաս թուող ոգեհարցական առարկաներն ու սովորութիւնները կրնան դիւային ազդեցութիւն ունենալ։ Շատ կարեւոր է որ ամէն գնով այսպիսի բաներէ հեռու կենաս (Բ. Օրինաց 18։10-12)։

Այս յօդուածաշարքին սկիզբը նշուած Ռօխելիոն, մինչեւ 50 տարեկան չէր հաւատար Սատանայի գոյութեան։ Ի՞նչը իր միտքը փոխեց։ «Առաջին անգամ ըլլալով Աստուածաշունչ մը ունեցայ», կ’ըսէ ան։ «Աստուածաշունչին գիտելիքները զիս համոզեցին, որ Սատանան գոյութիւն ունի։ Այդ նոյն գիտելիքները այժմ զիս կը պաշտպանեն, որ իր ազդեցութեան զոհը չերթամ»։

Կը փափաքի՞ս տեսնել այն օրը, երբ Սատանան այլեւս գոյութիւն պիտի չունենայ։ Կրնա՛ս զայն տեսնել։ Սուրբ Գիրքը կը խօսի ապագայ ժամանակի մը մասին, երբ Սատանան, որ շատերը կը մոլորեցնէ, պիտի ձգուի «կրակի ու ծծումբի լիճին մէջ» (Յայտնութիւն 20։9, 10)։ Անշուշտ, բառացի կրակը եւ ծծումբը չեն կրնար վնասել անտեսանելի հոգեղէն էակի մը։ Ուստի կրակի լիճը կը ներկայացնէ յաւիտենական բնաջնջում։ Սատանան առյաւէտ պիտի չքանայ։ Ասիկա աստուածասէր մարդոց համար ի՜նչ բերկրալի ժամանակ մը պիտի ըլլայ։

Մինչ այդ, Եհովայի եւ իր ճամբաներուն մասին կրցածիդ չափ սորվէb։ Երեւակայէ ապրիլ ժամանակի մը մէջ, երբ վերջապէս կրնայ ըսուիլ, թէ «Սատանան գոյութիւն չունի»։