⁸ Թագաւորը նոյնպէս զղջաց, երբ լսեց Յովնանի յայտարարութիւնը։ Աստուածավախութեամբ լեցուած ըլլալով, թագաւորը իր գահէն ելաւ, արքայական հանդերձը հանեց, ժողովուրդին պէս անհանգիստ հագուստներ հագաւ եւ նոյնիսկ «մոխիրի վրայ նստաւ»։ Իր «մեծամեծներուն»՝ ազնուականներուն հետ միասին, թագաւորը արձակեց հրաման մը, որ ժողովուրդին ծոմապահութիւնը պաշտօնականացուց։ Ան հրամայեց որ ամէն մարդ, մինչեւ իսկ իրենց ընտանի անասունները, քուրձով ծածկուէինb։ Թագաւորը խոնարհաբար ընդունեց, որ իր ժողովուրդը յանցաւոր էր չարութեամբ եւ վայրագութեամբ։ Յայտնելով իր յոյսը, թէ ճշմարիտ Աստուածը ողորմութիւն պիտի ցուցաբերէր, եթէ իրենց զղջումը տեսնէր։ Ուստի թագաւորը ըսաւ. «Թերեւս Աստուած իր բորբոքած բարկութիւնը կասեցնէ, ու չկորսուինք» (Յովն. 3։6-9)։