Եհովան գիտէ իր ժողովուրդը ինչպէ՛ս ազատել

«Տէրը գիտէ բարեպաշտները փորձութենէ ազատել» (Բ. ՊԵՏ. 2։9)։

ԻՆՉՈ՞Ւ ԿՐՆԱՆՔ ՎՍՏԱՀ ԸԼԼԱԼ ՈՐ ԵՀՈՎԱՆ

իր նպատակին իրագործման համար, դէպքերու ժամանակաւորումը գիտէ։

իր ուժը պիտի գործածէ, որպէսզի իր ժողովուրդին ի նպաստ միջամտէ։

գիտէ թէ մեծ նեղութեան ընթացքին դէպքերը ինչպէ՛ս տեղի պիտի ունենան։

1. ‘Մեծ նեղութեան’ ի՞նչ իրավիճակներ պիտի ընկերակցին։

ՍԱՏԱՆԱՅԻ աշխարհին վրայ Աստուծոյ դատաստանին գործադրութիւնը շա՛տ անակնկալ կերպով պիտի սկսի (Ա. Թես. 5։2, 3)։ ‘Տէրոջ մեծ օրուան’ ընթացքին, երկրային ընկերութիւնը քաոսի պիտի մատնուի (Սոփ. 1։14-17)։ Դժուարութիւններն ու զրկանքները համատարած պիտի ըլլան։ Ատիկա նեղութեան ժամանակ մը պիտի ըլլայ, «որու նմանը աշխարհի սկիզբէն մինչեւ հիմա եղած չէ, ո՛չ ալ պիտի ըլլայ» (կարդա՛ Մատթէոս 24։21, 22)։

2, 3. ա) ‘Մեծ նեղութեան’ ընթացքին, Աստուծոյ ժողովուրդը ի՞նչ պիտի դիմագրաւէ։ բ) Գալիք բաներուն համար, ի՞նչ բան կրնայ մեզ զօրացնել։

² Մինչ «մեծ նեղութիւն»ը իր յանգումին կը հասնի, Աստուծոյ ժողովուրդը «Մագոգի երկիրը եղող. . . Գոգ»ի ամբողջական յարձակումին թիրախը պիտի ըլլայ։ Այս յարձակումին ընթացքին, «շատ զօրագունդեր» Աստուծոյ ժողովուրդին դէմ պիտի ելլեն՝ «ամպի պէս երկիրը ծածկելու համար» (Եզեկ. 38։2, 14-16, ԱԾ)։ Մարդկային ոչ մէկ գործակալութիւն Եհովայի ժողովուրդը պիտի պաշտպանէ։ Անոնց ազատումը միա՛յն Աստուծմէ կախեալ պիտի ըլլայ։ Բնաջնջումի դիմաց գտնուելով՝ անոնք ինչպէ՞ս պիտի հակազդեն։

³ Եթէ Եհովայի ծառայ մըն ես, կը հաւատա՞ս թէ մեծ նեղութեան ընթացքին Եհովան կրնա՛յ իր ժողովուրդը ողջ պահել։ Պետրոս առաքեալ գրեց. «Տէրը գիտէ բարեպաշտները փորձութենէ ազատել եւ անիրաւները տանջանքի համար դատաստանի օրուան պահել» (Բ. Պետ. 2։9)։ Եհովայի անցեալին հայթայթած ազատումներուն վրայ խոկալը կրնայ մեզ գալիք բաներուն համար զօրացնել։ Նկատի առնենք երեք օրինակներ, որոնք մեր մէջ վստահութիւն պիտի քանդակեն՝ իր ժողովուրդը ազատելու Եհովայի կարողութեան վրայ։

ԱՇԽԱՐՀԱԾԱՒԱԼ ՋՐՀԵՂԵՂԷ ՄԸ ՎԵՐԱՊՐԻԼ

4. Ջրհեղեղին առնչութեամբ ժամանակաւորումը ինչո՞ւ կարեւոր էր։

⁴ Նախ նկատի առ Նոյի օրուան Ջրհեղեղին արձանագրութիւնը։ Եհովայի կամքը կատարուելու համար, ժամանակաւորումը կարեւոր էր։ Ջրհեղեղը սկսելէ առաջ, տապանը շինելու վիթխարի գործը պէտք է ամբողջանար եւ կենդանիները ապահովաբար ներս մտնէին։ Ծննդոցի արձանագրութիւնը չ’ըսեր թէ Եհովան սպասեց մինչեւ որ տապանը շինուեցաւ, եւ ապա որոշեց Ջրհեղեղը ե՛րբ բերել, կարծես թէ ան պէտք ունէր Ջրհեղեղը սկսելուն ժամանակը անորոշ ձգել, ի մտի ունենալով թէ շինարարութեան ծրագիրը թերեւս աւելի ժամանակ առնէր։ Փոխարէն, տապան մը շինելու շուրջ Նոյին որեւէ բան ըսելէ շա՜տ առաջ, Աստուած Ջրհեղեղը սկսելուն ժամանակը հաստատեց։ Ինչպէ՞ս գիտենք։

5. Ծննդոց 6։3–ի մէջ Եհովա ի՞նչ յայտարարեց, եւ այս դատավճիռը ե՞րբ արձակուեցաւ։

⁵ Աստուածաշունչը կ’ըսէ թէ Եհովան երկնքի մէջ վճիռ մը արձակեց։ Ըստ Ծննդոց 6։3–ին, ան ըսաւ. «Իմ հոգիս միշտ մարդու վրայ պիտի չմնայ. վասն զի անիկա մարմին է. բայց անոր օրերը հարիւր քսան տարի ըլլան»։ Այս խօսքը մարդուս կեանքի տեւողութեան միջինին մասին չէր։ Ատիկա դատավճիռ մըն էր, որով Եհովա յայտարարեց թէ աշխարհը ամբարշտութենէ մաքրելու համար ե՛րբ պիտի գործէր։a Քանի որ Ջրհեղեղը սկսաւ մ.թ.ա. 2370–ին, կ’եզրակացնենք թէ Աստուած այս յայտարարութիւնը մ.թ.ա. 2490–ին ըրաւ։ Այդ ժամանակ, Նոյ 480 տարեկան էր (Ծն. 7։6)։ Շուրջ 20 տարի ետք՝ մ.թ.ա. 2470–ին, Նոյ սկսաւ որդիներ ունենալ (Ծն. 5։32)։ Ջրհեղեղը սկսելուն մօտ 100 տարի մնացած էր, սակայն Եհովա դեռ Նոյի չէր յայտնած մարդկային ընտանիքը պահպանելու մէջ իր մասնայատուկ դերը։ Աստուած ե՞րբ Նոյը տեղեակ պիտի պահէր։

6. Եհովան ե՞րբ Նոյին պատուիրեց որ տապանը շինէ։

⁶ Ակներեւաբար Եհովա տասնեակ տարիներ սպասեց, առաջ որ Նոյին յայտնէր թէ Ինք ի՛նչ պիտի ընէր։ Ի՞նչ բանի հիման վրայ այս եզրակացութեան կը յանգինք։ Ներշնչուած արձանագրութիւնը ցոյց կու տայ, թէ Նոյի զաւակները արդէն մեծցած եւ ամուսնացած էին, երբ Աստուած Նոյին պատուիրեց որ տապանը շինէ։ Եհովա անոր ըսաւ. «Քեզի հետ իմ ուխտս պիտի հաստատեմ ու տապանը պիտի մտնէք դուն ու քու որդիներդ եւ կինդ ու որդիներուդ կիները քեզի հետ» (Ծն. 6։9-18)։ Ուրեմն, հաւանական է որ երբ Նոյ տապանը շինելու յանձնարարութիւնը ստացաւ, Ջրհեղեղը սկսելուն միայն 40 կամ 50 տարի մնացած էր։

7. ա) Նոյ եւ իր ընտանիքը ինչպէ՞ս հաւատք ցուցաբերեցին։ բ) Աստուած ի վերջոյ ե՞րբ Նոյին յայտնեց Ջրհեղեղին սկսելուն ճշգրիտ ժամանակը։

⁷ Մինչ տապանը շինելու աշխատանքը յառաջդիմեց, Նոյ եւ իր ընտանիքը հարց տուած ըլլալու էին, թէ Աստուած իր նպատակը ինչպէ՛ս պիտի իրագործէր, եւ թէ Ջրհեղեղը ե՛րբ պիտի սկսէր։ Սակայն, այս մանրամասնութիւնները չգիտնալը արգելք չհանդիսացաւ որ անոնք տապանը շինեն։ Աստուածաշնչական արձանագրութիւնը կը նշէ. «Նոյ ըրաւ Աստուծոյ իրեն բոլոր պատուիրածին պէս» (Ծն. 6։22)։ Ջրհեղեղը սկսելէն եօթը օր առաջ,– կենդանիները տապանը մտցնելու համար բաւարար ժամանակ,– Եհովա ի վերջոյ Նոյին յայտնեց Ջրհեղեղին սկսելուն ճշգրիտ ժամանակը։ Այսպէս, երբ երկնքի պատուհանները բացուեցան «Նոյի կեանքին վեցհարիւրերորդ տարին, երկրորդ ամիսը, ամսուան տասնեօթներորդ օրը», ամէն բան պատրաստ էր (Ծն. 7։1-5, 11)։

8. Ջրհեղեղին արձանագրութիւնը ինչպէ՞ս մեր մէջ վստահութիւն կը քանդակէ, թէ Եհովան գիտէ իր ժողովուրդը ե՛րբ ազատել։

⁸ Ջրհեղեղին արձանագրութիւնը կը փաստէ, թէ Եհովան միշտ գիտէ իր ժողովուրդը ազատելու լաւագոյն ժամանակը ե՛ւ լաւագոյն կերպը։ Մինչ ան ներկայ աշխարհի վախճանին օրերը կը համրէ, կրնանք վստահ ըլլալ թէ ամէն բան որ Եհովա նպատակադրած է, իր որոշած ժամանակին տեղի պիտի ունենայ, մինչեւ սահմանուած ‘օրն ու ժամը’ (Մատ. 24։36. կարդա՛ Ամբակում 2։3)։

ԱԶԱՏՈՒՄ՝ ԿԱՐՄԻՐ ԾՈՎՈՒՆ ՄՕՏ

9, 10. Եգիպտական զինուորական ուժերը թակարդը ձգելու համար, Եհովա իր ժողովուրդը ինչպէ՞ս գործածեց։

⁹ Մինչեւ հիմա, տեսանք թէ իր նպատակին իրագործման համար, Եհովան դէպքերու ժամանակաւորումը լիովին հակակշռի տակ առած է։ Երկրորդ օրինակը որ նկատի պիտի առնենք, կ’ընդգծէ մէկ այլ պատճառ, որով կրնանք վստահիլ իր ժողովուրդը ազատելու Եհովայի կարողութեան. ան իր տրամադրութեան տակ եղող անսահման ուժը պիտի գործածէ, վստահ ըլլալու համար թէ իր կամքը կը կատարուի։ Իր ծառաները ազատելու Եհովայի կարողութիւնը այնքան վստահելի է որ ատեններ ան զանոնք գործածած է՝ իր թշնամիները թակարդը ձգելու համար։ Ասիկա էր պարագան, երբ ան իսրայէլացիները եգիպտական ստրկութենէն ազատագրեց։

¹⁰ Եգիպտոսէն դուրս եկող իսրայէլացիներուն թիւը մօտ 3 միլիոն էր։ Եհովա Մովսէսի միջոցաւ զանոնք առաջնորդեց այնպիսի կերպով, որ պատճառ դարձաւ որ փարաւոնը խորհի թէ անոնք մոլորած են (կարդա՛ Ելից 14։1-4)։ Ուստի, փարաւոնը իր զօրքերով անոնց ետեւէն գնաց եւ Կարմիր ծովուն մօտ զանոնք թակարդը ձգեց։ Այնպէս կը թուէր թէ ելք մը չկար (Ել. 14։5-10)։ Սակայն, իրականութեան մէջ, իսրայէլացիները վտանգի մէջ չէին։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ Եհովան իրենց ի նպաստ պիտի միջամտէր։

11, 12. ա) Եհովա իր ժողովուրդին ի նպաստ ինչպէ՞ս միջամտեց։ բ) Աստուծոյ միջամտութեան արդիւնքը ի՞նչ էր, եւ այս արձանագրութիւնը մեզի ի՞նչ կը սորվեցնէ իր մասին։

¹¹ «Ամպի սիւնը»՝ որ իսրայէլացիները կ’առաջնորդէր, իրենց ետեւը անցաւ, փարաւոնին բանակին յառաջդիմութեան արգելք հանդիսանալով եւ զանոնք խաւարի մէջ ձգելով։ Իսրայէլացիներուն համար սակայն, սիւնը հրաշալիօրէն լոյս կու տար (կարդա՛ Ելից 14։19, 20)։ Ապա Եհովան արեւելեան սաստիկ հովով մը ծովը ճեղքեց, այնպէս որ անոր յատակը «ցամքեցաւ»։ Կասկած չկայ թէ ասիկա բաւական ժամանակ առաւ, քանի որ արձանագրութիւնը կ’ըսէ. «[«Ի վերջոյ», ՆԱ] Իսրայէլի որդիները ծովուն մէջէն ցամաքով անցան»։ Ի համեմատութիւն պատերազմական կառքերով սուրացող փարաւոնի զօրքին հետ, իսրայէլացիները դանդաղութեամբ կը քալէին։ Բայց, հաւանականութիւն չկար թէ եգիպտացիները կրնային անոնց հասնիլ, քանի որ Եհովան իսրայէլին ի նպաստ կը պատերազմէր։ Ան «Եգիպտացիներուն բանակը խռովութեան մէջ ձգեց։ Անոնց կառքերուն անիւները հանեց, որոնք դժուարութեամբ առաջ կ’երթային» (Ել. 14։21-25)։

¹² Երբ ամբողջ իսրայէլ ապահովաբար միւս կողմի ծովեզերքը հասաւ, Եհովա Մովսէսի ըսաւ. «Ձեռքդ ծովուն վրայ երկնցուր, որպէս զի ջուրերը Եգիպտացիներուն, անոնց կառքերուն ու անոնց ձիաւորներուն վրայ դառնան»։ Մինչ զինուորները ջանացին փախչիլ վերադարձած ջուրերէն, «Տէրը խռովեցուց Եգիպտացիները ծովուն մէջ»։ Փախուստ չկար։ «Անոնցմէ մէկն ալ ողջ չմնաց» (Ել. 14։26-28)։ Այսպէս Եհովան ցոյց տուաւ, թէ իր ժողովուրդը որեւէ պարագայէ ազատելու զօրութիւն ունի։

ԵՐՈՒՍԱՂԷՄԻ ԿՈՐԾԱՆՈՒՄԷՆ ՓԱԽՉԻԼ

13. Յիսուս ի՞նչ ցուցմունքներ տուաւ, եւ իր հետեւորդները ի՞նչ հարց տուած ըլլալու էին։

¹³ Եհովա ճշգրտօրէն գիտէ թէ դէպքերը ինչպէ՛ս պիտի պատահին, իր նպատակը իրագործելու համար։ Ասոր կարեւորութիւնը կ’ընդգծուի երրորդ օրինակին մէջ, որ նկատի պիտի առնենք. Երուսաղէմի առաջին դարու պաշարումը։ Իր Որդիին միջոցաւ, Եհովա վերապրումի համար ցուցմունքներ տուաւ այն քրիստոնեաներուն, որոնք Երուսաղէմի եւ Հրէաստանի մէջ կ’ապրէին, մ.թ. 70–ի քաղաքի կործանումէն առաջ։ Յիսուս ըսաւ. «Երբ տեսնէք աւերմունքին պղծութիւնը՝ որ Դանիէլ մարգարէին միջոցով ըսուած է, թէ սուրբ տեղը կը կենայ. . . այն ատեն Հրէաստանի մէջ եղողները լեռները թող փախչին» (Մատ. 24։15, 16)։ Բայց Յիսուսի հետեւորդները ինչպէ՞ս պիտի զատորոշէին այս մարգարէութեան կատարման ժամանակը։

14. Ի՞նչ դէպքեր պատահեցան, որոնք Յիսուսի ցուցմունքներուն իմաստը յստակացուցին։

¹⁴ Երբ դէպքերը սկսան, Յիսուսի ըսածներուն իմաստը յստակ դարձաւ։ Մ.թ. 66–ին, Սեսդիոս Գաղիոսի առաջնորդութեամբ հռոմէական բանակներ Երուսաղէմ հասան, հրէական ապստամբութիւն մը կասեցնելու համար։ Երբ հրեայ ապստամբները, որոնք ճանչցուած են որպէս նախանձայոյզներ, տաճարին ամրոցին մէջ ապաստանեցան, հռոմայեցի զինուորներ սկսան տաճարին պարիսպը տակէն փորել։ Արթուն քրիստոնեաներուն համար, իմաստը բացայայտ էր. կռապաշտական դրօշակներով հեթանոս բանակ մը («պղծութիւնը») հասաւ մինչեւ տաճարին պարիսպը («սուրբ տեղը»)։ Ժամանակն էր որ Յիսուսի հետեւորդները ‘լեռները փախչէին’։ Բայց անոնք ինչպէ՞ս պաշարուած քաղաքէ մը դուրս պիտի ելլէին։ Դէպքերը անսպասելի ուղղութիւն մը առնելու վրայ էին։

15, 16. ա) Յիսուս ի՞նչ մասնայատուկ ցուցմունք տուաւ, եւ ինչո՞ւ կենսական էր որ իր հետեւորդները հնազանդէին։ բ) Մեր ազատումը ի՞նչ բանէ կախեալ պիտի ըլլայ։

¹⁵ Առանց բացայայտ պատճառի, Սեսդիոս Գաղիոս եւ իր զօրքերը Երուսաղէմէ ետ քաշուեցան եւ սկսան նահանջել։ Նախանձայոյզները զանոնք հալածեցին։ Պատերազմող խումբերը հեռանալով, յանկարծ Յիսուսի հետեւորդները փախչելու պատեհութիւն ունեցան։ Յիսուս մասնաւորաբար ցուցմունքներ տուած էր որ իրենց ստացուածքները ետին ձգէին եւ առանց ուշացումի ճամբայ ելլէին (կարդա՛ Մատթէոս 24։17, 18)։ Արագօրէն քայլ առնելը իրապէս անհրաժե՞շտ էր։ Պատասխանը շուտով յստակ դարձաւ։ Քանի մը օր ետք, նախանձայոյզները վերադարձան եւ սկսան Երուսաղէմի եւ Հրէաստանի բնակիչները պարտադրել, որ ապստամբութեան միանան։ Քաղաքին վիճակները շուտով վատթարացան, մինչ մրցակից հրեայ խումբերը կռուեցան իշխանութեան գլուխը անցնելու համար։ Փախչիլը հետզհետէ դժուարացաւ։ Երբ հռոմայեցիները մ.թ. 70–ին վերադարձան, փախչիլը անկարելի դարձաւ (Ղուկ. 19։43)։ Տնտնացողները ծուղակը ինկան։ Լեռները փախչած քրիստոնեաներուն համար, Յիսուսի ցուցմունքներուն ականջ տալը, իրենց կեանքը ազատել նշանակեց։ Անոնք ուղղակի տեսան թէ Եհովան գիտէ իր ժողովուրդը ինչպէ՛ս ազատել։ Այս արձանագրութենէն ի՞նչ դաս կը սորվինք։

¹⁶ Մեծ նեղութեան ընթացքին, քրիստոնեաները պէտք է Աստուծոյ Խօսքին եւ կազմակերպութեան ցուցմունքներուն ականջ տան։ Օրինակ, ‘լեռները փախչելու’ Յիսուսի պատուէրը արդի կիրարկում ունի։ Բայց մեր փախչելու կերպը տակաւին անորոշ կը մնայ։b Այսուհանդերձ, կրնանք վստահ ըլլալ որ Եհովան այս ցուցմունքներուն իմաստը յարմար ժամանակին յստակ պիտի դարձնէ։ Քանի որ մեր ազատումը հնազանդութենէ կախեալ պիտի ըլլայ, լաւ կ’ըլլայ որ մենք մեզի հարց տանք. ‘Ներկայիս, իր ժողովուրդին տուած Եհովայի ցուցմունքներուն ինչպէ՞ս կ’ընդառաջեմ։ Անմիջապէս կը հնազանդի՞մ, թէ ոչ հնազանդելու կը վարանիմ’ (Յակ. 3։17)։

ԶՕՐԱՑԱԾ՝ ԳԱԼԻՔ ԲԱՆԵՐՈՒՆ ՀԱՄԱՐ

17. Ամբակումի մարգարէութիւնը Աստուծոյ ծառաներուն վրայ գալիք յարձակումին մասին ի՞նչ կը յայտնէ։

¹⁷ Այժմ վերադառնանք բացումին մէջ նշուած Գոգի ամբողջական յարձակումին։ Յարակից մարգարէութեան մը մէջ, Ամբակում ըսաւ. «Լսեցի, եւ սիրտս վրդովեցաւ. ձայնէն շրթունքս դողդղաց, ոսկորներուս մէջ փտութիւն մտաւ, ու եղած տեղս վրդովեցայ. սակայն հանգստութեամբ պիտի սպասեմ տագնապի օրուան, երբ ժողովուրդին [սպառնացող զօրքերուն] դէմ բարձրանայ ա՛ն [Աստուած]՝ որ իր գունդերով անոր վրայ պիտի յարձակի» (Ամբ. 3։16, ԱԾ)։ Աստուծոյ ծառաներուն վրայ գալիք յարձակումին մասին միայն լսելը, պատճառ դարձաւ որ մարգարէն վրդովի, շրթները դողդողան եւ իր զօրութիւնը տկարանայ։ Ամբակումին հակազդեցութիւնը ցոյց կու տայ, թէ մեր կացութիւնը ինչպէ՛ս ահռելի պիտի թուի, երբ Գոգի բազմութիւնը մեզի դէմ արտորայ։ Սակայն, մարգարէն պատրաստ էր հանգստութեամբ Եհովայի մեծ օրուան սպասելու, վստահ ըլլալով որ Եհովա իր ժողովուրդը պիտի ազատէր։ Մենք ալ կրնանք նոյն վստահութիւնը ունենալ (Ամբ. 3։18, 19)։

18. ա) Գալիք յարձակումէն չվախնալու ի՞նչ պատճառ ունինք։ բ) Յաջորդ յօդուածին մէջ ի՞նչ նկատի պիտի առնենք։

¹⁸ Երեք օրինակները որոնք նկատի առինք, անկասկած ցոյց կու տան թէ Եհովա գիտէ իր ժողովուրդը ինչպէ՛ս ազատել։ Իր նպատակը չի կրնար ձախողիլ. յաղթանակը ստոյգ է։ Սակայն, այդ փառաւոր յաղթանակին մասնակցելու համար, պէտք է մինչեւ վերջ հաւատարիմ մնանք։ Եհովա մեզի ինչպէ՞ս կ’օգնէ որ այժմ մեր ուղղամտութիւնը պահպանենք։ Ասիկա յաջորդ յօդուածին նիւթն է։

[Ստորանիշներ]