Առակին մէջ, տասը կոյսերը դուրս կ’ելլեն փեսան դիմաւորելու եւ հարսանեկան թափօրին մասնակցելու նպատակաւ։ Երբ ան հասնի, կոյսերը թափօրին անցած ճամբան իրենց լապտերներով պիտի լուսաւորեն, այսպէս՝ պատուելով փեսան, մինչ ան հարսը իրեն համար պատրաստուած տունը կը բերէ։ Սակայն, Յիսուս կը բացատրէ. «Յիմարները առին իրենց լապտերները, բայց իրենց հետ իւղ չարին. սակայն իմաստունները իրենց լապտերներուն հետ ամաններով իւղ ալ առին։ Երբ փեսան ուշացաւ, ամէնքն ալ թմրեցան ու քնացան»։

Իւղը կը խորհրդանշէ այն բանը, որ թոյլ կու տայ ճշմարիտ Քրիստոնեաներուն որպէս լուսաւորներ փայլելու։ Անիկա Աստուծոյ ներշնչեալ Խօսքն է, զոր Քրիստոնեաները ամուր կը բռնեն, ինչպէս նաեւ՝ սուրբ հոգին, որ կ’օգնէ իրենց այդ Խօսքը հասկնալու։ Հոգեւոր իւղը կարելի կը դարձնէ որ իմաստուն կոյսերը լոյս սփռեն փեսան դիմաւորելու համար ելլող հարսանեկան թափօրին, որ կ’ուղղուի դէպի հարսանեկան խնճոյքը։ Սակայն, յիմար կոյսերը իրենց մէջ՝ իրենց լապտերներուն մէջ՝ պէտք եղած հոգեւոր իւղը չունին։ Ուստի Յիսուս կը նկարագրէ պատահածը.