«Եթէ սխալ խօսեցայ, վկայէ սխալին համար. իսկ եթէ ճիշդ խօսեցայ, ինչո՞ւ կը զարնես ինծի», կ’ըսէ Յիսուս։ Այս փոխանակութենէն ետք, Աննա զանիկա կապած՝ Կայիափա քահանայապետին կը ղրկէ։

Մինչ այդ, բոլոր քահանայապետները եւ ծերերը դպիրներուն հետ մէկտեղ, այո, ամբողջ Սենետրիոնը կը սկսի ժողվուիլ։ Իրենց ժողովատեղին ակներեւաբար Կայիափայի տունն է։ Պասեքի գիշերով այսպիսի ատեան մը վարելը յստակօրէն հրէական օրէնքին դէմ է։ Սակայն ասիկա չ’արգիլեր կրօնական առաջնորդները իրենց չար նպատակը հետապնդելէ։

Քանի մը շաբաթ առաջ, երբ Յիսուս Ղազարոսը յարուցանեց, Սենետրիոնի անդամները արդէն իրարու մէջ որոշած էին որ Յիսուս պէտք է մեռնի։ Ճիշդ երկու օր առաջ, Չորեքշաբթի օրը, կրօնական հեղինակութիւնները խորհրդակցած էին, որ Յիսուսը ձերբակալելու հնարք մը գտնեն, որպէսզի սպաննեն։ Երեւակայեցէք, ան արդէն դատապարտուած էր իր դատավարութենէն առաջ։

ՅԻՍՈՒՍԸ Գեթսեմանի պարտէզին մէջ լքելէ, եւ վախնալով միւս առաքեալներուն հետ փախչելէ ետք, Պետրոս ու Յովհաննէս կանգ կ’առնեն։ Թերեւս զինք կը գտնեն, Աննայի տունը տարուած ժամանակ։ Երբ Աննա զայն Կայիափա Քահանայապետին կը ղրկէ, Պետրոս եւ Յովհաննէս հեռուէն կը հետեւին. ակներեւաբար, մէկ կողմէն իրենց կեանքին համար վախնալով, իսկ միւս կողմէ իրենց Տիրոջ պատահելիք բաներով խորապէս մտահոգուած ըլլալով։