«Ահա իմ ծառաս, զոր ընտրեցի եւ իմ սիրելիս, որուն հաւնեցաւ իմ անձս. իմ Հոգիս անոր վրայ պիտի դնեմ ու հեթանոսներուն իրաւունք պիտի տայ։ Ո՛չ պիտի վիճի եւ ո՛չ պիտի աղաղակէ եւ ո՛չ մէկը պիտի լսէ անոր ձայնը հրապարակներուն մէջ։ Ջախջախուած եղէգը պիտի չփշրէ ու պլպլած պատրոյգը պիտի չմարէ, մինչեւ արդարութիւնը յաղթանակի հասցնէ։ Եւ հեթանոսները անոր անուանը պիտի յուսան»։

Նաեւ, Յիսուս իր մխիթարիչ պատգամը կը տանի այն անհատներուն, որոնք այլաբանօրէն՝ ջախջախուած եղէգի մը նման ծռած եւ կոխկռտուած են։ Անոնք պլպլացող պատրոյգի մը պէս են, որոնց կեանքին վերջին ցոլքը գրեթէ մարելու վրայ է։ Յիսուս ջախջախուած եղէգը չի փշրեր եւ պլպլացող, ծխացող պատրոյգը չի մարեր։ Այլ, փափկութեամբ եւ սիրով, խոհեմօրէն կը բարձրացնէ խոնարհը։ Իրապէս, Յիսուս մէկն է որու ազգերը կրնան յուսալ։ Մատթէոս 12։15-21. Մարկոս 3։7-12. Եսայեայ 42։1-4