2. Լուրջ մեղքեր ձեռք առնելու մասին Յիսուս ի՞նչ խրատ տուաւ Մատթէոս 18։15–17–ի մէջ։

² Աստուածաշունչը կ’օգնէ մեզի որ Աստուծոյ խորհուրդներուն մէջ թափանցենք. զոր օրինակ, ի՛նչ պէտք է ընենք երբ մէկը մեզի դէմ մեղանչէ։ Հետագային Քրիստոնեայ տեսուչներ ըլլալիք իր առաքեալներուն Յիսուս ըսաւ. «Եթէ քու եղբայրդ քեզի դէմ մեղանչէ, գնա յանդիմանէ զանիկա [իր յանցանքը պարզէ] երբ դուն եւ ան մինակ էք. եթէ քեզի մտիկ ընէ, շահեցար քու եղբայրդ»։ Հոս յիշուած յանցանքը ոչ թէ անձնական չնչին մեղք մըն է, այլ՝ լուրջ մեղք մը, ինչպէս խարդախութիւն կամ զրպարտութիւն։ Յիսուս ըսաւ որ եթէ այս քայլը չլուծէ հարցը եւ եթէ վկաներ գոյութիւն ունին, այն անհատը որու դէմ գործուած է մեղքը, զանոնք իրեն հետ պէտք է տանի, փաստելու համար գործուած սխալը։ Ասիկա՞ է արդեօք առնուելիք վերջին քայլը։ Ոչ. «Եթէ [մեղաւորը] անոնց ալ մտիկ չընէ, եկեղեցիին ըսէ. իսկ եթէ եկեղեցիին ալ մտիկ չընէ, հեթանոսի ու մաքսաւորի պէս թող ըլլայ քեզի»։—Մատթէոս 18։15–17

3. Յիսուս ի՞նչ ըսել ուզեց երբ ըսաւ որ չզղջացող մեղաւոր մը «հեթանոսի մը կամ մաքսաւոր մը պէս» ըլլայ։

³ Հրեաներ ըլլալով, առաքեալները պիտի հասկնային թէ ի՛նչ կը նշանակէր մեղաւորի մը հետ վարուիլ «հեթանոսի մը կամ մաքսաւորի մը պէս»։ Հրեաները կը զգուշանային հեթանոսներու ընկերակցութենէն եւ կը նախատէին այն Հրեաները որոնք կ’աշխատէին որպէս Հռովմէացի մաքսահաւաքներ։a (Յովհաննու 4։9. Գործք 10։28) Հետեւաբար, Յիսուս կը խրատէր իր աշակերտներուն որ եթէ ժողովք մը մերժէր մեղաւոր մը, անոնք պէտք չէր շարունակէին ընկերակցիլ անոր հետ։ Բայց ասիկա ինչպէ՞ս կարելի է կապել այն իրողութեան հետ, որ երբեմն Յիսուս մաքսահաւաքներուն հետ կը գտնուէր։