Ներելու կարեւորութիւնը ցոյց տուող դաս մը

Յիսուսի կեանքը եւ ծառայութիւնը

ՅԻՍՈՒՍ երեւութապէս տակաւին Կափառնայումի տան մէջ է իր աշակերտներուն հետ։ Անոնց հետ կը խօսէր թէ եղբայրներու միջեւ յարուցուած խնդիրները ի՛նչպէս պէտք է ձեռք առնուին։ Ուստի Պետրոս կը հարցնէ. «Տէ՛ր, քանի՞ անգամ եթէ եղբայրս ինծի դէմ մեղանչէ, պէտք է ներեմ անոր»։ Քանի որ Հրեայ կրօնական ուսուցիչները կ’առաջարկեն մինչեւ երեք անգամ ներել, հաւանաբար Պետրոս իր կողմէ շատ առատաձեռնութիւն նկատեց, թելադրելով. «Մինչեւ Եօթը անգամ»։

Սակայն այսպիսի արձանագրութիւն մը պահելու գաղափարն իսկ սխալ ըլլալով, Յիսուս կը սրբագրէ Պետրոսը. «Քեզի չեմ ըսեր թէ մինչեւ եօթը անգամ, հապա մինչեւ եօթանասուն անգամ եօթը [եօթանասուն եօթը անգամ [ՆԱ]»։ Ան ցոյց կու տայ թէ Պետրոս իր եղբօր քանի անգամ ներելու համար չափ պէտք չէ դնէ։

Ներողամիտ ըլլալու պարտականութիւնը տպաւորելու համար իր աշակերտներուն մտքին մէջ, Յիսուս անոնց առակ մը կու տայ։ Անիկա թագաւորի մը մասին է որ իր ծառաներէն հաշիւ կը պահանջէ։ Ծառայ մը կը բերուի իրեն, որ 60,000,000 դահեկանի (մօտաւորապէս՝ 50,000,000 տոլար) հսկայական պարտք մը ունի։ Ան վճարելու կարողութիւն չունի։ Ուստի, կը բացատրէ Յիսուս, թագաւորը կը հրամայէ որ ան, անոր կինը եւ զաւակները ծախուին, որպէսզի վճարումը կարելի ըլլայ։

Ասոր վրայ, ծառան իր տիրոջ ոտքերուն կ’իյնայ ու կը պաղատի. «Տէ՛ր, համբերէ ինծի եւ ամէնը քեզի վճարեմ»։

Խղճալով անոր վրայ, տէրը ողորմածօրէն կը շնորհէ ծառային հսկայական պարտքը։ Սակայն, այս դէպքէն անմիջապէս ետք, կը շարունակէ Յիսուս, ծառան կ’երթայ եւ կը գտնէ ծառայակից մը որ իրեն միայն 100 դահեկան (շուրջ 90 տոլար) պարտք ունի։ Այս մարդը իր ծառայակիցին կոկորդէն կը փակի ու կը սկսի խեղդել զայն, ըսելով. «Վճարէ ինծի ունեցած պարտքդ»։

Բայց իր ծառայակիցը դրամ չունի։ Ուստի, ան պարտական եղած ծառային ոտքերուն կ’իյնայ ու կը պաղատի. «Համբերէ ինծի ու քեզի վճարեմ»։ Իր տիրոջ հակառակը, այս ծառան ողորմած չըլլալով իր ծառայակիցը բանտը նետել կու տայ։

Արդ, կը շարունակէ Յիսուս, միւս ծառաները տեսնելով պատահածը, կ’երթան ու տիրոջ կը պատմեն եղելութիւնը։ Ուստի, իր կարգին, ան բարկութեամբ իր քով կը կանչէ ծառան։ «Չա՛ր ծառայ», կ’ըսէ ան, «այն բոլոր պարտքը ես քեզի շնորհեցի՝ ինծի աղաչելուդ համար. ուրեմն պէտք չէ՞ր որ դուն ալ քու ծառայակիցիդ ողորմէիր, ինչպէս ես քեզի ողորմեցայ»։ Անոր տէրը, զայրանալով, անողորմ ծառան դահիճներուն կը յանձնէ, մինչեւ որ բոլոր պարտքը վճարէ։

Ապա Յիսուս կ’եզրափակէ. «Այսպէս իմ երկնաւոր Հայրս պիտի ընէ ձեզի եթէ ձեր սրտերէն չներէք ամէն մէկդ իր եղբօր յանցանքները»։

Ներողամտութեան ի՜նչ գեղեցիկ դաս մը։ Աստուծոյ մեզի ներած մեր մեղքի մեծ պարտքին հետ բաղդատած, Քրիստոնեայ եղբօր մը մեզի հանդէպ գործած որեւէ տեսակի մեղք, արդարեւ պզտիկ է։ Ասկէ զատ, Եհովա Աստուած հազարաւոր անգամներ ներած է մեզի։ Յաճախ, իրեն հանդէպ մեր գործած մեղքերուն գիտակից իսկ չենք։ Հետեւաբար, չե՞նք կրնար մեր եղբօրը քանի մը անգամ ներել, երբ գանգատելու իրաւացի պատճառ իսկ ունինք։ Յիշեցէք որ, ինչպէս Յիսուս Լերան Քարոզին մէջ սորվեցուց, Աստուած ‘մեզի պիտի ներէ մեր պարտքերը ինչպէս մենք ալ կը ներենք մեր պարտականներուն’։ Մատթէոս 18։21–35. 6։12. Կողոսացիս 3։13

◆ Ի՞նչ բան մղեց որ Պետրոս իր եղբօր ներելու մասին հարցնէ, եւ ան ինչո՞ւ մինչեւ եօթը անգամ ներելու իր թելադրութիւնը առատաձեռնութիւն նկատեց։

◆ Ծառային աղաչանքին հանդէպ թագաւորին ընդառաչումը ինչպէ՞ս տարբեր է, ծառայակիցի մը աղաչանքին հանդէպ ծառային ընդառաչումէն։

◆ Յիսուսի այս առակէն ի՞նչ կը սորվինք։