16. (ա) Յիսուս ի՞նչպէս նշմարեց աղքատ որբեւայրիի մը նուիրատուութիւնը։ (բ) Որբեւայրիին լումաներուն արժէքը ի՞նչ էր։

¹⁶ Այս դէպքէն երկու օր ետք, Նիսան 11–ին, Յիսուս տաճարին մէջ երկար օր մը անցուց, ուր իր հեղինակութիւնը հարցի տակ դրուեցաւ եւ տուրքերու, յարութեան եւ կնճռոտ հարցերու շուրջ արտայայտուեցաւ։ Ան դատապարտեց դպիրներն ու Փարիսեցիները, որոնք ուրիշ բաներու կողքին, ‘որբեւայրիներուն տուները կ’ուտէին’։ (Մարկոս 12։40) Ապա, Յիսուս բացայայտօրէն Կիներու Գաւիթին մէջ նստեցաւ, ուր, ըստ հրէական աւանդութեան, 13 գանձանակներ կային։ Ան որոշ ատեն մը նստելով, ուշադրութեամբ զննեց մինչ մարդիկ իրենց նուիրատուութիւնները կը դնէին գանձանակներուն մէջ։ Շատ հարուստներ եկան, թերեւս ոմանք ինքնարդարութեան, նոյնիսկ ցուցամոլութեան երեւոյթով մը։ (Բաղդատել՝ Մատթէոս 6։2։) Յիսուս իր նայուածքը կեդրոնացուց յատկապէս կնոջ մը վրայ։ Հասարակ անհատ մը հաւանաբար որեւէ յատկանշական բան մը չնկատէր այդ կնոջ կամ անոր ընծային վերաբերեալ։ Սակայն Յիսուս, որ կրնար ուրիշներու սիրտը ճանչնալ, գիտցաւ որ ան «աղքատ որբեւարի մըն» էր։ Ան նաեւ գիտցաւ անոր ընծային ճշգրիտ արժէքը՝ ‘երկու լումայ որ նաքարակիտ մը կ’ընէ’։b —Մարկոս 12։41, 42