Յիսուս կը սկսի պատմել. «Մարդ մը երկու որդի ունէր. անոնցմէ պզտիկը հօրը ըսաւ. ‘Հա՛յր, քու ստացուածքէդ ինծի իյնալու բաժինը տուր ինծի’։ Ան ալ բաժնեց անոնց իր ունեցածը»։ Այս պզտիկ որդին ի՞նչ կ’ընէ իր ստացուածքով։

Հոս նկատի առնուելիք հարց մը կայ. եթէ տունը ձգած ատեն հայրը իր դէմ ելած, կամ բարկութեամբ զինք յանդիմանած ըլլար, հաւանաբար որդին միայն այս լուծումին մասին պիտի չմտածէր։ Կրնայ ըլլալ որ ան որոշէր վերադառնալ իր երկիրը եւ ուրիշ տեղ գործ մը գտնել, իր հօրը երեսը չտեսնելու համար։ Սակայն այսպիսի գաղափար մը չունեցաւ։ Ան ուզեց տո՛ւն վերադառնալ։