Աստուծոյ հետ քալել յաւիտենական հեռանկարով

«Մենք յաւիտեանս յաւիտենից մեր Տէր [«Եհովա», ՆԱ] Աստուծոյն անունովը պիտի քալենք»։—ՄԻՔԻԱՅ 4։5

1. Ինչո՞ւ Եհովան կրնանք «յաւիտենական Թագաւոր» կոչել։

ԵՀՈՎԱ Աստուած անսկիզբ է։ Տեղին ըլլալով ան կոչուած է «Հինաւուրցը», քանի որ անոր գոյութիւնը անվերջօրէն կ’երկարի անցեալին մէջ։ (Դանիէլ 7։9, 13) Եհովա նաեւ յաւիտենական ապագայ մը կը վայելէ։ Միայն ի՛նք ‘յաւիտենական Թագաւոր’ է։ (Յայտնութիւն 10։6. 15։3, ՆԱ) Իսկ իր աչքին հազար տարին «երէկուան պէս է, որ անցաւ, կամ գիշերուան պահու մը պէս»։—Սաղմոս 90։4

2. (ա) Հնազանդ մարդկութեան համար ի՞նչ է Եհովայի նպատակը։ (բ) Մեր յոյսերը եւ ծրագիրները ի՞նչ բանի վրայ պէտք է սեւեռած պահենք։

² Քանի որ Կենսատուն յաւիտեան է, ան կրնար մարդկային առաջին զոյգին՝ Ադամի ու Եւայի, Դրախտին մէջ անվերջ կեանքի մը ակնկալութիւնը տալ։ Բայց անհնազանդութեան պատճառաւ, Ադամ յաւիտենական կեանքի իրաւունքը կորսնցուց, իր սերունդին մեղք եւ մահ փոխանցելով։ (Հռովմայեցիս 5։12) Սակայն Ադամի ըմբոստութիւնը Աստուծոյ սկզբնական նպատակը չխանգարեց։ Եհովայի կամքն է որ հնազանդ մարդիկ յաւիտեան ապրին, եւ ան առանց ձախողելու իր նպատակը պիտի իրագործէ։ (Եսայեայ 55։11) Արդ, ի՛նչ տեղին է որ մեր յոյսերն ու ծրագիրները սեւեռենք յաւիտեան Եհովայի ծառայելու հեռանկարին վրայ։ Մինչ կ’ուզենք ‘Եհովայի օրը’ մեր մտքին մէջ պահել, կենսական է յիշել որ մեր նպատակն է Աստուծոյ հետ յաւիտեան քալել։—Բ. Պետրոս 3։12

Եհովա Իր Որոշած Ժամանակին Գործի կ’Անցնի

3. Ի՞նչպէս գիտենք որ Եհովա իր նպատակները իրագործելու համար «որոշուած ժամանակ» մը ունի։

³ Որպէս Աստուծոյ հետ քալողներ, անկեղծօրէն հետաքրքրուած ենք իր կամքին գործադրութեամբ։ Գիտենք որ Եհովա Մեծագոյն Ժամանակապահն է, եւ մենք վստահութիւն ունինք որ ան իր որոշած ժամանակին իր նպատակները կատարելու մէջ բնաւ չի ձախողիր։ Օրինակ, «երբ ժամանակը լեցուեցաւ, Աստուած իր Որդին ղրկեց»։ (Գաղատացիս 4։4) Յովհաննէս առաքեալի ըսուեցաւ որ տեսիլքով իր տեսած մարգարէական բաներուն կատարման համար «որոշուած ժամանակ» մը կար։ (Յայտնութիւն 1։1-3, ՆԱ) ‘Մեռելները դատելու ժամանակ’ մը կայ։ (Յայտնութիւն 11։18) Աւելի քան 1,900 տարիներ առաջ, Պօղոս առաքեալ ներշնչուեցաւ գրելու որ Աստուած «օր մը սահմանեց, որուն մէջ աշխարհս արդարութեամբ պիտի դատէ»։—Գործք 17։31

4. Ի՞նչպէս գիտենք թէ Եհովա կը փափաքի իրերու այս չար դրութիւնը վախճանի մը բերել։

⁴ Եհովա այս իրերու ամբարիշտ դրութեան վերջ պիտի դնէ, քանի որ այս ներկայ աշխարհին մէջ իր անունը նախատուած է։ Ամբարիշտները ծաղկած են։ (Սաղմոս 92։7) Իրենց խօսքերով եւ արարքներով անոնք Աստուած կը նախատեն, եւ անոր ցաւ կը պատճառէ երբ կը տեսնէ իր ծառաներուն վարկաբեկուիլը եւ հալածուիլը։ (Զաքարեայ 2։8) Զարմանալի չէ որ Եհովա որոշած է շուտով վերջ դնել Սատանայի ամբողջ կազմակերպութեան։ Աստուած ճշգրտօրէն որոշած է թէ ասիկա ե՛րբ տեղի պիտի ունենայ եւ Աստուածաշունչի մարգարէութիւններու կատարումը յստակօրէն ցոյց կու տայ որ հիմա «վերջին ժամանակ»ին մէջ կ’ապրինք։ (Դանիէլ 12։4) Ան շուտով գործի պիտի լծուի, բոլոր զինք սիրողներուն օրհնութեան համար։

5. Ղովտ եւ Ամբակում զիրենք շրջապատող վիճակները ի՞նչպէս դիտեցին։

⁵ Եհովայի անցեալի ծառաները կարօտով կը սպասէին չարութեան վախճանին։ Արդար Ղովտը «անօրէններուն անառակ վարքէն ձանձրացեր էր»։ (Բ. Պետրոս 2։7) Իր շուրջը գտնուող վիճակներուն համար ցաւ զգալով, Ամբակում մարգարէն աղաղակեց. «Մինչեւ ե՞րբ, ով Տէր, պիտի աղաղակեմ ու պիտի չլսես եւ զրկանքի համար քեզի պիտի կանչեմ ու պիտի չազատես։ Ինչո՞ւ անօրէնութիւնը կը ցուցնես եւ նեղութիւնը կ’երեւցնես։ Իմ առջեւս յափշտակութիւն եւ զրկանք կայ եւ դատ ու վէճ հանող կայ»։—Ամբակումայ 1։2, 3

6. Ամբակումի աղօթքին առ ի պատասխան, Եհովա ի՞նչ ըսաւ եւ ասկէ ի՛նչ կը սորվինք։

⁶ Եհովա մասամբ պատասխանեց Ամբակումի, հետեւեալ խօսքերով. «Տեսիլքը որոշուած ժամանակի համար է, բայց դէպի վախճանը կ’արտորայ եւ սուտ պիտի չելլէ. եթէ ուշանայ՝ անոր սպասէ, քանզի անշուշտ պիտի գայ, ետ պիտի չմնայ»։ (Ամբակումայ 2։3) Այս կերպով Աստուած գիտցուց որ ինք «որոշուած ժամանակ»ին պիտի միջամտէր։ Թէեւ այնպէս կը թուի որ ուշացում եղած է, Եհովա իր նպատակը պիտի՛ կատարէ՝ անվրէպ։—Բ. Պետրոս 3։9

Անդուլ Եռանդով Ծառայենք

7. Յիսուս ճշգրտօրէն չգիտնալով հանդերձ թէ Եհովայի օրը ե՛րբ պիտի գար, իր գործունէութիւնները ի՞նչպէս կատարեց։

⁷ Դէպքերու նկատմամբ Եհովայի ճշգրիտ ժամանակը գիտնալը նախապայմա՞ն մըն է Աստուծոյ հետ եռանդուն կերպով քալելու համար։ Ո՛չ։ Քանի մը օրինակներ առնենք։ Յիսուս իրապէս հետաքրքրուած էր թէ Աստուծոյ կամքը ե՛րբ պիտի ըլլայ ինչպէս երկինքը նոյնպէս երկրի վրայ։ Արդարեւ, Քրիստոս իր հետեւորդներուն սորվեցուց որ աղօթեն. «Ով Հայր մեր որ երկինքն ես, քու անունդ սուրբ ըլլայ. քու թագաւորութիւնդ գայ. քու կամքդ ըլլայ ինչպէս երկինքը՝ նոյնպէս երկրի վրայ»։ (Մատթէոս 6։9, 10) Թէեւ Յիսուս գիտէր թէ իր այս խնդրանքը պիտի պատասխանուի, բայց անոր ճշգրիտ ժամանակը չէր գիտեր։ Իրերու այս դրութեան վախճանին մասին իր մեծ մարգարէութեան մէջ, ան ըսաւ. «Ո՛չ ոք գիտէ թէ ե՛րբ պիտի գայ այդ օրը կամ ժամը. ո՛չ երկինքի հրեշտակները, ո՛չ ալ Որդին, բայց միայն՝ Հայրը»։ (Մատթէոս 24։36, Անթիլիաս) Քանի որ Յիսուս Քրիստոս Աստուծոյ նպատակներուն գործադրութեան առանցքը կը կազմէ, ինք իր երկնաւոր Հօրը թշնամիներուն բնաջնջման ուղղակիօրէն պիտի մասնակցի։ Երբ Յիսուս երկրի վրայ էր, սակայն, նոյնիսկ ինք չէր գիտեր թէ Աստուած ե՛րբ գործի պիտի լծուի։ Ասիկա զինք նուա՞զ եռանդուն դարձուց Եհովայի ծառայութեան մէջ։ Վստահաբար ո՛չ։ Յիսուսի նախանձախնդրաբար տաճարը մաքրելը տեսնելով, «իր աշակերտները մտքերնին բերին որ գրուած է. ‘Քու տանդ նախանձը զիս կերաւ’»։ (Յովհաննու 2։17. Սաղմոս 69։9) Յիսուս շարունակեց լման կերպով զբաղած մնալ այն գործին մէջ որու համար ղրկուած էր, եւ ասիկա անդուլ եռանդով ըրաւ։ Ան նաեւ յաւիտենական հեռանկարով Աստուծոյ ծառայեց։

8, 9. Երբ աշակերտները Թագաւորութեան վերահաստատման մասին հարցուցին, իրենց ի՞նչ պատասխանուեցաւ եւ անոնք ի՛նչպէս ընդառաջեցին։

⁸ Նոյնն էր պարագան Յիսուսի աշակերտներուն։ Յիսուս երկինք համբառնալէ առաջ անոնց հետ տեսնուեցաւ։ Տեղեկութիւնը կ’ըսէ. «Անոնք ալ մէկտեղ գալով՝ կը հարցնէին իրեն ու կ’ըսէին. ‘Տէ՛ր, Իսրայէլի թագաւորութիւնը այս ժամանակի՞ն նորէն պիտի հաստատես’»։ Իրենց Տիրոջ նման, անոնք ալ Թագաւորութեան գալուն կը տենչային։ Բայց Յիսուս պատասխանեց. «Ձեզի չի՛ վերաբերիր ժամերը եւ ժամանակները գիտնալը, որ Հայրը իր իշխանութեանը մէջ դրաւ. բայց Սուրբ Հոգին ձեր վրայ եկած ատենը զօրութիւն պիտի առնէք ու ինծի համար վկաներ պիտի ըլլաք Երուսաղէմի մէջ եւ բոլոր Հրէաստանի ու Սամարիայի մէջ ու մինչեւ երկրին ծայրերը»։—Գործք 1։6-8

⁹ Չէ նշուած որ աշակերտները ձեռնթափ եղան այս պատասխանով։ Ընդհակառակը, անոնք եռանդուն կերպով զբաղած մնացին քարոզչութեան գործով։ Քանի մը շաբթուան մէջ, անոնք Երուսաղէմը իրենց ուսուցումով լեցուցին։ (Գործք 5։28) Իսկ 30 տարուան մէջ, իրենց քարոզչութիւնը այնքան ընդլայնեցին որ Պօղոս կրցաւ ըսել որ բարի լուրը «երկնքի տակ եղած բոլոր ստեղծուածներուն» քարոզուեցաւ։ (Կողոսացիս 1։23) Թէեւ Թագաւորութիւնը ‘Իսրայէլի մէջ չվերահաստատուեցաւ’, աշակերտներուն սխալ ակնկալութեան համաձայն, ոչ ալ իրենց ապրած շրջանին երկնքի մէջ հաստատուեցաւ, բայց իրենք շարունակեցին եռանդուն կերպով Եհովայի ծառայել՝ յաւիտենական հեռանկարով։

Մեր Շարժառիթները Քննենք

10. Սատանայի դրութեան Աստուծոյ կողմէ կործանման ժամանակը չգիտնալը ի՞նչ բան ապացուցանելու կ’օգնէ։

¹⁰ Եհովայի այժմու ծառաներն ալ կը բաղձան իրերու այս չար դրութեան վախճանը տեսնել։ Սակայն մեր գլխաւոր հետաքրքրութիւնը Աստուծոյ խոստացած նոր աշխարհը մտնելով մեր ազատագրութիւնը չէ։ Մենք կ’ուզենք տեսնել Եհովայի անուան սրբացումը եւ իր գերիշխանութեան ջատագովումը։ Ասոր համար կրնանք ուրախանալ որ Աստուած մեզի չէ ըսած Սատանայի աշխարհին կործանման ‘օրը եւ ժամը’։ Ասով կ’ապացուցանենք որ մենք որոշած ենք յաւիտեան Աստուծոյ հետ քալել, ո՛չ թէ կարճատեւ ու անձնասէր նպատակակէտով, այլ՝ քանի որ զինք կը սիրենք։

11, 12. Յոբի ուղղամտութիւնը ի՞նչ կերպով հարցի տակ դրուեցաւ, եւ ասիկա ի՞նչ առնչութիւն ունի մեզի հետ։

¹¹ Աստուծոյ հանդէպ մեր ուղղամտութիւնը պահելը նաեւ կ’օգնէ փաստելու որ Բանսարկուն կը սխալէր, երբ ամբաստանեց որ արդար Յոբ՝ նաեւ իրեն նման անհատներ՝ շահախնդրաբար Աստուծոյ կը ծառայեն։ Եհովա իր ծառան Յոբը որպէս անմեղադրելի, ուղիղ ու աստուածավախ անհատ մը նկարագրելէ ետք, Սատանան չարամտութեամբ նշեց. «Միթէ Յոբ ձրի՞ Աստուած կը պաշտէ։ Չէ՞ որ դուն անոր ու անոր տանը եւ անոր ամէն ունեցածներուն շուրջը ցանկով պատեցիր, անոր ձեռքերուն գործերը օրհնեցիր ու անոր ստացուածքը երկրի վրայ շատցաւ։ Հիմա ձեռքդ երկնցուր ու անոր ամէն ունեցածին դպչէ ու պիտի տեսնես թէ ի՛նչպէս քեզի պիտի հայհոյէ»։ (Յոբայ 1։8-11) Փորձութեան ներքեւ իր ուղղամտութիւնը պահելով, Յոբ փաստեց որ այս չարամիտ խօսքերը շիտակ չէին։

¹² Մենք ալ այսպիսի ուղղամտութիւն պահելով, կրնանք ի դերեւ հանել սատանայական որեւէ ամբաստանութիւն թէ մենք միայն վարձատրութեան փոխարէն Աստուծոյ կը ծառայենք։ Չարերուն վրայ Աստուծոյ դատաստանին գործադրութեան ճշգրիտ ժամանակը չգիտնալը մեզի պատեհութիւն կու տայ փաստելու թէ մենք իրապէս կը սիրենք Եհովան եւ կ’ուզենք յաւիտեան իր ճամբաներուն մէջ քալել։ Ասիկա ցոյց կու տայ որ մենք Աստուծոյ հաւատարիմ ենք եւ հարցերը ձեռք առնելու իր կերպերուն վրայ վստահութիւն ունինք։ Ասկէ զատ, օրը եւ ժամը չգիտնալը կ’օգնէ որ շարունակենք զգաստ ու հոգեւորապէս արթուն մնալ, գիտնալով որ վախճանը որեւէ ժամանակ կրնայ գալ, գիշերուան գողի մը պէս։ (Մատթէոս 24։42-44) Ամէն օր Եհովայի հետ քալելով, իր սիրտը կ’ուրախացնենք եւ զինք նախատող Սատանային պատասխան մը կու տանք։—Առակաց 27։11

Ծրագիր՝ Յաւիտենականութեան Համար

13. Ապագայի ծրագիրներ ընելու նկատմամբ Աստուածաշունչը ի՞նչ կը նշէ։

¹³ Անոնք որոնք Աստուծոյ հետ կը քալեն, գիտեն թէ ապագայի համար տրամաբանական ծրագիրներ ընելը իմաստութիւն է։ Ծերութեան խնդիրներուն եւ սահմանափակումներուն գիտակցելով, շատեր կը ջանան իրենց երիտասարդութիւնը եւ զօրութիւնը լաւ կերպով գործածել, որպէսզի իրենց նիւթական վիճակը ապահովեն ապագայի համար։ Արդ, ի՞նչ կրնանք ըսել շատ աւելի կարեւոր մեր հոգեւոր ապագային մասին։ Առակաց 21։5–ը կ’ըսէ. «Աշխատասէր մարդուն ծրագիրները իրաւամբ առատութիւն կը բերեն, բայց ամէն արտորացող՝ միայն կարօտութիւն կը բերէ»։ Յաւիտենական հեռանկարով նախօրօք ծրագրելը իրապէս առաւելութիւններ ունի։ Քանի որ ճշգրիտ կերպով չենք գիտեր թէ այս դրութեան վախճանը ե՛րբ պիտի գայ, պէտք է մեր ապագայ կարիքներուն մասին քիչ մը մտածենք։ Բայց հաւասարակշռուած ըլլանք եւ աստուածային շահերը առաջին տեղը դնենք մեր կեանքին մէջ։ Անհաւատ մարդիկ կ’եզրակացնեն որ կարճատեսութիւն է, երբ անհատի մը գլխաւոր հետաքրքրութիւնը ըլլայ Աստուծոյ կամքը կատարել։ Բայց այդպէ՞ս է արդեօք։

14, 15. (ա) Ապագայի ծրագիրներու մասին Յիսուս ի՞նչ առակ տուաւ։ (բ) Յիսուսի առակին հարուստ մարդը ինչո՞ւ կարճատես էր։

¹⁴ Յիսուս առակ մը տուաւ որ այս ուղղութեամբ լուսաբանութիւն կու տայ։ Ան ըսաւ. «Հարուստ մարդու մը արտերը առատ բերքեր տուին։ Ան կը մտածէր ինքնիրեն ու կ’ըսէր. ‘Ի՞նչ ընեմ, վասն զի տեղ չունիմ, ուր իմ բերքերս ժողվեմ’։ Եւ ըսաւ. ‘Իմ ամբարներս քակեմ ա՛լ աւելի մեծը շինեմ եւ հոն ժողվեմ իմ բոլոր բերքերս ու բարիքներս. եւ իմ անձիս ըսեմ. «Ո՛վ անձս, շատ բարիքներ ունիս շատ տարիներու համար ժողվուած. հանգչէ՛, կե՛ր, խմէ՛ եւ ուրախ եղի՛ր»’։ Բայց Աստուած ըսաւ անոր. ‘Ա՛նմիտ, այս գիշեր հոգիդ քեզմէ պիտի պահանջուի. ուստի այն քու պատրաստած բաներդ որո՞ւ պիտի ըլլան’։ Այսպէս է անիկա, որ իր անձին համար գանձ կը դիզէ, բայց Աստուծոյ չի հարստանար»։—Ղուկաս 12։16-21

¹⁵ Արդեօք Յիսուսի հասկցնել ուզած կէտը այդ էր որ հարուստ մարդը նիւթական գետնի վրայ իր ապագան ապահովելու համար պէտք չէ՞ր աշխատէր։ Ո՜չ, քանի որ Սուրբ Գիրքը ծանր աշխատանքը կը քաջալերէ։ (Բ. Թեսաղոնիկեցիս 3։10) Հարուստ մարդուն սխալը այդ էր որ ան բան մը չըրաւ ‘Աստուծոյ հանդէպ հարուստ’ ըլլալու համար։ Եթէ նոյնիսկ կարողանար իր նիւթական հարստութիւնը քանի մը տարի վայելել, վերջ ի վերջոյ պիտի մահանար։ Յաւիտենականութեան մասին չմտածելը կարճատեսութիւն էր։

16. Ապահով ապագայի համար ինչո՞ւ կրնանք վստահութեամբ Եհովայի ապաւինիլ։

¹⁶ Յաւիտենական հեռանկարով Եհովայի հետ քալելը թէ՛ գործնական եւ թէ հեռատեսութիւն է։ Ապագայի համար ծրագրելու լաւագոյն կերպն է։ Մինչ իմաստութիւն է ուսումի, գործի եւ ընտանեկան պատասխանատուութիւններու համար գործնական ծրագիրներ ընել, միշտ պէտք է յիշենք որ Եհովա բնաւ երեսի վրայ չի ձգեր իր հաւատարիմ ծառաները։ Դաւիթ Թագաւոր երգեց. «Տղայ էի ու ծերացայ, բայց արդարը անտես եղած չտեսայ, կամ անոր զաւակը՝ հաց մուրացող»։ (Սաղմոս 37։25) Յիսուս ալ հաւաստիացուց որ Աստուած հոգ պիտի տանի բոլոր անոնց որոնք նախ Թագաւորութիւնը կը փնտռեն եւ Եհովայի արդար ճամբաներուն մէջ կը քալեն։—Մատթէոս 6։33

17. Ի՞նչպէս գիտենք որ վախճանը մօտ է։

¹⁷ Թէեւ յաւիտենական հեռանկարով Եհովայի կը ծառայենք, բայց Եհովայի օրը տակաւին մեր մտքէն չենք հաներ։ Աստուածաշունչի մարգարէութիւններու կատարումը վառ կերպով կը վկայէ որ այդ օրը մօտ է։ Այս դարը պատերազմներով, համաճարակներով, երկրաշարժներով եւ ուտելիքի պակասով, ինչպէս նաեւ ճշմարիտ Քրիստոնեաներու եւ Աստուծոյ Թագաւորութեան բարի լուրի համերկրային քարոզչութեան հանդէպ հալածանքով յատկորոշուած է։ Այս բոլորը իրերու այս դրութեան վախճանի ժամանակը նշող երեսակներ են։ (Մատթէոս 24։7-14. Ղուկաս 21։11) Աշխարհը լեցուն է «անձնասէր, արծաթասէր, ամբարտաւան, հպարտ, հայհոյիչ, ծնողներու անհնազանդ, ապերախտ, անսուրբ, անգութ, անհաշտ, բանսարկու, անժուժկալ, դաժանաբարոյ, բարին չսիրող, մատնիչ, յանդուգն, գոռոզ, աւելի հեշտասէր քան թէ աստուածասէր» մարդոցմով։ (Բ. Տիմոթէոս 3։1-5) Այս չար վերջին օրերուն, որպէս Եհովայի ծառաներ կեանքը դժուար եղած է մեզի համար։ Որքա՜ն կը տենչանք այն օրուան, երբ Եհովայի Թագաւորութիւնը ամէն չարութիւն մէջտեղէն պիտի վերցնէ։ Մինչ այդ, վճռենք Աստուծոյ հետ քալել՝ յաւիտենական հեռանկարով։

Անվերջ Կեանքի Հեռանկարով Ծառայենք

18, 19. Ի՞նչ բան ցոյց կու տայ որ վաղեմի հաւատարիմ անհատները յաւիտենական հեռանկարով Աստուծոյ ծառայեցին։

¹⁸ Մինչ Եհովայի հետ կը քալենք, մեր միտքը ունենանք Աբէլի, Ենովքի, Նոյի, Աբրահամի եւ Սառայի հաւատքը։ Զանոնք յիշելէ ետք, Պօղոս գրեց. «Ասոնք ամէնքն ալ հաւատքով մեռան՝ խոստումները չառած, հապա հեռուէն տեսան զանոնք ու ողջունեցին եւ խոստովանեցան թէ իրենք օտարներ ու պանդուխտներ են երկրի վրայ»։ (Եբրայեցիս 11։13) Այս հաւատարիմները ‘լաւագոյն գաւառի մը կը փափաքէին, այսինքն երկնաւորին’։ (Եբրայեցիս 11։16) Անոնք հաւատքով Աստուծոյ Մեսիական Թագաւորութեան իշխանութեան ներքեւ լաւագոյն գաւառի մը կը սպասէին։ Վստահ կրնանք ըլլալ որ այդ լաւագոյն գաւառին՝ Թագաւորութեան իշխանութեան ներքեւ երկրային Դրախտին՝ մէջ Աստուած յաւիտենական կեանքով պիտի վարձատրէ զիրենք։—Եբրայեցիս 11։39, 40

¹⁹ Միքիա մարգարէն Աստուած յաւիտենապէս պաշտելու Եհովայի ժողովուրդին վճռակամութեան մասին խօսեցաւ։ Ան գրեց. «Բոլոր ժողովուրդները՝ ամէն մէկը իր աստուծոյն անունովը կը քալէ, բայց մենք յաւիտեանս յաւիտենից մեր Տէր [«Եհովա», ՆԱ] Աստուծոյն անունովը պիտի քալենք»։ (Միքիայ 4։5) Միքիա հաւատարմաբար Եհովայի ծառայեց մինչեւ իր մահը։ Նոր աշխարհին մէջ յարուցանուելով, անկասկած այդ մարգարէն պիտի շարունակէ յաւիտեան Աստուծոյ հետ քալել։ Ի՜նչ գեղեցիկ օրինակ մը, այս վախճանի ժամանակին ապրողներուս համար։

20. Ի՞նչ պէտք է ըլլայ մեր հաստատ որոշումը։

²⁰ Եհովա կը գնահատէ իր անուան հանդէպ մեր ցուցաբերած սէրը։ (Եբրայեցիս 6։10) Ան գիտէ թէ մեզի համար դիւրին չէ իրեն հանդէպ մեր ուղղամտութիւնը պահել Սատանայի կողմէ տիրապետուած այս աշխարհին մէջ։ Սակայն, մինչ աշխարհը ‘անցնելու վրայ է’, «ան որ Աստուծոյ կամքը կը կատարէ, յաւիտեան պիտի մնայ»։ (Ա. Յովհաննու 2։17. 5։19) Ուստի, Եհովայի օգնութեամբ վճռենք մեր դիմագրաւած առօրեայ փորձութիւններուն տոկալ։ Թող որ մեր խորհուրդները եւ ապրելակերպը սեւեռած պահենք մեր սիրալիր երկնաւոր Հօրը խոստացած հոյակապ օրհնութիւններուն վրայ։ Եթէ շարունակենք յաւիտենական հեռանկարով Աստուծոյ հետ քալել, այդ բոլոր օրհնութիւնները պիտի վայելենք։—Յուդա 20, 21

Ի՞նչպէս Պիտի Պատասխանէիք

◻ Հնազանդ մարդկութեան համար ի՞նչ է Աստուծոյ նպատակը։

◻ Ամբարիշտ աշխարհին վերջ դնելու համար Եհովա տակաւին ինչո՞ւ քայլ չէ առած։

◻ Եհովայի գործի լծուելու ճիշդ ժամանակը չգիտնալը ինչո՞ւ մեր եռանդը պէտք չէ նսեմացնէ։

◻ Յաւիտենական հեռանկարով Աստուծոյ ծառայելուն կարգ մը օգուտները ի՞նչ են։

[Նկար՝ էջ 17]

Աստուծոյ հետ քալելը կը պահանջէ որ եռանդով իրեն ծառայենք, ինչպէս Քրիստոսի նախկին աշակերտները ըրին