Մխիթարութիւն՝ ‘ամէն մխիթարութեան Աստուծմէ’
«Օրհնեալ ըլլայ Աստուած՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին հայրը՝ գթութեան Հայրը եւ ամէն մխիթարութեան Աստուածը. որ մեզ կը մխիթարէ մեր բոլոր նեղութիւններուն մէջ»։—Բ. ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 1։3, 4
1, 2. Վշտահարները ի՞նչպիսի մխիթարութեան կարիքը ունին։
ՎՇՏԱՀԱՐ անհատները անկեղծ մխիթարութեան կարիքը ունին, ոչ թէ՝ տափակ ու հասարակ խօսքերու։ Բոլորս ալ լսած ենք թէ ‘ժամանակը վէրքերը կը բուժէ’, բայց կորուստի սկզբնական շրջանին վշտահար անձ մը ի՞նչ մխիթարութիւն կը ստանայ այդ խօսքէն։ Քրիստոնեաները գիտեն որ Աստուած յարութիւն մը խոստացած է, բայց ատիկա արգելք չի հանդիսանար յանկարծական կորուստի մը պատճառած խոր վէրքին եւ զգացական ընկճումին։ Իսկ եթէ զաւակ մը կորսնցուցած էք, վստահաբար միւս ողջ զաւակները չեն կրնար այդ թանկարժէք զաւակը փոխարինել։
2 Երբ սիրելի մը կորսնցնէք, անկեղծ մխիթարութիւնը մեծապէս օգտակար կ’ըլլայ, մխիթարութիւն մը որ Աստուծոյ խոստումներուն վրայ հաստատօրէն կը հիմնուի։ Մենք ուրիշներու հասկացողութեան կարիքն ալ ունինք։ Ասիկա վստահաբար ճշմարիտ եղաւ Րվանտայի ժողովուրդին եւ մասնաւորաբար հոն գտնուող Եհովայի Վկաներու հարիւրաւոր ընտանիքներուն համար, որոնք սիրելիներ կորսնցուցին այդ սատանայական ազգագրական ջարդին մէջ։ Այս բոլոր վշտահարները որմէ՞ կրնան մխիթարութիւն ստանալ։
Եհովա՝ Մխիթարութեան Աստուածը
3. Եհովա ինչպէ՞ս մխիթարութիւն տալու մէջ օրինակ հանդիսացած է։
3 Եհովա օրինակ հանդիսացած է բոլորիս մխիթարութիւն տալով։ Ան իր միածին Որդին՝ Քրիստոս Յիսուսը՝ երկիր ղրկեց մեզի յաւիտենական մխիթարութիւն ու յոյս տալու համար։ Յիսուս սորվեցուց. «Աստուած այնպէս սիրեց աշխարհը, մինչեւ իր միածին Որդին տուաւ, որպէսզի ամէն ո՛վ որ անոր հաւատայ՝ չկորսուի, հապա յաւիտենական կեանք ունենայ»։ (Յովհաննու 3։16) Ան նաեւ իր հետեւորդներուն ըսաւ. «Ասկէ աւելի մեծ սէր մէ՛կը չի կրնար ունենալ, որ մէկը իր կեանքը բարեկամներուն համար դնէ»։ (Յովհաննու 15։13) Ուրիշ առիթով, ան ըսաւ. «Որդին մարդոյ չեկաւ սպասաւորութիւն ընդունելու, հապա սպասաւորութիւն ընելու եւ իր կեանքը շատերու համար փրկանք տալու»։ (Մատթէոս 20։28) Իսկ Պօղոս նշեց. «Աստուած իր սէրը որ մեր վրայ ունէր՝ յայտնեց, երբ դեռ մեղաւոր էինք, Քրիստոս մեզի համար մեռաւ»։ (Հռովմայեցիս 5։8, 9) Այս եւ շատ մը ուրիշ համարներու ընդմէջէն, Աստուծոյ եւ Քրիստոս Յիսուսի սէրը կը զգանք։
4. Պօղոս առաքեալ ինչո՞ւ յատկապէս Եհովայի պարտական էր։
4 Պօղոս առաքեալ Եհովայի անարժան ողորմութեան յատկապէս կը գիտակցէր։ Ան հոգեւորապէս մեռած վիճակէ մը ճողոպրած էր. նախապէս Քրիստոսի հետեւորդները մոլեռանդօրէն հալածող մը հիմա հալածուած Քրիստոնեայ մը եղած էր։ (Եփեսացիս 2։1–5) Ան իր փորձառութիւնը կը նկարագրէ. «Ես առաքեալներուն ամենէն յետինն եմ, որ արժանի ալ չեմ առաքեալ ըսուելու, վասնզի Աստուծոյ եկեղեցին հալածեցի։ Միայն թէ Աստուծոյ շնորհքովըն եմ՝ ինչ որ եմ եւ անոր շնորհքը որ իմ վրաս է, պարապ բան մը չեղաւ։ Ես անոնց վրայ ամենէն աւելի աշխատեցայ. ո՛չ թէ ես, հապա Աստուծոյ շնորհքը, որ ինծի հետ էր»։—Ա. Կորնթացիս 15։9, 10
5. Պօղոս Աստուծմէ եկող մխիթարութեան մասին ի՞նչ գրեց։
5 Ուստի տեղին ըլլալով, Պօղոս գրեց. «Օրհնեալ ըլլայ Աստուած՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին հայրը՝ գթութեան Հայրը եւ ամէն մխիթարութեան Աստուածը. որ մեզ կը մխիթարէ մեր բոլոր նեղութիւններուն մէջ, որպէսզի մենք կարող ըլլանք մխիթարել զանոնք՝ որ ամէն տեսակ նեղութիւններու մէջ են, այն մխիթարութիւնովը որով մենք Աստուծմէ կը մխիթարուինք. քանզի ինչպէս Քրիստոսին չարչարանքները մեր վրայ շատ եղան, նմանապէս Քրիստոսին ձեռքովը մեր մխիթարութիւնն ալ շատ ըլլայ։ Եթէ նեղութիւն քաշենք՝ ձեր մխիթարութեանը ու փրկութեանը համար է եւ եթէ մխիթարուինք՝ ձեր մխիթարութեանը ու փրկութեանը համար է, որ կը տոկաք համբերելով այն չարչարանքներուն՝ որոնցմով մենք ալ կը չարչարուինք։ Մեր յոյսը հաստատուն է ձեզի համար, վասնզի գիտենք թէ ինչպէս մեր չարչարանքներուն հաղորդակից եղաք, նոյնպէս ալ մխիթարութեանը պիտի ըլլաք»։—Բ. Կորնթացիս 1։3–7
6. «Մխիթարութիւն» թարգմանուած Յունարէն բառը ի՞նչ կը պարփակէ։
6 Ի՜նչ մխիթարական խօսքեր։ Հոս «մխիթարութիւն» թարգմանուած Յունարէն բառը «անհատի մը կողքին հրաւէր»ի մը գաղափարին հետ առնչութիւն ունի։ Հետեւաբար, «անիկա անհատի մը կողքին կենալ» կը նշանակէ «զինք քաջալերելու համար, երբ ան խիստ փորձանքէ կ’անցնի»։ (A Linguistic Key to the Greek New Testament) Աստուածաշունչի ուսումնական մը գրեց. «Բառը ... միշտ ամոքիչ կարեկցութենէն շատ աւելին կը նշանակէ։ ... Քրիստոնէական մխիթարութիւնը այն մխիթարութիւնն է, որ քաջութիւն կը ներշնչէ, մխիթարութիւն մը որ մարդուն կեանքին մատուցանած բոլոր դժուարութիւններուն հետ գլուխ ելլելու կարողութիւն կու տայ»։ Անիկա նաեւ կը պարփակէ մխիթարական խօսքեր որոնք հաստատ խոստումի ու յոյսի մը, այսինքն, մեռելներու յարութեան՝ վրայ հիմնուած են։
Յիսուս եւ Պօղոս—Կարեկից Մխիթարիչներ
7. Պօղոս ինչպէ՞ս մխիթարութիւն տուաւ իր Քրիստոնեայ եղբայրներուն։
7 Պօղոս մխիթարութիւն տալու մէջ ի՜նչ գեղեցիկ օրինակ հանդիսացաւ։ Ան կրցաւ Թեսաղոնիկէի եղբայրներուն գրել. «Մենք համեստ եղանք ձեր մէջ։ Ինչպէս դայեակ մը որ իր երախաները կը խնամէ, նոյնպէս մենք ձեր վրայ գորով ունենալով՝ կը յօժարէինք ո՛չ միայն Աստուծոյ աւետարանը ձեզի տալ, հապա մեր անձերն ալ. վասնզի դուք մեր սիրելիներն էիք։ Ինչպէս գիտէք, ձեզմէ ամէն մէկը՝ ինչպէս հայր մը իր որդիները, այնպէս կը յորդորէինք ու կը մխիթարէինք եւ կը վկայէինք»։ Սիրալիր ու հոգատար ծնողներու նման, բոլորս ալ կրնանք ուրիշներու հանդէպ մեր գորովն ու հասկացողութիւնը ցոյց տալ, երբ անոնք կարիքը ունենան։—Ա. Թեսաղոնիկեցիս 2։7, 8, 11
8. Յիսուսի ուսուցումը ինչո՞ւ վշտահարներուն համար մխիթարութիւն մըն է։
8 Այսպիսի հոգատարութիւն եւ ազնուութիւն ցուցաբերելով, Պօղոս պարզապէս իր հոյակապ Տիպարը՝ Յիսուսը՝ կ’ընդօրինակէր։ Յիշենք այն կարեկից հրաւէրը զոր Յիսուս բոլորին կու տայ, ինչպէս արձանագրուած է Մատթէոս 11։28–30–ին մէջ. «Եկէ՛ք ինծի, բոլոր յոգնած ու բեռնաւորուածներ եւ ես ձեզ պիտի հանգչեցնեմ։ Իմ լուծըս ձեր վրայ առէք եւ ինծմէ սորվեցէք՝ որ հեզ եմ ու սրտով խոնարհ եւ ձեր անձերուն հանգստութիւն պիտի գտնէք. վասնզի իմ լուծըս քաղցր է եւ իմ բեռս թեթեւ»։ Այո, Յիսուսի ուսուցումը կը հանգստացնէ, քանի որ ան թէ՛ յոյս եւ թէ խոստում մը կը հրամցնէ—յարութեան խոստումը։ Այս յոյսն ու խոստումը կը մատուցանենք մարդոց, զոր օրինակ, երբ Երբ Սիրելի մը Կորսնցնենք խորագրով գրքոյկը (Անգլ.) կը ձգենք անոնց։ Այս յոյսը կրնայ բոլորիս օգնել, նոյնիսկ երբ մեր վիշտը նոր չէ։
Վշտահարները Ի՛նչպէս Մխիթարել
9. Վշտահարներուն հետ ինչո՞ւ անհամբեր պէտք չէ ըլլանք։
9 Վիշտը սիրելիի մը մահէն անմիջապէս ետք որոշ ժամանակի մը չէ սահմանուած։ Ոմանք իրենց վիշտը կը կրեն իրենց կեանքի ամբողջ տեւողութեան, մասնաւորաբար անոնք որոնք զաւակներ կորսնցուցած են։ 1963–ին, Սպանիոյ մէջ, Քրիստոնեայ հաւատարիմ զոյգ մը իրենց 11 տարեկան մանչը կորսնցուցին, որ ուղեղափառատապի զոհ գնաց։ Մինչեւ օրս, անոնք Փաքիթոյի մասին տակաւին արցունքով կը խօսին։ Տարեդարձները, նկարները կամ յուշանուէրները կրնան տխուր յիշատակներ արթնցնել։ Ուստի, բնաւ անհամբեր պէտք չէ ըլլանք ու խորհինք թէ ուրիշները մինչեւ հիմա իրենց կորուստին հետ հաշտուած ըլլալու են։ Բժշկական հեղինակութիւն մը կ’ընդունի. «Ընկճուածութիւնը եւ վատ տրամադրութիւնը կրնան բազմաթիւ տարիներ տեւել»։ Ուստի, չմոռնանք որ ճիշդ ինչպէս մարմնին վրայ ֆիզիքական սպիները կրնան ցկեանս մնալ, նոյնն է պարագան զգացական շատ մը սպիներուն։
10. Վշտահարներուն օգնելու համար ի՞նչ պէտք է ընենք։
10 Ի՞նչ են կարգ մը գործնական բաները զորս կրնանք ընել Քրիստոնէական ժողովքին մէջ գտնուող վշտահարները մխիթարելու համար։ Մխիթարութեան կարիքը ունեցող եղբօր մը կամ քրոջ մը ամենայն անկեղծութեամբ թերեւս ըսենք. «Եթէ բանով մը կրնամ օգտակար ըլլալ, ինծի գիտցուր»։ Բայց պատահա՞ծ է որ սգաւոր անհատ մը իրապէս մեզ այցելէ ու ըսէ. «Խորհեցայ որ այս բանով կրնաս օգտակար ըլլալ ինծի»։ Բացայայտ է որ մենք յարմար նախաքայլը պէտք է առնենք, եթէ կ’ուզենք սգաւոր մէկը մխիթարել։ Ուստի, ի՞նչ կերպով կրնանք օգտակար ըլլալ։ Ահաւասիկ քանի մը գործնական թելադրութիւններ։
11. Մտիկ ընելով ինչպէ՞ս կրնանք ուրիշներուն մխիթարութիւն տալ։
11 Մտիկ ընել. Ամենէն օգտակար բաներէն մէկը զոր դուք կրնաք ընել սգաւորին ցաւը բաժնելն է իրեն մտիկ ընելով։ Կրնաք հարցնել. «Կ’ուզե՞ս որ այդ մասին խօսինք»։ Անհա՛տը թող որոշէ։ Իր հօրը մահուան ժամանակը վերյիշելով, Քրիստոնեայ մը կ’ըսէ. «Իրապէս օգտակար եղաւ ինծի, երբ ուրիշներ հարցուցին թէ ի՛նչ պատահեցաւ եւ ապա իրապէս մտիկ ըրին»։ Ինչպէս Յակոբոս խրատեց, լսելու մէջ արագ եղէք։ (Յակոբու 1։19) Համբերութեամբ եւ կարեկցութեամբ մտիկ ըրէք։ «Լացողներուն հետ լացէ՛ք», կը պատուիրէ Աստուածաշունչը Հռովմայեցիս 12։15–ին մէջ։ Յիշեցէք որ Յիսուս Մարթային ու Մարիամին հետ լացաւ։—Յովհաննու 11։35
12. Ինչպէ՞ս կրնանք սգաւորները վստահեցնել։
12 Վստահեցնել. Մի՛ մոռնաք որ սգաւոր անհատը կրնայ սկիզբը յանցաւոր զգալ, խորհելով որ թերեւս կրնար բան մը ընել ու չըրաւ։ Հաւաստիացուցէք որ ան իր կարելին ըրած է (կամ ինչ որ գիտէք թէ շիտակ եւ դրական է)։ Զինք համոզեցէք թէ իր զգացումները բնաւ անբնական չեն։ Անոր պատմեցէք ձեր գիտցած անհատներուն մասին, որոնք յաջողեցան նոյնանման կորուստի մը հետ հաշտուիլ։ Ուրիշ խօսքով, զգայուն ու կարեկից եղէք։ Մեր ազնիւ օգնութիւնը կրնայ շա՜տ թանկագին ըլլալ։ Սողոմոն գրեց. «Յարմարութեամբ ըսուած խօսքը արծաթէ զարդերու մէջ դրուած ոսկիէ խնձորներու կը նմանի»։—Առակաց 16։24. 25։11. Ա. Թեսաղոնիկեցիս 5։11, 14
13. Եթէ պատրաստակամ ենք, ինչպէ՞ս կրնանք օգնել։
13 Պատրաստակամ ըլլալ. Օգնելու պատրաստ եղէք ոչ միայն առաջին քանի մը օրերուն, երբ շատ բարեկամներ ու ազգականներ ներկայ են, այլ, եթէ հարկ ըլլայ, ամիսներ ետք, երբ ուրիշներ իրենց առօրեայ զբաղումներուն վերադարձած են։ Անհատէ անհատ վշտի ժամանակաշրջանը կրնայ մեծապէս տարբերիլ։ Մեր Քրիստոնէական հետաքրքրութիւնն ու կարեկցութիւնը կրնան շատ թանկագին ըլլալ, երբ անոր կարիքը կայ։ Աստուածաշունչը կ’ըսէ որ «եղբօրմէն աւելի մտերիմ բարեկամ կայ»։ Ուստի, «բարեկամը նեղութեան մէջ յայտնի կ’ըլլայ» առածը բացայայտ ճշմարտութիւն մըն է զոր պէտք է ապացուցանենք։—Առակաց 18։24. բաղդատել Գործք 28։15։
14. Ի՞նչ բաներու մասին կրնանք խօսիլ սգաւորը մխիթարելու համար։
14 Ննջեցեալին լաւ յատկութիւններուն մասին խօսիլ. Ասիկա ուրիշ մեծ օգնութիւն մըն է, երբ յարմար ժամանակին կատարուի։ Անհատին մասին դրական փոքր դրուագներ պատմեցէք։ Անհատին անունը գործածելէ մի՛ քաշուիք։ Այնպէս մի՛ վարուիք որպէս թէ սիրելի ննջեցեալը բնաւ գոյութիւն չէր ունեցած կամ իր ինքնութիւնը կորսնցուցած էր։ Մխիթարական է գիտնալ թէ Հարուըրտի Բժշկական Դպրոցէն հրատարակուած գրականութիւն մը ի՛նչ նշեց. «Տեսակ մը ապաքինում ձեռք կը ձգուի, երբ սգաւորը վերջապէս կը կարողանայ ննջեցեալին մասին մտածել առանց ջախջախիչ տխրութեան։ ... Երբ ան նոր իրողութիւնը ընդունի եւ իւրացնէ, վիշտը կը փարատի թանկարժէք յիշատակներու տեղ տալով»։ «Թանկարժէք յիշատակներ»—որքա՜ն մխիթարական է վերյիշել սիրելիի մը հետ անցըուած այդ թանկագին պահերը։ Իր հայրը մի քանի տարիներ առաջ կորսնցուցած Վկայ մը ըսաւ. «Ինծի համար մասնայատուկ յիշատակ մըն է հօրս հետ իմ կատարած Աստուածաշունչի ընթերցանութիւնս, երբ ան տակաւին նոր սկսած էր ճշմարտութիւնը ուսումնասիրել։ Ինչպէս նաեւ երբ գետեզերքը քովընտի երկնցած, խնդիրներուս մասին կը խօսակցէինք։ Զինք միայն երեք կամ չորս տարին անգամ մը կը տեսնէի, ուստի այս առիթները թանկագին էին»։
15. Ինչպէ՞ս կրնանք նախաքայլը առնել սգաւոր մէկուն օգնելու համար։
15 Երբ յարմար է, նախաքայլը առնել. Վշտահարներէն ոմանք ուրիշներէն շուտ ամոքում կը գտնեն։ Ուստի, պարագաներուն համաձայն, գործնական ու պիտանի նախաքայլեր առէք։ Վշտահար Քրիստոնեայ կին մը յիշեց. «Շատեր կ’ըսէին, ‘Եթէ բանով մը կրնամ օգտակար ըլլալ, ինծի գիտցուր’։ Բայց Քրիստոնեայ քոյր մը բան մը չհարցուց։ Ան ուղղակի ննջարան եկաւ, անկողինը բացաւ, գործածուած սաւանները առաւ ու լուաց զանոնք։ Ուրիշ մը դոյլ մը ջուր եւ մաքրելու նիւթեր առաւ եւ խոզանակեց այն գորգը որու վրայ ամուսինս փսխած էր։ Ասոնք իրական բարեկամներ են եւ զանոնք բնաւ պիտի չմոռնամ»։ Երբ կը տեսնէք որ օգնութեան բացայայտ կարիքը կայ, նախաքայլը առէք—թերեւս ճաշ մը պատրաստելով, մաքրելու մէջ բաժին բերելով, կամ օգտակար ծառայութիւններ կատարելով։ Անշուշտ, ուշադիր պէտք է ըլլանք որ, երբ կսկիծի մէջ եղող անհատը առանձին մնալ կ’ուզէ, զինք հանգիստ ձգենք։ Այս կերպով, Պօղոսի խօսքերուն ուշադրութիւն պէտք է ընծայենք. «Ուստի Աստուծոյ ընտրեալ սուրբերու եւ սիրելիներու պէս ձեր վրայ հագէ՛ք գութը, ողորմութիւնը եւ քաղցրութիւնը, խոնարհութիւնը, հեզութիւնը, երկայնմտութիւնը»։ Քաղցրութիւնը, համբերութիւնը եւ սէրը բնաւ չեն իյնար։—Կողոսացիս 3։12. Ա. Կորնթացիս 13։4–8
16. Նամակ մը կամ բացիկ մը ինչո՞ւ կրնայ մխիթարութիւն մը ըլլալ։
16 Նամակ մը կամ մխիթարական բացիկ մը ղրկել. Ցաւակցական նամակի մը կամ կարեկցական գեղեցիկ բացիկի մը արժէքը յաճախ կ’անտեսուի։ Անոր առաւելութիւնը ի՞նչ է։ Անիկա կրնայ կրկին ու կրկին կարդացուիլ։ Այսպիսի նամակ մը երկար ընելու հարկ չկայ, բայց անոր մէջ ձեր կարեկցութիւնը յայտնի պէտք է ըլլայ։ Անիկա նաեւ հոգեւոր բնոյթ պէտք է ունենայ, բայց առանց քարոզչական ըլլալու։ Պարզապէս «տրամադրութեանդ տակ ենք» պատգամը կրնայ մխիթարութիւն մը ըլլալ։
17. Աղօթքը ինչպէ՞ս կրնայ մխիթարութիւն բերել։
17 Անոնց հետ աղօթել. Քրիստոնեայ սգաւոր ընկերակիցներուն հետ եւ ի նպաստ անոնց աղօթելուն արժէքը մի՛ նսեմացնէք։ Աստուածաշունչը Յակոբու 5։16–ին մէջ կ’ըսէ. «Արդարին ջերմեռանդ աղօթքը շատ ազդեցութիւն ունի»։ Օրինակի համար, երբ վշտահար անհատներ լսեն որ ի նպաստ իրենց կ’աղօթենք, անիկա կ’օգնէ որ անոնք ժխտական, թերեւըս յանցապարտութեան, զգացումէ մը ձերբազատուին։ Մեր տկարութեան, կամ վհատման պահերուն, Սատանան կը փորձէ իր «հնարքներ»ով, կամ «խորամանկ կերպեր»ով ականել մեզ։ Ճիշդ այդ պահերուն է որ աղօթքին մատուցանած մխիթարութեան ու աջակցութեան կարիքը ունինք, ինչպէս Պօղոս նշեց. «Աղօթքով ու խնդրուածքով ամէն ատեն աղօթք ըրէք հոգիով ու այս բանին վրայ հսկեցէ՛ք կատարեալ յարատեւութեամբ ու աղաչանքով՝ բոլոր սուրբերուն համար»։—Եփեսացիս 6։11, 18, Թագաւորութեան Տողընդմիջեայ Թարգմանութիւն. բաղդատել Յակոբու 5։13–15։
Բաներ Որոնցմէ Պէտք Է Խուսափինք
18, 19. Մեր խօսակցութիւններուն մէջ ինչպէ՞ս կրնանք փափկանկատութիւն ցուցաբերել։
18 Կան բաներ զորս պէտք չէ ընենք կամ ըսենք վշտահար անհատի մը։ Առակաց 12։18–ն կ’ազդարարէ. «Մարդիկ կան, որոնց անմիտ խօսքերը սուրի պէս կը խոցոտեն, բայց իմաստուններուն լեզուն բժշկութիւն է»։ Երբեմըն անգիտակցաբար փափկանկատութեամբ չենք վարուիր։ Օրինակի համար, թերեւս ըսենք. «Գիտեմ ի՛նչ կը զգաս»։ Բայց պարագան իրապէս ա՞յդ է։ Ճիշդ նոյն կորուստը ունեցա՞ծ ենք։ Ասկէ զատ, մարդիկ տարբեր կերպերով կը հակազդեն։ Թերեւս այդ վշտահար անհատին ճիշդ հակազդեցութիւնները չունենանք։ Աւելի խոհեմ պիտի ըլլար ըսել. «Քեզի հետ կը զգամ, քանի որ ես ալ նոյնանման կորուստ մը ունեցայ ժամանակ մը առաջ, երբ իմ ... մահացաւ»։
19 Նաեւ խոհեմութիւն պիտի ըլլար ննջեցեալը յարութեան արժանի ըլլալուն կամ չըլլալուն մասին խօսելէ խուսափիլ։ Կարգ մը եղբայրներ ու քոյրեր խորապէս տառապած են իրենց մահացած անհաւատ կողակիցին ապագայ ակնկալութեան մասին եղած դատողական նշմարներէն։ Մեզի չիյնար դատել թէ ո՛վ պիտի յարուցանուի եւ ո՛վ՝ ո՛չ։ Կրնանք մխիթարուիլ գիտնալով որ սրտերը քննող Եհովա շատ աւելի ողորմած պիտի ըլլայ քան մեզմէ շատերս։—Սաղմոս 86։15. Ղուկաս 6։35–37
Մխիթարական Համարներ
20, 21. Կարգ մը համարները ի՞նչ են, որոնք կրնան սգաւորները մխիթարել։
20 Մեռելներու առնչութեամբ Եհովայի խոստումները նկատի առնելը մխիթարական մեծագոյն աղբիւրներէն մէկն է, երբ յարմար ժամանակին մատուցանուի անիկա։ Սուրբ գրային այս մտքերը շատ օգտակար պիտի ըլլան, սգաւորը Վկայ մը ըլլայ թէ ծառայութեան մէջ հանդիպած անհատ մը։ Ի՞նչ են այդ համարներէն քանի մը հատը։ Գիտենք որ Եհովա ամէն մխիթարութեան Աստուածն է, քանի որ ան ըսաւ. «Ե՛ս եմ, ե՛ս եմ, որ ձեզ կը մխիթարեմ»։ Ան նաեւ ըսաւ. «Ինչպէս մայր մը իր տղան կը հանգստացնէ, այնպէս ալ ես ձեզ պիտի հանգստացնեմ»։—Եսայեայ 51։12. 66։13
21 Սաղմոսերգուն գրեց. «Իմ նեղութեանս մէջ մխիթարութիւնս այս է, վասնզի քու խօսքդ զիս կենդանացուց։ Ո՛վ Տէր, քու առաջուան դատաստաններդ յիշեցի ու մխիթարուեցայ։ Հիմա թող ողորմութիւնդ ինծի մխիթարութիւն ըլլայ՝ քու ծառայիդ տուած խոստումիդ համեմատ»։ Նկատի առէք որ այս համարներուն մէջ «մխիթարութիւն» բառը կրկին անգամ գործածուած է։ Այո, նեղութեան ժամանակ Եհովայի Խօսքին դիմելով, կրնանք իրական մխիթարութիւն գտնել թէ՛ մեզի եւ թէ ուրիշներուն համար։ Մեր եղբայրներուն սէրն ու կարեկցութիւնը ասոր միանալով, կարելի պիտի ըլլայ որ մեր կորուստին դիմանանք եւ դարձեալ մեր կեանքը Քրիստոնէական ծառայութեան ուրախ գործունէութեամբ լեցնենք։—Սաղմոս 119։50, 52, 76
22. Մեր առջեւ ի՞նչ հեռանկար կը գտնուի։
22 Մեր վիշտը կրնանք նաեւ որոշ չափով յաղթահարել իրենց նեղութեան մէջ ուրիշներուն օգնելով։ Մինչ մխիթարութեան կարիք ունեցողներուն ուշադրութիւն կ’ընծայենք, մենք հոգեւոր գետնի վրայ տալէն յառաջ եկող իրական ուրախութիւն կը քաղենք։ (Գործք 20։35) Անոնց հետ բաժնենք յարութեան օրուան տեսարանը, երբ բոլոր նախկին ազգերէն եղող մարդիկ, սերունդէ սերունդ, բարի գալուստ պիտի մաղթեն իրենց կորսնցուցած սիրելիներուն որոնք մեռելներէն պիտի յարուցանուին նոր աշխարհի մը մէջ։ Ի՜նչ հեռանկար մը։ Այն ատեն ուրախութեան ի՜նչ արցունքներ պիտի թափուին, վերյիշելով որ Եհովա, արդարեւ, Աստուած մըն է, «որ խոնարհները կը մխիթարէ»։—Բ. Կորնթացիս 7։6
Կը Յիշէ՞ք
◻ Եհովա ինչպէ՞ս «ամէն մխիթարութեան Աստուած»ն է։
◻ Յիսուս եւ Պօղոս վշտահարները ինչպէ՞ս մխիթարեցին։
◻ Կարգ մը բաները ի՞նչ են, զորս կրնանք ընել վշտահարները մխիթարելու համար։
◻ Ի՞նչ բաներէ պէտք է խուսափինք, երբ սգաւորներուն հետ կը վարուինք։
◻ Ձեր նախասիրած համարները ի՞նչ են, կորուստի ժամանակ մխիթարելու համար։
[Նկար՝ էջ 21]
Փափկանկատութեամբ նախաքայլը առէք վշտահարներուն օգնելու համար