5. Եփեսացիս 5։1–ին մէջ, ուրիշներուն ներելու ո՞ր կարեւոր պատճառը ցոյց կը տրուի։

⁵ Ուրիշներուն ներելու կարեւոր պատճառ մը ցոյց տրուած է, Եփեսացիս 5։1–ին մէջ. «Արդ՝ Աստուծոյ նմանող եղէք սիրելի զաւակներու պէս»։ Ի՞նչ առումով «Աստուծոյ նմանող»ներ պէտք է ըլլանք։ «Արդ» բառը, սոյն նախադասութիւնը կը կապէ նախկին համարին հետ, որ կ’ըսէ. «Իրարու հետ քաղցր եղէք, գթած, [«անհաշիւ», ՆԱ] ներելով իրարու, ինչպէս Աստուած Քրիստոսով [«անհաշիւ», ՆԱ] ներեց ձեզի»։ (Եփեսացիս 4։32) Այո՛, ներելու մէջ, Աստուծոյ նմանող պէտք է ըլլանք։ Ինչպէս որ տղեկ մը կը փորձէ ճիշդ իր հօրը նմանիլ, մենք ալ, որպէս Եհովայի կողմէ շատ սիրուած զաւակներ, պէտք է փափաքինք մեր ներող երկնաւոր Հօրը նմանիլ։ Եհովայի սիրտը որքա՜ն կ’ուրախանայ երբ երկնքէն վար նայի ու տեսնէ թէ իր երկրային որդիները իրարու ներելով կը փորձեն զինք ընդօրինակել։—Ղուկաս 6։35, 36. Բաղդատել՝ Մատթէոս 5։44-48։

6. Ի՞նչ հսկայ տարբերութիւն մը կայ Եհովայի եւ մեր ներումին միջեւ։

⁶ Ճիշդ է որ երբեք չենք կրնար կատարելապէս ներել, ինչպէս Եհովան կ’ընէ։ Սակայն, ասիկա ինքնին յաւելեալ պատճառ մըն է թէ ինչո՛ւ պէտք է ներենք իրարու։ Նկատի առէք. Մեր եւ Եհովայի ներումին միջեւ հսկայ տարբերութիւն մը կայ։ (Եսայեայ 55։7-9) Երբ մեզի դէմ մեղանչողներուն ներենք, յաճախ կը գիտակցինք, թէ ուշ կամ կանուխ պէտք պիտի ունենանք իրենց ներումին։ Մարդոց պարագային, միշտ մեղաւորը՝ մեղաւորին կը ներէ։ Սակայն, Եհովայի պարագային, ներելը միշտ միակողմանի է։ Ան մեզի կը ներէ, բայց մենք երբե՛ք պէտք պիտի չունենանք իրեն ներելու։ Եթէ Եհովա, որ մեղք չի գործեր, կրնայ այդքան սիրալիր եւ ամբողջական կերպով ներել մեզի, մենք՝ մեղաւոր մարդիկս՝ պէտք չէ՞ փորձենք իրարու ներել։—Մատթէոս 6։12

11. Երբ ուրիշներ մեզի դէմ մեղանչեն, ի՞նչ բան կ’օգնէ մեզի որ անոնց ներենք։

¹¹ Սակայն, ի՞նչ ըսենք եթէ ուրիշներ մեզի դէմ մեղանչեն, երեւելի վէրք մը պատճառելով։ Եթէ մեղքը շատ լուրջ չէ, դժուարութիւն պիտի չունենանք ‘իրարու անհաշիւ ներելու’ Աստուածաշունչի խրատը կիրարկելու։ (Եփեսացիս 4։32, ՆԱ) Ներելու այսպիսի պատրաստակամութիւն, Պետրոսի ներշնչեալ խօսքերուն հետ ներդաշնակ է. «Ամէն բանէ առաջ իրարու հանդէպ սրտանց սէր ունեցէք. վասն զի սէրը մեղքերու բազմութիւնը կը ծածկէ»։ (Ա. Պետրոս 4։8) Մեր մեղաւորներ ըլլալը ի մտի ունենալը, կ’օգնէ որ ուրիշներու յանցանքները հանդուրժենք։ Երբ ներենք, ոխը մեր մէջէն կը հանենք, փոխանակ զայն սնուցանելու։ Ասոր որպէս արդիւնք, յանցաւորին հետ մեր յարաբերութիւնը մնայուն կերպով չի վնասուիր, եւ ժողովքին թանկագին խաղաղութիւնը պահելու ալ նպաստած կ’ըլլանք։ (Հռովմայեցիս 14։19) Ժամանակի ընթացքին, յանցագործին ըրածը կրնանք մոռնալ։