Ինչո՞ւ բոլորս ալ Աստուած պէտք է փառաբանենք

Ալէլուիա՜։ Քրիստոնեայ Աշխարհի մէջ եկեղեցի յաճախողներուն մեծամասնութեան համար, ասիկա քաջածանօթ արտայայտութիւն մըն է։ Անոնցմէ ոմանք բարձրաձայն կ’աղաղակեն զայն իրենց Կիրակնօրեայ արարողութիւններու ընթացքին։ Սակայն անոնցմէ քանի՞ն գիտեն անոր իմաստը։ Իրականութեան մէջ, Եբրայերէնով անիկա կը նշանակէ «Փառաբանեցէք Եահը»։ Անիկա ուրախ, թնթացնող բացագանչութիւն մըն է Ստեղծիչին՝ որուն անունը Եհովա է։a

«Ալէլուիա՜» բառը յաճախ կ’երեւնայ Աստուածաշունչին մէջ։ Ինչո՞ւ։ Քանի որ Աստուած փառաբանելու բազմաթիւ պատճառներ կան։ Եահը (Եհովան) անհուն տիեզերքի Ստեղծիչն ու Պահպանիչն է։ (Սաղմոս 147։4, 5. Սաղմոս 148։3–6) Ինքն է որ ծագում տուաւ երկրի վրայ կեանքը կարելի դարձնող մարմիններու փոխյարաբերութեանց համակարգին։ (Սաղմոս 147։8, 9. 148։7–10) Ան մասնաւոր հետաքրքրութիւն ունի մարդկութեան հանդէպ։ Եթէ իր կամքը կատարենք, ան մեզ կ’օրհնէ եւ կ’օգնէ այս կեանքին մէջ, եւ նոյնիսկ աւելի լաւ ապագայ կեանքի մը յոյսը կու տայ։ (Սաղմոս 148։11–14) Եահն (Եհովան) էր որ հետեւեալ խօսքերը ներշնչեց. «Արդարները պիտի ժառանգեն երկիրը ու յաւիտեան անոր մէջ պիտի բնակին»։—Սաղմոս 37։29

Ուստի, յորդորը բոլորին ուղղուած է. «Ալէլուիա՜» «Եահը փառաբանեցէք»։ (Սաղմոս 104։35, ՆԱ, ստորանշում) Դժբախտաբար, սակայն, ամէն մարդ չուզէր ընդառաջել այդ կոչին։ Ներկայիս, մարդիկ կը տառապին։ Շատե՜ր անօթի, հիւանդ եւ հարստահարուած են։ Շատեր կը տառապին թմրեցուցիչի կամ ոգելից ըմպելիներու չարաչար գործածութեան կամ իրենց անբարոյութեան ու ըմբոստութեան հետեւանքներուն պատճառաւ։ Այսպիսիները Եհովան փառաբանելու պատճառ ունի՞ն։

‘Միայն Եհովան Կրնայ Ինծի Յոյս Տալ’

Այո՛, պատճառ ունին։ Առանց բացառութեան Եհովան բոլո՛րը կը հրաւիրէ զինք ճանչնալու, իր կամքը կատարել սորվելու եւ մարդիկը զինք փառաբանելու մղող օրհնութիւնները վայելելու։ Շատե՜ր կ’ընդառաջեն։ Զոր օրինակ, նկատի առէք Ատրիանան որ Կուաթեմալայէն է։ Երբ ան եօթը տարեկան էր, մայրը մահացաւ։ Քիչ ժամանակ ետք, հայրը լքեց զինք։ Երբ տասը տարեկան եղաւ, ան գործի ասպարէզ նետուեցաւ իր ապրուստը ճարելու համար։ Քանի որ մայրը պատուիրած էր իրեն որ Աստուծոյ ու եկեղեցիին ծառայէ, Ատրիանան զանազան Կաթողիկէ խումբերու հետ ընկերակցեցաւ։ Երբ տասներկու տարեկան էր, յուսախաբ եղաւ այս խումբերէն եւ խուժանի մը միացաւ։ Ան սկաւ ծխել, թմրեցուցիչ գործածել եւ գողնալ։ Այսպիսի մանկամարդուհի մը ինչո՞ւ պիտի փափաքէր Աստուած փառաբանել։

Ատրիանային քոյրը սկսաւ Աստուածաշունչը ուսումնասիրել Եհովայի Վկաներուն հետ, բայց Ատրիանան անոր վրայ ծիծաղեցաւ։ Ապա անոնց մօրաքոյրը մահացաւ։ Յուղարկաւորութեան ընթացքին, վրդովիչ հարցումներ տակնուվրայ ըրած էին զինք։ Իր մօրաքոյրը ո՞ւր գնաց։ Երկի՞նք ելաւ։ Հրակէզ դժո՞խք մը գնաց։ Շատ շփոթած ըլլալով, ան գերեզմանոցին մատուռը գնաց աղօթքով օգնութիւն հայցելու, Աստուծոյ Եհովա անունը գործածելով, ինչպէս իր քոյրը իրեն սորվեցուցած էր։

Շատ չանցած, ան սկսաւ Եհովայի Վկաներուն հետ Աստուածաշունչը ուսումնասիրել եւ անոնց քրիստոնէական ժողովներուն յաճախել։ Ասիկա կեանքի հանդէպ բոլորովին նոր տեսակէտ մը տուաւ իրեն եւ ան քաջաբար խուժաններուն հետ իր կապերը խզեց։ Այժմ, Ատրիանան որ շուրջ քսանհինգ տարեկան է, կ’ըսէ. «Միայն Եհովայի հանդէպ սէրս էր որ զիս մղեց այսպիսի գէշ կենցաղ մը լքելու։ Միայն Եհովան իր անսահման ողորմութեամբ կրնար ինծի յաւիտենական կեանքի յոյսը տալ»։ Ատրիանան Աստուած փառաբանելու սքանչելի պատճառներ ունի, հակառակ անոր որ իր կեանքը դժուարին սկիզբ մը ունեցած էր։

Ուգրանիայէն շատ աւելի յուսահատ պարագայ մը տեղեկագրուած է։ Մարդ մը բանտին մէջ իր մահապատիժը կը սպասէր։ Արդեօք ան ինքզինքին վրայ կը խղճա՞ր։ Ընկճուա՞ծ էր։ Ո՛չ, ընդհակառակը։ Վերջերս Եհովայի Վկաներուն հետ ծանօթացած՝ ու Եհովայի մասին որոշ գիտութիւն ձեռք ձգած ըլլալով, ան խնդրեց Վկաներէն որ իր մօրը հետ կապ պահեն։ Այժմ ան կը գրէ անոնց, քանի որ իր փափաքը կատարած էին։ Ան կ’ըսէ. «Շնորհակալ եմ որ մօրս այցելեցիք։ Ասիկա անցեալ տարուան մէջ լաւագոյն լուրն էր որ ստացայ»։

Խօսելով իր եւ այն բանտակիցներուն մասին, որոնց վկայած է, ան կը գրէ. «Այժմ Աստուծոյ վրայ հաւատք ունինք եւ կը ջանանք մեր հաւատքին համաձայն գործել»։ Ան իր նամակը կ’եզրափակէ ըսելով. «Շնորհակալ ենք որ մեզի օգնեցիք սիրոյ ինչ ըլլալը սորվելու եւ հաւատք ձեռք ձգելու։ Եթէ երբեք ողջ մնամ, ե՛ս ալ պիտի օգնեմ ձեզի քարոզչութեան մէջ։ Շնորհակալ եմ Աստուծոյ որ դուք գոյութիւն ունիք եւ ուրիշներուն կ’օգնէք որ Աստուած սիրեն ու անոր հաւատք ընծայեն»։ Այս մարդը իր մահուան դատապարտութիւնը վերաքննութեան ենթարկելու դիմում ըրաւ։ Սակայն, մահուան դատապարտուի, թէ բազմաթիւ տարիներ բանտին մէջ անցընէ, պարզ է որ ան Աստուած փառաբանելու պատճառ ունի։

‘Կոյր Ըլլալով Հանդերձ, կը Տեսնեմ’

Այժմ նկատի առէք կենսունակ պատանուհի մը որ յանկարծ իր տեսողութիւնը կը կորսնցնէ։ Ա՛յս էր որ պատահեցաւ Կլորիային, որ Արժանթին կ’ապրի։ Երբ 19 տարեկան էր, Կլորիան կուրացաւ, ու իր տեսողութիւնը երբեք չվերագտաւ։ Երբ 29 տարեկան եղաւ, ան մարդու մը հետ կենակցելով՝ յղի մնաց։ Այժմ ան խորհեցաւ որ իր կեանքը իմաստ մը ունէր։ Սակայն երբ իր զաւակը մահացաւ, ան սկսաւ հարցումներ հարցնել։ Ան ինքնիրեն հարց տուաւ. ‘Այս բաները ինչո՞ւ կը պատահին ինծի։ Ի՞նչ ըրած եմ։ Աստուած իրապէս գոյութիւն ունի՞’։

Այդ ժամանակ, երկու Եհովայի Վկաներ իր դուռը զարկին։ Ան սկսաւ Աստուածաշունչը ուսումնասիրել եւ գիտցաւ որ նոր աշխարհին մէջ կոյրերուն աչքերը բացուելու խոստում մը տրուած է։ (Եսայեայ 35։5) Ի՜նչ գեղեցիկ հեռանկար մը Կլորիային համար։ Ան շատ ուրախացաւ, մասնաւորաբար երբ իր ամուսինը հաւանեցաւ իրենց ամուսնութիւնը օրինականացնել։ Ապա իր ամուսինը արկածով մը խեղանդամ ըլլալով հաշմակառքի դատապարտուեցաւ։ Ներկայիս, այս կոյր կինը մեծ դժուարութեամբ իր ապրուստը կ’ապահովէ։ Աւելին, առտնին բոլոր գործերը ի՛նք կ’ընէ, ինչպէս նաեւ իր ամուսնոյն անձնական պէտքերը կը հոգայ։ Հակառակ այս բոլորին, Կլորիան Եհովան կը փառաբանէ՜։ Իր Քրիստոնեայ եղբայրներուն եւ քոյրերուն օգնութեամբ, ան Պրայլ Աստուածաշունչը կ’ուսումնասիրէ, եւ Թագաւորութեան Սրահի քրիստոնէական ժողովներէն շատ քաջալերութիւն կը ստանայ։ Ան կ’ըսէ. «Դժուար է բացատրել. կոյր ըլլալով հանդերձ՝ կարծես կը տեսնեմ»։

Երբեմն, մարդիկ կը հալածուին երբ Եհովան կը փառաբանեն։ Խրուաթիոյ մէջ կին մը ուրախացաւ Աստուծոյ մասին սորվելով, սակայն իր ամուսինը հակառակեցաւ իր նորագիւտ հաւատքին եւ լքեց զինք, իրենց մէկ տարեկան աղջնակը իր հետ առնելով։ Ան փողոցը մնաց կորսնցնելով իր ամուսինն ու ընտանիքը, իր տունը, գործը եւ նոյնիսկ իր զաւակը. սկիզբը ան ջախջախուած զգաց։ Սակայն Աստուծոյ հանդէպ ունեցած իր սէրը ոյժ տուաւ իրեն, հակառակ անոր որ իր աղջկան հետ շատ քիչ շփում ունէր, մինչեւ անոր մեծնալը։ Այս կինը «պատուական մարգարիտ»ը գտած էր եւ զայն կ’ուզէր պահել։ (Մատթէոս 13։45, 46) Անիկա ինչպէ՞ս իր ուրախութիւնը պահպանեց այս դժուարին ժամանակներու ընթացքին։ Ան կ’ըսէ. «Ուրախութիւնը հոգիին պտուղներէն մէկն է։ Ան կրնայ մշակուիլ արտաքին պարագաներէն անկախ, ճիշդ ինչպէս որ բոյսեր կրնան աճիլ ջերմանոցին մէջ, դուրսի կլիման ի՛նչ որ ալ ըլլայ»։

Ֆինլանտայի մէջ, վեց տարեկան Մարկոսը, մկաններու անբուժելի հիւանդութեան մը բռնուելով հաշմակառքի դատապարտուեցաւ։ Քանի մը տարի ետք, անոր մայրը զինք Պէնտէկոստական հաւատաբուժի մը տարաւ, որ մեծ համբաւ շահած էր հիւանդներ բուժելու իր դաւանութեամբ։ Սակայն Մարկոսին համար հրաշալի բուժում մը չգտնուեցաւ։ Ուստի ան Աստուծոյ հանդէպ իր հետաքրքրութիւնը կորսնցուց եւ սկսաւ գիտութիւն եւ այլ ճիւղեր ուսումնասիրել։ Ապա, շուրջ հինգ տարի առաջ, հաշմակառքի մէջ կին մը, երիտասարդի մը ընկերակցութեամբ, Մարկոսին բնակած տունը եկաւ։ Անոնք Եհովայի Վկաներ էին։ Այժմ, Մարկոս անաստուած մը դարձած էր, սակայն որեւէ առարկութիւն չունէր կրօնքի մասին խօսակցութիւններ ունենալու, եւ զիրենք ներս հրաւիրեց։

Աւելի ուշ, ամուսնացած զոյգ մը այցելեց զինք, եւ Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը սկսուեցաւ իր հետ։ Ժամանակի ընթացքին, Աստուածաշունչի ճշմարտութեան զօրութիւնը Մարկոսին հայեցակէտը փոխեց եւ ան նկատեց թէ հակառակ իր անկարողութեան, իրապէս Աստուած փառաբանելու պատճառներ ունէր։ Ան ըսաւ. «Շատ ուրախ եմ, քանի որ գտայ ճշմարտութիւնը եւ Եհովայի գործածած կազմակերպութիւնը։ Այժմ կեանքս ուղղութիւն եւ իմաստ մը ունի։ Ահաւասիկ ուրիշ կորսուած ոչխար մը գտնուեցաւ եւ չ’ուզեր Եհովայի հօտը ձգել»։—Բաղդատել Մատթէոս 10։6։

Բոլորը Թող ‘Եահը Փառաբանեն’

Ասոնք անհամար փորձառութիւններէն միայն քանի մը հատն են ցոյց տալու համար թէ այսօր մարդիկ, ինչ որ ալ ըլլան իրենց պայմանները, կրնան Աստուած փառաբանելու պատճառ մը ունենալ։ Պօղոս առաքեալ հետեւեալը բացատրեց. «Աստուածպաշտութիւնը ամէն բանի օգտակար է, որ թէ՛ ներկայ եւ թէ՛ ապագայ կեանքին խոստումը ունի»։ (Ա. Տիմոթէոս 4։8) Եթէ Աստուծոյ կամքը կատարենք, ան ‘ներկայ կեանքի խոստումը’ պիտի իրագործէ։ Անշուշտ, այս դրութեան մէջ ան աղքատները պիտի չհարստացնէ, ո՛չ ալ հիւանդները պիտի առողջացնէ։ Սակայն, իր հոգին կու տայ իրեն ծառայողներուն, որպէսզի անոնք ուրախութիւն եւ գոհունակութիւն գտնեն, ինչ որ ալ ըլլան իրենց արտաքին պայմանները։ Այո, նոյնիսկ ‘ներկայ կեանքին’ մէջ՝ հիւանդները, հարստահարուածները եւ աղքատները Աստուած փառաբանելու պատճառ կրնան ունենալ։

Սակայն ի՞նչ կրնանք ըսել ‘ապագայ կեանքին’ մասին։ Այո, անոր գաղափա՛րն իսկ մեզ պէտք է մղէ մեծագոյն խանդավառութեամբ Աստուած փառաբանելու։ Խայտալի է մտածել այն ժամանակուան մասին, երբ աղքատութիւն գոյութիւն պիտի չունենայ. երբ «հոն բնակողը պիտի չըսէ. ‘Հիւանդ եմ’». եւ երբ, Եհովա Աստուած «անոնց աչքերէն բոլոր արցունքները պիտի սրբէ եւ ա՛լ մահ պիտի չըլլայ։ Ո՛չ սուգ եւ ո՛չ աղաղակ եւ ո՛չ ցաւ պիտի ըլլայ ասկէ յետոյ, վասն զի առաջուան բաները անցան»։ (Եսայեայ 33։24. Յայտնութիւն 21։4. Սաղմոս 72։16) Աստուծոյ այս խոստումները ինչպէ՞ս կը նկատէք։

Էլ Սալվատորի մէջ երիտասարդ մը Աստուածաշունչի վրայ հիմնուած թերթիկ մը ընդունեց, որ այս վերոյիշեալ բաներէն ոմանք կը բացատրէր։ Ան թերթիկը իրեն տուող Վկային ըսաւ. «Օ՛րիորդ, ինչ որ այս թերթիկը կ’ըսէ, անհաւատալի՜ է»։ Շատեր նոյն կերպով կը հակազդեն։ Սակայն, ասոնք տիեզերքը Ստեղծողի՛ն, մեր երկրի բնական շրջանները շարժման մէջ դնողին խոստումներն են, որ նոյնիսկ աղքատներուն եւ հիւանդներուն կ’օգնէ որ ուրախութիւն ունենան։ Կրնա՛նք հաւատալ անոր ըսածներուն։ Վերոյիշեալ երիտասարդը Աստուածաշունչը ուսումնասիրեց Եհովայի Վկաներուն հետ եւ ասոր ճշմարիտ ըլլալը ստուգեց։ Եթէ մինչեւ հիմա Աստուածաշունչի ուսումնասիրութիւն մը չունիք, կը քաջալերենք ձեզ որ նոյնը ընէք։ Ուստի, կը մաղթենք որ դուք ալ նոր աշխարհին մէջ ըլլաք, երբ իրերու այս ներկայ դրութիւնը անցած ըլլայ եւ ամբողջ ստեղծագործութիւնը միանայ «Ալէլուիա՜»՝ «Եահը փառաբանեցէք»՝ կոչին։—Սաղմոս 112։1. 135։1, ՆԱ։

[Ստորանիշ]

[Նկար՝ էջ 5]

Մաղթենք որ հոն ըլլաք, երբ ամբողջ ստեղծագործութիւնը միանայ «Ալէլուիա՜» կոչին