10. Ի՞նչը օգնեց շատերու որ քաջ ըլլան եւ Աստուծոյ հաւատարիմ մնան։

¹⁰ Եբրայեցիս 11–րդ գլուխին մէջ Պօղոս առաքեալ ըսաւ. «Կիներ իրենց մեռելները ընդունեցին յարութիւն առած. ոմանք չարչարուեցան եւ չընդունեցին ազատութիւնը, որպէս զի լաւագոյն յարութեան հասնին» (Եբ. 11։35)։ Շատեր փորձութիւններու տոկացին եւ Եհովային հաւատարիմ մնացին, քանի որ զօրաւոր հաւատք ունէին որ յարութիւն պիտի առնեն, ինչպէս որ Աստուած խոստացած է։ Անոնք գիտէին որ Եհովան դարձեալ պիտի կենդանացնէ զիրենք եւ երկրի վրայ յաւիտեան պիտի ապրին։ Միտքդ բեր Նաբովթը եւ Զաքարիան, որոնք քարկոծուելով մահացան քանի որ Աստուծոյ հնազանդ մնացին (Գ. Թագ. 21։3, 15. Բ. Մն. 24։20, 21)։ Դանիէլ դրուեցաւ անօթի առիւծներու գուբին մէջ, իսկ իր ընկերները՝ բորբոքած կրակի հնոցին մէջ։ Անոնք նախընտրեցին մեռնիլ, քան թէ չաստուածներ պաշտել։ Անոնք Աստուծոյ զօրութեան հաւատալով կրցան «առիւծներու բերաններ գոց[ել], կրակի զօրութիւն մար[ել]» (Եբ. 11։33, 34. Դան. 3։16-18, 20, 28. 6։13, 16, 21-23)։

12. Ո՞վ է լաւագոյն օրինակը, որուն կրնանք նմանիլ, եւ ի՞նչը օգնեց իրեն որ տոկայ։

¹² Յիսուս Քրիստոս ամէնէն դժուար փորձութեան տոկաց եւ Եհովային հաւատարիմ մնաց։ Ի՞նչը իրեն օգնեց որ տոկայ։ Պօղոս ըսաւ. «Իր առջեւ կեցած ուրախութեանը համար խաչը յանձն առաւ, ամօթը արհամարհեց ու Աստուծոյ աթոռին աջ կողմը նստաւ» (Եբ. 12։2)։ Ետքը, Պօղոս քրիստոնեաները քաջալերեց որ Յիսուսին օրինակը ‘միտք բերեն’ կամ լրջօրէն մտածեն ատոր մասին (կարդա՛ Եբրայեցիս 12։3)։ Առաջին դարուն, շատ մը քրիստոնեաներ ալ մահացան, քանի որ Եհովային հաւատարիմ մնացին։ Անթիպաս անոնցմէ մէկն էր (Յայտ. 2։13)։ Այսպիսի քրիստոնեաներ արդէն իսկ յարութիւն առած են որ երկնքի մէջ ապրին, մինչ իրենցմէ առաջ եղող հաւատարիմ ծառաներուն յոյսն էր որ երկրի վրայ ապրին (Եբ. 11։35)։ Յիսուս 1914–ին Թագաւոր ըլլալէն ժամանակ մը ետք, մահացած բոլոր հաւատարիմ օծեալները յարութիւն առնելով երկինք գացին, որպէսզի Յիսուսին հետ իշխեն մարդկութեան վրայ (Յայտ. 20։4)։