Ձեր հաւատքին որակը հիմա կը փորձուի

«Ե՛ղբայրներ, բոլորովին ուրախութեան արժանի բան սեպեցէք, երբ կերպ կերպ փորձանքներու մէջ իյնաք, գիտնալով որ ձեր հաւատքին փորձառութիւնը համբերութիւն կը ներգործէ»։—ՅԱԿՈԲՈՒ 1։2, 3

1. Քրիստոնեաները ինչո՞ւ պէտք է հաւատքի փորձութիւններ ակնկալեն։

ՃՇՄԱՐԻՏ Քրիստոնեաները տառապանք չեն փնտռեր եւ ցաւէն կամ նուաստացումէն հաճոյք չեն առներ։ Սակայն, իրենց միտքը կը պահեն Յիսուսի կէս–եղբօր՝ Յակոբոսի՝ խօսքերը։ Քրիստոս իր աշակերտներուն պարզօրէն ըսաւ որ հալածանքներ եւ ուրիշ դժուարութիւններ կրնային ակնկալել, Աստուծոյ չափանիշներուն կառչած ըլլալուն որպէս հետեւանք։ (Մատթէոս 10։34. 24։9-13. Յովհաննու 16։33) Այսուհանդերձ, այսպիսի փորձութիւններ ուրախութեան աղբիւր մը կրնան ըլլալ։ Ի՞նչպէս։

2. (ա) Մեր հաւատքի փորձութիւնները ի՞նչպէս ուրախութիւն կը պատճառեն։ (բ) Մեր պարագային համբերութիւնը ի՞նչպէս կատարեալ գործ կ’ունենայ։

² Հաւատքի փորձութիւններու ներքեւ ուրախութիւն գտնելուն գլխաւոր պատճառներէն մէկը, անոր արտադրած լաւ պտուղներն են։ Ինչպէս Յակոբոս կ’ըսէ, փորձութիւններու կամ դժուարութիւններու տոկալը «համբերութիւն կը ներգործէ»։ Քրիստոնէական այդ արժէքաւոր յատկութիւնը զարգացնելը կրնայ օգտակար ըլլալ։ Յակոբոս գրեց. «Բայց համբերութիւնը կատարեալ ներգործութիւն թող ունենայ, որպէս զի կատարեալ ու ամբողջ ըլլաք ու բանի մը պակասութիւն չունենաք»։ (Յակոբու 1։4) Համբերութիւնը, ընելիք պարտականութիւն մը՝ «գործ» մը ունի։ Անոր նշանակումն է ամէն մարզի մէջ մեզ կատարեալ դարձնել, մեզի օգնելով որ հաւասարակշռուած եւ հասուն Քրիստոնեաներ ըլլանք։ Ուստի, թոյլ տալով որ փորձութիւնները իրենց բնական ընթացքը կատարեն, առանց զանոնք կասեցնելու կամ արագօրէն վերջացնելու համար սուրբ գրային չեղող միջոցներ գործածելու, այն ատեն մեր հաւատքը կը փորձուի ու կը զտուի։ Եթէ պարագաներու կամ մարդոց հետ մեր վերաբերմունքին մէջ համբերութեան, կարեկցութեան, ազնուութեան կամ սիրոյ պակաս ունեցած ենք, համբերութիւնը մեզ կը բարելաւէ։ Ուստի, շարքաւորումը այսպէս է. Փորձութիւնները համբերութիւն կու տան. համբերութիւնը՝ քրիստոնէական յատկութիւններ կը զարգացնէ եւ ասոնք ուրախութեան պատճառներ են։—Ա. Պետրոս 4։14. Բ. Պետրոս 1։5-8

3. Ինչո՞ւ պէտք չէ ետ քաշուինք, հաւատքի փորձութիւններէ վախնալով։

³ Պետրոս առաքեալ ընդգծեց նաեւ որ մեր հաւատքին փորձութիւնները մեզ պէտք չէ վախցնեն կամ ետ պահեն։ Ան գրեց. «Որով կ’ուրախանաք, թէեւ հիմա, ինչպէս հարկը կը պահանջէ, քիչ մը ատեն տրտմած էք զանազան փորձութիւններով, որպէս զի ձեր հաւատքին փորձառութիւնը (որ կորստական ոսկիէն աւելի պատուական է, թէեւ ոսկին կրակով կը փորձուի,) գտնուի գովութիւնով ու պատիւով եւ փառքով Յիսուս Քրիստոսին յայտնուելու ատենը»։ (Ա. Պետրոս 1։6, 7) Այս խօսքերը մասնաւորաբար քաջալերական են հիմա, քանի որ «մեծ նեղութիւնը»՝ գովութեան, փառքի, պատիւի եւ վերապրումի ժամանակը՝ հիմա շատ աւելի մօտ է, քան ինչ որ ոմանք կրնան խորհիլ, նաեւ շատ աւելի մօտ, քան երբ հաւատացինք։—Մատթէոս 24։21. Հռովմայեցիս 13։11, 12

4. Եղբայր մը իր եւ մնացեալ օծեալներուն կրած փորձութիւններուն մասին ի՞նչ խորհեցաւ։

⁴ Նախորդ յօդուածին մէջ նկատի առինք այն փորձութիւնները զորս դիմագրաւեց օծեալ մնացորդը՝ 1914–էն սկսեալ։ Անոնք ուրախութեան աղբիւր մըն էի՞ն։ Ա. Հ. Մէգմիլըն հետեւեալ յետահայեացը կը ներկայացնէ. «Ես կազմակերպութեան վրայ եկած բազմաթիւ խիստ փորձութիւններու եւ անոր մէջ եղողներուն հաւատքի փորձութիւններուն ականատես եղած եմ։ Աստուծոյ հոգիին օգնութեամբ, կազմակերպութիւնը վերապրեցաւ եւ շարունակեց ծաղկիլ։ Ես տեսած եմ թէ որքան իմաստութիւն է համբերութեամբ Եհովայի սպասել սուրբ գրային հարցերու շուրջ մեր հասկացողութիւնը յստակացնելու համար, փոխանակ նոր գաղափարի մը դիմաց տակնուվրայ ըլլալու։ . . . Ժամանակ առ ժամանակ մեր տեսակէտներուն մէջ ի՛նչ փոփոխութիւններ ընելու կարիքն ալ տեսնուի, անիկա փրկանքի քաղցրաբարոյ կարգադրութենէն եւ յաւիտենական կեանքի Աստուծոյ խոստումէն բան չի փոխեր։ Ուստի, անկատար մնացած ակնկալութիւններու կամ տեսակէտի փոփոխութիւններու պատճառաւ, հաւատքի մէջ տկարանալու պէտքը չունէինք»։—Դիտարան 15 Օգոստոս 1966, էջ 504։

5. (ա) Մնացորդին կրած փորձութիւններուն օգուտները ի՞նչ եղան։ (բ) Ինչո՞ւ հիմա փորձութեան հարցը կը հետաքրքրէ մեզ։

⁵ Օծեալ Քրիստոնեաները, որոնք 1914-1919–ի փորձութեան շրջանէն վերապրեցան, աշխարհի տիրապետող ազդեցութենէն եւ բաբելոնական կրօնական սովորութիւններէն ազատագրուած էին։ Մնացորդը յառաջ գնաց որպէս մաքրուած եւ զտուած ժողովուրդ մը, Աստուծոյ սիրայօժար փառաբանութեան զոհեր մատուցանելով եւ այն երաշխիքը ունենալով, թէ որպէս ժողովուրդ իրեն ընդունելի են։ (Եսայեայ 52։11. Բ. Կորնթացիս 6։14-18) Դատաստանը Աստուծոյ տունէն սկսած էր, բայց անիկա որոշուած մէկ ժամանակաշրջանի մէջ պիտի չամբողջացուէր։ Աստուծոյ ժողովուրդին փորձութիւնը եւ զտումը կը շարունակուի։ Անոնք որոնք կը յուսան մօտալուտ ‘մեծ նեղութենէն’ վերապրիլ որպէս ‘մեծ բազմութեան’ մաս կազմողներ, իրենք ալ հաւատքի փորձութիւններու կ’ենթարկուին։ (Յայտնութիւն 7։9, 14) Անոնք կը փորձուին օծեալ մնացորդին դիմագրաւած նոյնանման փորձութիւններով, ինչպէս նաեւ՝ տարբեր կերպերով։

Ի՞նչպէս Կրնաք Փորձուիլ

6. Շատերուն կրած խիստ փորձութիւններէն մէկը ի՞նչ է։

⁶ Քրիստոնեաներէն շատեր խորհած են թէ ուղղակի ճակատային յարձակումներու կերպով եղած փորձութիւնները ի՛նչպէս պիտի դիմագրաւեն։ Անոնք հետեւեալ տեղեկագրութիւնը կը յիշեն. «[Հրեայ առաջնորդներ] առաքեալները կանչելով ծեծեցին եւ պատուիրելով որ անգամ մըն ալ Յիսուսին անունով չխօսին, արձակեցին զանոնք։ Անոնք ալ ատեանէն գացին, ուրախանալով որ Տէրոջը անուանը համար արժանի եղան անարգուելու»։ (Գործք 5։40, 41) Իսկ Աստուծոյ ժողովուրդին արդի պատմութիւնը՝ մանաւանդ աշխարհամարտերու ընթացքին՝ որոշապէս ցոյց կու տայ որ Եհովայի Վկաներէն շատեր իրենց հալածիչներուն ձեռքով բառացիօրէն ծեծուեցան եւ շա՜տ աւելի վայրագ կերպով։

7. Այժմու կարգ մը Քրիստոնեաներ իրենց հաւատքը ո՞ր աստիճան ցուցաբերած են։

⁷ Քրիստոնեաներու հալածանքի հարցով, աշխարհը տարբերութիւն չի դներ օծեալ մնացորդին եւ «ուրիշ ոչխարներ»ու մեծ բազմութեան միջեւ։ (Յովհաննու 10։16) Տարիներու ընթացքին, երկու խումբին անդամներն ալ խստօրէն փորձուած են բանտարկութեամբ եւ նոյնիսկ մարտիրոսութեամբ, Աստուծոյ հանդէպ իրենց սիրոյն եւ իր վրայ ունեցած հաւատքին պատճառաւ։ Առանց նկատի ունենալու իրենց յոյսերը, երկու խումբերն ալ Աստուծոյ հոգիին կարիքը ունեցած են։ (Բաղդատել՝ Դիտարան 15 Յունիս 1996, էջ 31։) 1930–ական եւ 1940–ական տարիներուն, Նացի Գերմանիոյ մէջ Եհովայի ծառաներէն շատեր՝ երախաներ ալ ներառեալ՝ արտակարգ հաւատք մը ցուցաբերեցին եւ շատեր իրենց մինչեւ վերջին ոյժը փորձուեցան։ Աւելի վերջերս, Եհովայի ծառաները հալածանքի փորձի ենթարկուած են Եթովպիայի, Զայիրի, Էրիթրիայի, Մալաուիի, Պուրունտիի, Ռուանտայի եւ Սինկաբուրի մէջ։ Իսկ այսպիսի փորձութիւններ տակաւին կը շարունակուին։

8. Ափրիկեցի եղբօր մը տուած բացատրութիւնը ի՞նչպէս ցոյց կու տայ թէ հաւատքի փորձութիւնը ծեծուելով հալածանքէն աւելին կը պարփակէ։

⁸ Ինչպէս արդէն նշեցինք, մեր հաւատքը աւելի խորամանկ կերպերով ալ կը փորձուի։ Փորձութիւններէն ոմանք շատ բացայայտ կամ դիւրութեամբ ճանաչելի չեն։ Նկատի առէք թէ հետեւեալներուն նման պարագաներուն ի՛նչպէս պիտի հակազդէիք։ Անկոլայի մէջ եղբայր մը որ տասը երախաներ ունի, ժողովքի մը մէջ էր որ ժամանակ մը պատասխանատու եղբայրներուն հետ հաղորդակցութենէ կտրուած էր։ Վերջը կարելի եղաւ որ ուրիշներ այցելեն ժողովքը։ Այս եղբօր հարցուեցաւ թէ իր ընտանիքը կերակրելու համար ի՛նչպէս մէջէն կ’ելլէր։ Ան դժուարացաւ պատասխանել, միմիայն ըսաւ որ կացութիւնը շա՜տ դժուար էր։ Գոնէ օրական մէկ ժում կարո՞ղ էր կերակրել իր երախաները։ Ան պատասխանեց. «Իրապէս դժուարաւ։ Սորվեցանք մեր ունեցածով բաւականանալ»։ Ապա համոզումով լեցուն ձայնով մը, ան ըսաւ. «Բայց այս վերջին օրերուն ասկէ լա՞ւը կ’ակնկալենք»։ Այսպիսի հաւատք մը արտակարգ է աշխարհի մէջ, բայց Թագաւորութեան խոստումներուն կատարման վրայ կատարեալ վստահութիւն ունեցող հաւատարիմ Քրիստոնեաներուն մէջ՝ անիկա անսովոր չէ։

9. Ա. Կորնթացիս 11։3–ի հարցով ի՞նչպէս կրնանք փորձուիլ։

⁹ Մեծ բազմութիւնը աստուածպետական գործընթացի հարցով ալ փորձութեան ենթարկուած է։ Համաշխարհային քրիստոնէական ժողովքը աստուածային սկզբունքներով եւ աստուածպետական չափանիշներով առաջնորդուած է։ Ասիկա նախ եւ առաջ կը նշանակէ Յիսուսը ընդունիլ որպէս Առաջնորդ, որպէս ժողովքին նշանակուած Գլուխը։ (Ա. Կորնթացիս 11։3) Իրեն եւ իր Հօրը հանդէպ մեր սիրայօժար հնազանդութիւնը ցոյց կու տանք, աստուածպետական նշանակումներուն եւ միակամօրէն Եհովայի կամքը կատարելու համար առնուած որոշումներուն հաւատք ընծայելով։ Ասկէ զատ, իւրաքանչիւր տեղական ժողովքի մէջ առաջնորդութիւն ստանձնող նշանակուած տղամարդիկ կան։ Անոնք անկատար անհատներ են, որոնց սխալները դիւրութեամբ կրնանք տեսնել. սակայն մեզի քաջալերութիւն տրուած է որ այդ տեսուչները յարգենք եւ անոնց հնազանդինք։ (Եբրայեցիս 13։7, 17) Երբեմն ասիկա ընելը դժուար կը գտնէ՞ք։ Ասիկա իրապէս փորձութի՞ւն մըն է ձեզի համար։ Եթէ այո, ձեր հաւատքի այս փորձութենէն օգուտ կը քաղէ՞ք։

10. Դաշտի ծառայութեան նկատմամբ ի՞նչ փորձութիւն կրնանք դիմակալել։

¹⁰ Կանոնաւորաբար դաշտի ծառայութեան մասնակցելու կապակցաբար մեր ունեցած առանձնաշնորհումն ու պահանջն ալ փորձի կ’ենթարկուին։ Այս փորձէն յաջող անցնելու համար, պէտք է գիտակցինք որ ծառայութեան մէջ լիարժէք մասնակցութիւն բերելու համար, նուազագոյն՝ կամ ձեւական՝ քարոզչութիւն մը ընելէն աւելին պահանջուած է։ Յիշեցէք թէ Յիսուս գովեց աղքատ որբեւայրին, որ իր բոլոր ունեցածը տուաւ։ (Մարկոս 12։41-44) Մենք մեզի կրնանք հարցնել. ‘Դաշտի ծառայութեան մէջ ես ալ նոյն կերպով սրտանց կու տա՞մ’։ Բոլորս ալ ամէն ժամանակ Եհովայի Վկաներ պէտք է ըլլանք, ամէն առիթով՝ մեր լոյսը փայլեցնելու պատրաստ։—Մատթէոս 5։16

11. Հասկացողութեան մէջ եղած փոփոխութիւնները կամ վարքի մասին եղած խրատները ի՞նչպէս կրնան փորձութիւն մը ըլլալ։

¹¹ Ուրիշ փորձութիւն մը զոր կրնանք դիմագրաւել, ան ալ Աստուածաշունչի ճշմարտութեան վրայ սփռուած յաւելեալ լոյսին հանդէպ մեր գնահատութեան չափին եւ հաւատարիմ ծառայ դասակարգին հայթայթած խրատներուն հետ առնչուած է։ (Մատթէոս 24։45) Երբեմն, ասիկա մեր անձնական վարքին մէջ վերաճշդումներ ընելու կոչ կ’ընէ, ինչպէս եղաւ զոր օրինակ, երբ բացատրուեցաւ որ ծխախոտ գործածողները պէտք է դադրեցնեն այս սովորութիւնը, եթէ կը փափաքին ժողովքին մէջ մնալ։a (Բ. Կորնթացիս 7։1) Կամ՝ փորձութիւնը կրնայ գալ երաժշտութեան կամ զբօսանքի ուրիշ կերպերու մէջ բարեփոխութիւններ մտցնելու մեր կարիքը ընդունելու հարցով։b Մեզի տրուած խրատին իմաստութիւնը հարցի տակ պիտի դնե՞նք։ Թէ ոչ պիտի ձգենք որ Աստուծոյ հոգին մեր մտածելակերպը ձեւաւորէ եւ քրիստոնէական անձնաւորութիւնը հագնելու մէջ մեզի օգնէ։—Եփեսացիս 4։20-24. 5։3-5

12. Անհատ մը մկրտուելէ ետք ի՞նչ բանի կարիքը ունի իր հաւատքը զօրացնելու համար։

¹² Տասնամեակներէ ի վեր, մեծ բազմութեան թիւը հետզհետէ կ’աւելնայ, եւ իրենց մկրտութենէն ետք անոնք կը շարունակեն Եհովայի հետ իրենց յարաբերութիւնը զօրացնել։ Ասիկա քրիստոնէական համաժողովներէն, Թագաւորութեան Սրահի կարգ մը ժողովներուն ներկայ ըլլալէն, կամ պարբերաբար դաշտի ծառայութեան մասնակցելէն շատ աւելին կը պարփակէ։ Բացատրենք. Անհատ մը կրնայ ֆիզիքապէս Մեծն Բաբելոնէն՝ սուտ կրօնքի համաշխարհային կայսրութենէն՝ դուրս ըլլալ, բայց զայն իրապէս իր ետին ձգա՞ծ է։ Ան տակաւին կառչա՞ծ է այնպիսի բաներու, որոնք Մեծն Բաբելոնի հոգին կը ցոլացնեն. հոգի մը, որ Աստուծոյ արդար չափանիշները կ’անարգէ։ Բարոյականութիւնը եւ ամուսնական հաւատարմութիւնը թեթեւի կ’առնէ՞։ Անձնական եւ նիւթական շահերը՝ հոգեւոր շահերէն առաջ կը դասէ՞։ Այո, ան աշխարհէն անբիծ մնացա՞ծ է։—Յակոբու 1։27

Փորձուած Հաւատքէն Քաղուած Օգուտներ

13, 14. Ոմանք ճշմարիտ պաշտամունքի մէջ քալելու սկսելէն ետք ի՞նչ ըրած են։

¹³ Եթէ իրապէս փախչած ենք Մեծն Բաբելոնէն եւ աշխարհէն ալ դուրս ելած ենք, ուրեմն ետեւի բաներուն չնայինք։ Ղուկաս 9։62–ի սկզբունքին համաձայն, ոեւէ մէկուս համար ետին նայիլ պիտի նշանակէ Աստուծոյ Թագաւորութեան հպատակ մը ըլլալու առիթը կորսնցնել։ Յիսուս ըսաւ. «Ով որ ձեռքը մաճին վրայ կը դնէ ու ետին կը նայի, Աստուծոյ թագաւորութեանը յարմար չէ»։

¹⁴ Սակայն, անցեալին Քրիստոնեայ եղողներէն ոմանք, անկէ ի վեր թոյլ տուած են իրենց անձերուն որ իրերու այս դրութիւնով կաղապարուին։ Անոնք աշխարհի հոգիին չեն ընդդիմացած։ (Բ. Պետրոս 2։20-22) Աշխարհային զբօսանքներ իրենց հետաքրքրութիւնն ու ժամանակը խլած են, իրենց յառաջդիմութիւնը խափանելով։ Փոխանակ իրենց միտքն ու սիրտը Աստուծոյ Թագաւորութեան եւ անոր արդարութեան վրայ հաստատելու, եւ զայն իրենց կեանքին մէջ առաջին տեղը դնելու, անոնք նիւթական հետապնդումներու ետեւէ եղած են։ Եթէ անոնք չգիտակցին իրենց տկար հաւատքին եւ գաղջ վիճակին, ու աստուածային խրատը փնտռելով իրենց ընթացքը չփոխեն, անոնք Եհովայի եւ իր կազմակերպութեան հետ իրենց թանկագին յարաբերութիւնը կորսնցնելու վտանգին մէջ կը գտնուին։—Յայտնութիւն 3։15-19

15. Աստուծոյ հաւատարիմ մնալու համար ի՞նչ պէտք է։

¹⁵ Մեծաքայլ մօտեցող մեծ նեղութենէն վերապրողներու մէջ գտնուիլը եւ անոր արժանի ըլլալը, մեր մաքուր ըլլալէն եւ մեր հանդերձները ‘Գառնուկին արիւնովը ճերմկցնելէն’ կախեալ է։ (Յայտնութիւն 7։9-14. Ա. Կորնթացիս 6։11) Եթէ Աստուծոյ առջեւ մաքուր, արդար կեցուածք մը չպահենք, մեր սրբազան ծառայութիւնը ընդունելի պիտի չըլլայ։ Վստահաբար, իւրաքանչիւրս պէտք է գիտակցինք որ մեր հաւատքին փորձուած որակը մեզի պիտի օգնէ որ համբերենք եւ Աստուծոյ տհաճութեան չարժանանանք։

16. Ուրիշներու խօսած սուտերը ի՞նչ կերպով կրնան հաւատքի փորձութիւն մը ըլլալ մեզի համար։

¹⁶ Երբեմն լրատուական սպասարկութիւնները եւ աշխարհային հեղինակութիւններ սուտ պիտակներ կը փակցնեն Աստուծոյ ծառաներուն վրայ, մեր քրիստոնէական հաւատալիքներն ու ապրելակերպը սխալ ներկայացնելով։ Ասիկա մեզ պէտք չէ զարմացնէ, քանի որ Յիսուս յստակօրէն ըսաւ որ ‘աշխարհ մեզ պիտի ատէր, որովհետեւ մենք աշխարհէն չենք’։ (Յովհաննու 17։14) Թոյլ պիտի տա՞նք որ Սատանայի կողմէ կուրացած անհատներ մեզ վախցնեն կամ վհատեցնեն եւ բարի լուրէն սկսինք ամչնալ։ Թոյլ պիտի տա՞նք որ ճշմարտութեան մասին խօսուած սուտերը արգելք ըլլան կանոնաւորաբար ժողովներու յաճախելու կամ մեր քարոզչութեան։ Թէ ոչ՝ հաստատ ու քաջ պիտի ըլլանք, եւ որեւէ ժամանակէ աւելի վճռակամ՝ Եհովայի եւ իր Թագաւորութեան մասին ճշմարտութիւնը ծանուցանելու։

17. Ո՞ր երաշխիքը մեզ կը զօրացնէ որ շարունակենք հաւատք ցուցաբերել։

¹⁷ Ըստ Աստուածաշունչի կատարուած մարգարէութեանց, հիմա վերջին ժամանակին մէջ շա՜տ յառաջացած ենք։ Արդար նոր աշխարհի մասին Աստուածաշունչի վրայ հիմնուած մեր ակնկալութիւնները հաճելի իրականութիւն մը պիտի ըլլան։ Մինչեւ որ այդ օրը գայ, բոլորս ալ Աստուծոյ Խօսքին վրայ անսասան հաւատք ունենանք եւ մեր հաւատքը ապացուցանենք, Թագաւորութեան բարի լուրի համաշխարհային քարոզչութեան մէջ չթուլնալով։ Ամէն շաբաթ մկրտուող հազարաւոր նոր աշակերտներու մասին խորհեցէք։ Ատիկա բաւարար պատճառ չէ՞ գնահատելու թէ դատաստան ի գործ դնելու Եհովայի համբերութիւնը ա՛լ աւելի մարդոց փրկութիւնը կրնայ նշանակել։ Ուրախ չե՞նք որ Աստուած Թագաւորւթեան քարոզչութեան փրկարար գործունէութիւնը շարունակել տուած է։ Գոհ չե՞նք որ միլիոնաւորներ ճշմարտութիւնը ընդունած են եւ իրենց հաւատքը կը ցուցադրեն։

18. Եհովայի ծառայելու ձեր որոշումը ի՞նչ է։

¹⁸ Չենք կրնար ըսել թէ մեր հաւատքի փորձութիւնը մինչեւ ե՛րբ պիտի շարունակուի։ Բայց բան մը որոշ է. Եհովան որոշած է ներկայ երկնքին ու երկրին հաշուետուութեան օրը։ Մինչ այդ, վճռենք ընդօրինակել մեր հաւատքը Կատարելագործողին՝ Յիսուսի՝ փորձուած հաւատքին հարազատ որակը։ Նաեւ, յառաջացած տարիքի մէջ եղող օծեալ մնացորդին եւ մեր մէջ ծառայող ուրիշներու օրինակին հետեւինք։

19. Ի՞նչ բան այս աշխարհին պիտի յաղթէ։

¹⁹ Պէտք է վճռենք անխոնջօրէն բարի լուրը քարոզել բոլոր ազգերուն, ցեղերուն, լեզուներուն եւ ժողովուրդներուն, երկնքի մէջտեղ թռչող հրեշտակին հետ համագործակցելով։ Թող անոնք ալ լսեն հրեշտակային ծանուցումը. «Աստուծմէ վախցէ՛ք ու փա՛ռք տուէք անոր, վասն զի անոր դատաստանին ժամը եկաւ»։ (Յայտնութիւն 14։6, 7) Երբ աստուածային այդ դատաստանը գործադրուի, մեր փորձուած հաւատքի որակին հետեւանքը ի՞նչ պիտի ըլլայ։ Արդեօք անիկա փառաւոր յաղթանակ մը պիտի չըլլա՞յ, իրերու ներկայ դրութենէն ազատագրուիլ ու Աստուծոյ արդար նոր աշխարհին մէջ մտնել։ Մեր հաւատքի փորձութիւններուն տոկալով, պիտի կարենանք Յովհաննէս առաքեալի նման ըսել. «Մեր հաւատքն է, որ աշխարհին կը յաղթէ»։—Ա. Յովհաննու 5։4

[Ստորանիշներ]

[Նկար՝ էջ  24]

Կը Յիշէ՞ք

◻ Մեր հաւատքի փորձութիւնները ի՞նչպէս կրնան ուրախութեան պատճառ մը ըլլալ։

◻ Մեր հաւատքի կարգ մը փորձութիւնները ի՞նչ են, զորս դիւրութեամբ չենք կրնար ճանչնալ։

◻ Մեր հաւատքի փորձութիւններուն յաջողութեամբ տոկալով ի՞նչպէս կրնանք օգուտներ քաղել։

[Նկար՝ էջ  21]

Ա. Հ. Մէգմիլըն (դիմացը ձախին), ինք եւ Դիտարանի Ընկերութեան պաշտօնեաներուն անիրաւ կերպով բանտարկուելէն ճիշդ առաջ

[Նկար՝ էջ  21]

1928–ին, Տիթրոյթի մէջ, Միշիկըն, ան համաժողովի պատուիրակ մըն էր

[Նկար՝ էջ  21]

Իր վերջին տարիներուն մէջ, Եղբայր Մէգմիլըն տակաւին հաւատք կը ցուցաբերէր