Հաւատքը մեզ համբերող եւ ջերմեռանդ կը դարձնէ
«Համբերութիւն ունեցէ՛ք, սրտերնիդ հաստա՛տ բռնեցէք. վասն զի Տէրոջը գալուստը մօտ է»։—ՅԱԿՈԲՈՒ 5։8
1. Ինչո՞ւ Յակոբու 5։7, 8–ի մասին պէտք է մտածենք։
ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ շատոնց սպասուած «ներկայութիւնը», հիմա իրողութիւն մըն է։ (Մատթէոս 24։3-14, ՆԱ) Աստուծոյ ու Քրիստոսին վրայ հաւատք ընծայողները, ներկայիս շատ աւելի պատճառներ ունին Յակոբոսի հետեւեալ խօսքերուն մասին խորհելու. «Համբերո՛ղ եղէք, ե՛ղբայրներ, մինչեւ Տէրոջը գալուստը։ Ահա երկրագործը կը սպասէ երկրին պատուական պտուղին՝ անոր համար համբերելով, մինչեւ առաջին ու վերջին անձրեւը առնէ։ Դո՛ւք ալ համբերութիւն ունեցէ՛ք, սրտերնիդ հաստա՛տ բռնեցէք. վասն զի Տէրոջը գալուստը մօտ է»։—Յակոբու 5։7, 8
2. Յակոբոսի նամակը ընկալողները ի՞նչ խնդիրներ կը դիմագրաւէին։
2 Յակոբոս այս ներշնչեալ նամակը համբերելու եւ զանազան խնդիրներ լուծելու կարիքը ունեցողներուն գրեց։ Շատեր, Աստուծոյ վրայ հաւատք ունենալ դաւանողներէն ակնկալուած բաներուն հակառակը կ’ընէին։ Օրինակ, ոմանց սրտերուն մէջ զարգացած կարգ մը ցանկութիւններուն նկատմամբ, քայլեր պէտք էր առնուէին։ Այդ նախկին Քրիստոնեաներուն միջեւ խաղաղութիւնը պէտք էր վերահաստատուէր։ Անոնք համբերող եւ ջերմեռանդ ըլլալու նկատմամբ խրատուելու կարիքը ունէին։ Մինչ նկատի կ’առնենք Յակոբոսի իրենց ուղղած խօսքերը, տեսնենք թէ ի՛նչպէս կրնանք այս խօսքերը մեր կեանքին մէջ կիրարկել։
Սխալ Ցանկութիւնները Կործանարար Են
3. Ժողովքային կռիւներուն պատճառները ի՞նչ էին, եւ ասկէ ի՞նչ կը սորվինք։
3 Քրիստոնեաներ ըլլալ դաւանողներէն ոմանց միջեւ խաղաղութիւն չկար եւ այս կացութեան արմատական պատճառը սխալ ցանկութիւններն էր։ (Յակոբու 4։1-3) Կռիւները բաժանումներ կը ստեղծէին եւ ոմանք անսիրալիր կերպով իրենց եղբայրները կը դատէին։ Պատճառը այն էր որ հեշտասէր հաճոյքներու բուռն տենչը իրենց մարմնի անդամներուն մէջ պայքար մը ստեղծած էր։ Մենք ալ թերեւս կարիքը ունենանք աղօթքով օգնութիւն խնդրելու դիրք, հեղինակութիւն եւ ստացուածքներ ձեռք ձգելու մարմնաւոր ցանկութիւններուն դէմ դնելու եւ ժողովքին խաղաղութիւնը չխանգարելու համար։ (Հռովմայեցիս 7։21-25. Ա. Պետրոս 2։11) Առաջին դարու Քրիստոնեաներէն ոմանց մէջ ընչաքաղցութիւնը ա՛յն աստիճան զարգացած էր, որ ատելավառ եւ ոճրամիտ հոգի մը ունէին։ Քանի որ Աստուած իրենց սխալ ցանկութիւնները չէր իրականացներ, կը շարունակէին պայքարիլ իրենց նպատակակէտին հասնելու համար։ Եթէ նոյնանման սխալ ցանկութիւններ ունինք, թերեւս խնդրենք՝ բայց պիտի չստանանք, քանի որ մեր սուրբ Աստուածը այսպիսի աղօթքներու չի պատասխաներ։—Ողբք 3։44. Գ. Յովհաննու 9, 10
4. Յակոբոս ինչո՞ւ ոմանց «շնա՛ցողներ» կը կոչէ, եւ այս խօսքը ի՞նչպէս պէտք է ազդէ մեզի։
4 Նախկին Քրիստոնեաներէն ոմանք աշխարհային հոգի, նախանձ եւ հպարտութիւն ունէին։ (Յակոբու 4։4-6) Յակոբոս ոմանց «շնա՛ցողներ» կը կոչէ, քանի որ աշխարհին բարեկամներն էին եւ հետեւաբար՝ հոգեւոր շնութեամբ մեղադրելի։ (Եզեկիէլ 16։15-19, 25-45) Անշուշտ, չենք ուզեր աշխարհային կեցուածք, խօսելակերպ եւ գործելակերպ ունենալ, որովհետեւ ատիկա մեզ Աստուծոյ թշնամիները կը դարձնէ։ Իր Խօսքը ցոյց կու տայ որ ‘նախանձը’ մաս կը կազմէ մեղաւոր մարդոց մէջ եղած չար հակումին, կամ՝ ‘հոգիին’։ (Ծննդոց 8։21. Թուոց 16։1-3. Սաղմոս 106։16, 17. Ժողովողի 4։4) Ուստի եթէ զգանք որ նախանձի, հպարտութեան կամ որեւէ ուրիշ սխալ հակումի դէմ պայքարելու կարիքը ունինք, սուրբ հոգիին միջոցաւ Աստուծմէ օգնութիւն խնդրենք։ Աստուծոյ անարժան ողորմութեամբ հայթայթուած այդ ոյժը ‘նախանձի փափաքէն’ աւելի մեծ է։ Իսկ թէեւ Եհովա ամբարտաւաններուն հակառակ կը կենայ, սակայն մեզի պիտի ողորմի, եթէ մեղաւոր հակումներուն դէմ պայքարինք։
5. Աստուծոյ ողորմութիւնը վայելելու համար, ո՞ր պահանջներուն գոհացում պէտք է տանք։
5 Ի՞նչպէս կրնանք Աստուծոյ ողորմութիւնը ստանալ։ (Յակոբու 4։7-10) Եհովայի ողորմութեան արժանանալու համար պէտք է հնազանդինք իրեն, ընդունինք իր հայթայթումները ու ենթարկուինք իր կամքին։ (Հռովմայեցիս 8։28) Նաեւ պէտք է Բանսարկուին ‘հակառա՛կ կենանք’ եւ ան մեզմէ պիտի «փախչի», եթէ շարունակենք Եհովայի տիեզերական գերիշխանութեան հաստատօրէն թիկունք կանգնիլ։ Նաեւ օգնութիւն պիտի ստանանք Յիսուսէն, որ աշխարհի չար գործակալութիւններուն արգելք կը հանդիսանայ, որպէսզի մեզի մնայուն վնաս չհասցնեն։ Բնաւ մի՛ մոռնաք այս իրողութիւնը. աղօթքով, հնազանդութեամբ եւ հաւատքով Աստուծոյ մօտենանք, ան ալ իր կարգին մեզի պիտի մօտենայ։—Բ. Մնացորդաց 15։2
6. Յակոբոս Քրիստոնեաներէն ոմանց ինչո՞ւ «մե՛ղաւորներ» կը կոչէ։
6 Յակոբոս ինչո՞ւ «մե՛ղաւորներ» արտայայտութիւնը կը գործածէ Աստուծոյ վրայ հաւատք ունենալ դաւանողներուն։ Քանի որ անոնք «պատերազմներ»ով եւ ոճրամիտ ատելութեամբ մեղադրելի էին. կեցուածքներ, որոնք ընդունելի չեն Քրիստոնեաներուն համար։ (Տիտոս 3։3) Անոնց չար արարքներով լեցուն «ձեռքեր»ը պէտք էր մաքրուէին։ Անոնք շարժառիթներու կեդրոնը եղող իրենց «սրտեր»ը պէտք էր մաքրէին։ (Մատթէոս 15։18, 19) Այդ «երկմիտներ»ը Աստուծոյ բարեկամութեան եւ աշխարհի բարեկամութեան միջեւ կը տատանէին։ Ատոնց գէշ օրինակէն ազդարարուելով, անդադար արթուն մնանք, որպէսզի այսպիսի բաներ մեր հաւատքը չկործանեն։—Հռովմայեցիս 7։18-20
7. Յակոբոս ինչո՞ւ ոմանց կ’ըսէ որ ‘սուգ ընեն ու լան’։
7 Յակոբոս իր նամակը ընկալողներուն կ’ըսէ. «Տառապանք քաշեցէ՛ք, սուգ ըրէ՛ք ու լացէ՛ք»։ Եթէ անոնք աստուածային տրտմութիւն ցուցաբերէին, անիկա զղջումի ապացոյց մը պիտի ըլլար։ (Բ. Կորնթացիս 7։10, 11) Ներկայիս, հաւատք ունենալ դաւանողներէն ոմանք, աշխարհի բարեկամութիւնը կը փնտռեն։ Եթէ այսպիսի ընթացք մը կը հետապնդենք, մեր հոգեւոր տկար վիճակին վրայ պէտք չէ՞ լանք եւ հարցերը շտկելու համար անմիջական քայլեր առնենք։ Պէտք եղած բարեճշդումները ընելով եւ Աստուծմէ թողութիւն ստանալով պիտի ուրախանանք, որովհետեւ մաքուր խղճմտանք ձեռք պիտի ձգենք եւ յաւիտենական կեանքի բերկրալի հեռանկարը պիտի ունենանք։—Սաղմոս 51։10-17. Ա. Յովհաննու 2։15-17
Իրար Մի՛ Դատէք
8, 9. Ինչո՞ւ պէտք չէ մէկզմէկ բամբասենք կամ դատենք։
8 Հաւատակիցի մը մասին բամբասելը մեղք մըն է։ (Յակոբու 4։11, 12) Սակայն, ոմանք իրենց Քրիստոնեայ հաւատակիցները կը քննադատեն, թերեւս իրենց ինքնարդարութեան պատճառաւ, կամ քանի որ կ’ուզեն իրենց անձերը մեծարել՝ ուրիշները վարկաբեկելով։ (Սաղմոս 50։20. Առակաց 3։29) Հոս՝ ‘բամբասել’ թարգմանուած Յունարէն բառը, թշնամութիւն ցոյց կու տայ եւ կ’ակնարկէ չափազանցուած, կամ սուտ ամբաստանութեան։ Ասիկա եղբայր մը դատապարտելու հաւասար է։ Սակայն, ասիկա ի՞նչպէս ‘օրէնքը բամբասել եւ օրէնքը դատել’ է։ Դպիրները ու Փարիսեցիները ‘Աստուծոյ պատուիրանքը կ’անարգէին’ եւ իրենց չափանիշներով կը դատէին։ (Մարկոս 7։1-13) Նոյնպէս, եթէ եղբայր մը դատապարտենք, որու Եհովա չէ դատապարտած, Աստուծոյ ‘օրէնքը դատելու’ եւ զայն անորակելի սեպելու մեղքին մէջ ինկած չե՞նք ըլլար։ Իսկ անիրաւօրէն մեր եղբայրը քննադատելով, սիրոյ օրէնքը կատարած չենք ըլլար։—Հռովմայեցիս 13։8-10
9 Այս իրողութիւնը չմոռնանք. «Միայն մէկ Օրէնսդիր [ու Դատաւոր] կայ», Եհովան։ Անոր «օրէնքը կատարեալ է», ոչ՝ թերի։ (Սաղմոս 19։7. Եսայեայ 33։22) Միայն Աստուած փրկութեան չափանիշներ եւ օրէնքներ դնելու իրաւասութիւնը ունի։ (Ղուկաս 12։5) Ուստի Յակոբոս հարց կու տայ. «Դուն ո՞վ ես որ ուրիշը կը դատես»։ Մենք ուրիշները դատելու եւ դատապարտելու իրաւասութիւնը չունինք։ (Մատթէոս 7։1-5. Հռովմայեցիս 14։4, 10) Աստուծոյ գերիշխանութեան եւ անաչառութեան ու մեր մեղաւոր վիճակին մասին խորհիլը, պէտք է օգնէ մեզի որ ուրիշները ինքնարդարօրէն դատելէ խուսափինք։
Սնապարծ Ինքնավստահութենէ Խուսափեցէք
10. Մեր առօրեայ կեանքին մէջ ինչո՞ւ պէտք չէ անտեսենք Եհովան։
10 Եհովան ու իր օրէնքը բնաւ պէտք չէ անտեսենք։ (Յակոբու 4։13-17) Աստուած զանց ընելով, ինքնավստահ անհատը կ’ըսէ. «Այսօր կամ վաղը երթանք այս անուն քաղաքը ու հոն տարի մը կենանք եւ առուտուր ընենք ու վաստկինք»։ Եթէ ‘մեր անձին համար գանձ դիզենք, բայց Աստուծմով չհարստանանք’, մեր կեանքը վաղն իսկ կրնայ վերջ գտնել ու Եհովայի ծառայելու պատեհութիւնը չենք ունենար։ (Ղուկաս 12։16-21) Ինչպէս Յակոբոս կ’ըսէ, մեր կեանքը առաւօտեան շոգիի նման է, «որ քիչ մը ատեն կ’երեւնայ ու ետքը կ’ոչնչանայ»։ (Ա. Մնացորդաց 29։15) Միայն Եհովայի հաւատք ընծայելով, կրնանք մնայուն ուրախութեան եւ յաւիտենական կեանքի յոյսը ունենալ։
11. Ի՞նչ կը նշանակէ ըսել. «Եթէ Տէրը կամենայ»։
11 Փոխանակ սնապարծօրէն Աստուած անտեսելու, հետեւեալ կեցուածքը պէտք է որդեգրենք. «Եթէ Տէրը կամենայ ու ապրինք, այս կամ այն բանը ընենք»։ «Եթէ Տէրը կամենայ» արտայայտութիւնը ցոյց կու տայ թէ մենք կը փորձենք իր կամքին հետ ներդաշնակ գործել։ Թերեւս մեր ընտանիքին կարիքները հոգալու համար անհրաժեշտ ըլլայ առեւտուր ընել կամ Թագաւորութեան շահերուն համար ճամբորդել, եւայլն։ Սակայն չպարծենանք։ «Բոլոր պարծանքները չարութիւն են», քանի որ Աստուծմէ կախեալ ըլլալը կ’անտեսեն։—Սաղմոս 37։5. Առակաց 21։4. Երեմեայ 9։23, 24
12. Յակոբու 4։17–ի խօսքերը ի՞նչ իմաստ ունին։
12 Երեւութապէս, ինքնավստահութեան եւ պարծանքի մասին իր խօսքերը եզրափակելու համար, Յակոբոս կ’ըսէ. «Ուստի ով որ բարին ընելը գիտնայ ու չընէ, ան մեղք է անոր»։ Իւրաքանչիւր Քրիստոնեայ խոնարհաբար պէտք է գիտակցի որ ինք Աստուծմէ կախեալ է։ Եթէ այդպէս չընէ, «ան մեղք է անոր»։ Անշուշտ, միեւնոյն սկզբունքը կը կիրարկուի, երբ թերանանք կատարել ի՛նչ որ Աստուծոյ վրայ հաւատք ունենալը կը պահանջէ մեզմէ։—Ղուկաս 12։47, 48
Հարուստներուն Դէմ Ազդարարութիւն
13. Յակոբոս ի՞նչ կ’ըսէ իրենց հարստութիւնը սխալ կերպով գործածողներուն մասին։
13 Քանի որ նախկին Քրիստոնեաներէն ոմանք նիւթապաշտ դարձած էին կամ հարուստներուն վրայ կը հիանային, Յակոբոս կարգ մը հարուստներուն մասին զօրաւոր կերպով կ’արտայայտուի։ (Յակոբու 5։1-6) Իրենց հարստութիւնը սխալ կերպով գործածող աշխարհային մարդիկ պիտի ‘լան, ողբան ան թշուառութիւններուն համար՝ որոնք իրենց վրայ պիտի գան’, երբ Աստուած իրենց գործերուն համեմատ անոնց հատուցանէ։ Անցեալին, շատերուն հարստութիւնը գլխաւորաբար կը բաղկանար հանդերձներէ, ցորենէ եւ գինիէ։ (Յովելեայ 2։19. Մատթէոս 11։8) Այս ստացուածքներէն մաս մը կրնայ փտիլ կամ ‘ցեցի կերակուր ըլլալ’, բայց Յակոբոս հարստութեան անարժէք ըլլալը ցոյց կու տայ եւ ոչ՝ վաղանցիկ ըլլալը։ Թէեւ մթերուած ոսկին ու արծաթը չեն ժանգոտիր, սակայն ժանգոտած մետաղներու նման անարժէք պիտի ըլլան։ «Ժանգը» կը մատնանշէ որ նիւթական հարստութիւնը լաւ կերպով չէ օգտագործուած։ Հետեւաբար, բոլորս ալ պէտք չէ մոռնանք, որ իրենց նիւթական ստացուածքներուն վստահողները «կրակի պէս» բան մը ‘դիզած են վերջին օրերուն համար’, երբ Աստուծոյ բարկութիւնը իրենց վրայ գայ։ Քանի որ «վերջին ժամանակ»ին մէջ կ’ապրինք, այսպիսի խօսքեր մեզի համար մասնայատուկ իմաստ մը ունին։—Դանիէլ 12։4. Հռովմայեցիս 2։5
14. Հարուստները յաճախ ի՞նչ կերպով կը վարուին, եւ այս առնչութեամբ ի՞նչ պէտք է ընենք։
14 Յաճախ, հարուստները կը խաբեն իրենց մշակները, որոնց ետ պահուած աշխատավարձքերը հատուցման համար ‘կ’աղաղակեն’։ (Բաղդատել՝ Ծննդոց 4։9, 10։) Աշխարհի հարուստները ‘փափկութեամբ ապրած’ են։ Հեշտասէր հաճոյքներու անձնատուր ըլլալով, անոնք ճարպոտ եւ անզգայ սրտեր սնուցանած են եւ պիտի շարունակեն ասիկա ընել մինչեւ իրենց համար որոշուած մորթուելու «օր»ը։ Անոնք ‘կը դատապարտեն ու կը սպաննեն արդարը’։ Յակոբոս կը շարունակէ եւ կ’ըսէ. «Որ ձեզի հակառակ չկենայ», կամ ինչպէս Նոր Աշխարհի Թարգմանութիւն–ը կ’արտայայտէ. «Ան ձեզի հակառակ չի՞ կենար»։ Ի՛նչ որ ալ ըլլայ պարագան, հարուստներուն աչառութիւն պէտք չէ ընենք։ Մեր կեանքին մէջ, հոգեւոր շահերը առաջնակարգ տեղը պէտք է պահենք։—Մատթէոս 6։25-33
Հաւատքը կ’Օգնէ որ Համբերենք
15, 16. Ինչո՞ւ շատ կարեւոր է համբերել։
15 Աշխարհի հարստահարիչ հարուստներուն մասին խօսելէ ետք, Յակոբոս կեղեքուած Քրիստոնեաները կը քաջալերէ որ համբերեն։ (Յակոբու 5։7, 8) Եթէ հաւատացեալները իրենց դժուարութիւնները համբերութեամբ տանին, Քրիստոսի ներկայութեան ընթացքին անոնց հաւատարմութիւնը պիտի վարձատրուի, երբ զիրենք հարստահարողները դատապարտուին։ (Մատթէոս 24։37-41) Այդ նախկին Քրիստոնեաները երկրագործին նման պէտք էր ըլլային, որ համբերութեամբ աշնան առաջին անձրեւը կը սպասէ որ կարենայ ցանել, իսկ գարնան վերջին անձրեւին՝ որպէսզի պտուղը հնձէ։ (Յովելեայ 2։23) Մենք ալ համբերութիւն պէտք է ունենանք ու մեր սրտերը հաստատ բռնենք, մանաւանդ որ «Տէրոջը [Յիսուս Քրիստոսի] գալուստը [«ներկայութիւնը», ՆԱ]» արդէն սկսած է։
16 Ինչո՞ւ պէտք է համբերենք։ (Յակոբու 5։9-12) Համբերութիւնը կ’օգնէ որ չհեծենք կամ չհառաչենք երբ մեր հաւատակիցները մեզ նեղացնեն։ Եթէ չարամտութեամբ ‘իրար դէմ հառաչենք’, Դատաւոր Յիսուս Քրիստոսի կողմէ պիտի դատապարտուինք։ (Յովհաննու 5։22) Հիմա որ իր «ներկայութիւնը» սկսած է եւ «դրան քով կայներ է», հաւատքի բազմաթիւ փորձութիւններ դիմագրաւող մեր եղբայրներուն հետ համբերութեամբ վարուելով, խաղաղութեան նպաստենք։ Մեր հաւատքը կ’ամրապնդուի, երբ յիշենք որ Աստուած Յոբին վարձատրեց, իր փորձութիւններուն համբերելուն համար։ (Յոբայ 42։10-17) Եթէ հաւատք ու համբերութիւն ունենանք, պիտի տեսնենք որ «Տէրը բազմագութ ու ողորմած է»։—Միքիայ 7։18, 19
17. Յակոբոս ինչո՞ւ կ’ըսէ. «Երդում մի՛ ընէք»։
17 Եթէ չհամբերենք, կրնանք մեր լեզուն սխալ կերպով գործածել ճնշումի ներքեւ։ Օրինակ, կրնանք անխոհեմաբար երդումներ ընել։ Անխորհուրդ կերպով երդումներ ընելու դէմ ազդարարելով, Յակոբոս կ’ըսէ. «Երդում մի՛ ընէք»։ Խօսակցութեան մէջ երդումներու յարատեւ գործածութիւնը կեղծաւորութիւն կրնայ յայտնել։ Հետեւաբար, միայն ճշմարտութիւնը պէտք է խօսինք. մեր այոն այո ըլլայ եւ ոչը՝ ոչ։ (Մատթէոս 5։33-37) Անշուշտ, Յակոբոս ըսել չէր ուզեր թէ դատարանին մէջ ճշմարտութիւնը խօսելու համար երդում ընելը սխալ է։
Հաւատքը եւ Մեր Աղօթքները
18. Ո՞ր պարագաներու ներքեւ պէտք է շարունակենք ‘աղօթք ընել’ եւ ‘սաղմոս երգել’։
18 Եթէ կ’ուզենք մեր լեզուն զսպել, համբերել եւ Աստուծոյ վրայ առողջ հաւատք պահպանել, աղօթքը մեր կեանքերուն մէջ գլխաւոր դեր մը պէտք է խաղայ։ (Յակոբու 5։13-20) Մանաւանդ փորձութեան ներքեւ պէտք է շարունակենք ‘աղօթք ընել’։ Եթէ ուրախ ենք, ‘սաղմոս երգենք’, ինչպէս որ Յիսուս եւ իր առաքեալները ըրին, երբ ան իր մահուան Յիշատակատօնը հաստատեց։ (Մարկոս 14։26, ՆԱ, ստորանիշ) Երբեմն, Աստուծոյ հանդէպ այնքան երախտագիտութեամբ կը լեցուինք որ նոյնիսկ մեր սրտին մէջ օրհնութեան մեղեդիներ կ’երգենք։ (Ա. Կորնթացիս 14։15. Եփեսացիս 5։19) Իսկ ի՜նչ ուրախութիւն է քրիստոնէական ժողովներուն երգերով Եհովան գովաբանել։
19. Ի՞նչ պէտք է ընենք եթէ հոգեւորապէս հիւանդանանք, եւ ինչո՞ւ այդպիսի քայլ մը պէտք է առնենք։
19 Եթէ հոգեւորապէս հիւանդ ըլլանք, թերեւս սխալ ընթացքի մը, կամ Եհովայի սեղանէն կանոնաւորաբար կերակրուելու մէջ թերանալու որպէս հետեւանք, կրնայ ըլլալ որ երգելու սիրտ չունենանք։ Եթէ այս վիճակին մէջ ենք, խոնարհութիւնը ունենանք երէցները կանչելու, որպէսզի ‘մեր վրայ աղօթք ընեն’։ (Առակաց 15։29) Անոնք նաեւ ‘Տէրոջը անունով թող իւղով օծեն մեզ’։ Վէրքի մը վրայ դրուած ամոքիչ իւղի մը նման անոնց մխիթարական խօսքերը եւ սուրբ գրային խրատները պիտի նպաստեն յուսալքումը, կասկածները եւ վախը փարատելու։ ‘Հաւատքով եղած աղօթքը պիտի փրկէ մեզ’, եթէ մեր հաւատքը անոր թիկունք կանգնի։ Եթէ երէցները նկատեն որ մեր հոգեւոր հիւանդութիւնը լուրջ մեղքի մը արդիւնքն է, ազնուօրէն մեր մեղքը պիտի բնորոշեն ու պիտի փորձեն օգնել մեզի։ (Սաղմոս 141։5) Իսկ եթէ զղջանք, կրնանք վստահ ըլլալ որ Աստուած անոնց աղօթքները պիտի լսէ ու մեզի պիտի ներէ։
20. Ինչո՞ւ մեր մեղքերը պէտք է խոստովանինք եւ իրարու համար աղօթենք։
20 ‘Մեր յանցանքները իրարու խոստովանիլը’ յաւելեալ մեղքեր գործելու արգելք պէտք է հանդիսանայ։ Անիկա փոխադարձ կարեկցութիւն պէտք է քաջալերէ, յատկութիւն մը որ պիտի մղէ մեզ ‘իրարու համար աղօթք ընելու’։ Կրնանք հաւատալ որ ասիկա օգտակար պիտի ըլլայ, քանի որ «արդարին»՝ հաւատք ընծայող եւ Աստուծմէ ուղիղ նկատուած անհատի մը՝ աղօթքը Եհովայի քով շատ մեծ ազդեցութիւն ունի։ (Ա. Պետրոս 3։12) Եղիա մարգարէն մեզի նման տկարութիւններ ունէր, բայց անոր աղօթքները ազդեցիկ էին։ Ան աղօթեց որ երեք ու կէս տարի անձրեւ չգայ, եւ չեկաւ։ Երբ դարձեալ աղօթեց՝ անձրեւ եկաւ։—Գ. Թագաւորաց 17։1. 18։1, 42-45. Ղուկաս 4։25
21. Ի՞նչ կրնանք ընել եթէ Քրիստոնեայ հաւատակից մը «ճշմարտութենէն մոլորի»։
21 Եթէ ժողովքի անդամներէն մէկը «ճշմարտութենէն մոլորի», այսինքն՝ ճշմարիտ ուսուցումներէն եւ վարքէն խոտորի, այն ատեն ի՞նչ. . . ։ Թերեւս կարենանք զինք իր մեղաւոր ընթացքէն դարձի բերել Աստուածաշունչի խրատներով, աղօթքով եւ ուրիշ միջոցներով։ Եթէ յաջողինք, ասիկա զինք Քրիստոսի փրկանքին ներքեւ պիտի պահէ եւ զինք պիտի ազատէ հոգեւոր մահէ ու կործանումի դատապարտութենէ։ Մեղաւորին օգնելով, իր մեղքերուն բազմութիւնը կը ծածկենք։ Երբ յանդիմանուած մեղաւորը իր սխալ ընթացքէն դառնայ, զղջայ եւ թողութիւն խնդրէ, պիտի ուրախանանք որ իր մեղքերը ծածկելու նպաստեցինք։—Սաղմոս 32։1, 2. Յուդա 22, 23
Բոլորիս Համար Բան մը
22, 23. Յակոբոսի խօսքերէն ի՞նչպէս պէտք է ազդուինք։
22 Բացայայտօրէն, Յակոբու նամակը բոլորիս համար օգտակար բան մը կը բովանդակէ։ Անիկա ցոյց կու տայ մեզի թէ ի՛նչպէս կրնանք գլուխ ելլել փորձութիւններուն հետ, աչառութեան դէմ խրատ կու տայ եւ կը յորդորէ որ ուղիղ գործեր գործենք։ Յակոբոս կը խրատէ որ մեր լեզուն զսպենք, աշխարհային ազդեցութիւններուն դէմ դնենք եւ խաղաղութեան նպաստենք։ Անոր խօսքերը նաեւ մեզ համբերող եւ ջերմեռանդ պէտք է դարձնեն։
23 Ճիշդ է որ Յակոբու նամակը սկիզբը նախկին օծեալ Քրիստոնեաներուն ղրկուեցաւ, սակայն, անոր բովանդակած խրատները բոլորիս պէտք է օգնեն որ մեր հաւատքին կառչած մնանք։ Յակոբոսի խօսքերը մեր հաւատքին թափ մը կու տան, որ իր կարգին կը մղէ մեզ Աստուծոյ ծառայութեան մէջ վճռական քայլեր առնելու։ Իսկ Աստուծմէ ներշնչուած այս նամակը մնայուն հաւատք մը կը կերտէ, որ մեզ Եհովայի համբերող ու ջերմեռանդ Վկաներ կը դարձնէ հիմա, «Տէրոջը [Յիսուս Քրիստոսի] ներկայութեան» ընթացքին։
Ի՞նչպէս Պիտի Պատասխանէիք
◻ Նախկին Քրիստոնեաներէն ոմանք ինչո՞ւ պէտք էր իրենց կեցուածքը եւ վարուելակերպը փոխէին։
◻ Յակոբոս ի՞նչ ազդարարութիւն կու տայ հարուստներուն։
◻ Ինչո՞ւ համբերութիւն պէտք է ունենանք։
◻ Ինչո՞ւ կանոնաւորաբար պէտք է աղօթենք։
[Նկարին աղբիւրը՝ էջ 27]
Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.