23. Երկնքէն եկած ձայն մը ի՞նչպէս կը շեշտէ Մեծն Բաբելոնէն փախչելու ստիպողականութիւնը։

²³ Արդեօք Մեծն Բաբելոնէն փախչիլը, աշխարհի կրօնքներէն մեր անդամակցութիւնը քաշելը եւ ամբողջովին զատուիլը ա՞յդքան ստիպողական է։ Այո՛, քանի որ Մեծն Բաբելոնի՝ կրօնական այս դարաւոր հրէշութեան՝ Աստուծոյ տեսանկիւնէն պէտք է նայիլ։ Ան առանց քաշուելու զինք մեծ պոռնիկ կը կոչէ։ Արդ, երկինքէն եկող ձայնը յաւելեալ տեղեկութիւններ կու տայ Յովհաննէսի, այս վատահամբաւ կնոջ մասին. «Վասն զի ատոր մեղքերը մինչեւ երկինք հասան ու Աստուած ատոր անիրաւութիւնները յիշեց։ Հատուցանեցէք ատոր՝ ինչպէս ինք հատուցանեց ու իր գործերուն համեմատ կրկնապատիկ փոխարինեցէք ատոր։ Այն գաւաթը որ ինք լեցուց՝ կրկնապատիկ լեցուցէք իրեն։ Որչափ որ փառաւորեց զինք եւ զեղխութեամբ ապրեցաւ, այնչափ ալ տանջանք եւ սուգ հատուցանեցէք անոր. վասն զի իր սրտին մէջ կ’ըսէ. ‘Ես թագուհի եմ, որբեւարի չեմ ու բնաւ սուգ պիտի չտեսնեմ’։ Անոր համար մէկ օրուան մէջ պիտի գան ատոր հարուածները՝ մահ ու սուգ եւ սով ու կրակով պիտի այրի. վասն զի հզօր է Տէր Աստուած, որ զանիկա դատեց»։—Յայտնութիւն 18։5-8

27. Ի՞նչ նմանութիւններ կան վաղեմի Բաբելոնին եւ Մեծն Բաբելոնին վրայ եկած դատաստաններուն միջեւ։

²⁷ Վաղեմի Բաբելոնի անկումը եւ վերջնական աւերումը, անոր մեղքերուն հատուցումն էր։ «Վասնզի անոր դատաստանը մինչեւ երկինք հասաւ»։ (Երեմեայ 51։9) Նմանապէս, Մեծն Բաբելոնի մեղքերը ‘մինչեւ երկինք հասած’ ըլլալով, Եհովայի ուշադրութեան արժանացած է։ Անիկա անիրաւութեամբ, կռապաշտութեամբ, անբարոյութեամբ, հարստահարութեամբ, գողութեամբ եւ սպանութեամբ յանցաւոր է։ Վաղեմի Բաբելոնի անկումը մասամբ Եհովայի տաճարին եւ իր ճշմարիտ երկրպագուներուն իր ըրածին փոխարէն վրէժխնդրութիւն մըն էր։ (Երեմեայ 50։8, 14. 51։11, 35, 36) Մեծն Բաբելոնի անկումը եւ անոր վերջնական կործանումն ալ դարերու ընթացքին ճշմարիտ երկրպագուներուն դէմ իր ըրած բաներուն վրիժառութիւնն է։ Արդարեւ, անոր վերջնական կործանումը, «մեր Աստուծոյն վրէժխնդրութեան օր»ուան սկիզբը պիտի նշէ։—Եսայեայ 34։8-10. 61։2. Երեմեայ 50։28

28. Եհովա արդարութեան ի՞նչ չափանիշ կը կիրարկէ Մեծն Բաբելոնի վրայ եւ ինչո՞ւ։

²⁸ Մովսիսական Օրէնքին ներքեւ, եթէ Իսրայելացի մը իր քաղաքացիէն բան մը գողնար, առնուազն անոր կրկինը պէտք էր հատուցանէր։ (Ելից 22։1, 4, 7, 9) Մեծն Բաբելոնի մօտալուտ կործանումին, Եհովա նոյնանման արդար չափանիշ մը պիտի կիրարկէ։ Ան իր ըրածին կրկինը պիտի ստանայ։ Որեւէ ողորմութիւն պիտի չցուցաբերուի, քանի որ Մեծն Բաբելոնը որեւէ ողորմութիւն ցոյց չէ տուած իր զոհերուն հանդէպ։ Ան երկրի ժողովուրդներուն հաշւոյն «զեղխութեամբ ապրեցաւ»։ Արդ, տառապանք ու սուգ պիտի վայելէ։ Վաղեմի Բաբելոնը կը խորհէր որ ինք բացարձակապէս ապահով դիրք մը ունէր։ Ան յոխորտալով ըսաւ. «Որպէս որբեւարի պիտի չնստիմ եւ զաւակ պիտի չկորսնցնեմ»։ (Եսայեայ 47։8, 9, 11) Մեծն Բաբելոնն ալ ինքզինք ապահով կը խորհի։ Բայց անոր կործանման հրամանը «հզօր» Եհովայէ ելած ըլլալով, արագ կերպով, որպէս թէ «մէկ օրուան մէջ» պիտի գայ։